Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ένας νεαρός άντρας, επιρρεπής στο αλκοόλ και τις ναρκωτικές ουσίες που εργάζεται στη βιομηχανία πορνό, νοσηλεύεται στο νοσοκομείο έπειτα από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα.
Με καθολικά εγκαύματα σε όλο του το σώμα, με σοβαρά κινητικά προβλήματα και απώλεια του πέους του, έχοντας μεταμορφωθεί σε τέρας, σκέφτεται πολύ σοβαρά να βάλει τέλος στη ζωή του.
Μέχρι τη στιγμή που τον επισκέπτεται η Μαριάνε, μια ταλαντούχα γλύπτρια δαιμονίων και η οποία, αδιαφορώντας για την τερατώδη παραμόρφωσή του, τού φέρεται με απροσδόκητη προσήλωση και αγάπη.

Προσωπική άποψη:
Είναι πραγματικά θλιβερό να σκέφτεσαι ότι υπάρχουν ορισμένα βιβλία που είναι καταδικασμένα να μείνουν στα ράφια του βιβλιοπωλείου, σχεδόν θαμμένα, κρυμμένα από το βλέμμα έστω και ενός αναγνώστη που είναι πραγματικά διψασμένος για να διαβάσει κάτι μεγαλειώδες, κάτι που θα του φέρει στο μυαλό εικόνες και σκέψεις που μόνο μεγάλα αριστουργήματα, της γενιάς μας ή όχι, έχουν καταφέρει στο παρελθόν. Ένα βιβλίο ενός εκδοτικού οίκου που ίσως να είναι άγνωστος στους περισσότερους από εσάς και όμως, κρύβει μέσα του τόση αλήθεια, τόσο αγάπη, τόση πίστη, τόση ελπίδα, τόση δύναμη που είναι ειλικρινά κρίμα να μην τα βιώσεις, όχι απλά ως λογοτεχνικές εικόνες και σχήματα αλλά, ως πραγματικά, πηγαία και πέρα από κάθε λογική και ειλικρινά, συναισθήματα.

Ψάχνοντας κριτικές πριν αποφασίσω να αγοράσω το βιβλίο, διαπίστωσα ότι ο διεθνής Τύπος το αντιμετώπισε με δύο διαφορετικούς τρόπους. Υπήρξαν εκείνοι που το δόξασαν και εκείνοι που αντιμετώπισαν χλιαρά, με δισταγμό και φόβο. Διαβάζοντάς του τελικά και έχοντας πλέον προσωπική άποψη, μπορώ να πω ότι η αλήθεια των κριτικών που είχα μελετήσει βρίσκεται κάπου στη μέση. Ο ώριμος αναγνώστης θα μαγευτεί από την γραφή του Davidson και θα λατρέψει το έργο του. Ο αφελής αναγνώστης από την άλλη θα απογοητευτεί και θα του φανεί αδιάφορο, ίσως και να μην το καταλάβει όχι γιατί είναι δύσκολο να το κάνει αλλά, γιατί στην πραγματικότητα δεν θέλει να κουράσει και να παιδέψει, ούτε το μυαλό, ούτε την καρδιά του με περίπλοκες σκέψεις και συναισθήματα, με το να ταξιδέψει στα βαθύτερα άδυτα της ανθρώπινης συνείδησης. Σε ποιο λογοτεχνικό είδος κατατάσσεται; Δύσκολο αφού με μεγάλη επιτυχία συνδυάζει το ιστορικό με το φανταστικό, με μια δόση γοτθικής ατμόσφαιρας σε μια ιστορία παράλληλων χρόνων που ενώ θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες, στις παρούσες δεν δυσκολεύει τον αναγνώστη ούτε λεπτό.

Ο κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ένα άντρας που στην ηλικία των τριανταπέντε ετών, έχοντας όλα εκείνα που φαινομενικά θα μπορούσαν να χαρίσουν την απόλυτη ευτυχία, ομορφιά, λεφτά, αναγνωρισιμότητα, γυναίκες, καταδικάζεται από την ζωή στην πιο σκληρή μοίρα που θα μπορούσε να έχει. Εθισμένος στα ναρκωτικά, πέφτει θύμα ενός τροχαίου που του προκαλεί εγκαύματα έσχατου βαθμού τα οποία του στερούν όχι μόνο την ομορφιά και τον ανδρισμό του αλλά, την ζωή του ολόκληρη έτσι όπως την ήξερε μέχρι εκείνη την ώρα. Ο θάνατος θα ήταν λύτρωση όμως ο Θεός είχε διαφορετικά σχέδια για εκείνον, αφήνοντάς τον να αργοπεθαίνει κάθε μέρα σε μια καμένη σάρκα, συντροφιά πάντα με μια διαλυμένη ψυχή που δεν έχει δύναμη και θέληση να παλέψει για να ζήσει παρά να αγωνιστεί για να αντέξει όσο μπορεί μέχρι να είναι σε θέση να δώσει τέρμα στην βασανιστική του κατάρα.

