Συνοπτική περίληψη του έργου:
Το Gloucester είναι εδώ κι αιώνες ένα από τα κύρια λιμάνια στο Βόρειο Ατλαντικό. Ο Billy Tune είναι καπετάνιος και βετεράνος ψαράς του Andrea Gail, ενός μικρού αλιευτικού σκάφους.
Τον τελευταίο όμως καιρό δεν πάει καλά και πείθεται ότι για να πιάσει καλή ψαριά πρέπει να καταφύγει σε μια απομακρυσμένη θαλάσσια περιοχή, γνωστή για τ’ αποθέματά της, προσλαμβάνοντας τους καλύτερους να τον συνοδέψουν.
Όταν ακούει στον ασύρματο προειδοποιήσεις για μια μικρή καταιγίδα αποφασίζει να συνεχίσει την πορεία του. Οι καιρικές συνθήκες όμως χειροτερεύουν διαρκώς εγκλωβίζοντας το μικρό αλιευτικό στην χειρότερη καταιγίδα στην καταγεγραμμένη ιστορία.

Προσωπική άποψη:
Τον Οκτώβριο του 1991 ένα αλιευτικό σάλπαρε από τη Μασαχουσέτη προς τον Βόρειο Ατλαντικό με την ελπίδα μιας καλής ψαριάς που θα βοηθούσε στην άνοδο της απελπιστικής οικονομικής κατάστασης του καπετάνιου και του πληρώματός του. Όμως έπεσαν θύματα μιας από τις μεγαλύτερες καταιγίδες στη σύγχρονη ιστορία και κανένας τους δεν θα καταφέρει να γυρίσει πίσω. Η ταινία διηγείται την παραπάνω ιστορία προσπαθώντας να μείνει όσο πιο πιστή γίνεται στα πραγματικά γεγονότα. Και το καταφέρνει, όχι μόνο από άποψη ιστορικής ακρίβειας, αλλά κι από πλευράς σεβασμού προς αυτούς τους ανθρώπους που χάθηκαν και τις οικογένειές τους που τους θρήνησαν.

Είναι πραγματικά τραγικό να σκέφτεσαι ότι άνθρωποι χάνονται, πόσο μάλλον με τόσο σκληρό τρόπο, στον αγώνα τους για την βιοπάλη. Η ταινία μπορεί να υπάγεται στις περιπέτειες, ωστόσο παραμένει εξαιρετικά δραματική. Κατά κύριο λόγο η ιστορία εξελίσσεται στη θάλασσα. Η μοναδική επαφή μας με τη στεριά είναι φευγαλέες στιγμές για να μοιραστούμε με τους συγγενείς των ναυτικών την αγωνία αρχικά για την πορεία της αποστολής τους και στη συνέχεια για την ίδια τους τη ζωή.

Το καλό στη συγκεκριμένη ιστορία είναι ότι ανάμεσα σε ‘μας, τους ναυτικούς και τις οικογένειές τους, το μόνο που υπάρχει είναι η θάλασσα που γίνεται όλο και πιο μανιασμένη. Έτσι έχουμε τη δυνατότητα να επικεντρωθούμε στη διαφορετικότητα των χαρακτήρων τους και να εμβαθύνουμε στο πως αισθάνονται, πως σκέφτονται και κατά συνέπεια πως λειτουργούν. Έτσι, την ώρα την κρίσης, είμαστε σε θέση να ταυτιστούμε μαζί τους. Να νιώσουμε το φόβο και την αγωνία τους, την λαχτάρα τη ώρα της καταδίκης τους να μοιραστούν όσα δεν πρόλαβαν μ’ αυτούς που αγάπησαν.

Ο Petersen είχε αποδείξει και παλαιότερα ότι το συγκεκριμένο είδος ταινιών του πηγαίνει. Καταφέρνει να επικεντρωθεί στους ήρωες στο βαθμό που αυτό χρειάζεται κι όταν πλέον έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε πως φτάνει αυτή η προσέγγιση, εισέρχεται δυναμικά στο κομμάτι της περιπέτειας. Το αποτέλεσμα είναι αρκούντως εντυπωσιακό, αν και δεν καταφέρνει να ξεφύγει από ορισμένους φτηνούς εντυπωσιασμούς του είδους, κάτι που εμένα με ξενίζουν λίγο. Δεν θα κάνω ξεχωριστή κριτική για τον κάθε ηθοποιό γιατί το cast παραείναι μεγάλο και ιδιαίτερες διαφορές στις ερμηνείες δεν υπάρχουν. Συμβάλλουν μεν τα μέγιστα στην ποιότητα της ταινίας, παραμένοντας όμως απλοί, ανθρώπινοι κι αποφεύγοντας τις υπερβολές.

Μπορεί να μην ξεφεύγει απ’ τις mainstream καταβολές του είδους, καταφέρνει ωστόσο να ξεχωρίσει ανάμεσα από άλλες ταινίες σχετικής θεματολογίας. Αξίζει πάντως, αν όχι να επιδιώξετε, αν τύχει να πέσετε που λένε πάνω της, ν’ αφιερώσετε δύο ωρίτσες και να τη δείτε. Η τελευταία σκηνή σίγουρα θα σας μείνει χαραγμένη αν όχι για πάντα, για πολύ-πολύ καιρό.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Καταιγίδα
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Wolfgang Petersen
Πρωταγωνιστές: George Clooney, Mark Wahlberg, Diane Lane, Mary Elizabeth Mastrantonio
Παραγωγή: 2000
Διάρκεια: 129’

Επίσημο site:
http://perfectstorm.warnerbros.com/