...

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 05, 2011

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η παράνομη ερωτική σχέση του Μόρις Μπέντριξ με τη Σάρα, που ανθίζει στα ταραγμένα χρόνια των βομβαρδισμών του Λονδίνου από τη γερμανική αεροπορία, στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, λήγει όταν εκείνη τον εγκαταλείπει ξαφνικά και χωρίς καμία εξήγηση.
Δύο χρόνια αργότερα, έπειτα από μια τυχαία συνάντηση που αναζωπυρώνει τον έρωτά του και τη ζήλια του, ο Μπέντριξ προσλαμβάνει έναν ιδιωτικό αστυνομικό και του αναθέτει να παρακολουθεί τη Σάρα με αποτέλεσμα ο έρωτάς του γι' αυτή να του γίνει πολύ σύντομα εμμονή.

Προσωπική άποψη:
Η απιστία είναι κάτι το οποίο έχει δώσει πολλές φορές έναυσμα σε διάφορους λογοτέχνες. Όμως πόσο συχνά οι ιστορίες αυτές εμβαθύνουν στις ανάγκες των πρωταγωνιστών, στα πραγματικά τους κίνητρα, στο συνειδητό και το ασυνείδητο που καθορίζουν τις πράξεις και τις επιλογές τους; Και αλήθεια, μπορούμε να μισούμε ταυτόχρονα ότι αγαπάμε περισσότερο; Αυτά τα δύο παθιασμένα συναισθήματα λειτουργούν αυτόνομα ή ουσιαστικά το ένα συνδέεται με το άλλο; Και μπορεί άραγε η πίστη μας στον Θεό να μην αποτελεί την λύτρωσή μας, να μην μας χαρίζει την εσωτερική γαλήνη που έχουμε τόσο πολύ ανάγκη αλλά αντίθετα να μας καταδικάζει σε έναν βαθύτατο πόνο ζητώντας να θυσιάσουμε για την αγάπη του ίδιου του Θεού, τις επίγειες αγάπες μας; Νομίζω ότι ο Graham Greene με το βιβλίο του "Το Τέλος Μιας Σχέσης" δίνει μια πολλή ξεκάθαρη απάντηση οδηγώντας μας μέσω τις ακραίας πολλές φορές έκφρασής του, στο να κατανοήσουμε απόλυτα όλα τα παραπάνω.

Η Σάρα και ο Χένρι είναι ένα από τα πολλά παντρεμένα ζευγάρια που φαινομενικά ζουν την ζωή τους και τον έγγαμο βίο τους χωρίς προβλήματα. Και λέω φαινομενικά γιατί η Σάρα, δεν είναι ευτυχισμένη με τον Χένρι και αυτό τ αντιλαμβάνεται περισσότερο από ποτέ όταν στη ζωή της μπαίνει ο Μόρις. Ο Χένρι είναι ένας αξιαγάπητος χαρακτήρας, εκείνος ο άνθρωπος που ποτέ και για κανέναν λόγο δεν θα ήθελες να πληγώσεις, που θα μπορούσες να ζήσεις ήρεμα μαζί του ωστόσο, θα ένιωθες πάντα ένα κενό. Δεν θα μπορούσε ποτέ να σου προσφέρει το πάθος και την αρρωστημένη ανάγκη να είσαι μαζί του παρά μονάχα ένα αίσθημα συμπάθειας και ασφάλειας. Είναι όμως αυτό αρκετό όταν βαθιά μέσα σου βιώνεις την ανάγκη να αγαπήσεις μέχρι εκεί που μπορούν να φτάσουν τα όριά σου; Είναι αρκετό όταν αισθάνεσαι ότι ζεις την ζωή κάποιου άλλου, ότι ακολουθείς τις συμβάσεις ενός γάμου που απλά προέκυψε κάποια στιγμή στην ζωή σου; Για την Σάρα σίγουρα δεν είναι και ενώ ο Μόρις δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί ιδανικός σύντροφος, έχει να τις προσφέρει βαθύτερες συγκινήσεις και συναισθήματα απ' όσα θα μπορούσε ποτέ ο Χένρι.

