Taurus World Stunt Awards 2007 - Οι νικητές

Και μιας κι ασχολήθηκα με βραβεία, ας μου επιτραπεί να κάνω μια αναφορά στα βραβεία Taurus World Stunt Awards, ελληνιστή τα Βραβεία Κασκαντέρ, που δόθηκαν πριν περίπου 2 εβδομάδες. Γιατί σίγουρα το να κρέμεσαι σε γκρεμούς, να πηδάς από παράθυρα ή να είσαι θύμα επιθέσεων, δεν είναι η δουλειά των ονείρων κανενός. Και κάποιος παίρνει τη δόξα, ενώ το... παλούκι το τρώει κάποιος άλλος. Ας τους τιμήσουμε.

Και τα βραβεία είναι τα εξής:
Best Fight: “Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Το σεντούκι του Νεκρού”, για τη σκηνή που ο Bloom κι ο Depp ξιφομαχούν πάνω σε μία ρόδα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι σφάζονται για το ποιος θα πάρει το σεντούκι.

Best Fire: “Letters from Iwo Jima”, για τη σκηνή όπου 2 στρατιώτες βρίσκονται ολοκληρωτικά ανάμεσα σε φλόγες, προσπαθώντας να ξεφύγουν.

Best High Work: “Casino Royale”, για την σxεδόν αρχική σκηνή όπου ο James Bond κυνηγάει έναν τύπο σε ένα εργοτάξιο και γίνονται τα όργια, πηδώντας από γερανούς σε κτίρια και τούμπαλιν.

Best Work With A Vehicle: “Talladega Nights”, για τη σκηνή όπου δύο οδηγοί τρέχουν και συγκρούονται με αποτέλεσμα τα οχήματα να κάνουν επανειλημμένους κύκλους στον αέρα.

Best Specialty Stunt: “Crank”, για τη σκηνή όπου ο πρωταγωνιστής κάνει κύκλους με ένα μηχανάκι προκειμένου να ξεφύγει απ’ την αστυνομία και μετά τη διαφυγή του, καθώς στέκεται στο μηχανάκι πέφτει και συντρίβεται σε ένα εξωτερικό καφέ.

Hardest Hit: “You, Me and Dupree”, για τη σκηνή όπου ένας άντρας κάνει ποδήλατο κι εκείνη την ώρα τον χτυπάει ένα αμάξι.

Best Overall Stunt By A Woman: “Superman Returns”, για τη σκηνή όπου μια γυναίκα οδηγεί ένα αμάξι χωρίς φρένα περνώντας τους δρόμους της πόλης, χτυπώντας αυτοκίνητα και στο τσακ γλιτώνει απ’ το φάει κόσμο.

Best Stunt Coordination and/Or 2nd Director: Gary Powell για το “Casino Royale”.

Best Action In A Foreign Film: Stefan Richter για το “Alarm for Cobra” (Γερμανική είναι η ταινία, μην ψάχνεστε).

Τα τιμητικά βραβεία Taurus Lifetime Achievement Award for an Action Movie Star δόθηκαν στον θρύλο του Χόλυγουντ Burt Reynolds και στο θηλυκό ίνδαλμα των κασκαντέρ Jeannie Epper.
Ο Σκωτσέζος ηθοποιός Gerald Butler, βραβεύτηκε με τον τίτλο Action Movie Star of the Year, για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο ως βασιλιάς Λεωνίδας στην ταινία “300”.

Στη λαμπερή τελετή, απ' την οποία δεν έλειψαν τα βεγγαλικά, οι φωτιές και τα επικίνδυνα show, παρευρέθησαν μεγάλοι star του Χόλυγουντ, όπως οι Arnold Schwarzenegger και Harrison Ford.

Επίσημο site:

http://www.taurusworldstuntawards.com

Read More

MTV Movie Awards 2007 - Οι νικητές

 

Τα MTV Movies Awards υφίστανται ως θεσμός από το 1992 κι όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στο Λος Άντζελες όπου τελέστηκε, δεκάδες σταρ παρέλασαν στο κόκκινο χαλί κι όλοι χάρισαν το καλύτερό τους χαμόγελο στο φωτογραφικό φακό.

