Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Seth είναι ένας από τους χιλιάδες αγγέλους που ζουν στο Λος Άντζελες με επουράνιο καθήκον τους την προστασία των ανθρώπων.
Θαυμάζει τους ανθρώπους και κατά βάθος τους ζηλεύει. Όλα αυτά τα συναισθήματα μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο όταν συναντά τη Maggie την οποία κι ερωτεύεται.
Τυφλωμένος από την αγάπη του γι’ αυτήν επιλέγει να τη συναντήσει και στη συνέχεια να κάνει ότι χρειαστεί για να μπορέσει να ζήσει ως άνθρωπος στο πλευρό της.

Προσωπική άποψη:
Υπάρχουν χιλιάδες αισθηματικές ταινίες με αταίριαστους έρωτες. Άλλους τους χωρίζει η κοινωνική τάξη, άλλους τ’ αντικρουόμενα συμφέροντα, άλλους η ασυμφωνία χαρακτήρων. Αυτή όμως η περίπτωση έχει κάτι ξεχωριστό. Εδώ οι ήρωες χωρίζονται από τον παράδεισο.

Ο Seth είναι ένας άγγελος με μοναδική αποστολή να παρακολουθεί σιωπηλά τους ανθρώπους κι όταν έρθει η ώρα του θανάτου τους να τους συνοδεύει έτσι ώστε να μην πανικοβάλλονται εξαιτίας της μετάβασής τους από μια κατάσταση σε μια άλλη. Απ’ την άλλη η Maggie είναι μια γιατρός που βρίσκεται σε ψυχολογική σύγχυση. Η χειρουργική την είχε κάνει να πιστεύει πως μπορεί να επέμβει όσο κανείς στην συνέχιση της ζωής ενός ανθρώπου μέχρι το θάνατο ενός ασθενή της. Τότε αρχίζει να καταλαβαίνει πως οι άνθρωποι δεν ελέγχουν τίποτα, κάτι που μπορεί και το κάνει μόνο μια ανώτερη δύναμη.

Κι όπως λέει στην ταινία, “τι να τα κάνεις τα φτερά αν δε μπορείς να νιώσεις τον αέρα στο πρόσωπό σου”; Τι κι αν είσαι άγγελος αν δε μπορείς να αισθανθείς, να ζήσεις. Παρακολουθούμε λοιπόν την αγωνία του Seth που θέλει να ζήσει, που μπορεί ν’ αγαπά και να ονειρεύεται να ζήσει τη ζωή του στο πλάι μιας γυναίκας με όποιο κόστος, ενώ παράλληλα η Maggie ψάχνει αυτό που θα οδηγήσει την ψυχή της στη λύτρωση.

Η προσέγγιση του Silberling είναι τόσο τρυφερή κι αέρινη όπως κι όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της ταινίας. Τα πλάνα της δύσης και της ανατολής δίπλα στη θάλασσα όπου προσμένουν το θείο κάλεσμα οι άγγελοι είναι απλά μαγευτικά. Επιπλέον δεν διστάζει να εστιάσει την κάμερα στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Έτσι τα συναισθήματά και οι σκέψεις τους γίνονται πιο κατανοητές, πιο άμεσες στον θεατή.

Κι όλες αυτές οι όμορφες εικόνες έρχονται να δέσουν άψογα με την εξαίσια μουσική. Ονειρικές, πραγματικά παραμυθένιες μελωδίες που μοιάζουν θεόσταλτες. Λες και οι άγγελοι μαζεύτηκαν όλοι μαζί ώστε να συνθέσουν μία χορωδία και να προσφέρουν μια όμορφη σπονδή στον άνθρωπο.

Η Meg Ryan είναι μια ηθοποιός που πάντα συμπαθούσα ιδιαιτέρως. Γοητευτική κι αέρινη, χωρίς τη στόφα της μεγάλης star νομίζω πως ήταν έξοχη επιλογή για το ρόλο της μελαγχολικής και γλυκιάς Maggie, που μπορεί να μην είναι άγγελος, αλλά πιστεύει σε κάτι πιο δυνατό, που θέλει να ελπίζει σε μικρά θαύματα που κρύβονται σε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Ακόμα κι ο Cage μου είναι συμπαθής σ’ αυτή την ταινία. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν έχει εκείνο το βοϊδίσιο βλέμμα που με συγχύζει, αλλά εκπέμπει κάτι τόσο γλυκό, τρυφερό και συνεσταλμένο καθώς προσπαθεί να διεκδικήσει το δικαίωμα στο όνειρο και ν’ ανακαλύψει όσο περισσότερο μπορεί έναν κόσμο τόσο οικείο, αλλά και τόσο άγνωστο σ’ αυτόν.

Ρομαντισμός, αγάπη και συγκίνηση παντρεύονται και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Η χημείο μεταξύ των πρωταγωνιστών είναι πολύ καλή κι αυτό ευνοεί σε μεγάλο βαθμό την ταινία. Δεν πρόκειται για μια ακόμα δακρύβρεχτη ιστορία αλλά για κάτι παραπάνω. Όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο, όλοι μπορούν να το διεκδικήσουν. Είναι όμως αυτό αρκετό; Ποιος ξέρει! Όλα λένε έχουν το λόγο τους. Αν όμως δεν έχετε δει αυτό το μικρό αριστούργημα κάντε το. Η γλυκόπικρη γεύση που θα σας αφήσει δε νομίζω να ξεχαστεί εύκολα.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Πόλη Των Αγγέλων
Είδος: Αισθηματική
Σκηνοθέτης: Brad Silberling
Πρωταγωνιστές: Nicolas Cage, Meg Ryan, Andre Braugher, Dennis Franz, Colm Feore, Joanna Merlin, Sarah Dampf
Παραγωγή: 1998
Διάρκεια: 114’

Επίσημο site:

http://city-of-angels.warnerbros.com/