...

Πέμπτη, Μαΐου 07, 2009

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Andy Dufresne, ένας νεαρός επιτυχημένος τραπεζίτης, κρίνεται ένοχος για τον φόνο της συζύγου του και του εραστή της και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη.
Η φυλακή στην οποία οδηγείται είναι αρχικά σκληρή για τον ίδιο αλλά στην πορεία, την βοήθεια του βαρυποινήτη Red, θα μπορέσει να κερδίσει σταδιακά την εκτίμηση των συγκρατούμενών του, τον δεσμοφυλάκων και τέλος του διευθυντή των φυλακών.
Ο Andy, θα εκμεταλευτεί τις οικονομικές του γνώσεις αλλά και την γενικότερη παιδεία του για να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης μέσα στη φυλακή αλλά και την ζωή του.

Προσωπική άποψη:
Ήταν το 1982 όταν κυκλοφόρησε μια σειρά από μικρά διηγήματα. Ο γενικός τους τίτλος ήταν "Different Seasons” και ανάμεσά τους βρισκόταν και το μικρό μεν, ιδιαίτερα γοητευτικό δε, “Rita Hayworth and the Shawshank Redemption”. Πάνω Σ’ αυτό το διήγημα βασίστηκε εξ’ ολοκλήρου και η ομώνυμη ταινία. Κι αν είναι δύσκολο για έναν δημιουργό να μεταφέρει ολόκληρο μυθιστόρημα στο κινηματογραφικό πανί δίνοντάς του ζωή, αναλογιστείτε πόσο δύσκολο είναι το να μεταφέρεις μια νουβέλα μερικών μόνο σελίδων. Αυτές οι δουλειές είναι ρουλέτα, ποντάρεις στο κόκκινο ή στο μαύρο και απλά περιμένεις. Θα κερδίσεις ή θα χάσεις;

Η νουβέλλα αυτή είναι δημιούργημα ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της σύγχρονης γενιάς. Ιδιαίτερο το στυλ συγγραφής του, πολλά τα έργα του που έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο, ακόμα περισσότεροι οι φανατικοί θαυμαστές του. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τον Stephen King, τον οποίο προσωπικά δεν εκτιμώ τόσο ως συγγραφέα καλών μυθιστορημάτων αλλά, ως συγγραφέα καλών προτυπωμένων σεναρίων. Και μπορεί οι περισσότεροι να τον γνωρίζουν μέσω των θριλερικών καταβολών βιβλίων του όμως, πρέπει να ξέρετε ότι έχει και αρκετές επιτυχίες στο βιογραφικό του των οποίων οι ιστορίες δεν στερούνται ατμόσφαιρας, πατάνε όμως περισσότερο στην πραγματικότητα και στον κοινωνικό μας προβληματισμό.

Ως ιστορία σε αρκετά σημεία θυμίζει το κλασσικό μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά, “Ο Κόμης Μόντε Κρίστο”. Τόσο στο ένα, όσο και στο άλλο βιβλίο, ο κεντρικός ήρωας έχει καταδικαστεί άδικα κι έχει φυλακιστεί πίσω από τα πιο αποτρόπαια και ψηλά κάγκελα. Και οι δύο ήρωες μέσα από την απόγνωση, ψάχνουν μια έξοδο που θα τους οδηγήσει στο φως, στην προσωπική λύτρωσή τους. Και εδώ έγγειται η μοναδική διαφορά. Η επεξήγηση της λύτρωσης μέσα από την σκοπιά του καθενός ξεχωριστά. Ο ένας θέλει εκδίκηση, ενώ ο δικός μας ήρωας θέλει απλά να ελευθερωθεί και να αναπνεύσει ξανά, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Ο σχετικά άγνωστος τότε, χωρίς ιδιαίτερες επιτυχίες στο βιογραφικό του καθότι νέος, Frank Darabont, αποφασίζει να κάνει το μεγάλο άλμα και να επιχειρήσει στα πρώτα του βήματα κάτι άλλοι θα έκαναν έπειτα από αρκετά χρόνια εμπειρίας. Να καταπιαστεί με την μεταφορά μιας καλογραμμένης κι εξαιρετικά ενδιαφέρουσας νουβέλλας. Και το ευτύχημα είναι ότι τα κατάφερε και μάλιστα, όχι απλά και μόνο διεκπεραιωτικά. Πήρε μερικές σελίδες και έπλασσε μια ταινία 2 και ωρών, μεταφέροντας όλες εκείνες της μαγικές εικόνες που πλάθει κανείς με την ανάγνωσή τους και δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα πιο καθηλωτική απ’ όσο θα μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί. Σκοτεινή, μυστηριώδης και γεμάτη αγωνία και δίψα για λύτρωση.

