...

Τρίτη, Οκτωβρίου 06, 2009

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Είναι καλοκαίρι του 1963 και η 17χρονη Baby περνά τις διακοπές της μαζί με την οικογένεια της σε ένα θέρετρο στο Catskill Mountains.
Άκρως πολιτικοποιημένη και συνειδητοποιημένη για τη ζωή εχει σκοπό κάποια μέρα να αλλάξει το κόσμο.
Δεν μπορούσε όμως να φανταστεί ότι ένας απλός χορευτής θα άλλαζε για πάντα τον δικό της εσωτερικό κόσμο.
Καλοκαιρινό φλερτ, στιγμιαίο πάθος ή μια πραγματικός έρωτας; Κάποιοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να ρισκάρουν τα πάντα για αυτούς που αγαπάνε.

Προσωπική άποψη:

Τι είναι άραγε αυτό που χρειάζεται μια ταινία για να αντέξει στον χρόνο... Να την αγαπήσει ο κόσμος! Και πως μπορεί να γίνει αυτό... Πολύ εύκολα, αρκεί να υπάρχουν εκείνα τα μικρά, ίσως και ασήμαντα από καλλιτεχνικής άποψης, χαρακτηριστικά που την κάνουν προσφιλή σε μεγάλη μάζα του κοινού. Μπορεί λοιπόν να έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια όμως, στο άκουσμα και μόνο του τίτλου του “Dirty Dancing” είναι πολλές οι γυναικείες κατ’ εξοχήν καρδιές που σκιρτάνε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην ζωή μου, η μαμά μου, που μέχρι και σήμερα λατρεύει, δεν χορταίνει και δεν βαριέται να την βλέπει ξανά και ξανά.

Κάθε ερωτική ιστορία χρειάζεται ένα ζευγάρι που θα τοποθετηθεί στον πυρήνα της ώστε όλα τ’ άλλα να περιστραφούν γύρω της. Για να ισχυροποιήσουμε το συναισθηματικό τους δέσιμο, τους χαρακτηρίζουμε ως μέρη δύο διαφορετικών κόσμων χρησιμοποιώντας το πολυφορεμένο, αλλά πάντα αποτελεσματικό, μοτίβο πλούσια κόρη ερωτεύεται φτωχό πλην τίμιο και αισθηματικό μπατιρόπαιδο. Η ουσία όμως είναι μέσα στην κενότητά μας να κάνουμε την διαφορά γι’ αυτό, χρησιμοποιούμε ως μουσική υπόκρουση ένα πιασάρικο τραγουδάκι και χορεύουμε ρυθμικά στον ερωτικό σκοπό του.

Ναι, ο Ardolino ήξερε να αξιοποιεί τον ρυθμό, κάτι το οποίο δεν παρέλειψε να κάνει και στην συγκεκριμένη ταινία. Και μπορεί να βασίστηκε πάνω σε ένα κοινότυπο, ίσως και αφελές για μερικούς, θέμα όμως, το έκανε με έναν δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, αφήνοντας το στίγμα του στις ταινίες του είδους και όχι μόνο. Γιατί τελικά, το αφελές είναι σχετικό... σε κάθε εποχή, αν το συνδυάσεις με τον προκλητικό χαρακτήρας μιας νεανικής επανάστασης, μπορεί να κάνεις την διαφορά. Και κάτι τέτοιο έκανε ο Ardolino, έγινε αναρχικός σε μια εποχή που η σεξουαλική ελευθερία των νέων ήταν όχι μόνο υπό περιορισμό αλλά και υπό αμφισβήτηση.

Αν κάτι σίγουρα έχει χαρακτεί στην μνήμη κάθε ανθρώπου που έχει δει έστω και τυχαία την ταινία είναι η μουσική της και ιδιαίτερα η μελωδία του “Time of my life”. Λιγότερο ή περισσότερο συναισθηματίες, σίγουρα το έχετε σιγοτραγουδήσει και γιατί όχι, παρασυρώμενοι να το έχετε χορέψει κι όλας. Μην αισθάνεστε καμία ντροπή... το γεγονός και μόνο ότι έχει κερδίσει oscar την χρονιά εκείνη, σας προσφέρει αυτομάτως ένα σημαντικό ελαφρυντικό.