"Το Τέλος Μιας Σχέσης" είναι μια γνήσια ιστορία αγάπης, με όλο το πάθος και την ζήλια που χαρακτηρίζει το συναίσθημα αυτό και ούτε για μια στιγμή δεν αισθάνεσαι την ανάγκη να μπεις στην διαδικασία να σκεφτείς την ηθική με την καθολική της έννοια. Γιατί τελικά, ίσως να μην υπάρχει ηθική στον έρωτα και την αγάπη αφού ο καθένας από τους χαρακτήρες που εμπλέκονται σε ένα ερωτικό τρίγωνο όπως αυτό, πληρώνει το τίμημα των επιλογών και των πράξεών του, χαρακτηρίζεται από στοιχεία που τον καθιστούν ξεχωριστό και σύμφωνα με όσα πιστεύει και σκέφτεται, η ηθική, τοποθετημένη πάντα στα δικά του πλαίσια, είναι διαφορετική και αναμφισβήτητα, ιδιόμορφη. Η ηθική, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας από αυτούς, συγκρούεται με την προσωπική του λογική, με την προσωπική του πίστη και πάνω απ' όλα, με τις προσωπικές του ανάγκες, ξεπερνώντας τα όρια της ιδιοκτησίας και φτάνοντας σε κάτι άλλο, βαθύτερο και πιο σημαντικό, αγγίζοντας το όρια του πνευματικού και ξεπερνώντας εκείνα του σωματικού πόθου.

Η αγάπη γεννάει την ανάγκη για τον άλλον και μέσα από αυτή την ανάγκη, γεννιέται η ζήλια η οποία ριζώνει μέσα τους και με την σειρά της οδηγεί στο μίσος. Ο Μόρις αγαπάει την Σάρα αλλά ταυτόχρονα την μισεί που δεν είναι ολοκληρωτικά δικιά του. Η Σάρα αγαπάει τον Χένρι αλλά παράλληλα, τον μισεί που δεν της επιτρέπει με τον αδύναμο χαρακτήρα του να τον εγκαταλείψει. Ο Χένρι αγαπάει την Σάρα και μισεί τον ίδιο του τον εαυτό που δεν είναι αρκετός για εκείνη. Η πιο σημαντική όμως σύγκρουση αγάπης και μίσους είναι αυτή που εκφράζεται στο πρόσωπο του Θεού, μιας ανώτερης δύναμης που ενώ δεν θα έπρεπε να έχει ανάγκη να ζητάει την αποκλειστικότητα, απαιτεί από την Σάρα να δείξει την αγάπη της προς αυτόν εγκαταλείποντας τον Μόρις. Η Σάρα αγαπάει τον Θεό που έσωσε την ζωή του Μόρις αλλά τον μισεί που την ξεγέλασε δίνοντας μια υπόσχεση που δεν μπορεί να κρατήσει, στερώντας της την ευτυχία που τόσο απελπισμένα ζητάει και ο Μόρις μισεί την Σάρα για την αγάπη της στον Θεό που στέκεται πιο ισχυρή απέναντι στην αγάπη της για τον ίδιο. Και τελικά αναρωτιόμαστε, είναι ο Θεός εγωιστής που ζητάει τόσα πολλά από εμάς ή ο εγωισμός είναι κάτι που χρησιμοποιούμε για να τον κατηγορήσουμε για τις δικές μας αδυναμίες;