Παρακολουθούμε την ιστορία των δύο κεντρικών προσώπων μέσα από την αφήγηση ουσιαστικά του ενός, του Red. Μια αφήγηση που εξιτάρει την φαντασία μας και κορυφώνει την αγωνία μας. Η κάμερα μοιάζει σαν απλός παρακολουθητής των εξελίξεων που άλλες φορές είναι δραματικές και γρήγορες και άλλες κόβουν ταχύτητα, σαν να προσπαθούν να σε αφήσουν να έχεις τον χρόνο που χρειάζεσαι για να ψυχογραφήσεις τους ήρωές, κατανοώντας την ύπαρξη και τα κίνητρά τους.

Ο Tim Robbins διατηρεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο, με μια ερμηνεία με βάθος και έντονη συναισθηματική φόρτιση που όμως, καταφέρνει να κρατήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στην απελπισία και την επιθυμία. Μπορεί να μην κατάφερε να κερδίσει κάποια μεγάλη διακρίση όμως, είναι χωρίς αμφισβήτηση μια απ’ τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Εξίσου όμως σημαντική είναι και η ερμηνεία του Morgan Freeman, που αν και δευτερεύον, τελικά ο ρόλος του είναι μεγάλης και ζωτικής σημασίας. Μια ερμηνεία που επίσης δεν απέφερε κάποια μεγάλη βράβευση, που ίσως όμως θα έπρεπε.

Τόσο μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, όσο και μέσα από την κινηματογραφική εξέλιξη της ιστορίας, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, αλλά και εμείς οι θεατές ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολλά, εσωτερικά ερωτήματα. Ερωτήματα περί ηθικής, δικαίου, αλήθειας, εμπιστοσύνης, αλληλοκατανόησης και στήριξης. Με αξίες που όμοιές τους δεν υπάρχουν όπως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ελπίδα, η φιλία και ο αγώνας, που όσο δύσκολος κι αν είναι μπορεί να σε οδηγήσει στην λύτρωση. Μια αγαπημένη, εξαιρετική ταινία που μόνο έχει να δώσει πράγματα.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Τελευταία Έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Frank Darabont
Πρωταγωνιστές: Tim Robbins, Morgan Freeman, Bob Gunton, Clancy Brown, Gil Bellows, Mark Rolston, James Whitmore
Παραγωγή: 1994
Διάρκεια: 142’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Shawshank_Redemption
http://www.imdb.com/title/tt0111161/

Posted on Πέμπτη, Μαΐου 07, 2009 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

26 comments

Τετάρτη, Μαΐου 06, 2009

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Chuck Barris είναι το πιο αγαπημένο τηλεοπτικό πρόσωπο και οι εκπομπές του κάνουν τα μεγαλύτερα νούμερα τηλεθέασης φέρνοντάς τον πάντα σε πρώτο πλάνο.
Η ζωή του όμως θα αλλάξει όταν θα δεχτεί μια πρόταση από την CIA και θα αρχίσει να συνεργάζεται μαζί τους ως εκτελεστής.
Στην αρχή όλα πηγαίνουν καλά όμως όσο ο καιρός περνάει, τόσο η τηλεοπτική του καριέρα όσο και η ψυχολογία του παίρνουν την κάτω βόλτα και θέλει να εγκαταλαλείψει την CIA.
Περνώντας σταδιακά από την λογική στην παράνοια και προσπαθώντας να μην χάσει το μυαλό του, γράφει την αυτοβιογραφία του της οποίας οι πληροφορίες μέχρι σήμερα δεν έχουν επιβεβαιωθεί από την CIA.

Προσωπική άποψη:

Η ταινία βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Chuck Barris. Μπορεί αυτό το όνομα σε σας να μην λέει τίποτα, σίγουρα όμως ξύπνησε την μνήμη των Αμερικάνων που παρακολουθούσαν τηλεόραση τη δεκαετία του ’60 και του ’70. Ουσιαστικά ο Barris, ένα από τα πιο επιτυχημένα πρόσωπα της τηλεόρασης, ήταν ο πατέρας της σημερινής μεσημεριανής ζώνης, δηλαδή των τηλεσκουπιδιών. Και όσο περίεργο κι αν ακούγεται, παράλληλα με άνθρωπος της τηλεόρασης, συνεργάστηκε με την CIA ως εκτελεστής. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο; Μάλλον δύσκολα!

Ήταν η πρώτη φορά που ο George Clooney πήρε θέση πίσω από την κάμερα. Ο κόσμος βέβαια τότε ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικός. Τι δουλειά είχε με την σκηνοθεσία ένας γοητευτικός και ταλαντούχος ηθοποίος, τι ήθελε να μπει σε ξένα χωράφια. Οι ενστάσεις ωστόσο άρχισαν να μειώνονται στο άκουσμα της συμμετοχής του Kaufman ο οποίος ανέλαβε και το σενάριο της ταινίας καθώς, και στο άκουσμα του cast της ταινίας που αν μη τι άλλο, αποτελείται από μερικά απ’ τα μεγαλύτερα ονόματα της αμερικανικής, κινηματογραφικής αφρόκρεμας.

