Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Mickey Gordon ένας επαγγελματίας διαιτητής σε αγώνες μπάσκετ βρίσκεται στο Παρίσι για να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία του πατέρα του που ήθελε να ταφεί στα μέρη που είχε πολεμήσει.
Το φέρετρο όμως χάνεται και ο Mickey που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν αγάπησε τον αφόρητο πατέρα του απολαμβάνει μια υπέροχη διαμονή στο Παρίσι που του προσφέρει η αεροπορική εταιρία καθώς και την υπέροχη συντροφιά της Αμερικανίδας διευθύντριας που αναλαμβάνει να τον ξεναγήσει στο Παρίσι.
Ο έρωτας είναι κεραυνοβόλος και αμοιβαίος και θα οδηγήσει μοιραία στον γάμο.

Προσωπική άποψη:
Μέχρι που μπορεί να φτάσει κανείς όταν αγαπάει κάποιον άλλον άνθρωπο; Τι πιο απλό και κοινότυπο από την γνωστή, κλισέ απάντηση. Μπορεί να εγκαταλείψει τα πάντα, ακόμα και την καλά στρωμμένη ζωή του για χάρη του. Πάνω σε αυτή τη θεμελιώδη αρχή στηρίζεται και η συγκεκριμένη ιστορία, θέλοντας να στήσει ένα παιχνίδι γύρω από τα θέλω και τις υποχωρήσεις ανάμεσα στα δύο φύλλά, ανάμεσα στα ζευγάρια εκείνα που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην διαφορετικότητά τους.

Γνωριζόμαστε, ο έρωτας μας χτυπάει κατά κούτελα και παντρευόμαστε. Λογική συνέπεια μιας άρχουσας αρχής για την αισθηματική πλευρά του Hollywood, προσπαθώντας να πλάσσει ένα παραμύθι. Καλώς ή κακώς, το παραμύθι αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Όμως και η κινηματογραφική του εξέλιξη, μπορεί να καταλήγει στο “ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα” όμως, πρωτού γίνει αυτό, το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής, μεγάλη η χάρη της, έχει περάσει του Χριστού τα πάθη.

Πάθη; Χμ... όχι και τόσο μεγάλα αφού, οι διαφορετικές ανάγκες δεν οδηγούν σε αστείες αλλά ούτε σε συναισθηματικές καταστάσεις αλλά, σε ακραίες λύσεις προκειμένου το πρόβλημα να τερματιστεί κάθε φορά χωρίς ιδιαίτερες συζητήσεις και παραχωρήσεις. Αυτή είναι η σημασία του έρωτα; Μπορεί, αλλά και πάλι, δεν περιμένεις να δεις αυτό από μια ταινία που φέρει τον συγκεκριμένο τίτλο. Περιμένεις να γέρνει περισσότερο στο συναισθηματικό, παρά στο σατιρικό κομμάτι και ίσως, κάπου εκεί να χάνεται ο αγώνας.

Ο Crystal δεν είναι μόνο ηθοποιός. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας του έχει βρεθεί στον ρόλο του παραγωγού, του σεναριογράφου και του σκηνοθέτη. Αυτή είναι από τις ταινίες του όπου εκτελεί όλα τα χρέη. Μπορείς όμως να είσαι εξίσου καλός σε όλα αυτά τα διαφορετικά κεφάλαια μιας παραγωγής; Μάλλον όχι, αφού δεν καταφέρνεις να συγκεντρωθείς απόλυτα σε κάποιο από αυτά. Αδιάφορη σκηνοθεσία, με τις ομορφιές του Παρισιού να σώζουν το όποιο αισθητικό αποτέλεσμα.

Ο Billy Crystal όπως έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν είναι ένας συμπαθέστατος, ένας γλυκήτατος άνθρωπος και ένας αρκετά ενδιαφέρον κωμικός ηθοποιός. Μπορεί η παρουσία του να είναι ευχάριστη όμως, δεν είναι αρκετή για να γεμίσει μια ταινία δύο και πλέον ωρών. Μπορεί, ειδικά για το συγκεκριμένο είδος, να μην είναι κάτι δύσκολο όμως, το θέμα ανάμεσα στο ζευγαράκι πάει κι έρχεται τόσο πολύ που καταντάει μονότονο και ο ίδιος απλά περιφέρεται. Κάτι ανάλογο ισχύει και για την Debra Winger, ευχάριστη παρουσία αλλά χωρίς κάτι το ξεχωριστό να προσφέρει.

Δεν λέω, είναι χαριτωμένο και παρακολουθείται ευχάριστα, αλλά ως εκεί. Δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα περισσότερο και εδώ που τα λέμε, δεν δείχνει καν να το προσπαθεί. Καταφεύγει σε εύκολες λύσεις προκειμένου να μπορέσει να καταλήξει κάπου και όμως, μας αφήνει με ένα συναισθηματικό κενό το οποίο, περιμέναμε έστω και με ανάλαφρο τρόπο να μπορέσει να καλυφθεί. Το τέλος το φαντάζεστε, ακόμα κι αν δεν το έχετε δει, σε μια ταινία που τράβηξε τα φώτα μάλλον κυρίως λόγω των ηθοποιών που εμφανίστηκαν σε δεύτερους ρόλους.
Βαθμολογία 5,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Όταν Κάποιον Αγαπάς
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Billy Crystal
Πρωταγωνιστές: Billy Crystal, Debra Winger, Joe Mantegna, Cynthia Stevenson, Richard Masur, John Spencer, Julie Kavner, William Hickey, Tom Wright
Παραγωγή: 1995
Διάρκεια: 135’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0113097/
http://en.wikipedia.org/wiki/Forget_Paris