Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Rafi Garder μόλις πήρε διαζύγιο κι η μόνη ψυχολογική στήριξη που έχει είναι αυτή της ψυχοθεραπεύτριάς της Lisa Metzger.
Σύντομα γνωρίζει κι αναπτύσσει δεσμό μ’ έναν κατά πολύ μικρότερό της άντρα. Η σχέση αυτή της αναπτερώνει το ηθικό κάτι το οποίο μοιράζεται λεπτομερώς με την Lisa.
Τα πράγματα όμως αρχίζουν να δυσκολεύουν όταν η Lisa αντιλαμβάνεται ότι ο άντρας για τον οποίο μιλάει η αγαπημένη της ασθενής δεν είναι άλλος από τον μονάκριβο γιο της.

Προσωπική άποψη:
Η αρχική ιδέα της ταινίας είναι όντως ενδιαφέρουσα κι αρκετά πρωτότυπη. Μόνη, απελπισμένη γυναίκα κοντά στην κρίσιμη ηλικία των τριανταπέντε έχοντας δεχτεί το πλήγμα ενός διαζυγίου και μην έχοντας ολοκληρωθεί ως γυναίκα αποκτώντας ένα παιδί, πέφτει θύμα της γοητείας ενός νεαρού κατά πολύ μικρότερού της. Ερωτεύονται τρελά ο ένας τον άλλο παρά το αγεφύρωτο ηλικιακό χάσμα ανάμεσά τους και το ζούνε. Μπορούνε όμως δύο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι να συνυπάρξουν;

Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι αδιαμφισβήτητα το σενάριο. Αν και δεν συνηθίζεται, ειδικά τα τελευταία χρόνια σε ταινίες αυτής της κατηγορίας, οι διάλογοι είναι έξυπνοι, καλοφτιαγμένοι, όλως περιέργως ευρηματικοί και με χιούμορ, ποιοτικό χιούμορ. Κάτι που προσδίδει ακόμα καλύτερη γεύση στην ταινία είναι τα flash back που κυρίως εστιάζονται σε αναμνήσεις του David που έχουν να κάνουν σε σχέση με τη γιαγιά του. Το να βλέπεις μια γριά μπάμπω να χτυπάει βουβή ένα τηγάνι στο κεφάλι της και τον David να την κοιτάζει σαν χαμένος είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό.

Ο Younger δεν είναι κανένας δημοφιλής σκηνοθέτης και στο άκουσμα του ονόματός του σίγουρα δεν περιμένεις πολλά. Σίγουρα δεν έχει γυρίσει καμία υπερπαραγωγή, όμως συνολικά η απόπειρά του έχει κάποιο ενδιαφέρον. Στον ερμηνευτικό τομέα με διαφορά καλύτερη είναι η Meryl Streep. Στον ρόλο της αποστειρωμένης ψυχαναλύτριας, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο ιατρικό της καθήκον, την ψυχαναγκαστική της αγάπη για τον γιο της, την αδυναμία που έχει στην Rafi και τα θρησκευτικά της πιστεύω, είναι το δίχως άλλο απολαυστική. Μπορεί να μην είναι απ’ τις αδυναμίες, αλλά δε μπορώ να μην της αναγνωρίσω πως αν θέλει είναι το κάτι άλλο.

Η Uma Thurman έχει θεωρηθεί μία απ’ τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της. Προσωπικά, για να μην την χαρακτηρίσω υπερεκτιμημένη, θ’ αρκεστώ στο να πω ότι δεν έχει κάνει τις κινηματογραφικές εκείνες επιλογές που θα με κάλυπταν πλήρως. Υπάρχουν στιγμές που είναι απολαυστική, άλλες όμως μοιάζει κάπως νευρωτική, σα να μην ξέρει προς τα που να προσανατολιστεί. Τέλος, όσον αφορά τον Greenberg, δεν περίμενα άθλους, αλλά ομολογώ ότι αυτό το στυλ ταινιών είναι κάτι που του ταιριάζει και που μπορεί να χειριστεί εύκολα. Με άλλα λόγια, υποφέρεται! Άλλωστε ο ρόλος που υποδύεται δεν απέχει και πολύ απ’ τον πραγματικό του εαυτό.

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια συνοψίζω! Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα κι αξιόλογη κομεντί που το θετικό της στοιχείο είναι οι έξυπνοι διάλογοι. Παρά το προβλέψιμο τέλος, γιατί λίγο-πολύ έχουμε υποψιαστεί από νωρίς που θα καταλήξει η ιστορία, σίγουρα θα γελάσετε και θα περάσετε καλά.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Prime
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Ben Younger
Πρωταγωνιστές: Meryl Streep, Uma Thurman, Bryan Greenberg, Jon Abrahams, Jerry Adler, Doris Belack
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 106’

Επίσημο site: 
http://www.primemovie.net/index.php