Το σενάριο του Kaufman είναι ιδιαίτερα καλοστημένο, ακολουθώντας σχεδόν με φωτογραφική ακρίβεια την αφήγηση του ίδιου του Barris για την ζωή του. Για το πως βρέθηκε από την κορυφή της δόξας και της περιπετειώδης ζωής στον πάτο. Στην πτώση της τηλεοπτικής του καριέρας, στην μη ψυχολογική ανοχή της κρυφής του συνεργασίας που τον έκανε να στερεί ανθρώπινες ζωές αλλά να κινδυνεύει παράλληλα και η δική του, εώς την ψυχική του καταχαράκωση. Τι τον έσωσε από την παράνοια; Η ίδια του η αυτοβιογραφία και η εξωτερίκευση όσων είχε στο μυαλό και στην ψυχή του.

Ο Clooney, απόλυτα στηριγμένος και ακολουθώντας χωρίς παρεκλίσεις την λογική του Kaufman, μας παρουσιάζει με σκοτεινό τρόπο την ζωή του Barris. Τον δρόμο που έκανε από την αφάνεια στην κορυφή της δόξας και από εκεί και μετά την κάθοδο που ακολούθησε, επηρρεασμένος από την σαπίλα και την απανθρωπιά της δεύτερης, κρυφής του ζωής. Ένας άνθρωπος, δύο διαφορετικές φύσεις! Δύο φύσεις που συγκρούονται και μάχονται η μία έναντι της άλλης προκειμένου να υπερισχύσουν. Μια σύγκρουση που αναπόφευκτα τον οδήγησε στο ύστατο δίλλημα και από εκεί στην αρχή της παράνοιας. Όταν το μυαλό αρχίζει να υποχωρεί, τότε είναι που μπορείς να ηττηθείς πιο εύκολα και ένα είναι σίγουρο. Ο χειρότερός σου εχθρός είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.

Ο Sam Rockwell, αν και κατ’ εμέ δεν το συνηθίζει, είναι εκείνος που κλέβει την παράσταση. Παίρνει στους ώμους του ένα πολύ μεγάλο βάρος γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι άλλο να ερμηνεύεις απλά έναν ρόλο και άλλο να προσπαθείς να προσεγγίσεις την πραγματικότητα μιας ύπαρξης που δεν αποτελεί φαντασία κάποιοι συγγραφέα ή σεναριογράφου. Και πραγματικά, τα καταφέρνει περίφημα χαρίζοντάς μας μια ολοκληρωμένη και στιβαρή ερμηνεία, χωρίς να υπερβάλει, χωρίς να αφήνει την τρέλα και τον μανιερισμό του Barris να τον παρασύρει.

Και το υπόλοιπο cast ωστόσο είναι απόλυτα ικανοποιητικό στους ρόλους του, με την Roberts, πάντα στιβαρή και γοητευτική παρουσία, να ξεχωρίζει έναντι των άλλων λόγω όχι μόνο της ερμηνείας της, αλλά και του καταλυτικού για την εξέλιξη της ιστορίας ρόλου της. Σίγουρα δεν θα μπορούσε να περάσει ποτέ απαρατήρητη, πόσο μάλλον τώρα που κάθε άλλο παρά αδιάφορη είναι.

Ακροβατώντας μεταξύ του ρεαλιστικά ακραίου και των παραισθήσεων μπορεί κανείς να παρατηρήσει τα εξής. Ότι το ντεπούτο του Clooney στην σκηνοθεσία αποδείχτηκε δίκαια ελπιδοφόρο αφού η πορεία του τον δικαίωσε στο μέλλον, ότι ο Rockwell άμα θέλει μπορεί να δώσει πολλά και ότι μερικές φορές δεν ισχύει το όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι. Το μοντάζ και η φωτογραφία αποδίδουν τα μέγιστα τον σκοτεινό ερωτισμό της δεκαετίας όπου αναφέρεται, ενώ η συνοδεία jazz μουσικής είναι αν και συνηθισμένη, αρκετά ενδιαφέρουσα. Σίγουρα δεν είναι αψεγάδιαστο, όμως συνολικά, είναι ένα ιδιαίτερα αξιόλογο έργο που αξίζει της προσοχής μας.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Εξομολογήσεις Ενός Επικίνδυνου Μυαλού
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: George Clooney
Πρωταγωνιστές: Sam Rockwell, George Clooney, Drew Barrymore, Julia Roberts, Rutger Hauer
Παραγωγή: 2002
Διάρκεια: 113’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0270288/
http://en.wikipedia.org/wiki/Confessions_of_a_Dangerous_Mind

Posted on Τετάρτη, Μαΐου 06, 2009 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

4 comments