Συνοπτική περίληψη του έργου:
Μια ομάδα ατόμων βρίσκεται κλειδωμένη σε ένα σπίτι γεμάτο θανατηφόρες παγίδες και το οποίο σιγά-σιγά γεμίζει με δηλητηριώδες αέριο.
Στις προσπάθειές τους να ξεφύγουν, θα έρθουν όλοι αντιμέτωποι με τα πιο πρωτόγονα ένστικτα επιβίωσής τους.
Το νέο αυτό παιχνίδι του κατά συρροήν δολοφόνου Jigsaw, έρχεται να τερματίσει ο ντετέκτιβ Eric Matthews, ο γιος του οποίου είναι ένας από τα παγιδευμένα μελλοντικά θύματα του Jigsaw.

Προσωπική άποψη:
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα πολύ επιτυχημένα κι εμπορικά θρίλερ ακολουθούνται πάντα τουλάχιστον από ένα sequel; Ακριβώς επειδή είχαν την προαναφερόμενη επιτυχία. Το να βγαίνει βέβαια η συνέχεια σε λιγότερο από ένα χρόνο στις αίθουσες, είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί αλλά όταν, όχι απλά υποψιαζόνται οι υπεύθυνοι, αλλά έχουν την βεβαιότητα ότι το προϊόν τους πρόκειται να πουλήσει τρελά, γιατί να μην το επιχειρήσουν. Το να έχουμε βέβαια μια ταινία ανάλογης ποιότητας με την πρώτη θα έπρεπε να είναι το βασικό ζητούμενο όμως, η ιστορία αποδεικνύει πως δεν έχει και μεγάλη σημασία.

Το “Saw” βασίστηκε σε φτωχά μέσα τα οποία, αξιοποιήθηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε να έχουμε μια low budget παραγωγή που κατάφερε όμως, παρά τις όποιες αμφισβητήσεις, να κερδίσει κριτικούς και θεατές και να φέρει μεγάλους παράδες στο μικρό ταμείο της παραγωγής. Μια έξυπνη και πρωτότυπη ιδέα που έπαιξε με τους πιο ακραίους φόβους μας κάνοντάς μας μέρος, ενός αρρωστημένου παιχνιδιού βάσει του οποίου έπρεπε να διαλέξουμε, την ζωή ή τον θάνατο. Και τα δύο είχαν το κόστος τους αλλά εξαρτάται από το τι είναι διαθετημένος ο καθένας να πληρώσει. Διατηρήθηκαν λοιπόν όλα τα παραπάνω στο sequel ή όχι;

Δεν χρειάζετια πιστεύω και μεγάλη φαντασία για να καταλάβετε πως η πρώτη με την δεύτερη ταινία, δυστυχώς, δεν μπορούν να συγκριθούν και σε καμία περίπτωση, δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Η ταινία δεν θυμίζει sequel του “Saw” αλλά κακή αντιγραφή του “The Cube”. Η υπόθεση της ταινίας τεμαχίζεται και έτσι, ενώ όλα τα θύματα είναι εγκλωβισμένα μαζί, σε έναν κοινό χώρο έχοντας έναν κοινό στόχο, ο καθένας από αυτούς έχει την προσωπική επιλογή και τον προσωπικό του άθλο που πρέπει να ξερπεράσει προκειμένου να γλιτώσει τον θάνατο και να κερδίσει το δικαίωμα στη ζωή του. Αυτό θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον αν δεν ήταν τόσο προβλέψιμο που να αγγίζει τελικά τα όρια του αδιάφορου.

Η σκυτάλη της σκηνοθεσίας αυτή τη φορά περνάει στα χέρια του Darren Lynn Bousman, μια αλλαγή που γίνεται άμεσα αντιληπτή ακόμα κι αν δεν το γνωρίζεις. Δυστυχώς, παρά την χρήση ορισμένων έξυπνων τρικ βασανισμού, ο Bousman δεν καταφέρνει να δημιουργήσει την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, την ένταση και την αγωνία του “Saw”. Και για να λέμε την μαύρη αλήθεια, δεν μοιάζει καν να προσπαθεί για κάτι τέτοιο αφού καταφεύγει σε λύσεις ευκολίας και σε κλισέ μελοδραματισμούς που αντί να κορυφώνουν την ένταση της ταινίας, την οδηγούν σταδιακά σε τέλμα.

Τα γυρίσματα έγιναν εξ’ ολοκλήρου σε ένα κτίριο κι εκεί μέσα εξελίσσεται όλη η δράση της ταινίας. Αντί όμως αυτό να δρα λειτουργικά, καταλήγει να φαντάζει μπερδεμένο, αδιάφορο και ασύνδετο. Ενώ ο ένας ήρωας σχετίζεται με τον άλλον και όλοι μαζί με ένα συγκεκριμένο δεδομένο, τι κι αν η υπόθεση ξετυλίγεται σαν κουβάρι προκαλώντας μας να ακολουθήσουμε το λυμένο νήμα της, μοιάζει τελικά να μην οδηγεί πουθενά. Σωτήριο βέβαια αποδεικνύεται και πάλι το ενδιαφέρον φινάλε της ταινίας, που γρήγορα και χωρίς πολλά-πολλά μας οδηγεί αστραπιαία στην κορύφωση του έργου κάνοντας την μεγάλη ανατροπή κι εντυπωσιάζοντας.

Σε ότι έχει να κάνει με το κεφάλαιο ερμηνείες, μην τρελαθούμε κι όλας, δεν φαντάζομαι κανένας να περιμένει να δει κάτι το συνταρακτικό. Αν ήταν ηλίθια επιτηδευμένες οι ερμηνείες στο “Saw”, φανταστείτε τι γίνεται εδώ που, παρά την συμμετοχή κάποιων γνωστών, κυρίως από τηλεοπτικά σίριαλ ηθοποιών, αντί για δύο έχουμε οκτώ άτομα να απαρτίζουν το cast.

Τι είναι λοιπόν το “Saw II”; Ένα sequel ενός πολύ έξυπνου και επιτυχημένου θρίλερ. Τι πετυχαίνει; Μάλλον τίποτα αν υποθέσουμε ότι σκοπός της ταινίας είναι να συνεχίσει στα ίδια θετικά κι ενδιαφέροντα χνάρια με την πρώτη ταινία. Αν απ’ την άλλη σκοπό της είναι να φέρει μόνο χρήματα στα ταμεία, τότε ναι, πετυχαίνει απόλυτα τον στόχο της. Συστήνεται μόνο σε fans του είδους και σε λάτρεις της νέας γεννιάς θρίλερ όπου απολαμβάνουν να ρέει το αίμα ακόμα κι όταν δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη φιλοσοφία για να το δικαιολογήσει.
Βαθμολογία 3,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Σε Βλέπω... Ξανά
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Darren Lynn Bousman
Πρωταγωνιστές: Donnie Wahlberg, Franky G, Beverley Mitchell, Lyriq Bent, Glenn Plummer, Dina Meyer, Tobin Bell
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 91’

Επίσημο site:
http://www.officialsaw.com/