Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Dorian Gray, ένας άπληστος και ματαιόδοξος νεαρός άντρας, πουλάει τη ψυχή του στο διάβολο ζητώντας για αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα.
Τα χρόνια περνούν κι εκείνος μένει αναλλοίωτος ζώντας μια κολασμένη ζωή όμως το πορτρέτο του φέρει τα σημάδια του χρόνου.
Όταν θα αποφασίσει ν’ αλλάξει ζωή, συνειδητοποιεί τα τραγικά πράγματα που έχει κάνει στην ζωή κια πως οι επιλογές και οι πράξεις μας έχουν συνέπειες.

Προσωπική άποψη:
Αν έχετε ποτέ σας αναρωτηθεί έως ποιου σημείου μπορεί να φτάσει η κακοποίηση ενός κοσμήματος της παγκόσμιας λογοτεχνίας, κατά την μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη, νομίζω πως η εν λόγω παραγωγή, θα απαντήσει σε κάθε σας ερώτηση και θα σας λύσει κάθε απορία. Γιατί χωρίς να έχω δει τις προηγούμενες κινηματογραφικές απόπειρες μεταφοράς του αριστουργήματος του Oscar Wilde ώστε να έχω μέτρο σύγκρισης, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως η συγκεκριμένη, είναι από τις πιο λεπροειδής που θα μπορούσε να υπάρξει.

Η μεγαλοειδής ιστορία του Wilde βασίζεται πάνω σε σημαντικά και θεμελιώδη ερωτήματα για την ανθρώπινη υπόσταση. Τις αδυναμίες του ανθρώπου, την επιρροή που έχουν πάνω του τα πάθη του, τις συνέπειες των πράξεων και πως τι αποδέχεται και κατά πόσο, θα μπορούσε να διαχειριστεί το θέμα της αθανασίας αν είχε την δυνατότητα να την αποκτήσει. Δυστυχώς, ο σεναριογράφος φαίνεται πως είδε από μια πολλή διαφορετική οπτική σκοπιά το θέμα, κατακρεουργώντας ένα άψογο λογοτεχνικό κείμενο, μεταφέροντάς το παραποιημένο στον χείριστο βαθμό, πασπαλίζοντάς το με μερικά από τα πιο ενδιαφέροντά του αποφθέγματα για να ρίξει στάχτη στα μάτια.

Δεν ξέρω αν οι προθέσεις του σεναριογράφου και του σκηνοθέτη ήταν να απλουστεύσουν την ιστοσία όσο περισσότερο μπορούσαν για να γίνει κατανοητή ακόμα και από τον πιο αφελή θεατή όμως κατέληξαν τελικά, όχι μόνο να υποβιβάσουν την νοημοσύνη όσων έχουν διαβάσει και λατρέψει το λογοτεχνικό κομψοτέχνημα του Wilde αλλά, και όλων εκείνων που περίμεναν να παρακολουθήσουν μια ψαγμένη ταινία περί αθανασίας και επιπτώσεων όταν συμφωνείς με τον διάολο. Ο τελευταίος, εμφανίζεται απλά για να μας πάρει και να μας σηκώσει.

Ο χαρακτήρας του Dorian γίνεται θύμα, όχι των προσωπικών του επιλογών και παθών, αλλά ενός δημιουργού που θεώρησε ότι, ο καλύτερος τρόπος να τον παρουσιάσει ήταν ως ένα βασανισμένο παιδί, στερημένο από οικογένεια που παρασύρθηκε από τα μαθήματα μιας υποτιθέμενης πατρικής φιγούρας. Που επέλεξε την αθανασία και την μην αλλοίωση του όμορφου προσώπου του μόνο και μόνο για να μπορεί να επιδίδεται σε παραισθησιογόνα και σεξουαλικά όργια. Αυτό είναι λοιπόν η ιστορία του Dorian; Αν συγκαλλυμένο πορνό ιστορικών διαστάσεων; Δεν νομίζω!

Δεν μπορώ νε εξηγήσω, πολύ περισσότερο μετά από αυτή την ταινία, την εμμονή του Oliver Parker να παραστήσει τον σκηνοθέτη. Μπορεί να είχε ένα άθλιο σενάριο στα χέρια του αλλά από ‘κει κι έπειτα, το βάρος της οπτικής κατάντιας πέφτει πάνω του. Μπορεί ως εικόνα το Λονδίνο της εποχής να αναπαριστάται άρτια όμως, όταν η κάμερα καλείται να εστιάσει σε αυτά που πραγματικά έχουν σημασία πίσω από τις κλειστές του πόρτες, εκείνη επιλέγει την σαχλή, ερωτική αμπελοφιλοσοφία, κάτω από την οποία υποβόσκει το θριλερικό στοιχείο, για να μας οδηγήσει σε ένα συναισθηματικό και διανοητικό αδιέξοδο.

Η γλυκανάλατη φατσούλα του Ben Barnes, μπορεί να βγάζει κάτι το αθώο όμως, σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετό αυτό για να καλυφθούν οι ερμηνευτικές του αδυναμίες που δεν είναι λίγες και δυστυχώς, δεν κρύβονται. Οι λοιποί πρωταγωνιστές αποδίδουν εξαιρετικά στους ρόλους τους, με βάση το σενάριο πάντα που έχουν στα χέρια τους, με τον Firth να ξεχωρίζει όμως, αυτό δεν είναι αρκετό από μόνο του για να σωθεί η κατάσταση.

Μια ακαδημαϊκά γυρισμένη ταινία βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα του οποίου τα υπαρξιακά ερωτήματα δεν γνωρίζουν σύνορα. Όχι τουλάχιστον από την πένα του Wilde. Γιατί την κινηματογραφική της προσέγγιση, όλα γυρίζουν γύρω από τις σαρκικές απολαύσεις. Έτσι το σώμα χορταίνει όμως ο νους μένει κενός και άπραγος, ανίκανος να σκεφτεί και να νιώσει. Αν δεν υπήρχε ο Firth και η ενδιαφέρουσα μουσική επένδυση, πιθανότατα η ταινία θα με είχε κάνει να βάλω τα κλάμματα από την απελπισία μου. Θέλετε μια συμβουλή; Επιλέξτε την ανάγνωση και νιώστε το πραγματικό μεγαλείο της ιστορίας αυτής.
Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Πορτρέτο Του Ντόριαν Γκρέυ
Είδος: Εποχής
Σκηνοθέτης: Oliver Parker
Πρωταγωνιστής: Ben Barnes, Colin Firth, Rebecca Hall, Rachel Hurd-Wood, Emilia Fox, Fiona Shaw, Ben Chaplin, Douglas Henshall, Caroline Goodall
Παραγωγή: 2009
Διάρκεια: 112’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt1235124/
http://en.wikipedia.org/wiki/Dorian_Gray_(2009_film)