Και μπορεί ο θάνατος του Swayze να είναι πολύ φρέσκος ακόμα και να είναι πληγή το να φεύγουν από την ζωή έτσι άδοξα νέοι σχετικά άνθρωποι όμως, προσωπικά ανήκω στην κατηγορία εκείνων που θέλω και που πάντα θα θυμάμαι με την εικόνα του τότε. Την εικόνα του γοητευτικού, επαναστάτη γόη που με μια μόνο χορευτική κίνησή του έκανε τις γυναικείες καρδιές να χτυπάνε πιο γρήγορα και με ένα βλέμμα τις έκανε να σταματάνε αυτόματα. Δεν είναι άλλωστε μυστικό πως μιλάμε για την ταινία που σε μια νύχτα τον ανέδειξε, καθιερώνοντάς τον ανάμεσα στα πιο περιζήτητα ονόματα του τότε. Η Grey μπορεί να μην έκανε τα ανάλογα επαγγελματικά βήματα με τον συμπρωταγωνιστή της όμως όλοι μας θυμόμαστε την Babe της.

Σας κουράζουν οι ιστορίες αγάπης που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι καινούργιο; Ακόμα κι έτσι, το “Dirty Dancing” είναι από εκείνες τις ταινίες που με έναν μαγικό τρόπο είναι δύσκολο να μην την αγαπήσεις, να μην ερωτευτείς μαζί της. Μπορεί να μην αλλάξει την ζωή σας όμως, μπορεί να σας θυμίσει πόσο τρυφερά αντιμετωπίζατε κάποτε τον έρωτα, πως κάποτε τον αφήσατε να σας παρασύρει και γιατί όχι, να αλλάξει την ζωή και τον τρόπο σκέψης σας γύρω από αυτόν.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Dirty Dancing
Είδος: Αισθηματική
Σκηνοθέτης: Emile Ardolino
Πρωταγωνιστές: Patrick Swayze, Jennifer Grey, Cynthia Rhodes, Jerry Orbach, Jack Weston, Jane Brucker, Kelly Bishop, Max Cantor
Παραγωγή: 1987
Διάρκεια: 100’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/Dirty_Dancing
http://www.imdb.com/title/tt0092890/

Posted on Τρίτη, Οκτωβρίου 06, 2009 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

8 comments

Δευτέρα, Οκτωβρίου 05, 2009

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Elliot Richards είναι ένας υπαλληλάκος που δυσκολεύεται να κάνει φίλους, ενώ η καρδιά του χτυπάει για την Alison η οποία όμως αγνοεί εντελώς την ύπαρξή του.
Σε μια στιγμή απελπισίας, ο Elliot λέει ότι θα έδινε τα πάντα για ένα της βλέμμα και τότε έρχεται ο διάβολος με θηλυκή μορφή και κόκκινα σεξι φορέματα, για να διαπιστώσει αν το εννοεί αυτό.
Δίνει λοιπόν τη δυνατότητα στον Elliot να πραγματοποιήσει επτά ευχές δίνοντας για αντάλλαγμα τη ψυχή του.

Προσωπική άποψη:
Τρελαίνομαι, και το λέω με όση κακή έννοια θα μπορούσα, με τις ταινίες εκείνες που μέσω του σαχλού τους χαρακτήρα προσπαθούν να περάσουν δήθεν ηθικοπλαστικά μηνύματα. Με άλλα λόγια, τις ταινίες εκείνες που παρά τον υποτιθέμενο κωμικό χαρακτήρα τους προσπαθούν να στηριχτούν σε μια πιο φιλοσοφημένη ιδεολογία. Τώρα θα αναρωτιέστε ίσως πόσο φιλοσοφημένη μπορεί να είναι μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Brendan Fraser και για να είμαι ειλικρινής, δεν θα σας αδικήσω. Φυσικά η απάντηση είναι εύκολο να δοθεί ακόμα κι αν δεν έχετε δει την ταινία.

Ο μειωμένης ευθύνης πρωταγωνιστής συναντάει τον διάολο αυτοπροσώπως ο οποίος και έχει πάρει την μορφή εκείνη που θα μπορούσε πιο εύκολα να πείσει το υποψήφιο θύμα του. Την μορφή μιας γοητευτικής γυναίκας που ακόμα κι αν ο ήρωας είχε αντιστάσεις, να έπεφταν εύκολα και άμεσα. Τι ζητάει ο διάολος; Ότι πάντα... την ψυχή του υποψήφιου θύματός του. Το αντάλλαγμα; 7 ευχές οι οποίες όμως αποδεικνύονται σκάρτες αφού, άλλα έχει στο μυαλό του ο κακομοίρης και άλλα του βγαίνουν στην πορεία καθώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως ακριβώς θα περίμενε.

