ΧΑΜΕΝΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Ο Λυσιέν είναι ένας νεαρός ποιητής που ζει την Γαλλική επαρχία με το όνειρο να γίνει μια μέρα μεγάλος και αναγνωρισμένος συγγραφέας.

Για να επιτύχει τον σκοπό του αλλά και οδηγούμενος από έναν παθιασμένο έρωτα, εγκαταλείπει την γεννέτηρά του για το Παρίσι για να βρεθεί λίγο αργότερα μόνος και άφραγκος σε μια πόλη που δεν δείχνει πρόθυμη να τον αναγνωρίσει.

Οδηγούμενος από την επιθυμία του, θα παλέψει αρχικά για τα όνειρά του για να παραδοθεί σταδιακά στην χλιδή της παριζιάνικης ζωής, ξεπουλώντας το ίδιο του το είναι ενώ ο Νταβίντ, ο φίλος του και σύζυγος της αδερφής του, παλεύει για να τον βοηθήσει αλλά και για το δικό του καλύτερο μέλλον.

Προσωπική άποψη:

Ο Honore De Balzac είναι αναμφίβολα ένας εκ των κορυφέων συγγραφέων, όχι μόνο της Γαλλίας αλλά, ολόκληρου του κόσμου. Είναι ο άνθρωπος εκείνος που με την πένα του επαναστάτησε, κάνοντας μας να τον σκεφτούμε ως έναν αναρχικό της εποχής του. Ήταν ο συγγραφέας εκείνος που ασχολήθηκε με την αστική ζωή της χώρας του στην σύγχρονη εποχή του, αποτυπώνοντας χωρίς φόβο και πάθος, όλη την σαθρότητα πίσω από τα λαμπερά φώτα της Παριζιάνικης ζωής και της δήθεν φιλοσοφίας γύρω από αυτήν. Μέσα από τα έργα του, αποκάλυπτε όλη την αλήθεια μιας κοινωνίας που, παρά το γοητευτικό φαίνεσθαι, έκρυβε παγίδες οι οποίες μπορούσαν το ίδιο έυκολα με την κορυφή, να σε οδηγήσουν στον πάτο. Έχοντας μάλιστα και ο ίδιος βιώσει το ανεβοκατέβασμα αυτό, δεν μας εκπλήσσει η ρεαλιστικότητα κι η παραστατικότητα του λόγου του.

Ο Balzac χρησιμοποιεί μια σειρά από επεξηγηματικότατους χαρακτήρες για να τους οδηγήσει σε ένα ταξίδι μέσω του οποίου ο καθένας προσπαθεί να αποκτήσει αυτό που λαχταράει περισσότερο. Όμως, αν και η επιθυμία του καθενός μοιάζει διαφορετική, στην πραγματικότητα είναι τόσο ίδια. Τα πάντα γίνονται με σκοπό την δόξα και την αναγνώριση οπότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο σκοπός του καθενός δεν διαφέρει από του άλλου. Αυτό που διαφέρει είναι τα κίνητρα που βρίσκονται πίσω από τις πράξεις και πολύ περισσότερο, τα μέσα που είναι διατεθειμένος να χρησιμοποιήσει ο καθένας προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του. Αξίζει να θυσιάσεις τα πάντα, ακόμα και το ίδιο σου το είναι, τον εαυτό σου, τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις σου, στον βωμό της εύκολης αναγνώρισης, της γρήγορης πρόσβασης σε μια κοινωνική ομάδα στην οποία μπορεί να μην ταιριάζεις αλλά, λαχταράς απελπισμένα να σε δεχτεί;

Και τελικά βλέπεις την θυσία αυτή να έρχεται. Όμως δεν είναι απλά για την αναγνώριση και την δόξα. Αυτά δείχνουν να περνάνε σε δεύτερη μοίρα καθώς, το χρήμα και η δύναμη φαίνεται να παίζουν σημαντικότερο ρόλο. Αξίες, ήθη, αρχές, ακόμα και συναισθήματα, παραμερίζονται με μοναδικό σκοπό να γίνουν οι ήρωες μέρος της Γαλλίας του 18ου αιώνα, τότε που ο πλούτος και η άσκηση κάθε μορφής εξουσίας πάνω στα εξέχοντα πρόσωπα ήταν αρκετά σημαντικά για να έχεις ένα πρόσκαιρο, ψευδή σεβασμό και εκτίμηση. Και λέω πρόσκαιρα γιατί πάντα κάποιος παραμονεύει, περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να γκρεμίσει από τον θρόνο σου την στιγμή ακριβώς που έχεις επαναπαυτεί, κάνοντας όνειρα και αυξάνοντας τις αξιώσεις σου σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα και ο θεός δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος και να μην τιμωρήσει τόση αλαζονία.

Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς συνείδηση; Ένα τίποτα αφού, χάνοντας την συνείδησή σου, χάνεις το ήθος σου και την αξία σου. Τι είσαι όταν ξεπουλάς τα πιστεύω σου; Τίποτα περισσότερο από ένας άνθρωπος που είναι ικανός να διαγράψει όλους εκείνους που θυσιάστηκαν για να πλησιάσεις περισσότερο στο όνειρό σου. Αξίζει η προσμονή; Φυσικά, αρκεί να έχεις αρκετό κουράγιο για να υπομείνεις το πέρασμα του χρόνου και όσα συνεπάγεται αυτό. Η επιτυχία έρχεται μέσα από τις δυσκολίες και τις κακουχίες, όχι επειδή είναι γραμμένο αλλά, επειδή μονάχα έτσι μπορείς να εκτιμήσεις την πραγματική της αξία. Αν έρθει πιο εύκολα, τότε δεν είναι εκεί πραγματικά αλλά, υπάρχει ως ένας αντικατοπτρισμός μιας επιθυμίας που σταδιακά θα δεις να απομακρύνεται για να σε βυθίσει αργότερα στην δυστυχία και την μιζέρια.

Μέσα από τον συγγραφικό και δημοσιογραφικό κόσμο, έναν κόσμο που βαδίζει παράλληλα με την αριστροκρατία, την πολιτική και την καλλιτεχνία, ο Balzac αναδεικνύει όλα εκείνα που βασανίζουν και προβληματίζουν την κοινωνία της εποχής του. Μιας εποχής που δεν λαχταρούσε και δεν επιζητούσε τίποτα περισσότερο από το χρήμα και την δόξα, τον πλούτο και την ισχύ, την άσκηση εξουσίας πάνω στην ίδια την εξουσία. Πόσο ουτοπικό είναι αλήθεια το να πιστεύουμε ότι μέσα από την εύκολη οδό μπορούμε να κατακτήσουμε τα πάντα και τελικά, πόσο εύκολο είναι τα ελπιδοφόρα όνειρα για το μέλλον αν γίνουν στάχτες, να μην είναι τίποτα περισσότερο από ψευδαισθήσεις, χαμένες χτο πέρασμα του χρόνου και τελικά, λησμονισμένες. Ο Balzac και η πένα του σοκάρουν με την ρεαλιστική σκιαγράφιση μιας κοινωνίας που αν και γοητευτική, είναι τόσο σάπια, έτοιμη να κατασπαράξει τις σάρκες οποιουδήποτε τολμήσει να σηκώσει κεφάλι και τελικά, μιας κοινωνίας τρομακτικά όμοιας με την σημερινή.

Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: Honore De Balzac

Μεταφραστής: Λυκούδης Μπάμπης

Εκδόσεις: Εξάντας

Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία

Έτος Έκδοσης: 1993

Αρ. σελίδων: 774

ISBN: 960-256-110-6

Read More

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Στον κόσμο της Μαίρης, οι αλήθειες είναι απλές.

Η Αδελφότητα ξέρει πάντα ποιο είναι το σωστό.

Οι Προστάτες προστατεύουν και υπηρετούν.

Οι Ακαθαγίαστοι δεν θα υποχωρήσουν ποτέ.

Και πρέπει πάντα να φροντίζεις το φράχτη που περιβάλλει το χωριό. Το φράχτη που προστατεύει το χωριό από το Δάσος με τα Χέρια και τα Δόντια.

Όμως σιγά-σιγά, οι αλήθειες της Μαίρης καταρρίπτονται. Μαθαίνει πράγματα που δεν ήθελε ποτέ να ξέρει για την Αδελφότητα και τα μυστικά της, και τους Προστάτες και τη δύναμή τους. Και, όταν παραβιάζεται ο φράχτης και ο κόσμος της βυθίζεται στο χάος, συνειδητοποιεί την πραγματικότητα για το πόσο ανελέητοι είναι οι Ακαθαγίαστοι.

Τώρα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο χωριό και στο μέλλον της, ανάμεσα σε εκείνον που αγαπά και σε εκείνον που την αγαπά. Και πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με την αλήθεια για το Δάσος με τα Χέρια και τα Δόντια. Είναι δυνατόν να υπάρχει ζωή έξω από έναν κόσμο που περιβάλλεται από τόσο θάνατο;

Προσωπική άποψη:

Είμαι σίγουρη ότι αρκετοί από εσάς θα έχουν δυσανασχετήσει με την εμμονή μου στην φανταστική λογοτεχνία το τελευταίο διάστημα. Η αλήθεια είναι πως δεν σας αδικώ αλλά πολύ περισσότερο, δεν αδικώ τον εαυτό μου που έχει παρασυρθεί σε αυτά τα μονοπάτια που άλλοτε δεν τολμούσα να πλησιάσω. Μπορεί αυτό το βιβλίο να αποτελεί την αρχή μιας ακόμα σειράς, όπως άλλωστε επιτάσσει η μόδα των τελευταίων ετών όμως, λειτουργεί σε μια εντελώς διαφορετική βάση γεγονός που το κάνει ιδιαίτερα ενδιαφέρον και κυρίως, πρωτότυπο αφού δεν αντιγράφει μια ιδέα διαμορφώνοντάς την στα πρότυπά της αλλά, δημιουργεί τον δικό της κόσμο που είναι έτοιμος να τυλίξει τον αναγνώστη και να τον παρασύρει βαθιά μέσα στο δάσος, εκεί που τα δόντια και τα χέρια περιμένουν να τον αρπάξουν.