Η ιστορία που αφηγείται ο Greene, όπως συμβαίνει και στα περισσότερα από τα έργα του, είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφική και αυτό είναι κάτι που δεν χρειάζεται να το γνωρίζουμε από πριν. Το αντιλαμβανόμαστε διαβάζοντας κάθε λέξη του η οποία είναι προσεκτικά διατυπωμένη έτσι ώστε όχι απλά να αφήσουμε τους εαυτούς μας να παρασυρθούν σε μια εύκολη και ευχάριστη ανάγνωση αλλά, στο να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να σταθεί λίγο περισσότερο σε κάθε φράση, αναζητώντας και κατανοώντας το βαθύτερο νόημά της. Οι καταστάσεις δεν διαδέχονται απλά η μία την άλλη αλλά είναι απόρροια του πόνου και της ανάγκης των πρωταγωνιστών να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, να διεκδικήσουν και να διεκδικηθούν, να βιώσουν το προσωπικό τους δράμα μέχρι που να ματώσει η ψυχή του, να καλοδεχτούν την απώλεια ελπίζοντας ότι θα έρθει η μέρα που θα λυτρωθούν από το δράμα τους και θα αποζημιωθούν για όλα όσα αναγκάζονται να θυσιάσουν και στερηθούν.

Μια βαθιά και ειλικρινή ιστορία πόνου, ζήλιας, αγάπης και μίσους, ίσως μάλιστα η πιο σημαντική που γράφτηκε ποτέ. Μια ιστορία που σκοπό δεν έχει απλά να προκαλέσει την συγκίνησή μας αλλά, να μας προβληματίσει και μας οδηγήσει σε μια εκ βαθέων ενδοσκόπηση συναισθημάτων, σκέψεων, πάθους, εσωτερικών αναγκών και όλα αυτά, υπό την σκέπη της πίστης και πως αυτή εκφράζεται για τον καθένα από εμάς. Μια ιστορία όπου οι ζωές και οι σχέσεις των πρωταγωνιστών διαπλέκονται με περίτεχνο τρόπο με σκοπό να αναδείξουν την πολυπλοκότητα και την δυσκολία των ανθρωπίνων σχέσεων αλλά, και την σχέση του ίδιου του ανθρώπου με την ιδέα του Θεού. Η δράση μέσα στα πισωγυρίσματα του χρόνου δεν έχει στόχο απλά να αφηγηθεί μια ερωτική ιστορία αλλά, να μας αφήσει να την κατανοήσουμε σε βάθος, να δούμε την σοβαρότητά της και να βιώσουμε όλη τον πόνο, τις ενοχές, την τιμωρία, το πάθος και την αναγκαιότητά μας να υπάρχουμε και να διεκδικούμε αυτό που θέλουμε, ακόμα και όταν δεν μπορούμε να το έχουμε. Μα πάνω απ' όλα, μας επιτρέπει να καταλάβουμε ότι η αγάπη, σε όποια της μορφή, δεν παύει να υπάρχει με το τέλος των σχέσεων. Είναι πάντα εκεί, ριζωμένη μέσα μας και έτοιμη να αναγεννηθεί κάθε λεπτό.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Graham Greene
Μεταφραστής: Παπαϊωάννου Τρισεύγενη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2009
Αρ. σελίδων: 296
ISBN: 978-960-455-619-9

Posted on Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 05, 2011 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

8 comments

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 03, 2011

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο παράξενος έρωτας της Karen Blixen για τη Μαύρη Ήπειρο άρχισε στα 1913, όταν πήγε με τον άντρα της στην Κένια για ν' αναλάβουν μια φυτεία καφέ.
Η επιχείρησή της απέτυχε, αλλά το πάθος της για την Αφρική έμεινε ισόβιο.
Αυτό αποτυπώνεται στο βιβλίο που έγραψε μετά την επιστροφή της στη Δανία, περιγράφοντας με θαυμασμό και νοσταλγία τη μακρινή χώρα και την κουλτούρα της

Προσωπική άποψη:
Η Karen Blixen θεωρήθηκε μια από τις πιο σημαντικές μορφές της λογοτεχνίας του 19ου αιώνα, έστω και αν τα πρώτα της βιβλία, όπως ήταν σύνηθες άλλωστε παλαιότερες εποχές, δεν κυκλοφόρησαν με το όνομά της αλλά, με το καλλιτεχνικό της, αντρικό ψευδώνυμο, Isak Dinesen. Το "Πέρα Από Την Αφρική", είναι ένα από αυτά τα μυθιστορήματα το οποίο και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1937, έξι χρονιά μετά αφότου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αφρική στην οποία και έζησε είκοσι χρόνια της ζωής της. Για την Blixen η αχανής αυτή ήπειρος, δεν υπήρξε απλά ένας τόπος που πέρασε ένα στάδιο της ζωής της αλλά, ένας τόπος γεμάτος γοητεία και μυστήριο, ένας τόπος που αγάπησε όσο κανένας άλλος και που αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, δεν θα εγκατέλειπε ποτέ και για τίποτα στον κόσμο. Εκεί έζησε και βίωσε εμπειρίες και συναισθήματα που όμοιά τους δεν συνάντησε πουθενά και το βιβλίο αυτό έχει μοναδικό του σκοπό να μας τα μεταφέρει.

Ίσως να περίμενε κανείς να διαβάσει μια ρομαντική ιστορία για ένα ειδύλλιο που ζωντάνεψε και θέριεψε στην μαύρη ήπειρο. Και μπορεί τελικά η ιστορία να μην έχει καμία απολύτως σχέση με την προαναφερόμενη σκέψη ωστόσο, μιλάει για κατά βάθος για μια ρομαντική ιστορία και για μια σχέση ζωής, για έναν έρωτα που ίσως να μην μπορεί να συγκριθεί με κανέναν. Η Blixen, περισσότερο και πάνω απ' όλα στη ζωή της, ερωτεύτηκε την Αφρική και τους ανθρώπους της, τις συνήθειες της ζωής, τα ήθη και τα έθιμα, τους κώδικες τιμής αλλά και τον αγώνα όσων έζησαν μαζί της να εκπληρώσουν τους στόχους, τα θέλω και τα όνειρά τους. Ζώντας και δουλεύοντας μαζί με την φυλή των Κικούγιου, γνώρισε έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από εκείνον της Ευρώπης που όμως, άσχετα από το πως μπορεί να τον έχουμε στο μυαλό μας, κάθε άλλο παρά απολίτιστος φαίνεται. Ίσως αυτός να είναι και ο σκοπός της Blixen, να δώσει στον αναγνώστη να καταλάβει ότι οι ιθαγενείς της Αφρικής, Κικούγιου και Μασάι, δεν είναι άγρια όντα που ζουν μακριά από τον πολιτισμό αλλά, φυλές με βαθιά ριζωμένες αξίες, γεγονός που δεν τους κάνει απολίτιστους απλά, διαφορετικούς.

Με την αφήγησή της η συγγραφέας μας ταξιδεύει σε μια ήπειρο μοναδικής ομορφιάς κι γοητείας, με καλά κρυμμένα μυστικά παρουσιάζοντάς μας και μια πτυχή της την οποία, είτε δεν έτυχε να γνωρίσουμε ποτέ, είτε απλά δεν μπήκαμε στον κόπο. Είναι ξεκάθαρο πως η Αφρική γι' αυτήν, δεν είναι ένας τόπος καταναγκαστικής εξορίας αλλά, ένας τόπος φιλόξενος, ικανός να στεγάσει μονάχα εκείνους που έχουν ανοιχτά τα μάτια και το μυαλό τους, εκείνους που είναι έτοιμοι να την αγκαλιάσουν και να την εξερευνήσουν, εκείνους που τόσο στις πεδινές όσο και στις ορεινές της εκτάσεις θα βρουν έναν χαμένο παράδεισο, έτοιμο να προσφέρει τα πάντα με σημαντικότερο όλων, νέες συγκινήσεις και συναισθήματα. Σίγουρα δεν είναι όλα εύκολα και ρόδινα όμως, η θέληση των ανθρώπων να ζήσουν στα πατρογονικά τους εδάφη είναι αξιοθαύμαστη και πραγματικά αισθανόμαστε λύπη που ο σύγχρονος πολιτισμός δεν μπορεί να δεχτεί απόλυτα και σεβαστεί την υπάρχουσα ζωή αλλά, προσπαθεί να την προσαρμόσει στα δικά του δεδομένα.