Η αλήθεια είναι πως δεν εκπλήσσομαι από το αποτέλεσμα ή τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να εκπλήσσομαι. Όταν κάποιος είναι γνώστης του καλλιτεχνικού και δημιουργικού παρελθόντως του Ramis, δεν πρέπει να έχει μεγάλες αξιώσεις αφού, οι καλές του στιγμές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αλλά τι να σου κάνει κανείς όταν το αφελέστατο σενάριο που έχει στην διάθεσή του δεν επιδέχεται βελτιώσεις παρά μόνο μια υποτυπώδη σκηνοθετική υποστήριξη. Αλαλούμ φίλοι μου και τίποτα άλλο, αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα και αυτό είναι που έχει σημασία.

Από cast η ταινία τα σπάει και για να ακριβολογώ, απευθύνομαι στα νεύρα μας. Για τον Brendan Fraser νομίζω πως κάθε σχόλιο είναι περιττό αφού, σε κάθε ταινία στην οποία συμμετέχει ακολουθεί το ίδιο ηλίθιο και πεζό ερμηνευτικό μοτίβο. Αυτό που δεν έχει τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο από ένα πανηλίθιο, γουρλωμένο στο κενό βλέμμα, συνοδευόμενο από ένα παραμορφωμένο χαμόγελο της ίδιας κατάστασης. Για να ωραιοπηθεί το συγκεκριμένο σκηνικό, τι άλλο θα μπορούσε να γίνει από το να ρίξουμε από δίπλα του μια sexy γυναίκα, ντυμένη ανάλογα και... ανάλαφρα, παριστάνοντας τι άλλο από τον διάολο.

Ένα κοινωνικό μήνυμα από τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας. Την ευτυχία την φτιάχνουμε μόνοι μας, δεν πρέπει να περιμένουμε κανέναν να μας την χαρίσει και πως στην ζωή σημασία έχουν τα μικρά πράγματα αφού αυτά αποδεικνύονται τελικά πιο σημαντικά και πολύτιμα. Κούφια λόγια θα πω εγώ αφού τα έχουμε ακούσει αυτά και τα έχουμε δει χιλιάδες φορές και μάλιστα, με πολύ πιο πειστικό και ενδιαφέροντα τρόπο. Δεν λέω πως δεν θα υπάρξουν εκείνες οι στιγμές που θα γελάσετε, κάτι όμως που μάλλον οφείλεται στην αφέλεια της ταινίας και όχι στο ότι πετυχαίνει με τεχνικά μέσα τους στόχους της.
Βαθμολογία 3,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: 7 Ευχές
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Harold Ramis
Πρωταγωνιστές: Brendan Fraser, Elizabeth Hurley, Miriam Shor, Frances O`Connor, Orlando Jones, Paul Adelstein, Toby Huss, Gabriel Casseus, Brian Doyle-Murray
Παραγωγή: 2000
Διάρκεια: 93’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:

http://www.imdb.com/title/tt0230030/
http://en.wikipedia.org/wiki/Bedazzled_(2000_film)

Posted on Δευτέρα, Οκτωβρίου 05, 2009 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

10 comments

Πέμπτη, Οκτωβρίου 01, 2009

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Ruth είναι μια αφοσιωμένη σύζυγος που προσπαθεί να ευχαριστήσει το σύζυγό της και να φροντίζει τα παιδιά τους.
Όμως ο σύζυγός της θα ερωτευτεί μια επιτυχημένη συγγραφέα ρομαντικών βιβλίων, τη διάσημη Mary Fisher.
Τότε είναι που η Ruth θα μεταμορφωθεί σε διάβολο που ζητάει εκδίκηση και θα ορκιστεί να καταστρέψει την ζωή τους.

Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι πως μου λείπει η εποχή της καλής κωμωδίας. Αναπολώ τις μέρες εκείνες όπου μπορούσα να παρακολουθήσω μια ταινία κωμικής θεματολογίας και να γελάσω αβίαστα, χωρίς σκέψη. Που τα όποια αστεία της δεν συσχετίζονται απαραίτητα με βωμολοχίες ή με το sex. Με αυτό τον πρόλογο δεν θέλω σε καμία περίπτωση να ισχυριστώ πως πρόκειται για μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών όμως, πρόκειται για μια διασκαδαστική κωμωδία που φέρνει εις πέρας απόλυτα τον στόχο της, έστω κι αν αυτός δεν είναι υψηλών αξιώσεων.

