Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Vincent είναι εκτελεστής και φτάνει στο Λος Άντζελες με σκοπό να εκτελέσει πέντε μάρτυρες μιας δικαστικής υπόθεσης.
Ο Max δουλεύει εδώ και δώδεκα χρόνια ως οδηγός ταξί με σκοπό να μαζέψει χρήματα ώστε να ανοίξει το δικό του γραφείο με λιμουζίνες.
Ο Vincent πείθει τον Max να του μισθώσει το ταξί για ολόκληρο το βράδυ, μέχρι να ολοκληρώσει τις επισκέψεις του κι ο Max δέχεται χωρίς να ξέρεις ποιος είναι ο σκοπός του.
Τα πράγματα όμως ανατρέπονται όταν ο Max γίνεται μάρτυρας μιας εκ των πέντε προσχεδιασμένων δολοφονιών. Μην έχοντας άλλη επιλογή, πρέπει να τον ακολουθήσει μέχρι το τέλος.

Προσωπική άποψη:
Το όνομα του Michael Mann δεν είναι από εκείνα που βλέπουμε πολύ συχνά στις κινηματογραφικές μαρκίζες. Δεν είναι υπάλληλος κάποιου στούντιο που του αναθέτει να γυρίσει μια ταινία. Επιλέγει αυτός το πότε και με ποιον τρόπο θα το κάνει. Αυτός είναι ίσως κι ο λόγος που έχει μόλις εννέα ταινίες στο βιογραφικό του οι οποίες ωστόσο, η κάθε μία με τον τρόπο της, σημάδεψε την χρονιά που κυκλοφόρησε.

Ο Mann παίρνει τα στοιχεία που θέλει για να δημιουργήσει την ταινία και σκηνοθετικά το αποτέλεσμα δεν δυσαρεστεί κανέναν. Δε θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ούτε στυλιζαρισμένο, ούτε ακαδημαϊκό. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα σε λίγες και μόνο ώρες. Αυτό από μόνο του είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο που δημιουργεί την απαιτούμενη ένταση. Έχουμε να κάνουμε με πέντε φόνους, τόσοι είναι και οι διάλογοι μεταξύ των πρωταγωνιστών. Κι όσο κι αν έξω απ’ το ταξί βγάζουν προς τα έξω έναν άλλο εαυτό, μέσα σ’ αυτό μοιράζονται τόσο αναμεταξύ τους, όσο και μαζί μας τα εσώψυχά τους. Το καλό όλων αυτών είναι ότι ο συνδυασμός τους μας αφήνει τόσο να εισβάλλουμε στην ψυχολογία των πρωταγωνιστών, όσο και να κατανοήσουμε την ιστορία.

Για να μην μπερδεύουμε βέβαια τα πράγματα θέλω διευκρινίσω ότι η σκηνοθεσία απ’ το σενάριο έχει μεγάλη απόσταση. Επειδή είναι καλή η πρώτη, δε σημαίνει πως ισχύει το ίδιο και για το δεύτερο. Μάλλον κενό κι ελαφρώς ανούσιο θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω κι αν δεν ήταν ο Mann να το στηρίξει με την σκηνοθετική του άποψη και τα έξυπνα τρικ που χρησιμοποίησε, μάλλον θα είχε ναυαγήσει.

Πέραν όμως της σκηνοθεσίας, εξαιρετική είναι και η κινηματογράφηση. Όμορφα πλάνα και γωνίες λήψεις που προσδίδουν στο νυχτερινό Λος Άντζελες μια ιδιαίτερη μαγεία, εν αντιθέσει με τη φτήνια που δίνουν τις περισσότερες φορές αντίστοιχα πλάνα. Επιπλέον το πέρασμα από την ηρεμία μέσα στο ταξί στην αναταραχή και στον πανικό που δημιουργείται έξω απ’ αυτό είναι ένας έξυπνος χειρισμός της ψυχολογίας του θεατή. Εκεί που πας να ηρεμήσεις τσιτώνεις απότομα κι εκεί που είσαι για τα καλά χωμένος μέσα στη δράση, ηρεμείς, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι χάνεσαι.

Παράλληλα όμως, έχουμε κι ένα ιδιαίτερα καλό από τον νέο στον χώρο James Newton Howard, soundtrack. Ο Mann κατά το παρελθόν έχει αποδείξει ότι δίνει μεγάλη σημασία στη μουσική επένδυση μιας ταινίας και δεν διστάζει να δώσει ευκαιρίες σε νέους δημιουργούς. Φαίνεται πως κι αυτή τη φορά έκανε καλή επιλογή, αφού σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας το αποτέλεσμα ακούγεται ευχάριστα κι αρκετά ταιριαστό με την εικόνα.

Αν και αν μου το έλεγαν πριν δω την ταινία μάλλον δεν θα το πίστευα, αλλά ακόμα κι αν δεν κάνει τη διαφορά, ο Tom Cruise καταφέρνει το δίχως άλλο να δώσει μια αρκετά μεστή ερμηνεία. Οι ρόλοι του κακού δεν είναι ταυτόσημοι του στυλ του και το να δώσει υπόσταση σ’ έναν απόλυτα απειλητικό κακό που όμως δεν χάνει την ανθρώπινη διάστασή του δεν είναι κι εύκολη υπόθεση. Εντάξει... μπορεί η ερμηνεία του να μην ήταν για Oscar, αλλά με εξέπληξε ευχάριστα.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Jamie Foxx. Είναι ένας ηθοποιός με αρκετά μεγάλο ταλέντο που εκτιμώ. Και παρά την όποια παραπλάνηση σε σχέση με τη σειρά των ονομάτων των πρωταγωνιστών, αυτός είναι ο κεντρικός ήρωας, γύρω απ’ αυτόν περιστρέφεται η ιστορία κι αυτός είναι που τελικά μπορεί να καθορίσει την εξέλιξή της.

Με άλλα λόγια το “Collateral” είναι από εκείνες τις ταινίες που καταφέρνουν να επιπλεύσουν παρά το μέτριο σενάριό τους και τις καλές ερμηνείες που όμως δεν είναι αρκετές. Ο Mann είναι ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης κι έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι ακόμα και σε μέτριες ταινίες, αν ο σκηνοθέτης ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά του είναι ικανός να σε κρατήσει μέχρι τέλους. Αν επιλέξετε να το δείτε σίγουρα θα περάσετε ευχάριστα.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Διαδρομή
Είδος: Περιπέτεια
Σκηνοθέτης: Michael Mann
Πρωταγωνιστές: Tom Cruise, Jamie Foxx, Mark Ruffalo, Jada Pinkett Smith, Pilar Bardem, Peter Berg
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 116’

Επίσημο site:
http://www.collateral-themovie.com/