Η Ryan επηρεασμένη από τις ταινίες ζόμπι της εποχής της, έχει χτίσει έναν δικό της κόσμο ο οποίος έχει ξεπηδήσει μέσα από την καταστροφή μιας, ας την αποκαλέσουμε έτσι, Αποκάλυψης η οποία συνοδεία ενός ιού, μετάλλαξε το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού σε σαπισμένες σάρκες που δεν επιζητούν τίποτα περισσότερο από αίμα και ανθρώπινες ζωές, θυσία στα δόντια τους. Η μετάλλαξη αυτή είχε δύο συνέπειες. Η πρώτη ήταν η καταστροφή του πλανήτη έτσι όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Η δεύτερη ήταν η δημιουργία ενός νέου, απ' όσους κατάφεραν να επιβιώσουν. Ο κόσμος όμως αυτός είναι τρομακτικός, επικίνδυνος και περιφραγμένος με φράχτες που χωρίζουν την παρελθόν από το παρόν και το μέλλον, την αβέβαιη ζωή από τον βέβαιο θάνατο. Ο κόσμος όμως αυτός για την Μαίρη, την πρωταγωνίστρια της ιστορίας, είναι κάτι περισσότερο. Είναι μικρός, περιορισμένος, σφραγίζει πίσω από τα συρματένια πλέγματά του την ζωή που θα ήθελε να έχει.

Ο κόσμος της Μαίρης είναι γοητευτικός και όμορφος, παρά την επικινδυνότητα των πλασμάτων που τον περιτριγυρίζουν. Θα μπορούσε να είναι ονειρικός αν δεν είχε τόσους κανόνες οι οποίοι μάλιστα, δεν έχουν καμία αιτιολογία, καμία εξήγηση από πίσω τους. Όσοι ζουν στο χωριό της δεν γνωρίζουν τίποτα για τον κόσμο πίσω από τα πλέγματα, για ότι υπάρχει μέσα και πέρα από το Δάσος με τα Χέρια και τα Δόντια. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι δεν επιτρέπεται να το ανακαλύψουν. Ακόμα και η εκδήλωση μιας τέτοιας επιθυμίας, είναι αρκετή για να τον στείλει σε βέβαιο θάνατο, έναν θάνατο που δεν είναι απαραίτητο ότι θα προέλθει από τα χέρια των μεταλλαγμένων. Όμως η Μαίρη διψάει να μάθει την αλήθεια που ζει μέσα της. Μια αλήθεια που καλλιεργήθηκε από τα παιδικά της χρόνια, αναμνήσεις συνοδευόμενες από εικόνες ενός κόσμου που δεν γνώρισε αλλά που λαχταρά να γνωρίσει.

Η Ryan οδηγεί τους ήρωές της σε ένα ταξίδι, σε έναν αγώνα επιβίωσης μέσα σε έναν κόσμο σκοτεινό και τρομακτικό όπου σχεδόν μπορείς να μυρίσεις τον θάνατο, να νιώσεις την απειλή που πλανιέται ανάμεσα στα δέντρα του δάσους. Όμως ο σκοπός της δεν είναι κατ' εξοχήν το να μας τρομάξει αλλά, να μας προβληματίσει. Θέλει να μας βάλει στην διαδικασία να σκεφτούμε μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος προς χάριν της επιβίωσής του, πόσα μπορεί να κάνει για να προστατευτεί, πόσα μπορεί να αντέξει, αν μπορεί να διατηρήσει την ανθρωπιά και την ευαισθησία του ακόμα και όταν είναι αναγκασμένος να οδηγηθεί σε βίαιες πράξεις. Με άλλα λόγια θέτει ένα μεγάλο ερώτημα. Σε έναν κόσμο μη ανθρώπινο, εσύ μπορείς να διατηρήσεις την ανθρωπιά σου; Παράλληλα όμως μας υπενθυμίζει ότι πάντα έχουμε την επιλογή, ακόμα κι αν πιστεύουμε το αντίθετο. Ότι πάντα υπάρχει ελπίδα ακόμα κι αν νομίζουμε πως χάνεται.