Για την Blixen, οι φυτείες του καφέ δεν ήταν απλά ένας τρόπος διαβίωσης. Ήταν ένα μέσο το οποίο με την ευφορία του θα της επέτρεπε να ζήσει στην χώρα αυτή για το μεγαλύτερο δυνατό διάστημα. Οι κάτοικοί της δεν ήταν άγριοι ιθαγενείς αλλά, ξεχωριστές προσωπικότητες όπου μέσα από την ζωή του καθενός, θα είχε να κερδίσει κάτι πολύ σπουδαίο και σημαντικό, θα είχε να κερδίσει μαθήματα ζωής. Το σαφάρι δεν είναι ένα άγριο και άσπλαχνο σπορ αλλά, μια φυσική προέκταση της ηπείρου αυτής η οποία και φιλοξενεί φυτά και ζώα που εμείς, μονάχα σε ντοκιμαντέρ μπορεί να έχουμε δει. Ο θάνατος δεν είναι μία αιτία που προκαλεί θλίψη αλλά, ένα τέλος που οδηγεί τις ψυχές σε ένα νέο ξεκίνημα, ένα φυσικό επακόλουθο σε μια έκταση της Γης όπου τίποτα δεν είναι σίγουρο και η ανατροπή των καταστάσεων και της ηρεμίας την χαρακτηρίζουν. Ναι, η Αφρική δεν είναι ένα εύκολο μέρος για να ζήσει κανείς είναι όμως ένας τόπος που αν το επιθυμείς, μπορεί να σου προσφέρει πράγματα που δεν θα συναντήσεις πουθενά αλλού.

Η Blixen είναι ξεκάθαρο πως για την εποχή της ειδικά, ήταν πνεύμα ανήσυχο, αντισυμβατικό και ελεύθερο, αρνούμενη να μπει σε καλούπια. Ήταν μια γυναίκα δυναμική και ελεύθερη, κυρίαρχη του ίδιου του εαυτού και της ζωής της, αρνούμενη να παραδοθεί στην μοίρα της αλλά, έτοιμη να παλέψει, να αγωνιστεί και να κάνει ότι αυτή θεωρούσε καλύτερο. Η ζωή της στην Αφρική σίγουρα την άλλαξε, την έκανε να δει τον κόσμο με νέα ματιά, αποδίδοντας τον δέοντα σεβασμό σε μια χώρα και σε έναν λαό που βρέθηκε δίπλα της για είκοσι ολόκληρα χρόνια. Ο αποχωρισμός της από όλα αυτά ήταν αναμφισβήτητα δύσκολος ωστόσο, ποτέ δεν ξέχασε και προφανώς αυτός είναι ο λόγος που την οδήγησε στην συγγραφή του μυθιστορήματος αυτού. Δεν ήταν ότι επιθυμούσε μόνο να μην ξεχάσει η ίδια αλλά, επιθυμούσε βαθύτατα να μοιραστεί όλες τις εμπειρίες της με τον υπόλοιπο κόσμο έτσι ώστε να γνωρίσει κι εκείνος ένα μικρό κομμάτι απ' όλα αυτά που εκείνη γνώρισε, αγάπησε κι ερωτεύτηκε.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Karen Blixen
Μεταφραστής: Φρυδά Έφη
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 496
ISBN: 978-960-455-989-3

Posted on Σάββατο, Σεπτεμβρίου 03, 2011 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