Μπορεί ο συγκεκριμένος θεσμός να μην έχει το κύρος που έχουν τα Oscar ή οι Κάνες, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι τον ευχαριστιέμαι γιατί δεν παίζονται πισώπλατα παιχνίδια, αλλά τα Χρυσά Ποπ-Κορν τα δίνει το κοινό εκεί που πραγματικά γουστάρει.

Έτσι το βράδυ της 3ης Ιουνίου, μεγάλοι νικητές αναδείχτηκαν “Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Το Σεντούκι του Νεκρού” το οποίο κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας αφήνοντας πίσω τους “300” κι ο πρωταγωνιστής της ταινίας Johnny Depp το βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας, αφήνοντας πίσω άλλες αξιόλογες ερμηνείες όπως του Gerald Butler για τους “300”.
Ο Jack Nicholson πρόσθεσε ένα ακόμα βραβείο στη συλλογή του, εκείνο του Καλύτερου Κακού για την ταινία “Ο Πληροφοριοδότης”. Άλλωστε μια τρέλα την έχει στο μάτι εκ του φυσικού. Ευτυχώς που δεν το έδωσαν τα χαζοχαρούμενα στον Tobin Bell πρωταγωνιστή του “Saw III”, γιατί η αλήθεια είναι πως δεν θα μου έκανε εντύπωση.

Ο Will Smith, μπορεί να μην κέρδισε βραβείο για την ερμηνεία του στο “Κυνήγι της ευτυχίας”, αλλά τα κατάφερε ο γιος του Jaden Smith για την ίδια ταινία, αποσπώντας το βραβείο Breakthrough Ερμηνείας, κάνοντας την έκπληξη.

Το βραβείο Καλύτερου Φιλιού απέσπασε για μια ακόμα χρονιά ένα ομοφυλόφιλο φιλί μεταξύ του Will Ferrell και του Sacha Baron Cohen στην ταινία “Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby”. Τι να σας πω, δεν το έχω δει το εργάκι και δεν ξέρω. Βασικά ούτε την ύπαρξή του δεν ήξερα. Πάντως σαν το περσινό του “Brokeback Mountain”, το οποίο ήταν πραγματικά συγκλονιστικό, αποκλείεται να είναι. Πάντως το live show που έδωσαν με τα... χαμουρέματα επί σκηνής και τα κυλίσματα στο πάτωμα είχε το χαβαλέ του.

Πέραν του βραβείου Καλύτερου Φιλιού το οποίο αναγκαστικά και μοιράστηκε, ο Άγγλος κωμικός Sacha Baron Smith, κέρδισε και το βραβείο Καλύτερης Κωμικής Ερμηνείας για την ταινία “Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan” (όλο αυτό είναι ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας;), κάτι το οποίο ήταν αναμενόμενο κατά πολλούς. Αν κρίνω απ’ τις υπόλοιπες υποψηφιότητες δεν μου φαίνεται περίεργο.

Βραβείο Καλύτερου Καυγά κέρδισε ο (κούκλος) Gerald Butler για τη μάχη του με τους Αθάνατους στην ταινία "300". Ε, μην τρελαθούμε κι όλας... Ήταν με διαφορά η καλύτερη υποψηφιότητα.

Καλύτερη Καλοκαιρινή Ταινία Που Δεν Έχουμε Δει Ακόμα, ανακηρύχθηκε η ταινία “Transformers”. Γι’ αυτό το σινεμά πάει κατά διαόλου. Απ’ τις 8 υποψηφιότητες, αυτό βρήκαν; Εγώ πάντως, ψηφίζω δαγκωτό το “Harry Potter and the Order of the Phoenix”, το οποίο πρέπει να σας πω ότι το περιμένω με μεγάλη λαχτάρα κι αγωνία.

