Συνοπτική περίληψη του έργου:
Δυο διαφορετικές αστυνομικές έρευνες, 300 χιλιόμετρα μακριά η μια από την άλλη, προβληματίζουν τους αστυνομικούς επιθεωρητές που τις αναλαμβάνουν.
Ο Pierre Niemans είναι ένας έμπειρος επαγγελματίας. Του ανατίθεται μια περίεργη υπόθεση στη Guernon, μια κωμόπολη στους πρόποδες των Άλπεων, όπου το πανεπιστήμιο αποτελεί τον πυρήνα της.
Αντικείμενό του ένας απίστευτα βίαιος και μεθοδικά εκτελεσμένος φόνος. Από την άλλη έχουμε τον νέο, πανέξυπνο, μοναχικό άλλα και βίαιο Max Kerkerian. Εκείνος διεξάγει έρευνες σχετικά με έναν βεβηλωμένο τάφο σε ένα νεκροταφείο του Sarzak και μια διάρρηξη δημοτικού σχολείου.
Η έρευνά των δυο υποθέσεων τον οδηγεί στα χνάρια του μυστηριώδους θανάτου ενός κοριτσιού είκοσι χρόνια πριν. Η δύο έρευνες θα συγκλίνουν και τελικά θα συναντηθούν φέρνοντας στο φως ένα απίστευτο παρελθόν.

Προσωπική άποψη:
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που λατρεύω το γαλλικό σινεμά. Έχω την αίσθηση πως όταν αποφασίζουν να κάνουν κινηματογράφο δεν το κάνουν απλά και μόνο για να γεμίσουν τα ταμεία τους αλλά, για να μας προσφέρουν δυνατές κινηματογραφικές εμπειρίες, που ακόμα και αν βασίζονται σε μια πεπατημένη σεναριακή ιδέα, καταφέρνουν να μας μείνουν αλησμόνητες. Τα "Πορφυρά Ποτάμια" δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση, αποτελώντας μεταφορά του πολύ καλού μυθιστορήματος ομώνυμου του Grange Jean-Christophe, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια δουλειά δια χειρός του ανθρώπου που το 1995 μας εξέπληξε με "Το Μίσος".

Σεναριακά θα μπορούσε κανείς να πει πως πρόκειται για μια άλλη εκδοχή του "Η Σιωπή Των Αμνών". Εν μέρη αυτό έχει μία λογική, αφού ακολουθούμε τα βήματα ενός κατά συρροήν δολοφόνου, από την άλλη όμως ανακαλύπτουμε ότι ο διεστραμμένος ανθρώπινος νους δεν έχει όρια και μπορεί να μας συγκλονίσει, τόσο με την σκληρότητα των πράξεών του, όσο και με την ευρηματικότητα του, η οποία στην προκειμένη περίπτωση αποδεικνύεται ιδιαίτερα πρωτότυπη. Οι εικόνες βίας που προσφέρονται στον θεατή δεν είναι απλά σοκαριστικές, αφού σκοπός τους σαφέστατα δεν είναι απλά και μόνο να προκαλέσουν αλλά, μας οδηγούν ένα βήμα παραπέρα θέλοντας να μας βάλουν σε μια διαδικασία σκέψης και προβληματισμού γύρω από την ανθρώπινη διαστροφή και τρέλα, τα κίνητρα που οδηγούν στις πράξεις αυτές και όσο παράδοξο και αν ακούγεται, στην κατανόησή τους, έστω και αν δεν τις αποδεχόμαστε ή αν δεν θα μπορούσαμε ποτέ να οδηγηθούμε σε αυτές.

Ο Mathieu Kassovitz καταφέρνει να κρατήσει τα σκηνοθετικά standars ψηλά, ακόμα και τις στιγμές εκείνες που το σενάριο μοιάζει να βαλτώνει ή να έχει κενά. Αξιοποιεί όσο το δυνατόν καλύτερα το υλικό που έχει στα χέρια του, οδηγώντας μας σε έναν αγώνα δρόμου όπου ο χρόνος έχει πολύ μεγάλη σημασία και κάθε χαμένο λεπτό μπορεί να αποδειχτεί κρίσιμο για την εξέλιξη και την τελική κατάληξη της ιστορίας. Το σασπένς δεν λείπει, αν και θα προτιμούσαμε η ταυτότητα του δολοφόνου να μείνει κρυφή για μεγαλύτερο διάστημα. Το χιονισμένο σκηνικό δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες σε μια δύσκολη καταδίωξη που συνδυάζει και εναρμονίζει το αστυνομικό με το θριλερικό στοιχείο και η περιπετειώδης δράση δείχνει απρόθυμη να σταματήσει μέχρι το τέλος.

Φυσικά η ταινία έχει δύο μεγάλους άσσους στο μανίκι της οι οποίοι δεν είναι άλλοι από τους πρωταγωνιστές της, Jean Reno και Vincent Cassel. Δύο κλασσικές φιγούρες του γαλλικού κινηαμτογράφου, οι οποίες αποδεικνύουν για πολλοστή φοράότι αισθάνονται πιο άνετα σε παραγωγές της χώρας του, παρά σε αμερικάνικες. Τα στοιχεία της δράσης και της περιπέτειας μοιάζουν να αποτελούν δεύτερη φύση τους και ίσως να μην μπορούσαμε να φανταστούμε καλύτερες επιλογές σε δύο ρόλους όπου δείχνουν να αλληλοσυμπληρώνονται απόλυτα, καλύπτονας ο ένας τα κενά του άλλου και στηρίζοντας απόλυτα αυτό το οποίο καλούνται να υποστηρίξουν. Δυναμικού, με ένταση,πάθος και νεύρο, όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι για να υποστηρίξουν μια ιστορία όπως αυτή εδώ.

Συνολικά πρόκειται για μια πολύ δυνατή παραγωγή, με έναν αξιόλογο σκηνοθέτη και ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο που απολαμβάνεις να παρακολουθείς σε κάθε του βήμα. Σαφέστατα, το σενάριο θα μπορούσε να είναι πιο πιστό στο ύφος του βιβλίου αλλά από την άλλη μεριά, ίσως να μην ήταν τόσο εύπεπτο στο κινηματογραφόφιλο κοινό, το οποίο θα μπερδευόταν περισσότερο απ' ότι τώρα που υπήρχε μια σχετική απλότητα. Η ταινία δεν απαυθύνεται τόσο στους φανς των θρίλερ, όσο σε εκείνους της αστυνομικής περιπέτειας μυστηρίου, που δεν μπορούν παρά να απολαύσουν μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική παραγωγή με δράση και αντίδραση αλλά και μια βουτιά σε βαθύτερα σημεία του ανθρώπινου νου και της διαστροφής της οποίας μπορεί να οδηγηθεί. Αν το παρακολουθήσει όμως κανείς, οφείλει να το κάνει με ευλάβια καθώς, ιδιαίτερα όσο φτάνουμε στο τέλος, οι εξελίξεις είναι ιδιαίτερα γρήγορες και οι ανατροπές μεγάλες.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ.τίτλος: Πορφυρά Ποτάμια
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Mathieu Kassovitz
Πρωταγωνιστές: Jean Reno, Vincent Cassel, Dominique Sanda, Nadia Fares, Karim Belkhadra, Jean-Pierre Cassel, Didier Flamand
Παραγωγή: 2000
Διάρκεια: 106'

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο: