Συνοπτική περίληψη του έργου:
Λονδίνο 1888. Σε μια από τις πλέον κακόφημες συνοικίες η οποία βρίθει από πόρνες και αλλοδαπούς μετανάστες (κυρίως από το εβραϊκό στοιχείο), διαπράττονται μια σειρά από δολοφονίες γυναικών του αγοραίου ερωτά.
Οι φόνοι ακολουθούν συγκεκριμένο τελετουργικό, ενώ συμπεριλαμβάνουν και αφαίρεση οργάνων με χειρουργική δεινότητα. Ο οπιομανής επιθεωρητής Abberline ο οποίος βλέπει τις δολοφονίες μέσα από όνειρα, αναλαμβάνει την υπόθεση.
Άραγε οι δολοφονίες αυτές είναι αναίτιες πράξεις ενός παρανοϊκού η μήπως κρύβεται κάτι βαθύτερο;

Προσωπική άποψη:
Υπάρχουν θρίλερ και θρίλερ! Είναι εκείνα τα οποία απλώς κυκλοφορούν γιατί θέλουν να τρομάξουν και υπάρχουν κι εκείνα που είναι πιο ψαγμένα, όπου δεν είναι οι πράξεις αυτές που τρομάζουν αλλά τα αρρωστημένα κίνητρα που κρύβονται πίσω τους. Ένα απ’ αυτά τα θρίλερ είναι και το “From Hell” που σήμερα, ξαναβλέποντάς το, αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που δεν στερήθηκα την απόλαυση της παρακολούθησής του στην μεγάλη οθόνη.

Τα αδέρφια Hughes εξαρχής μας κάνουν ξεκάθαρο ότι δεν έχουν σκοπό να μας παρουσιάσουν μια ακόμα αιματοβαμμένη εκδοχή της ιστορίας του πιο διάσημου serial killer στα εγγλέζικα χρονικά. Και πολύ καλά κάνουν, γιατί δεν πρόκειται απλά για μια θριλερόβια αναπαραγωγή μιας ιστορίας που πέρασε στους αιώνες ως θρύλος, αλλά για μια προσπάθεια διαλεύκανσης και ανακάλυψης του προσώπου που έμελλε να μείνει γνωστός για πάντα στην ιστορία καθώς έμεινε ασύλληπτος, βασισμένη στο διηγηματικό κόμικ των Alan Moore και Eddie Campbell. Επηρεασμένοι από τις θριλερικές καταβολές του Fincher, χωρίς όμως να χάνουν το προσωπικό τους στυλ, δεν τονίζουν τις σκηνές βίας κι αίματος, βρίσκονται μια ανάσα απ’ αυτές, χωρίς όμως να προβάλλουν την πράξη, αλλά το αποτέλεσμα.

Η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι υποβλητική, σκοτεινή και μυστηριώδης από το πρώτο κι όλας λεπτό. Μπορείς να διαισθανθείς τον κίνδυνο που παραμονεύει, αλλά δεν καταφέρνεις ούτε να δεις το πρόσωπό του, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που επιλέγουν οι σκηνοθέτες, ούτε να εξηγήσεις τα κίνητρά του. Τα σκηνοθετικά κλισέ παραλείπονται, ενώ τα έξοχα κοστούμια και σκηνικά, βοηθούν ακόμα περισσότερο στην αναβίωση του βίαιου και τρομακτικού γοτθικού σκηνικού, όπου η ασυδοσία κυρίευε την τότε Αγγλία. Στο καθηλωτικό της ατμόσφαιρας βέβαια, συμβάλλει και η ρομαντική, αισθαντική μουσική της ταινίας, που δένει με κάθε πλάνο και σε παρασύρει στο τρομακτικό μεν, γοητευτικό δε Λονδίνο του 19ου αιώνα.

Τα πλάνα από το σκοτεινό και βρώμικο Λονδίνο της εποχής είναι τόσο μαγευτικά όσο και καθηλωτικά. Και με ένα έξυπνο τρικ τα δύο δημιουργικά αδέρφια ξεχωρίζουν την ζωή στα σκοτεινά εκπορνευόμενα στενά της πόλης όπου τα πλάνα που είναι γυρισμένα σ’ αυτά έχουν κάποιες πινελιές έντονων χρωμάτων και η κάμερα κινείται γρήγορα και νευρωτικά, πλην των σκηνών των δολοφονιών, με εκείνα στα αριστοκρατικά σαλόνια όπου ο ρυθμός πέφτει και το σκοτάδι καλύπτει τα πάντα.

Όμως είναι και το σενάριο εκείνο που δίνει νέα τροφή καθώς και νέα όψη στην ιστορία. Εμφανώς πιο πολιτικοποιημένη, η διάσημη ιστορία του Τζακ του Αντεροβγάλτη, είναι πολύ διαφορετική απ’ αυτό που θα περίμενε ο καθένας. Δεν διστάζει να κατακραυγάσει το τότε πολιτικό καθεστώς και με σφιχτό και σκληρό ακόμα τρόπο σε ορισμένα σημεία, να κατακρίνει όσο πιο αιχμηρά μπορεί το αναιμικό αριστοκρατικό σύστημα του Λονδίνου του 19ου αιώνα, στην προσπάθειά του να μείνει ανόθευτο κι αλώβητο, μην διστάζοντας ακόμα και να γίνουν τιμωροί κι εκδικητές.

Μέχρι να δω αυτή την ταινία δεν συμπαθούσα τον Deep. Όχι γιατί δεν μου άρεσε ερμηνευτικά, αλλά γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε καταφέρει να μου κάνει το κλικ. Στο ρόλο λοιπόν αυτού του επιθεωρητή, τα κατάφερε! Συνεσταλμένος κι εσωστρεφής, ήρεμος χωρίς εκρήξεις αγανάκτησης ή ενθουσιασμού, αντιπροσωπεύει ακριβώς εκείνο το πρότυπο του χαμένου στο όπιο αστυνομικού, όπου εξαιτίας αυτού του εθισμού του δεν θα δικαιολογούσα έντονες εκρήξεις, αλλά μια σχετικά ήρεμη δύναμη.

Όμως και οι υπόλοιποι συμπρωταγωνιστές είναι καθηλωτικοί στους ρόλους τους. Ο Ian Holm είναι ο άνθρωπος κλειδί και στο βλέμμα του μπορείς να διακρίνεις κάτι το αρρωστημένο που σε κάνει να ανατριχιάζεις, ο Coltrane στον συμπληρωματικό ρόλο του πράκτορα είναι αποδοτικός, ενώ η Graham, της οποίας ήταν η χρονιά της, δίνει μια αξιοπρεπή και γοητευτική ερμηνεία, ομορφαίνοντας και φωτίζοντας τα πλάνα του σκοτεινού Λονδίνου.

Τα αδέρφια Hughes είναι αρκετά εκκεντρικά και δεν διστάζουν να ρισκάρουν, ακόμα και να προκαλέσουν. Ίσως και αυτό να είναι που γουστάρουμε σ’ αυτούς. Ότι δεν βλέπουν την ιστορία μονοδιάστατα, μέσα από το συνηθισμένο πρίσμα, αλλά πάνε την υπόθεση ένα βήμα παραπέρα, χωρίς να διστάζουν να εκφράσουν τις σκέψεις και τις υποψίες τους, αφήνοντας τη δική τους σφραγίδα σχετικά με τον διαβόητο Τζακ Αντεροβγάλτη. Ο τρόμος δεν προκαλείται από τις αποτρόπαιες πράξεις, αλλά από τα αρρωστημένα κίνητρα τα οποία καλούμαστε να εξερευνήσουμε στην πορεία. Αναμφίβολα, μια απ’ τις καλύτερες συνολικά παραγωγές της δεκαετίας.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Επισκέπτης Απ’ Την Κόλαση
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτες: Albert & Allen Hughes
Πρωταγωνιστές: Johnny Depp, Ian Holm, Robbie Coltrane, Heather Graham
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 137’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0120681/
http://en.wikipedia.org/wiki/From_Hell_(film)