Το βραβείο MTV Best Filmmaker On Campus κέρδισε ο Josh Greenbaum από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας για το “Border Patrol”, ενώ το βραβείο MTV Movie Spoof Award απέσπασαν το “United 300” κι ο Andy Signore, παρωδία της ταινίας “300”.
Στην όχι απαραίτητα κάθε χρόνο κατηγορία The Orbit Dirtiest Mouth Moment, νικήτρια ανακηρύχθηκε η ταινία “Clerks II”.
Τέλος, το ειδικό βραβείο MTV Generation Award απονεμηθεί για άλλη μια φορά στον Mike Myers, ο οποίος έδωσε ένα χορευτικό σόου για τρελά γέλια, έστω κι αν σε γενικές γραμμές δεν τον πολυσυμπαθώ...

Στα highlights του λαμπερού event συμπεριλαμβάνονται οι live ερμηνείες της Rihanna, του Jay-Z και της Amy Winehouse.Δεν έχουμε λοιπόν να κάνουμε τίποτα άλλο, απ’ το να περιμένουμε την επόμενη χρονιά με περισσότερες ακόμα ταινίες κι υποψηφιότητες.

Επίσημο site:

http://mtv.com/ontv/movieawards/ma07/

Read More

Σωτήρης Μουστάκας - Ένας μεγάλος ηθοποιός, ένας μεγάλος άνθρωπος

Ο Σωτήρης Μουστάκας γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1940 στη Λεμεσό της Κύπρου και καταγόταν από το χωριό Πλάτρες Λεμεσού. Ήταν το όγδοο και τελευταίο παιδί πολυμελούς οικογένειας κι όταν γεννήθηκε, οι γιατροί φοβόντουσαν ότι δεν θα ζήσει κι έτσι η μητέρα του τον έταξε στον Χριστό, εξού και το όνομα Σωτήρης.

Σε ηλικία 15 χρόνων συμμετείχε ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ. Συνελήφθη από τους Άγγλους όπου και τον φυλάκισαν για 7 μήνες. Με την αποφυλάκισή του τελείωσε το σχολείο και το 1958 ήρθε στην Αθήνα με πλαστό διαβατήριο για ν’ ακολουθήσει το όνειρό του, κάτι που βρήκε σύμφωνη τη μητέρα του, εν αντιθέσει με τον πατέρα του που διαφωνούσε, για να νιώσει μερικά χρόνια αργότερα πολύ περήφανος.

Φτάνοντας στην Αθήνα, έπιασε δουλειά σαν σερβιτόρος, ενώ παράλληλα έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου όπου κόπηκε την πρώτη φορά. Θεωρώντας όμως ότι δεν αξιολόγησαν σωστά το ταλέντο του, δεν το έβαλε κάτω, ξαναπροσπάθησε και πέρασε. Εκεί γνώρισε την ηθοποιό Μαρία Μπονέλου, με την οποία παντρεύτηκε το 1962 κι απέκτησαν μια κόρη την Αλεξάνδρα. Με τις 2 γυναίκες της ζωής του, μοιράστηκε τα πάντα, μέχρι το τέλος.

Το 1964 άρχισε την πορεία του με μεγάλη επιτυχία. Έπαιξε σε δεκάδες παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου και θεατρικές παραστάσεις και μέχρι την τελευταία στιγμή υπηρέτησε την τέχνη που λάτρεψε με όλο του το είναι. Διέπρεψε και σκόρπισε γέλιο μέσα από την ελληνική κωμωδία και την τηλεόραση, ενώ το ταλέντο του έλαμψε σε ρόλους του Αριστοφάνη.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 4ης Ιουνίου του 2007, μετά από ξαφνική αδιαθεσία που αισθάνθηκε κατά τη διάρκεια θεατρικής πρόβας και τη μεταφορά του στο νοσοκομείο, άφησε την τελευταία του πνοή ο μεγάλος ηθοποιός Σωτήρης Μουστάκας, ο οποίος έπασχε τα τελευταία χρόνια από καρκίνο. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί σήμερα δημοσία δαπάνη.

