Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Joel μαθαίνει ότι η πρώην κοπέλα του Clementine τον διέγραψε από τη μνήμη με τη βοήθεια μιας νέας τεχνολογικής μεθόδου και αποφασίζει και εκείνος να κάνει το ίδιο.
Σε κατάσταση απελπισίας επισκέπτεται τον εμπνευστή και εφευρέτη της διαδικασίας, Δρ. Howard Mierzwiak στην κλινική Lacuna.
Κατά τη διάρκεια όμως της διαδικασίας αυτής αλλάζει γνώμη. Αρχίζει έτσι ένας αγώνας δρόμου στην προσπάθειά του να σώσει τις αναμνήσεις του.

Προσωπική άποψη:
Υπό ορισμένες συνθήκες θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια ταινία της οποίας η ιστορία έχει ειπωθεί χιλιάδες φορές, με τις περισσότερες μάλιστα από αυτές με τον ίδιο πεζό και ανούσιο τρόπο. Δύο άνθρωποι γνωρίζονται, ερωτεύονται και έπειτα από την περίοδο εκείνη που όλο φαντάζουν ρόδινα, τα προβλήματα κάνουν την εμφάνισή τους και οι βάσεις της σχέσης τους τρέμουν. Όμως στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια σημαντική διαφοροποίηση, γεγονός που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον άνθρωπο που υπογράφει το σενάριο. Το αποτέλεσμα που μας προσφέρει, ξεπερνάει κάθε φαντασία αλλά και κάθε προσδοκία.

Ο Charlie Caufman έχει αποδείξει πως είναι ένας από τους πιο εμπνευσμένους, έξυπνους και δημιουργικούς σεναριογράφους των καιρών μας. Με το “Eternal Sunshine Of The Spotless Mind”, επιβεβαιώνει απλά την εντύπωση που είχε δημιουργήσει με τα “Being John Malcovich” και “Adaptation”. Και μπορεί η υπόθεση της ταινίας να φαντάζει παράλογα παράξενη και απίστευτη όμως, καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις και το κυριότερο όλων, να μας κάνει να την πάρουμε στα σοβαρά. Μπορεί να είναι σουρεαλιστική όμως, είναι εύστροφα τοποθετημένη σε ένα γήινο και ρεαλιστικο περιβάλλον, αποδιδόμενη με τον ίδιο τρόπο.

Εκεί που είμαστε συνηθισμένοι να παρακολουθούμε την εξέλιξη ανάλογων ιστοριών από την αρχή τους οδηγούμενοι προς το φινάλε τους, ο Caufman να μας παρουσιάζει μια αντίθετη γραμμική πορεία. Η αφήγηση των γεγονότων ξεκινάει από το τέλος που οδήγησε στην ρήξη της σχέσης και στην απόφαση διαγραφής κάθε μνήμης, δικαιολογούμενη απόλυτα λόγω της οργής των πρωταγωνιστών. Καθώς όμως πηγαίνουμε προς τα πίσω, διαγράφοντας τα άσχημα, βλέπουμε τα όμορφα εκείνα στοιχεία, τις αναμνήσεις που δεν είναι δυσσάρεστες, που σε κάνουν να συνειδητοποιείς ότι δεν θες να ξεχάσεις. Όμως όσο κι αν προσπαθείς να γυρίσεις πίσω, να προστατέψεις τις μνήμες σου, είσαι ανυπεράσπιστος μπροστά σε αυτό που έρχεται να σου στερήσει κάθε ίχνος χαράς.

Ο Gondry συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τον Caufman έπειτα το “Human Nature” το οποίο αποτέλεσε και το κινηματογραφικό του ντεπούτο, και μπορούμε να ομολογήσουμε πως αυτή τη φορά, σε αντίθεση με την πρώτη, καταφέρνει να μας καθηλώσει. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο κάθε μικρή, συναισθηματική πτυχή της ιστορίας που έχει στα χέρια του αλλά και της μορφής της αφήγησης. Δημιουργεί ένα δαιδαλώδες μονοπάτι που περνάει μέσα από το μυαλό διασκορπώντας, αναγεννώντας και εξοντώνοντας μνήμες για να μας οδηγήσει στην σύλληψη της απόλυτης ιδέας του έρωτα που πληγώνει. Ευτυχώς για εκείνον αλλά και για μας ως θεατές, δεν αφήνει τον εαυτό του να παρασυρθεί από την χρήση των ειδικών εφέ, τα οποία με έξυπνο τρόπο διαχειρίζεται σωστά.

Συναντάμε τον Jim Carrey στον πιο ώριμο ίσως ρόλο της καριέρας του. Έχοντας αποτινάξει από πάνω του τα ακραία εκείνα εκφραστικά χαρακτηριστικά που συνάδουν με την γελοιοποίηση, υποδύεται τον Joel με μοναδική ανθρωπιά. Έναν Joel λιγομίλητο, με πρόβλημα έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων. Έναν Joel φαινομενικά εσωστρεφή που όμως, όσο κι αν νομίζει αρχικά το αντίθετο, θέλει να θυμάται την Clementine την οποία και προσπαθεί να φυλάξει με κάθε τρόπο μέσα στα στενά του μυαλού του.

Όμως και η Winslet δεν πάει πίσω σε έναν ρόλο που την χαρακτήρισε και την ακολούθησε στην καριέρα της. Και μπορεί το παράξενο χρώμα του μαλλιού της να τραβάει την προσοχή μας όμως, δεν είναι εκείνο στο οποίο επικεντρωνόμαστε. Πραγματικά λάμπει στον ρόλο αυτό, αφήνοντας να εξωτερικευτεί κάθε συναίσθημα, κάθε σκέψη αλλά και κάθε φόβος και συναίσθημα που κρύβεται μέσα της. Στο πλευρό τους ένα εξαιρετικό δευτερεύον cast το οποίο έχει τον απαραίτητο χώρο για να εκφραστεί, να δράσει και να μας παρουσιάσει τις δικές του μικρές, παράπλευρες ιστορίες.

Έχετε πληγωθεί από ανθρώπους, από έρωτες που ήρθαν κι έφυγαν; Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι θα θέλατε να ξεχάσετε, να σβήσετε από το μυαλό και την καρδιά σας κάθε σκέψη, κάθε θύμιση; Εάν ναι, δείτε αυτή την ταινία και σίγουρα θα αλλάξετε γνώμη, όπως άλλαξαν γνώμη ο Joel και η Clementine. Εάν όχι, πάλι δείτε την για να επιβεβαιωθεί ο λόγος που κρύβεται βαθιά μέσα σας και δικαιολογεί την μανία σας να μην αφήνεται τίποτα να ξεθωριάσει στο μυαλό σας. Το ζευγάρι ζει με τις επιλογές του, με τα λάθη του. Κανείς δεν τους εγγυάται ότι δεν θα τα ξανακάνει όμως, επιλέγουν να το ζήσουν και ας μείνουν πίσω θλιβερές αναμνήσεις γιατί εκεί βρίσκεται η πραγματική ουσία της αγάπης και της ζωής.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: Michel Gondry
Πρωταγωνιστές: Kate Winslet, Jim Carrey, Elijah Wood, Mark Ruffalo, Kirsten Dunst, Tom Wilkinson, Jane Adams, David Cross
Παραγωγή: 2004
Διάρκεια: 108’

Επίσημο site:
http://www.eternalsunshine.com/