Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Tom είναι ένας ντροπαλός νεαρός που θέλει μια καλύτερη θέση στη δουλειά του και ταυτόχρονα ελπίζει να τον προσέξει η κόρη του αφεντικού του, με την οποία είναι κρυφά ερωτευμένος.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι ότι το αφεντικό είναι εξαιρετικά αυστηρός, ιδιότροπος και ευέξαπτος χαρακτήρας.
Στο πλαίσιο μιας παρεξήγησης θα βρεθεί στο σπίτι του τελευταίου να προσέχει την κουκουβάγια του, ενώ από τη συμπεριφορά του θα εξαρτηθεί τόσο η τύχη της σχέσης του με την κόρη όσο και η πιθανή προαγωγή του.
Τα πράγματα ωστόσο δυσκολεύουν όταν μια σειρά απρόσκλητων ιδιόμορφων ατόμων εισβάλει στο σπίτι.

Προσωπική άποψη:
Κάθε χαζοσαχλαμαρώδες teen movie που βγαίνει κατά καιρούς στις αίθουσες ή ακόμα χειρότερα, απευθείας σε dvd, έχει έναν και μοναδικό σκοπό. Να προκαλέσει εξίσου σαχλό με την υπόθεσή της, γέλιο σε ανώριμα αμερικανάκια της μέσης ηλικίας που δεν έχουν επίπεδο και δεν έχουν καμία απολύτως διάθεση να αποκτήσουν. Εντάξει, δεν θέλω να είμαι υπερβολικά αυστηρή, ούτε κακιά. Υπάρχουν κάποια ταινιάκια αυτής της κατηγορίας που είναι συμπαθητικά, τουλάχιστον περνάς ευχάριστα την ώρα σου όμως, η ταινία αυτή για την οποία και μιλάμε σήμερα, δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία σε καμία των περιπτώσεων.

Αν ψάχνετε για πρωτοτυπία και ευφάνταστο σενάριο τότε, όχι μόνο επιλέξατε λάθος ταινία αλλά και λάθος κατηγορία. Δεν γίνεται να περιμένεις, πολύ περισσότερο να απαιτείς, από ταινίες σαν κι αυτή να σε ξαφνιάσουν και να σε εντυπωσιάσουν. Το μπαμ που λέμε δεν έρχεται και δεν νομίζω πως θα καταφέρει να έρθει, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Ένας πρωταγωνιστής και όλα τα κακά του κόσμου πάνω του, λες και οι μοίρες αντί να του δώσουν αρετές και χάρες όταν γεννήθηκε, τον έκλασαν. Το μυστήριο δε είναι πως, παρά τα όσα παθαίνει, στο τέλος καταφέρνει πάντα να επιβιώσει.

Ακούγοντας το όνομα του David Zucker, γνωστό από τις “Τρελές Σφαίρες”, στο πηδάλειο της σκηνοθεσίας, σίγουρα περιμέναμε κάτι καλύτερο. Ξαναλέω, όχι πρωτότυπο, αλλά σίγουρα κάτι που να προκαλεί πιο αβίαστα το γέλιο μας παρά να προσπαθεί βίαια να το βγάλει από μέσα μας κάνοντας χρήση σαχλού και ανούσιου χιούμορ και πολύ περισσότερο, ανόητης και πεζής φάρσας και σάτιρας κοινωνικοπολιτικών καταστάσεων. Οι ταινίες αυτού του είδους δεν προσφέρονται για προβληματισμούς.

Πάντως, οφείλω να ομολογήσω πως είναι μια από τις λίγες φορές που χάρηκα για το γεγονός ότι ο Kutcher βρισκόταν στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μπορεί να μην τον έχω σε εκτίμηση όμως, μέσα σε όλο αυτό το πανηγύρι που επικρατεί για μιάμιση ώρα, η παρουσία του φαντάζει σαν όαση. Ως ερωτικό του ήμισυ βλέπουμε την Reid που για μια ακόμα φορά μας διατυμπανίζει ότι μέχρι να βγει στην σύνταξη είμαστε υποχρεωμένοι να την βλέπουμε σε ανάλογους ρόλους ενώ, η Carmen Electra πετάει έξω τον κώλο της και όχι μόνο προσπαθώντας να ανεβάσει λίγο πιο ψηλά τον πήχη μπας και καταφέρει να περισώσει τίποτα.

Μπορεί η ταινία, όπως όλες του είδους άλλωστε, να ξεκινάει συμπαθητικά όμως, πέφτει στην γνωστή λούμπα. Η φάρσα μετατρέπεται σε χονδροειδές και σαχλό μάλιστα χιούμορ, παίζοντας με την υπομονή και τα νεύρα, παρακολουθώντας ταυτόχρονα τον νεαρό πρωταγωνιστή να περνάει τα πάθη του Χριστού και όλα αυτά, για τι άλλο... για μια γυναίκα.
Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Κόρη Του Αφεντικού Μου
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: David Zucker
Πρωταγωνιστές: Ashton Kutcher, Tara Reid, Jeffrey Tambor, Andy Richter, Michael Madsen, Jon Abrahams, Carmen Electra
Παραγωγή: 2003
Διάρκεια: 85’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/My_Boss
http://www.imdb.com/title/tt0270980/