Ο Σωτήρης Μουστάκας, μπορεί να μην είναι πια κοντά μας, όμως η δουλειά του μεγάλου μας κωμικού θα μείνει ανεξίτηλη να μας τον θυμίζει. Καλό ταξίδι Σωτήρη...

Read More

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ / CHILDREN OF MEN - Movie review

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Theo Faron, πρώην ακτιβιστής και νυν υπάλληλος γραφείου, ζει στη βίαιο, αποτρόπαιο και σκοτεινό Λονδίνο του 2027. Όλος ο κόσμος έχει καταστραφεί απ’ τον πόλεμο και την αναρχία κι όλοι οι επιζώντες μεταναστεύουν στο παρακμιακό υπό τον στρατιωτικό νόμο Λονδίνο.
Επιπλέον, από το 2009, όλες οι γυναίκες του πλανήτη είναι στείρες και το ανθρώπινο είδος οδεύει προς την εξαφάνιση. Όταν ο νεότερος άνθρωπος του κόσμου δολοφονείται σε ηλικία 18 ετών, το μέλλον φαντάζει ακόμα πιο δυσοίωνο.
Ο Theo απαγάγετε από μια τρομοκρατική οργάνωση που προασπίζεται τα δικαιώματα των μεταναστών. Αρχηγός της οργάνωσης είναι η Julian Taylor, πρώην ερωμένη του Theo, με την οποία απέκτησαν ένα παιδί.
Εκείνη θα τον πληρώσει αδρά, προκειμένου ν’ αναλάβει και πάλι δράση συνοδεύοντας την Kee, μια νεαρή λαθρομετανάστρια, μοναδική έγκυο σε όλο τον πλανήτη, προς την ελευθερία, παραδίδοντάς την σε μία μυστική επιστημονική ομάδα που μελετά τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους.

Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι βλέποντας την ταινία μου δημιουργήθηκαν αμφίρροπα συναισθήματα. Μέχρι το πρώτο 45λεπτο το εργάκι ήταν ενδιαφέρον και “τσούλαγε” καλά. Μετά όμως… το χάος! Κατάλαβα γιατί όσοι το είχαν δει σινεμά με απέτρεπαν απ’ το να πάω να το δω. Το επόμενο 45λεπτο ήταν βαρύ κι αργό. Ο Alfonso Cuaron (ο οποίος με το "Ο Harry Potter κι ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν" με είχε ενθουσιάσει), σκηνοθετεί τη μεταφορά του φουτουριστικού θρίλερ που έγραψε η P.D. James το 1993. Τοποθετημένο στο 2027, στο όχι και τόσο μακρινό μάλλον, η ταινία παρουσιάζει μια Βρετανία σε σύγκρουση. Σύγκρουση μεταξύ του κυβερνητικού στρατού και των αναρχικών επαναστατών. Βρώμικη, σκοτεινή κι επικίνδυνη, στο κλίμα ακριβώς που είχε οραματιστεί η συγγραφέας.

Βέβαια, ο σκηνοθέτης δεν κάνει ξεκάθαρο το πως έφτασε η ανθρωπότητα σε αυτό το τέλμα ή ποια είναι η αιτία της στειρότητας των γυναικών. Υπάρχουν κάποια υπονοούμενα, όπως η μόλυνση και τα γενετικά πειράματα, αλλά χωρίς τίποτα να γίνεται ξεκάθαρο. Πιο πολύ σε αφήνει να εικάζεις πως το μέλλον που παρουσιάζεται είναι η τιμωρία της ανθρωπότητας για τον εκφυλισμό του περιβάλλοντος και της φύσης.