Καλογραμμένο, αρκούντως περιγραφικό, με καρδιακούς ρυθμούς οδηγώντας μας πότε σε υπέρμετρη αγωνία και πότε σε στιγμές απίστευτης γαλήνης, θυμίζοντάς μας έτσι ότι στην ζωή δεν υπάρχει μονάχα το άσπρο και το μαύρο. "Το Δάσος Με Τα Χέρια Και Τα Δόντια" είναι ένα γοητευτικό μυθιστόρημα, ενός παράξενου και σκοτεινού κόσμου που καταφέρνει παράλληλα να κρύβει στα βάθη του, τόσο τον θάνατο όσο και την ελπίδα. Τα όνειρα δεν πεθαίνουν εύκολα, η ανθρωπιά μπορεί να κλονίζεται αλλά αν θέλεις μπορεί να μείνει ζωντανή, τροφοδοτούμενη από τα βαθύτερά μας αισθήματα. Η Μαίρη μας ταξιδεύει στον κόσμο της και με τον παραστατικό της τρόπο αφηγείται μια δραματική ιστορία μέσα από τα σκοτάδια της οποίας όμως δεν διστάζει να αναδυθεί ένα ζωντανό φως.

Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: Carrie Ryan

Μεταφραστής: Μυλωνοπούλου Βίκυ

Εκδόσεις: Πλατύπους

Κατηγορία: ΞένηΛογοτεχνία

Έτος Έκδοσης: 2010

Αρ. σελίδων: 364

ISBN: 978-960-6665-48-6

Read More

ΚΟΤΣΥΦΟΚΙΣΣΑ

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Η Κάτνις Έβερντιν, το φλεγόμενο κορίτσι, έχει επιβιώσει, αν και η πατρίδα της έχει καταστραφεί. Ο Γκέιλ έχει διαφύγει. Η οικογένεια της Κάτνις είναι ασφαλής. Ο Πίτα είναι αιχμάλωτος στα χέρια της Κάπιτολ. Η Περιοχή 13 πραγματικά υπάρχει. Υπάρχουν εξεγερμένοι. Υπάρχουν νέοι ηγέτες. Μια επανάσταση ξεδιπλώνεται.

Κατόπιν σχεδίου η Κάτνις διασώθηκε από την αρένα των βάναυσων και εφιαλτικών Εικοσιπεντάχρονων της Καταστολής, και κατόπιν σχεδίου εδώ και καιρό αποτελεί κομμάτι της επανάστασης χωρίς να το γνωρίζει. Η Περιοχή 13 έχει βγει από τις σκιές και σχεδιάζει να ανατρέψει την Κάπιτολ. Όλοι, όπως φαίνεται, είχαν συμμετοχή στην προσεκτική κατάστρωση των σχεδίων -εκτός από την Κάτνις.

Η επιτυχία της επανάστασης θα εξαρτηθεί από την προθυμία της Κάτνις να γίνει πιόνι, να δεχθεί να αναλάβει ευθύνη για αμέτρητες ζωές και να αλλάξει την πορεία του μέλλοντος της Πάνεμ. Για να το κάνει αυτό, θα πρέπει να παραμερίσει τα αισθήματα οργής και καχυποψίας που νιώθει. Πρέπει να γίνει η Κοτσυφόκισσα των επαναστατών -όποιο κι αν είναι το προσωπικό κόστος.

Προσωπική άποψη:

Απ' όταν ξεκίνησα να διαβάζω την τριλογία "Αγώνων Πείνας", ξεκίνησαν και οι εφιάλτες μου. Δεν μπορούσα να κλείσω τα μάτια μου και να μην σκέφτομαι τις πιθανότητες. Πως μπορούσα εγώ να κοιμάμαι προστατευμένη και ασφαλής στο ζεστό μου κρεβάτι, έχοντας κοντά μου όσους αγαπώ, χωρίς να μπορώ να είμαι σίγουρη για την ασφάλεια των ηρώων μου, για την τροπή που έπαιρνε η ζωή τους σε κάθε κίνησή τους. Καθώς το σκέφτομαι τώρα, συνειδητοποιώ ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα της Collins. Να μας κάνει ως αναγνώστες, όχι απλά να έχουμε αγωνία αλλά, να κοιμόμαστε με τύψεις, κάτι που πιστεύω ότι θα διαρκέσει για αρκετό καιρό ακόμα καθώς, μια επίδραση τόσο ισχυρή, δεν μπορεί να ξεθυμάνει εύκολα. Μένει εκεί, κολλημένη στα βάθη της ψυχής σου, κατατρώγοντας ότι έχει μέσα της, σαν να προσπαθεί να σε τιμωρήσει που είσαι ένα ακόμη άπραγος μέλος μιας κοινωνίας σαν και αυτήν που οδήγησε κάποτε την Πάνεμ στην μορφή που έχει σήμερα.