2 comments

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 02, 2011

Το Κέντρο Νεανικής Λογοτεχνίας της Αυστραλίας, ανακοίνωσε επίσημα τις υποψηφιότητες για τα βραβεία Inky, τα οποία και λαμβάνουν χώρα από το 2007. Η ψηφοφορία για το κοινό θα είναι ενεργή μέχρι τα μεσάνυχτα της 14ης Οκτωβρίου ενώ οι νικητές θα ανακοινωθούν στις 25 του ίδιου μήνα στο InkyFest, το οποίο και θα παρουσιαστεί στην Διεθνή Βιβλιοθήκη της Βικτόρια.
Αν είστε από 12 έως 20 ετών, μπορείτε να ψηφίσετε στο παρακάτω link:

Gold Inky (Australian book)
"Graffiti Moon" - Cath Crowley
"This is Shyness" - Leanne Hall
"Silvermay" - James Moloney
"Black Painted Fingernails" - Steven Herrick
"All I Ever Wanted" - Vikki Wakefield

Silver Inky (International book)
"Dash and Lily’s Book" - Dares Rachel Cohn & David Levithan
"No and Me" - Delphine de Vigan
"Clockwork Angel" - Cassandra Clare
"The Agency: The Body at the Tower" - Y.S. Lee
"Where She Went" - Gayle Forman

Posted on Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 02, 2011 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

6 comments

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 01, 2011

Από τις 15 Αυγούστου έχει ξεκινήσει η ψηφοφορία που αναμένεται να λήξει στις 16 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με την οποία θα ανακυρηχθούν τα 10 κορυφαία νεανικά λογοτεχνικά βιβλία για το 2011.
Οι υποψηφιότητες καθορίστηκαν από 10 εφηβικά groups που ασχολούνται με τα βιβλία της κατηγορίας, σε 16 σχολεία και βιβλιοθήκες σε ολόκληρη την Αμερική και ανακοινώθηκαν κατά την διάρκεια της Εθνικής Ημέρας Βιβλιοθήκης και πιο συγκεκριμένα, την Ημέρα Υποστήριξης Εφηβικής Λογοτεχνίας.
Στον σύνδεσμο που ακολουθεί, μπορείτε να βρείτε τα εν λόγω groups από τα οποία και προέκυψαν οι 25 υποψηφιότητες:
Στην ψηφοφορία μπορούν να λάβουν μέρος ηλεκτρονικά νέοι και νέες από 12 έως 19 ετών στον σύνδεσμο που ακολουθεί, επιλέγοντας 3 από τα 25 βιβλία:

Οι υποψηφιότητες έχουν ως εξής:
Bachorz Pam - "Drought"
Beam Cris - "I Am J. Little"
Beaudoin Sean - "You Killed Wesley Payne"
Black Holly & Justine Larbalestier - "Zombies vs. Unicorns"
Card Orson Scott - "The Lost Gate"
Clare Cassandra - "The Clockwork Angel"
Collins Suzanne - "Mockingjay"
Collins Yvonne - "Love, Inc"
Condie Ally - "Matched"
Cremer Andrea - "Nightshade"
Fitzpatrick Becca - "Crescendo"
Grant Michael - "Lies"
Hawkins Rachel - "Demonglass"
Hakwins Rachel - "Hex Hall"
Kagawa Julie - "The Iron King"
Lore Pittacus - "I Am Number Four"
Moore Peter - "Red Moon Rising"
Nelson Jandy - "The Sky is Everywhere"
Oliver Lauren - "Before I Fall"
O’Neal Ellis - "The False Princess"
Patterson James - "Angel: A Maximum Ride Novel"
Pearce Jackson - "Sisters Red"
Smith Cynthia Leitich - "Blessed"
Westerfeld Scott - "Behemoth"
White Kiersten - "Paranormalcy"

Posted on Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 01, 2011 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

9 comments