Σκηνοθετικά η ταινία είναι ή του ύψους ή του βάθους. Όπως ήδη προανέφερα, το πρώτο μισό της ταινίας είναι ιδιαίτερα καλό, με γρήγορη πλοκή κι ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Από ‘κει κι έπειτα... το σκέφτεσαι! Να κάτσω να δω που θέλει να το πάει, ή καλύτερα να πάω να φάω κανένα παγωτό μιας και το σηκώνει ο καιρός; Εγώ έκανα το πρώτο, αλλά παρ’ όλα ταύτα πήγα μετά για ένα καφεδάκι να συνέλθω. Αργό και κουραστικό... Έλεγα “κοιλίτσα είναι, θα περάσει”, αλλά που... Ειδικά οι σκηνές δράσεις μέσα στην πρωτοτυπία. Λες κι είχαν κάνει copy-paste από ταινία με θέμα το Βιετνάμ.

Αν κι ταινία ασχολείται με ένα ιδιαίτερα λεπτό κι ευαίσθητο θέμα, το οποίο αρχικά καταφέρνει να σε αγγίξει, στην πορεία κάπου το χάνει. Η αλήθεια είναι ότι ο σκηνοθέτης δυσκολεύεται να μεταδώσει πλήρως το κοινωνικό, πολιτικό και θρησκευτικό πλαίσιο. Αφήνει άπλετα ερωτήματα να αιωρούνται από την αρχή μέχρι το τέλος και δυστυχώς δεν καταφέρνει να εμβαθύνει στη φιλοσοφική σκέψη της ταινίας.

Άξιος συγχαρητηρίων είναι πάντως ο διευθυντής φωτογραφίας, ο οποίος κατάφερε να μεταδώσει στο έπακρο όλη αυτή τη σκοτεινή και παρακμιακή ατμόσφαιρα. Σίγουρα το περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί επηρεάζει την ψυχολογία σου στο 100%. Ίσως και γι’ αυτό η ταινία να κέρδισε το βραβείο φωτογραφίας στο φεστιβάλ Βενετίας.Ο Clive Owen, ως αντι-ήρωας, κάνει ο κακομοίρης ότι μπορεί, στέκοντας παλικαρίσια στις προσταγές του ρόλου και πάνω απ’ όλα κρατώντας το ρόλο του προσγειωμένο στο έδαφος, αποφεύγοντας να μπει στο τρυπάκι μιας ψευτο-ηρωικής ερμηνείας.

Ο Michael Caine φοβερός, όπως πάντα άλλωστε (αν και γενικά επιλέγει να παίζει σε ψιλοκουλτουριάρικες ταινίες), έστω και στο μικρό του μεν, καταλυτικό του δε, ρόλο, δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, προσδίδοντας άλλη χάρη στο όλο εγχείρημα. Ας μου εξηγήσει όμως κάποιος γιατί η Julianne Moore, εμφανίζεται ως δεύτερο όνομα, όταν μόλις και μετά βίας καταφέρνει να παίξει κάποιο ρόλο. Εξαιρετική ηθοποιός, αλλά η πολιτική που ακολουθούν οι εταιρίες παραγωγής προκειμένου να προσελκύσουν κόσμο στους κινηματογράφους, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει και να μη μας δουλεύουν μες τα μούτρα μας.

Σκεπτόμενη περιπέτεια, με μηνύματα και σκέψεις για το μέλλον που είναι άξια προσοχής και προβληματισμού, αξιοπρεπείς ερμηνείες, καλή ατμόσφαιρα, αλλά τα καλά τελειώνουν κάπου εδώ. Μεγαλύτερο απ’ όσο ίσως έπρεπε, με κενά κι όχι τόσο ψάξιμο όσο χρειαζόταν. Τι να σας πω ρε παιδιά... Βαρύ, πολύ βαρύ! Με το ζόρι παίρνει τη βάση συνολικά. Αν σας αρέσουν οι ανάλαφρες ταινίες κι είναι καθημερινή προτιμήστε να δείτε “Παρά πέντε” ή “Θα βρεις το δάσκαλό σου” κι αν είναι Σαββατοκύριακο “Deal” ή “Πιο πολύ την Κυριακή” (εκτός αν έχετε τάσεις αυτοκτονίας). Αν πάλι σας αρέσουν οι πιο... ας το πούμε, κουλτουριάρικες ταινίες, τι να σας πω... Δοκιμάστε το!

Βαθμολογία 6,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Τα Παιδιά των Ανθρώπων
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Alfonso Cuaron
Πρωταγωνιστές: Clive Owen, Julianne Moore, Michael Caine, Chiwetel Ejiofor, Charlie Hunnam
Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 110’

Επίσημο site: 
http://www.childrenofmen.net/

Read More

Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Κανών 2007

Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα φαν του συγκεκριμένου Φεστιβάλ, λόγω των ταινιών που συμμετέχουν σ’ αυτό, έτυχε να το παρακολουθήσω κι έτσι είπα να κάνω μια απλή αναφορά στα βραβεία.

Το 60ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Κανών, ήταν για μια ακόμα φορά γεμάτο εκπλήξεις, με κύριες την απονομή του Χρυσού Φοίνικα και του Μέγα Βραβείου.
Οι ταινίες που βραβεύτηκαν κι αυτοί που παρέλαβαν τα βραβεία ήταν οι εξής:
Ο Χρυσός Φοίνικας απονεμηθεί στην ταινία “4 μήνες, 3 βδομάδες και 2 ημέρες” του Ρουμάνου σκηνοθέτη Κριστιάν Μουντζίου.

Το Μέγα Βραβείο, που αποτελεί τη μεγαλύτερη διάκριση μετά το Χρυσό Φοίνικα, πήρε η ταινία “Το δάσος του Μογκάρι” της Γιαπωνέζας Ναόμι Καβάζε.

Το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής μοιράστηκαν η ταινία κινουμένων σχεδίων “Περσέπολις” των Μαριάν Σατράπι και Βενσάν Παρονό και η ταινία “Σιωπηλό Φως” του Κάρλος Ρειγάδας.

Το βραβείο Σκηνοθεσίας έλαβε η ταινία του Αμερικάνου Τζούλιαν Σνάμπελ και γαλλικής παραγωγής “Το σκάφανδρο και η Πεταλούδα”.

Το βραβείο Σεναρίου απονεμήθει στην ταινία “Η άκρη του ουρανού” του Τουρκολιβανέζου Φατίχ Ακίν.
Το βραβείο Ανδρικής ερμηνείας κέρδισε ο Ρώσος Κονσταντίν Λαβρεονένκο για το ρόλο του στην ταινία “Η εξορία” του συμπατριώτη του Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ.

Το βραβείο Γυναικείας ερμηνείας πήρε η Νοτιοκορεάτισα Τζονγκ Γέονγ-Τζέον για το ρόλο της στην ταινία “Secret Sunshine” του συμπατριώτη της Λι Τσανγκ-Ντονγκ.
Το βραβείο των 60 χρόνων του Φεστιβάλ πήρε η ταινία “Paranoid Park” του Αμερικάνου Γκας Βαν Σαντ.
Το βραβείο Χρυσής Κάμερας απονεμηθεί στην ταινία “Οι μέδουσες” του Ισραηλινού Έτγκαρ Κέρετ.
Τέλος, σε εκδήλωση που δόθηκε προς τιμήν του ηθοποιού Χένρι Φόντα, ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Ζιλ Ζακόμπ, παρέδωσε στην Τζέιν Φόντα Χρυσό Φοίνικα για το σύνολο της καριέρας της.

Λοιπόν, άλλες χρονιές ήξεραν και κάποιον. Φέτος κανέναν! Όποιος ήξερε, τα θερμά μου συγχαρητήρια! Όποιος δεν ήξερε και μετά την ανάγνωσή τους θα θυμάται έστω κι έναν, ας μου στείλει χαιρετίσματα.

Read More

CASINO ROYALE - Movie review

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο νεόφερτος στη υπηρεσία James Bond, αποτελεί ρίσκο για την υπηρεσία του, όχι επειδή στερείται ταλέντου, αλλά επειδή είναι πιο ασυμβίβαστος σε σχέση με τους προκατόχους του.
Παρ’ όλη την απειρία του, αναλαμβάνει ως αποστολή να κερδίσει σε χαρτοπαικτική αναμέτρηση τον τραπεζίτη Le Chiffre, χρηματοδότη τρομοκρατικών οργανώσεων.
Κάτω απ’ το βάρος της αποστολής του, γνωρίζει τον πρώτο μεγάλο και μοναδικό έρωτα της ζωής του.

Προσωπική άποψη:
Πριν ξεκινήσω, πρέπει να τονίσω ότι απεχθάνομαι τη συγκεκριμένη σειρά ταινιών κι ότι ποτέ στη ζωή μου δεν κατάφερα να παρακολουθήσω μια ιστορία του μυστικού πράκτορα 007 από την αρχή μέχρι το τέλος. Ποτέ μέχρι τώρα... Καλόγουστοι κι ευρηματικοί τίτλοι αρχής, που σε βάζουν στο θέμα, διακριτικά σε προετοιμάζουν για το τι πρόκειται να επακολουθήσει και πάνω απ’ όλα... ξεφεύγει απ’ την κλασσική ιδέα των προηγούμενων ταινιών, με νέα κι ενδιαφέρουσα μουσική. Ωραίο και το κλείσιμο με την κλασσική μουσική ως μια νέα αρχή.

Ο νέος Bond έρχεται να μας δείξει το ανθρώπινο του πρόσωπο, βασίζεται πιο πολύ στο ένστικτο και δεν είναι εξαρτημένος από τα εκατοντάδες εξωφρενικά κι εξωπραγματικά gadgets. Διατηρώντας το στυλ και τη γοητεία του, δεν διστάζει να τα ξεχάσει, σε σημείο που να μην δίνει δεκάρα για το αν έχουν πετύχει το Μαρτίνι του. Πάνω απ’ όλα όμως, κι ίσως το πιο εντυπωσιακό, είναι το γεγονός ότι δεν αγαπά ακολουθώντας το εγχειρίδιο του Δον Ζουάν, αλλά σαν κοινός θνητός, με αδυναμίες κι έτοιμος να ρισκάρει τα πάντα. Κι ίσως πολύ να είμαστε αυτοί που αναρωτιόμασταν πως ο James έγινε Bond. Βέβαια οι χρονικές περίοδοι σε σχέση με την πορεία του ήρωα τα τελείται 50 χρόνια είναι λίγο άκυρη, αλλά ας το περάσω στο ντούκου.

Με εμφανή τη διάθεση του σκηνοθέτη για αληθοφάνεια, εν συγκρίσει με τις προηγούμενες 20 ταινίες, η περιπέτεια κι η δράση δε λείπουν στιγμή. Κυνήγι, αναζήτηση, εξερεύνηση, διαπλοκές, ίντριγκες κι ανατροπές συνθέτουν ένα πολύ καλό κι ενδιαφέρον σκηνικό για να εξελιχθεί η όλη ιστορία. Γενικά, τα πάντα είναι πιο γήινα. Από τους κακούς, οι οποίοι σ’ όλες τις προηγούμενες ταινίες διέθεταν σχεδόν υπερφυσικές δυνάμεις, μέχρι τα μέσα που χρησιμοποιεί ο 007 για αν τους αντιμετωπίσει, που εδώ δεν είναι super όπλα, ικανά να καταστρέψουν τον πλανήτη. Περισσότερη έμφαση έχει δοθεί στους χαρακτήρες. Παύουν πλέον να είναι υπερφυσικά όντα, αλλά απλοί άνθρωποι που υποκύπτουν αναλόγως των περιστάσεων, σε μίση, πάθη, έρωτες και λάθη. Κι η αλήθεια είναι ότι έχουν αφήσει εξαιρετικά περιθώρια για να γίνει και ν’ αναπτυχθεί κάτι τέτοιο.