Όλα αυτά βέβαια μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει την μυστηριώδη και γοητευτική Μαριάνε, μια γυναίκα ψυχασθενή που από την πρώτη στιγμή της επαφής τους, του δείχνει αγάπη και τρυφερότητα. Δεν είναι όμως η τρέλα της που την οδηγεί σε αυτόν αλλά η ανάγκη της να του διηγηθεί μια ιστορία, την δικιά τους ιστορία που ξεκίνησε 700 χχρόνια πριν. Η Μαριάνε ισχυρίζεται ότι γνωρίζονται από μια προηγούμενη ζωή και ότι είναι μοιραίο να είναι μαζί, να συναντιούνται πάντα εν μέσω πόνου και όμως, να μπορούν να αγαπηθούν. Εκείνη του αφηγείται την ιστορία τους σε τακτά διαστήματα ενώ μεσολαβούν αφηγήσεις της για άλλες μεγάλες αγάπες, που αν και φαντάζουν μη αληθινές, κρύβουν μέσα τους την μεγάλη αλήθεια της αγάπης, το μεγαλείο του έρωτα που δεν σβήνει μπροστά στις δυσκολίες και δεν χάνεται. Παράλληλα, του διαβάζει την "Κόλαση", το γνωστότερο ίσως έργο του Δάντη που, να αναλογιστούμε την Κόλαση που ζει στην γη ο ήρωας, δεν είναι καθόλου τυχαία επιλογή.

Εύλογα τώρα μπορεί να αναρωτιέστε κατά πόσο ένας άνθρωπος στην κατάσταση του κεντρικού ήρωα μπορεί να γίνει αποδέκτης μια τέτοιας αγάπης. Ακόμα περισσότερο, μπορεί να αναρωτιέστε κατά πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να παραβλέψει την εξωτερική εμφάνιση ενός άλλου ανθρώπου και να του δώσει ολοκληρωτικά των καρδιά και την ψυχή του, να του χαρίσει κάθε όμορφο συναίσθημα που κρύβει μέσα του. Προσωπικά πιστεύω πως και τα δύο μπορούν αν συμβούν αλλά θα ξεκινήσω τεκμηριώνοντας το δεύτερο. Η Μαριάνε μπορεί θεωρητικά να μην έχει σώας τα φρένας, είναι όμως πιο ειλικρινής και δοτική από οποιοδήποτε υγιές άτομο κατά συνέπεια, γιατί να την αμφισβητήσει κανείς, είτε πιστεύει την εκδοχή της για την προηγούμενη ζωή της που μοιράστηκε με τον ήρωας της ιστορίας, είτε όχι. Όσο για τον πρωταγωνιστή, γιατί να μην αποδεχτεί την αγάπη ενός άλλου ανθρώπου, την στιγμή ειδικά που δεν την γνώρισε ποτέ και που την έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Φυσικά η αγάπη δεν τον κάνει αφελή, ούτε παραδίνεται έτσι εύκολα στα αισθήματά του για τη Μαριάνε αλλά έρχεται η ώρα που το κάνει.

