Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Doug Carlin, πυροτεχνουργός που ερευνά μια αιματηρή τρομοκρατική επίθεση σε φέρι μποτ της Ν. Ορλεάνης, μαζί με μια ομάδα ειδικών του FBI, έχει πρόσβαση σε μια απόρρητη συσκευή της Κυβέρνησης που επιτρέπει μέσω δορυφόρου την παρατήρηση παρελθόντων γεγονότων που έλαβαν χώρα ακριβώς πριν 4 μέρες κι 6 ώρες.
Μπορούν όμως απλά να ψηλαφίσουν το παρελθόν ή και να το αλλάξουν;

Προσωπική άποψη:
Τρομοκρατικές ενέργειες, δολοφονίες και σασπένς, έρχονται να “παντρευτούν” με ταξίδια στο χωροχρόνο, τη θεωρία των παράλληλων συμπάντων και φυσικά… το φαινόμενο “ Déjà vu ”. Σίγουρα η ταινία θ’ αφήσει ερωτηματικά! Αλλά αυτό είναι φυσικό κι αναμενόμενο. Δε μπορούμε σε καμία περίπτωση να περιμένουμε από μια κινηματογραφική παραγωγή, όσο κι αν αυτή έχει εντρυφήσει κι επιδέχεται επιστημονικής και φιλοσοφικής μελέτης, να λύσει ζητήματα που παιδεύουν χρόνια τώρα άνθρωποι της υψηλής διανόησης.

Βέβαια, λόγω της ιδιαίτερα λεπτής θεματολογίας του έργου, όπου θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει απλά ένα γελοίο και τραβηγμένο θέαμα, τόσο ο παραγωγός όσο κι οι υπόλοιποι συντελεστές το έψαξαν το θέμα, προκειμένου να προστατέψουν τόσο την προσωπικότητα της ταινίας τους, όσο και τη σοβαρότητα αυτής της προσπάθειας. Άλλωστε είναι κάτι το οποίο εύκολα διακρίνεις κατά τη διάρκειά της.

Με τι έχουμε να κάνουμε; Με μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας για να είμαστε ειλικρινείς. Παρ’ όλα ταύτα είναι ελεγχόμενη έως και συγκρατημένη σε κάποια σημεία. Και τι εννοώ μ’ αυτό; Ότι έχουμε μια σεναριακή δομή ιδιαίτερα καλή, η οποία προσπαθεί να εντάξει τη φαντασία σε επιστημονικώς ορθά πλαίσια. Και παρά τα όποια κενά μπορεί ν’ αφήνει, με έναν τρόπο λογικό (αν κι εφόσον είσαι συγκεντρωμένος σ’ αυτό που βλέπεις) εξηγεί –έστω κι εν μέρει- μια αν μη τι άλλο αντιφατική επιστημονικά θεωρία.

Η σκηνοθεσία του Tony Scott γρήγορη και με δράση που στιγμές-στιγμές σε καθηλώνει . Με ένταση και συναισθηματική φόρτιση, δημιουργεί ένα πέπλο μυστηρίου που αν μη τι άλλο μαγνητίζει τον θεατή. Αποφεύγοντας τις απανωτές σεναριακές παγίδες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν την ταινία σε ναυάγιο, ισορροπεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, στο δυνατό και στο αδύνατο. Όχι ότι ξεφεύγει από κάποια κλασσικά κλισέ περιπετειών του είδους, αλλά το Hollywood μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες ευκολίες προς χάριν της εξέλιξης και πολύ περισσότερο του φινάλε της ιστορίας.

Να σημειώσουμε ότι η ταινία έμμεσα ή άμεσα περνάει κι αρκετά πολιτικά μηνύματα. Ως επί των πλείστον έχει γυριστεί στην πολύπαθη Ν. Ορλεάνη και μάλιστα λίγο μετά τον Τυφώνα Κατρίνα, όπου λόγω της αμέλειας της Κυβέρνησης οι συνθήκες ανάκαμψης από το ισχυρό πλήγμα ήταν μεγάλες. Ως ήρωας προβάλλεται ένας μέσος έγχρωμος πολίτης, ενώ ως τρομοκράτης ένας λευκός, ο οποίος πόσο μάλλον, μέσα του το παίζει ισχυρός πατριώτης, μην πω εθνικιστής. Όσο για την εναρκτήρια σκηνή… Ανατριχιαστική κι άκρως συμβολική. Η ανεμελιά κι η ευτυχία, ακολουθώμενες από μια έκρηξη, συνοδευόμενες από του ήχους των Beach Boys. Ενδιαφέρον “μαγείρεμα” συμβολισμών που παραπέμπουν στο Αμερικανικό όνειρο σε σύγκρουση με τη σφαγή του Βιετνάμ.
Σε ότι έχει να κάνει σχέση με τους πρωταγωνιστές, ο εξαιρετικός κατά γενική ομολογία Denzel Washington, δίνει για άλλη μια φορά μια αξιοσέβαστη ερμηνεία. Βέβαια, από έναν ηθοποιό της δικής του κλάσης, πάντα επιζητάς το κάτι παραπάνω. Το οποίο εκεί που μου τ ο έδινε, εκεί μου το έπαιρνε. Αλλά δεν πειράζει! Κομμάτια να γίνει…

Τρομερά καλή εντύπωση μου έκανε η ουσιαστικά πρωτοεμφανιζόμενη (τουλάχιστον σε πρωταγωνιστικό ρόλο) Paula Patton. Πραγματικά με το βλέμμα της σου έδειχνε ότι ζει αυτό που κάνει, σε μαγνήτιζε κάθε στιγμή κάνοντας επιβλητική της παρουσία της και σε καμία περίπτωση απαρατήρητη. Αν συνεχίσει έτσι το σίγουρο είναι ότι έχει μέλλον μπροστά της. Καλά δεν το συζητάω… Πέραν απ’ το ότι ο Val Kilmer από ένας δίμετρος παιδαράς, έχει γίνει ένας μπουχέσικο μοσχάρι, δεν προσέφερε και τίποτα ερμηνευτικά, περνώντας απαρατήρητος. Το υπόλοιπο καστ… αδιάφορο! Άλλωστε ο ρόλος τους ήταν πιο πολύ διακοσμητικός κι όχι τόσο ουσιαστικός.

Μια ιδιαίτερα καλή ταινία, με σασπένς, δράση, ένταση, συναισθηματισμό και πάνω απ’ όλα μυστήριο. Αν έχετε σκοπό να τη δείτε, κάντε το σοβαρά. Λόγω των επιστημονικών θεωριών και των ουσιαστικών λεπτομερειών της, δεν πρέπει να χάσεις λεπτό, γιατί τότε σίγουρα έχεις χάσει τη μπάλα. Προσωπικά, λυπήθηκα που δεν την πρόλαβα στο σινεμά. Θα τα ακούμπαγα τα λεφτά μου και μάλιστα με μεγάλη μου χαρά. Πραγματικά μια ταινία καινούργιας εσοδείας που αξίζει τον κόπο.
Βαθμολογία 6,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Déjà Vu: 4 Ημέρες, 6 Ώρες Πίσω
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Tony Scott
Πρωταγωνιστές: Denzel Washington, Val Kilmer, Paula Patton, James Caviezel, Adam Goldberg Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 128’

Επίσημο site:
http://dejavu.movies.go.com/