Αρχικά η επιλογή του Daniel Craig, ως ο άνθρωπος που θα ενσάρκωνε τον 6ο κινηματογραφικό James Bond, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από τους φαν του ήρωα. Παραπάνω ανοιχτόχρωμος απ’ όσο θα έπρεπε, δεν θεωρήθηκε ως η καταλληλότερη επιλογή. Κι όμως... Ο Craig, έρχεται να κλείσει τα στόματα όλων όσων τον κατέκριναν, υποστηρίζοντας το ρόλο που του προσφέρανε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αν κι όπως προανέφερα, δεν έχω παρακολουθήσει της ταινίες διεξοδικά, αρχικά ούτε εγώ ενθουσιάστηκα απ’ αυτή την επιλογή. Όταν παρακολούθησα όμως την ταινία, κάθε σχετική σκέψη, διαγράφηκε απ’ το μυαλό μου. Γοητευτικός, ανδροπρεπής, με ξεχωριστό στυλ και γοητεία, δεν είναι απίθανο όταν περάσει ο καιρός, να αποδειχθεί η καλύτερη επιλογή μετά τον Connery. Βέβαια, εξαιρετική παρουσία στο πλάι του αποτελεί η Judi Dench. Η πάντα άψογη κι εμφαντική ηθοποιός, μας “εξοντώνει” με το Θατσερικό της ύφος και τον σκληρό τρόπο που χειρίζεται τον ήρωα, ο οποίος ώρες-ώρες, μοιάζει έρμαιο στα χέρια της.

Γοητευτικότατη παρουσία αποτελεί κι η Eva Green, ως Vesper Lyn, τυπική υπάλληλος του Βρετανικού Υπουργείου Οικονομικών, η οποία στριμώχνει τον πράκτορά μας με κάθε δυνατό τρόπο. Χωρίς να είναι η απόλυτη σεξοβόμβα, όπως έχουμε άλλωστε συνηθίσει τις γυναίκες του Bond, ίσως αποτελεί την καταλλητότερη επιλογή, μέσα στο όλο ανθρώπινο κλίμα της ταινίας. Σαγηνευτική, με βλέμμα που μαγνητίζει, κοφτερό μυαλό και φαρμακερές ατάκες... Το σύνολο της γυναίκας που πραγματικά θα μπορούσε να ερωτευτεί ο 007. Οι σκηνές μεταξύ τους όπου παίζουν με τις λέξεις, είναι φοβερές.

Ευτυχώς αυτό το πλέον γελοίο και κλισέ “My name is Bond! James Bond!” ακούγεται μόνο μια φορά σ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας και στο ιδανικότερο σημείο. Επίσης, η αρχική σε ασπρόμαυρο πλάνο, όλα τα λεφτά, με τέλεια μπλόφα που έρχεται να σε παραπλανήσει στο 100%. Συνοψίζοντας, μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία. Η γενική ιδέα του έργου, πάρα πολύ καλή και το σενάριο όμορφα εξελιγμένο, με πλοκή, δράση, ανατροπές και σίγουρα κάτι που απουσίαζε απ’ όλα τα προηγούμενα... Συγκίνηση κι αίσθημα! Κι όχι μέσα σε γλυκανάλατα πλαίσια, αλλά σε ανθρώπινα. Είτε είστε, είτε δεν είστε φαν του 007, το σίγουρο είναι ότι θα το απολαύσετε και θα περάσετε δυόμισι ώρες με ένα έργο που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον σαν. Και για να μπούμε καλύτερα στο κλίμα της ταινίας... θα είναι κρίμα να πάτε πάσο και να μην ποντάρετε τα ρέστα σας...

Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Casino Royale
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Martin Campbell
Πρωταγωνιστές: Daniel Craig, Eva Green, Mads Mikkelsen, Judi Dench, Jeffrey Wright
Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 147’

Επίσημο site:
http://www.sonypictures.com/homevideo/casinoroyale/index.html

Read More