Έχουμε τρεις εκ διαμέτρου αντίθετους χαρακτήρες των οποίων οι δρόμοι διασταυρώνονται για να οδηγηθούν σε μια ολέθρια σύγκρουση. Η Ruth είναι η κλασσική, μίζερη νοικοκυρά, σύζυγος και μητέρα που έχει στρέψει όλη της την προσοχή στο σπίτι και την φροντίδα της οικογένειάς της, παραμελώντας τον εαυτό της και την ερωτική της ζωή. Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο για τον άντρα της που πέφτει στην αγκαλιά μιας άλλης γυναίκας η οποία εκτός της γοητευτικής της παρουσίας, έχει μια προσωπική υπόσταση που εξυπηρετεί τα επαγγελματικά του σχέδια. Αυτή η άλλη γυναίκα σε τίποτα δεν συγκρίνεται με την Ruth αφού είναι ακριβώς το αντίθετο του πρότυπου κοντή, χοντρή νοικοκυρά. Ψηλή, αδύνατη, με μια πορσελάνινη ομορφιά και επαγγελματική καταξίωση.

Το αιώνιο πρόβλημα των ερωτικών σχέσεων, η απιστία και τα κίνητρα πίσω από αυτήν. Όπως γίνεται πλειοψηφικά, την ξεκινάει ο άντρας έχοντας ως δικαιολογία την φθορά στην εμφάνιση της γυναίκα του. Τελικά, το αντικείμενο του πόθου του όταν το αποκτήσει κι έπειτα από κάποιο διάστημα, παύει να φαντάζει τόσο ιδανικό και αψεγάδιαστο όσο στην αρχή, αναζητώντας μέσα του κάποιες στιγμές την γυναίκα του. Και η ουσία βρίσκεται στο τι θα κάνει εκείνη η τελευταία! Και τι άλλο να κάνει από το να θελήσει να πάρει το αίμα της πίσω. Ανανεώνεται, ξεκινάει μια νέα πορεία στην ζωή της, αποκτώντας ξανά την χαμένη φρεσκάδα και αυτοπεποίθησή της ενώ παράλληλα, παίρνει όρκο να καταστρέψει εκείνους που την πλήγωσαν.

Η ταινία της αμφιβόλου προελεύσεως και καλλιτεχνικής πορείας, Susan Seidelman, μπορεί να αποτελείται από έναν κλισέ κινηματογραφικό πυρήνα όμως, κάθε λεπτό της εκδίκησης της Ruth είναι τόσο υπέρμετρα απολαυστικό που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το να παρακολουθείς τόσο ηδονικά κάθε λεπτό του σχεδίου της αφού, είτε πλησιάζεις είτε όχι το δικό της πρότυπο εξωτερικής εμφάνισης, συμπάσχεις μαζί της, άσχετα από το αν είσαι άντρας ή γυναίκα, δικαιολογώντας απόλυτα κάθε πράξη και σκέψη της και γιατί όχι, αν σου δινόταν η ευκαιρία πιθανότατα να γινόσουν και τμήμα του.

Το cast της ταινίας, είτε ανήκει στα υψηλά ονόματα του Hollywood είτε στα χαμηλότερα, δίνει με απολαυστικό τρόπο τον καλύτερό του εαυτό. Η Roseanne είναι μια υπέροχη διαβολογυναίκα που παρά την εξωτερική της ασχήμια καταφέρνει να μας κερδίσει, ο Begley άψογος στον άχρωμο ρόλο του άχαρου και ελεφρώς κοκορόμυαλου συζύγου, η Streep θεά όπως άλλωστε είναι πάντα στον ρόλο της γεμάτης ψυχαναγκαστικά σύνδρομα ντίβας ενώ, ξεχωριστή είναι και η παρουσία της βραβευμένης με oscar Hunt, μια παρουσία που πάντα απολαμβάνω να βλέπω.

Το “She Devil” είναι μια απολαυστική κωμωδία με όλες τις προδιαγραφές της δεκαετίας του ’80. Σίγουρα δεν είναι ευφάνταστη, σίγουρα η κεντρική της ιδέα δεν είναι πρωτότυπη όμως, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας, διασκεδάζοντας με μια ταινία που δεν εκβιάζει το γέλιο σας αλλά το αποσπάει με σχετική ευκολία. Μπορεί να μην την αναζητήσετε όμως, αν τύχει, θα την παρακολουθήσετε με άνεση.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Διαβολογυναίκα
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Susan Seidelman
Πρωταγωνιστές: Roseanne, Meryl Streep, Ed Begley Jr., Linda Hunt, Sylvia Miles, Elisebeth Peters, Bryan Larkin, A. Martinez, Maria Pitillo
Παραγωγή: 1989
Διάρκεια: 99’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0098309/
http://en.wikipedia.org/wiki/She-Devil_(film)

Posted on Πέμπτη, Οκτωβρίου 01, 2009 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

8 comments