Η Κάτνις κατάφερε για μια ακόμη φορά να επιβιώσει. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία αν τα κατάφερε μόνη της ή με την βοήθεια άλλων. Η ουσία βρίσκεται στην μορφή της, στο ότι κινείται και αναπνέει, στο ότι είναι αυτή που έριξε την πρώτη πιστολιά σε έναν αγώνα που μόλις τώρα ξεκινάει. Δεν είναι απλά ένα κορίτσι, είναι ένα σύμβολο. Η κοτσυφόκισσα καρφιτσωμένη στο μέρος της καρδιάς της έγινε το έμβλημα ενός λαού και του αγώνα του ενάντια στην παντοκυριαρχία της Πάνεμ. Το όνομά της είναι εκείνο που κάνει τα χείλη όσων το προφέρουν να κυρτώνουν με ελπίδα προς τα πάνω. Τώρα η Κάτνις πρέπει να αποφασίσει αν έχει την δύναμη, το θάρρος και την θέληση, όχι απλά να είναι το σύμβολο του αγώνα αλλά, να το προσωποποίηση βάζοντας τον εαυτό της στην δράση, μέσα στη καρδιά της μάχης. Και πως να μην το κάνει άλλωστε όταν παρά τον φόβο για την ζωή της, ο φόβος για τις ζωές όσων αγαπά και η ανάγκη να τους προστατέψει είναι ακόμα μεγαλύτερες.

Ο φουτουριστικός κόσμος της Collins βυθίζεται για τα καλά στην μάχη, μια μάχη που όσο πιο πολύ καίνε οι φλόγες της, τόσο περισσότερο σου θυμίζει μια μεγαλύτερη αρένα Αγώνων από αυτές που συναντήσαμε στα προηγούμενα βιβλία. Ακόμα και αν θες να ξεφύγεις δεν μπορείς αφού, είσαι εγκλωβισμένος, καταδικασμένος σε μια φρίκη που όμοιά της δεν έχεις δει, μονάχα έχεις ακούσει που όμως, είσαι καταδικασμένος να ζήσεις. Άλλωστε εμείς οι ίδιοι έχουμε καταδικάσει τους εαυτούς μας και μπορεί να μην μας εκπλήσσει, όμως μας σοκάρει το πόσο πολύ η Πάνεμ της Collins μοιάζει με τον δικό μας, σημερινό κόσμο. Πόσο κοντά στο πεδίο της μάχης βρισκόμαστε αλήθεια, πόσο πολύ καταδικασμένοι είμαστε να ακολουθούμε ένα αυταρχικό σύστημα επιβολής νόμων και κανόνων και βαθιά μέσα μας, πόσο θα θέλαμε να εναντιωθούμε όμως δεν έχουμε τα κότσια να το κάνουμε. Η ζωή είναι σύντομη και μπορεί να γίνει περισσότερο όμως οι ήρωες κάνουν ξεκάθαρο ότι μια ζωή χωρίς αγώνα δεν αξίζει.

Παρακολουθούμε λοιπόν τον αγώνα της Κάτνις πρώτα απ' όλους με τον ίδιο της τον εαυτό προκειμένου να μην χάσει τα λογικά της και έπειτα, απέναντι στην Κάπιτολ που θα προσπαθήσει πάση θυσία να διατηρήσει την ισχύ της θέσης της. Ο κάθε αγώνας όμως που οδηγεί σε έναν πόλεμο, δεν γίνεται απαραίτητα στο πεδίο της μάχης. Όσο και να λαχταρά να ξεχυθεί σε αυτόν η Κάτνις, αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί το πιόνι σε σχέδια, πιο πάνω από την ίδια. Η τηλεόραση παίζει για μια ακόμη φορά τον ρόλο της αποδεικνύοντας ξανά και ξανά πόσο μεγάλη επιρροή έχει, πόσο ισχυρή μπορεί να γίνει η δύναμή της, καταφέρνοντας να συσπειρώσει τις μάζες, να καλλιεργήσει συνειδήσεις, να δημιουργήσει ιδέες. Μεγάλο ρόλο όμως παίζει και η τεχνολογία η οποία, όσο πιο πολύ αναπτύσσεται, τόσο περισσότερο ωθεί τα βίαια ένστικτά μας στα άκρα, τόσο περισσότερο μεγαλώνει την δίψα μας για πόλεμο, για αιματοχυσία, την λαχτάρα μας να εκδικηθούμε.