Ο Davidson αφηγείται την ιστορία του σε πρώτο πρόσωπο, ο αφηγητής του είναι και ο πρωταγωνιστής του ο οποίος μάλιστα δεν διστάζει να ξεκινήσει την ιστορία με την λεπτομερή περιγραφή του ατυχήματος, των εγχειρήσεων, της νοσηλείας του, περιγράφοντας με ανατριχιαστική, ιατρική λεπτομέρεια τόσο τις εικόνες, όσο και την αίσθηση της βίας της φωτιάς πάνω στη σάρκα του αλλά, και όσο προκάλεσε αφού πέρασε από πάνω του και άφησε τα σημάδια της στην σάρκα και στο πνεύμα του. Σκοπός του, να μας σοκάρει, όχι για να μας προκαλέσει αλλά, για να μας καθηλώσει, πράγμα που πετυχαίνει με μεγάλη ευκολία. Βιώνουμε μαζί του την δυστυχία και τον πόνο που τον βασανίζει, κατανοούμε την επιθυμία του να πεθάνει ακόμα και αν δε θα τον παροτρύναμε και βαθιά μέσα μας, νιώθουμε οίκτο γι' αυτό, όχι για το παρόν του αλλά, για το ψυχικά και συναισθηματικά βασανισμένος παρελθόν που αναγκάστηκε να βιώσει μετατρέποντάς τον σε όλα αυτά που ήταν πριν το ατύχημα. Δεν νιώθουμε κακία απέναντί του αλλά, βαθιά και ειλικρινή συμπόνοια.

Ίσως να αναρωτιέστε τόση ώρα γιατί δεν έχω αναφέρει το όνομα του κεντρικού ήρωα. Εύστοχη παρατήρηση αλλά δυστυχώς, δε μπορώ να το κάνω καθώς δεν αναφέρεται καθ' όλη την εξέλιξη της ιστορίας. Είναι απλά ο όμορφος πορνοσταρ, ο εγκαυματίας, ο άνθρωπος που αγαπάει η Μαριάνε, εκείνος που βασανίζεται από ένα φίδι στην σπονδυλική του στήλη. Και να νομίζετε πως αυτή η επιλογή είναι ατυχής, κάνετε μεγάλο λάθος. Σκοπός του Davidson δεν είναι να δεθούμε με έναν κατονομασμένο ήρωα αλλά, με τον οποιονδήποτε άνθρωπο θα μπορούσε να κρύβεται πίσω από την εικόνα του, με κάθε βασανισμένο πλάσμα, με κάθε ταλαίπωρη ψυχή που βιώνει το προσωπικό της δράμα και ακολουθεί το μονοπάτι της αναζήτησης, της κατανόησης και τελικά, εκείνο του συμβιβασμού που οδηγεί στη λύτρωση, εκείνο το μονοπάτι που περνάει μέσα από τα μονοπάτια της αγάπης και της συγχώρεσης, όχι της συγχώρεσης των άλλων αλλά, της συγχώρεσης του ίδιου για το δικό του παρελθόν, κάτι που ανοίγει το δρόμο για ένα πιο φωτεινό μέλλον.

Τι είναι τελικά "Τα Δαιμόνια"; Είναι μια ιστορία για τον έρωτα που δεν γνωρίζει φραγμούς, που κορυφώνεται και οδηγείται στην απόλυτη έκφραση της τραγικότητάς του. Είναι μια ιστορία για την αγάπη, την αληθινή αγάπη, εκείνη που δεν στέκεται στην εικόνα αλλά μπορεί να προχωρήσει βαθύτερα, να αγγίξει και να μαλακώσει την πιο σκληρή ψυχή και να απαλύνει τον πόνο της. Είναι μια ιστορία για τα συναισθήματα που δεν πρέπει να φοβάσαι να νιώσεις και να μοιραστείς με τους άλλους ανθρώπους αλλά, που πρέπει να τα προσφέρεις με όλο σου το είναι. Είναι μια ιστορία για την συγχώρεση και δύναμη που αυτή φέρει. Είναι μια συγχώρεση για τη ζωή την οποία πρέπει να ζεις μέχρι το τελευταίο της λεπτό με όλη σου την ψυχή, σα να ήξερες ότι δεν θα έχεις άλλη. Είναι μια ιστορία για την Κόλαση, όχι απαραίτητα τη μεταθανάτια αλλά γι' αυτή που μπορεί να βιώσει ο καθένας μέσα στη θνητή καθημερινότητά του. Είναι μια ιστορία για τα Δαιμόνια που μας βασανίζουν και που πρέπει είτε να αποφασίσουμε να τα πολεμήσουμε, είτε να τα δεχτούμε και να τα αγαπήσουμε προσφέροντάς τους την καρδιά μας και αυτά ως αντάλλαγμα, να μας προσφέρουν την λύτρωση.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Andrew Davidson
Μεταφραστής: Λάμπρου Δέσποινα
Εκδόσεις: Τόπος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2008
Αρ. σελίδων: 439
ISBN: 978-960-6760-83-9