Δεν μπορείς να μην υποφέρεις, δεν μπορείς να μην νιώθεις αγωνία για την κάθε κίνηση που θα ακολουθήσει, για την κάθε απόφαση, για την κάθε νέα πληροφορία που ανατρέπει τα πάντα και κάνει την καρδιά σου να χάνει τους παλμούς της. Μετράμε απώλειες όχι ανθρώπων αλλά των ψυχών τους, εκείνων των ψυχών που έδωσαν δύναμη στην Κάτνις να ξεχυθεί στον αγώνα με μεγαλύτερο πάθος, εκείνων που την προστάτεψαν, ψυχή και σώμα, με το ίδιο τους το αίμα. Ο αγώνας όμως και ο πόλεμος δεν σταματάνε τα αισθήματα. Αντίθετα, τα γιγαντώνουν. Τα κάνουν πιο σκληρά, πιο επίπονα, πιο δύσκολα. Κάπου ανάμεσα στην λογική και τη βία, την σκληρή πραγματικότητα και το μέλλον που κάποτε θα ήθελε να μπορεί να ονειρευτεί, η Κάτνις καλείται να αποφασίσει τι επιτάσσει η καρδιά και τι η λογική της. Καλείται να ξεπεράσει τους προσωπικούς της φόβους, να νικήσει τους δαίμονές της αφού μοναχά έτσι θα έχει κουράγιο και αντοχή να πάρει αποφάσεις και να τις πραγματοποιήσει.

Ποιος όμως είναι ο πραγματικός εχθρός της Πάνεμ; Είναι η ήδη υπάρχουσα εξουσία ή μήπως είναι αυτή που αναμένεται να γίνει η νέα; Μήπως δεν έχει σημασία το πρόσωπο αλλά η φιλοσοφία πίσω από τον όρο της εξουσίας; Κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνει επαναστάτης όμως, με την ίδια ευκολία μπορεί να γίνει θύμα της δύναμης που προσφέρει η εξουσία και το κύρος της κυριαρχίας πάνω σε ένα ολόκληρο έθνος. Και τι κάνεις όταν τελικά δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν; Εκεί είναι το πραγματικό σημείο δράσης. Εκεί είναι που πρέπει να εναντιωθείς σε αποφάσεις, παίρνοντας τις δικές σου. Σωστές ή λανθασμένες, είναι αυτές που θα σε οδηγήσουν σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή, σε ένα σημείο που δεν μπορείς να μην έχεις απώλειες. Και αν κάθε μορφής απώλεια είναι δύσκολη, οι απώλειες ζωής είναι δυσβάσταχτες και δεν είναι λίγες. Όχι, η Collins δεν διστάζει να τσακίσει το ηθικό μας και να σπάσει την ψυχή μας σε χίλια κομμάτια, ακριβώς όπως η Κάπιτολ προσπαθεί να κάνει στην Κάτνις.

Τελικά, οδηγούμαστε σε ένα φινάλε που παρά τον πόνο που νιώθουν βαθιά μέσα τους οι ήρωες που έχουν απομείνει στην ζωή, έναν πόνο που μοιραζόμαστε μαζί τους με κάθε ειλικρίνεια, δεν καταφέρνουν αλλά, προσπαθούν για το καλύτερο. Δεν μπορούν να ξεχάσουν, ίσως δεν θέλουν να ξεχάσουν. Η ζωή όμως προχωρά, εξελίσσεται, όσο δύσκολο και αν είναι να ξεπεράσεις κάποια πράγματα. Μπορείς όμως πραγματικά να ξεπεράσεις την φρίκη του πολέμου; Όσο και να βελτιωθούν τα πράγματα, όταν τον έχει βιώσει στο πετσί σου, δεν μπορεί παρά να σου έχει αφήσει τα σημάδια του, άλλα βαθιά, άλλα πιο επιφανειακά. Όπως και να 'χει, δεν μπορείς να μείνεις ανεπηρέαστος, πολύ περισσότερο, δεν μπορείς να βγεις αλώβητος από έναν πόλεμο και η Collins το ξέρει και προσπαθεί να το θυμίσει και σε μας. Ναι, μπορεί οι απώλειες να είναι οι πολλές και σκληρές, μπορεί τα ψυχικά τραύματα να μένουν εκεί όμως, πρέπει να βρίσκεις το θάρρος και το κουράγιο να προχωρήσεις, την δύναμη και την θέληση να κάνεις τα πράγματα καλύτερα γιατί τελικά, μόνο τότε αξίζουν οι θυσίες, τόσο όσων επέζησαν αλλά και όσων έμειναν πίσω ρημαγμένοι, μαζεύοντας και ενώνοντας τα κομμάτια τους.

Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: Suzanne Collins

Μεταφραστής: Τριαδά Πηνελόπη

Εκδόσεις: Πλατύπους

Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία

Έτος Έκδοσης: 2010

Αρ. σελίδων: 416

ISBN: 978-960-6665-54-7

Read More

ΦΩΤΙΑ

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Η Κάτνις κατάφερε πέρα από κάθε προσδοκία να κερδίσει στους Αγώνες Πείνας. Μαζί με τον Πίτα Μέλαρκ, το δεύτερο φόρο από την Περιοχή 12, κατάφεραν ως εκ θαύματος να μείνουν ζωντανοί.

Η Κάτνις θα έπρεπε να νιώθει ανακουφισμένη, ακόμα και χαρούμενη. Άλλωστε, επέστρεψε στην οικογένειά της και στον παντοτινό της φίλο, Γκέιλ. Ωστόσο, τίποτα δεν πηγαίνει όπως το ήθελε.

Ο Γκέιλ είναι ψυχρός μαζί της και την κρατά σε απόσταση. Ο Πίτα της έχει γυρίσει ολοκληρωτικά την πλάτη. Και κυκλοφορούν ψίθυροι για εξέγερση εναντίον της Κάπιτολ μια εξέγερση στη γέννηση της οποίας ίσως να συνέβαλαν η Κάτνις και ο Πίτα.

Η Κάτνις ανακαλύπτει έντρομη ότι πυροδότησε μια αναταραχή που δεν μπορεί να σταματήσει. Και αυτό που την τρομάζει ακόμα περισσότερο είναι ότι δεν είναι απολύτως σίγουρη ότι πρέπει να προσπαθήσει.

Καθώς πλησιάζει ο καιρός που η Κάτνις και ο Πίτα θα πρέπει να επισκεφθούν τις Περιοχές, για τη σκληρή Περιοδεία της Νίκης της Κάπιτολ, οι ζωές τους παίζονται κορόνα γράμματα. Αν δεν μπορέσουν να αποδείξουν, πέρα από κάθε αμφιβολία, τον απόλυτο έρωτά τους, οι συνέπειες θα είναι τρομερές.

Προσωπική άποψη:

Διαβάζοντας κανείς τους "Αγώνες Πείνας" το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί είναι πως το άστρο της Suzanne Collins, είναι προγραμματισμένο να λάμψει πολύ περισσότερο απ' όσο ίσως να πίστευε και η ίδια όταν ξεκίνησε να γράφει την τριλογία της. Αυτό που ίσως να μην περιμέναμε είναι μια συνέχεια, όχι απλά ισάξια του πρώτου βιβλίου αλλά, ακόμα καλύτερο. Ναι, η Collins καταφέρνει να μας καθηλώσει ακόμα μια φορά, να μας κόψει την ανάσα και να μας παρασύρει στα χαλάσματα του κόσμου της. Ενός κόσμου που οι "Αγώνες Πείνας" ήταν απλά η αρχή, ήταν το σύμβολο, το φιτίλι εκείνο που χρειαζόταν προκειμένου να ξεκινήσει η αναραταχή εκείνη που στο μέλλον θα αποδείξει πόσο μοιραία και σημαντική θα είναι, όχι μόνο για τους ήρωες αλλά και για τον κόσμο.

Μετά τους Αγώνες που σημάδεψαν την ζωή τους, οι ήρωες έχουν επιστρέψει στην καθημερινότητά τους η οποία όμως, είναι διαφοροποιημένη σε όλα τα σημεία. Δεν χρειάζεται να αγωνίζονται πλέον για την επιβίωσή τους καθώς, οι δάφνες του νικητή συνοδεύονται από πλούτη, δόξα, αναγνώριση. Πρέπει ωστόσο να αγωνιστούν για κάτι άλλο. Για να διατηρήσουν τους εαυτούς τους, να μην γίνουν έρμαιο των σκληρών αναμνήσεων και παράλληλα, να μπορέσουν να ακολουθήσουν τους κανόνες που ακολουθούν τη νίκη τους. Όσο και να θέλουν, δεν θα μπορέσουν ποτέ ξανά να είναι οι ίδιοι αφού, η Κάπιτολ είναι εκεί, άγρυπνος φρουρός, παρακολουθεί και ανυπομονεί την στιγμή όπου θα γίνει το λάθος προκειμένου να ξεσκίσει τις σάρκες τους. Και όσο εκείνη παραμονεύει, τόσο οι ήρωές μας πρέπει να πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί, πιο επιφυλακτικοί. Όχι για τους ίδιους αλλά, για να προφυλάξουν όλους όσους αγαπούν.

Η Κάτνις και ο Πίτα πιστεύουν ότι η βιαιότητα που γνώρισαν στην αρένα των Αγώνων έχει τελειώσει. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Η πραγματικότητα έρχεται ακόμα πιο σκληρή απ' όσο την έχουν ήδη γνωρίσει, ακόμα πιο προκλητική, πρόθυμη να τους παρασύρει σε ένα μη αναμενόμενο ταξίδι, ένα ταξίδι που κάνει την ανατροπή, που ξαφνιάζει και παίρνει την ανάσα μας καθώς, ξέρουμε ότι αυτή τη φορά τους οδηγεί με ακόμα μεγαλύτερη βεβαιότητα κοντά στον θάνατό τους. Αυτή τη φορά όμως ο αντίκτυπος δεν αφορά μόνο αυτούς, δεν αφορά μόνο τις οικογένειές τους. Αφορά ολόκληρη την Πάνεμ, μια χώρα που έχει κουραστεί να υπομένει, αφορά ανθρώπους που είναι έτοιμοι να παλέψουν, να εναντιωθούν, ακόμα και να χάσουν την ζωή τους προκειμένου να αντιταθούν στις ανούσιες και άσκοπες αιματοχυσίες που κάποιοι άλλοι τους ανάγκασαν.

Το σύμβολο των Αγώνων της Κάτνις, έχει αρχίσει να είναι το σύμβολο ενός ολόκληρου έθνους που νιώθει πλέον να πνίγεται. Το πρόσωπό της έχει ξεκινήσει να γίνεται εκείνο που χαρίζει ελπίδα για ένα μέλλον διαφορετικό, όπου δεν θα είναι μόνο εκείνη έτοιμη να σηκώσει κεφάλι έναντι του κατεστημένου. Μια κατάσταση που παράλληλα καταφέρνει να τρομοκρατήσει και να ξεσηκώσει την ηρωίδα. Την τρομάζει η πιθανότητα του να χαθούν και άλλα πρόσωπα που αγαπά όμως, δεν μπορεί να μην διψά για μια αλλαγή η οποία θα καθορίσει ένα μέλλον που απ' όποια μεριά και αν το δεις, μόνο δυσοίωνο, σκληρό και μαύρο μπορεί να είναι. Η απολυταρχία και η επιβολή καθεστώτων είναι το μεγαλύτερο πλήγμα στον κόσμο αυτό, πράγμα που σταδιακά φαίνεται, όχι να γίνεται αντιληπτό αλλά, να περνάει πλέον στους ανθρώπους ως συνείδηση γιατί τελικά, όλοι μας χρειαζόμαστε το έναυσμα για κάθε τι στην ζωή μας.

Η Κάπιτολ δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια αυταρχική πρωτεύουσα. Είναι η μονάδα εκείνη που ελέγχει τα πάντα, τρομοκρατεί τους πάντες και μπορεί να σκορπίσει τον πανικό με μεγάλη ευκολία. Δεν ανέχεται την αναρχία, δεν μπορεί να δεχτεί την παραμικρή επανάσταση γιατί είναι βέβαιη ότι θα πυροδοτήσει κάποια μεγαλύτερη. Γι' αυτό άλλωστε έχει τους Αγώνες. Δεν είναι απλά ένα μέσον ψυχαγωγίας αλλά, ένας τρόπος να θυμίζει τον λαό της Πάνεμ ότι, ο καλύτερος τρόπος να τους τιμωρήσει είναι, όχι με το να βλάψει τους ίδιους αλλά, με το να βλάψει τα παιδιά τους, οδηγώντας τα στον θάνατο ή στην απόλυτη καταστροφή μιας μελλοντικής ζωής που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Η τρομοκρατία τελικά είναι αρκετή για να κρατήσει την ηρεμία μιας χώρας ή μήπως τελικά είναι εκείνος ο παραγόντας που οδηγεί στον εσωτερικό αναβρασμό που περιμένει το σύνθημα, εκείνο το μικρό σημάδι που όμως είναι αρκετό.

Η Collins καταφέρνει για μια ακόμη φορά να διατηρήσει το ενδιαφέρον, την αγωνία αλλά και την προσήλωση του αναγνώστη, από την αρχή μέχρι το τέλος. Η αρχική ιδέα που είχαμε για τους χαρακτήρες εδώ ολοκληρώνεται καθώς, έχει ολοκληρώσει το ζωγράφισμά τους, δίνοντάς μας σαφέστατα πλέον στοιχεία, τόσο για το τι σκέφτονται όσο και για το ποιοι είναι πραγματικά. Όχι πως δεν το γνωρίζαμε αλλά η αλήθεια είναι, ότι μόνο όταν οδηγήσεις τον εαυτό σου στα άκρα, στα όριά σου, μπορείς να καταλάβεις ποιος πραγματικά είσαι, κάτι που συμβαίνει και σε αυτή την περίπτωση. Οι κοινωνικές αλλά και οι πολιτικές προεκτάσεις του έργου αρχίζουν να παίρνουν μια διαφορετικη τροπή, προετοιμάζοντάς μας σαφέστατ για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Οι αγώνες των ανθρώπων δεν τελειώνουν ποτέ, είτε αυτοί είναι μέσα σε μια αρένα είτε έξω από αυτήν. Και όσο σκληρό και αν είναι, τόσο περισσότερο μαγευόμαστε και γοητευόμαστε, πρόθυμοι να παρασυρθούμε στον κόσμο της Collins και των ηρώων της.

Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: Suzanne Collins

Μεταφραστής: Τριαδά Πηνελόπη

Εκδόσεις: Πλατύπους

Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία

Έτος Έκδοσης: 2009

Αρ. σελίδων: 414

ISBN: 978-960-6665-42-4

Read More