Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο εξημερωμένος αρκούδος Boog, που ζει ευτυχισμένος ως η τοπική ατραξιόν μιας ήσυχης ορεινής κωμόπολης, ελευθερώνει μια μέρα ένα ελάφι, τον Elliot, που έχει αιχμαλωτίσει ο τρομερός κυνηγός So.
Ο Elliot, όμως, από τότε, γίνεται η σκιά του και, για να του ανταποδώσει το καλό, τον ελευθερώνει από τη σκλαβιά του και τον παίρνει μαζί του πίσω στην άγρια φύση!
Τι γίνεται, όμως, τώρα, που ο Boog δεν ξέρει πώς να προστατευτεί στο δάσος; Πόσο, μάλλον, όταν σε τρεις μέρες ξεκινά η κυνηγετική περίοδος και ο φοβερός So καταφτάνει.

Προσωπική άποψη:
Τι σας έλεγα; Ότι δεν είχα δει το "Open Season" και απλά επειδή έτυχε, παρακολούθησα απευθείας την δεύτερη ταινία της σειράς, η οποία μάλιστα με απογοήτευσε οικτρά. Τελικά έκανα λάθος! Είχα δει στο παρελθόν και την πρώτη ταινία ωστόσο, φαίνεται πως το μυαλό μου, σε μια φιλότιμη προσπάθεια να αμυνθεί της βλακείας των παραγωγών, είχε μπλοκάρει την εν λόγω ανάμνηση. Φυσικά οι εικόνες είναι ισχυρό μέσον οπότε, πετυχαίνοντας την ταινία στην τηλεόραση κάνοντας ζάπινγκ, οι αναμνήσεις ξεπήδησαν από το πίσω μέρος του μυαλού μου κάνοντάς με να συνειδητοποιήσω πως το "Open Season" δεν είναι κακό ως προς τις συνέχειές του αλλά, ως προς την κεντρική του ιδέα και με τον τρόπο που αυτή ζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη.

Ένα βασικό στοιχείο που χρειάζονται οι ταινίες κινουμένων σχεδίων, δεν είναι απαραίτητα η πρωτοτυπία της θεματολογίας τους με την αυστηρή έννοια του όρου αλλά, η πρωτοτυπία και η αμεσότητα του τρόπου με την οποία πλασάρονται στο κοινό του μηνύματα που θέλει να περάσει, καταφέρνοντας να προσεγγίσει, τόσο το παιδικό, όσο και το ενήλικο κοινό. Το "Open Season" λοιπόν, χάνει και στα δύο επίπεδα αφού, ούτε η θεματολογία του, ούτε ο τρόπος που παρουσιάζεται έχουν έστω ένα ψήγμα πρωτοτυπίας. Ναι, δεν αντιλέγω, υπάρχει κεφάτη διάθεση και όρεξη, αυτό φαίνεται, όμως δεν είναι αρκετό, πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε ότι είχε προηγηθεί η "Μαδαγασκάρη" η οποία ήταν παρόμοιας θεματολογίας ή ακόμα χειρότερα, "Το Πέρα Από Τον Φράχτη" που κυκλοφόρησε μόλις μερικές μέρες πριν το συγκεκριμένο, στερώντας του τις όποιες δυνατότητες να κερδίσει τις εντυπώσεις.

Ένα ακόμα από τα βασικά στοιχεία που χρειάζεται με ταινία κινουμένων σχεδίων, πόσο μάλλον στην εποχή μας που η ψηφιακή τεχνολογία κάνει θαύματα, είναι η όσο το δυνατόν υψηλότερη ποιότητα και ρεαλιστικότερη χρήση της τέχνης που λέγεται animation. Αδυνατώ να δεχτώ πως το team σχεδιασμού και παραγωγής της ταινίας, έχοντας στα χέρια του σύγχρονα υπολογιστικά, σχεδιαστικά και οπτικοακουστικά ψηφιακά μέσα, το καλύτερο που κατάφερε να δώσει είναι αυτό που τελικά δεχόμαστε ως τελική και ολοκληρωμένη εικόνα. Δε λέω, μπορεί τα ζωάκια είναι χαριτωμένα όμως αυτό δεν είναι αρκετό στον 21ο αιώνα. Και όχι, δεν είναι τελείως για τα μπάζα τα σχέδια όμως ξανατονίζω, η ταινία κυκλοφόρησε το 2006, την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε το "Ice Age 2" και τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου  "Ice Age" που αν μη τι άλλο, είναι από τα καλύτερα animation που έχουμε δει ποτέ, σχεδιαστικά αλλά και στην ουσία τους.

Δεν θυμάμαι αν το έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι αγαπώ τις ελληνικές μεταγλωττίσεις των κινουμένων σχεδίων, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους. Αν μη τι άλλο, τα anime των 80's μας επέτρεψαν να εντρυφήσουμε στο θέμα και οι ηθοποιοί που καλούνται γι' αυτή τη δουλειά δεν είναι συνήθως ούτε άσημοι, ούτε ατάλαντοι, κάτι που ανεβάζει τα standars και την απόδοση της μεταγλώττισης σε υψηλά επίπεδα ερμηνευτικού επιπέδου. Το γεγονός όμως ότι η μεταγλωττισμένη εκδοχή μιας ταινίας είναι καλύτερη από την πρωτότυπη, δεν μπορεί σε καμία των περιπτώσεων να αποτελεί θετικό στοιχείο. Συγνώμη που θα το πω αλλά, προτιμώ να ακούω τον Μπουλά και τον Σερβετάλη, παρά τον φλύαρο και κουραστικό Martin Lawrence αλλά και τον αδιάφορο και βαρετό μέχρι ναρκοληψίας, Ashton Kutcher.

Που καταλήγουμε μετά από ολα τα παραπάνω; Ότι η πρώτη ταινία μιας σειράς ταινιών που ακολούθησε του ίδιους χαρακτήρες σε ελαφρώς διαφοροποιημένες περιπέτειες, είναι απλά λίγο καλύτερη και λίγο πιο ευχάριστη από τις επόμενες παραμένοντας ωστόσο σε κάτω του μετρίου επίπεδα. Αν αναλογιστώ ότι ούτε οι ηθοποιοί που δάνεισαν τις φωνές τους για τις ανάγκες του πρώτου μέρους δεν επέστρεψαν, το πράγμα έδειχνε από την αρχή πως οδεύει προς το ναυάγιό του και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την επιμονή της Sony πάνω στο project. Μπορώ να δεχτώ το ότι όντας η πρώτη τους animation ταινία ήταν συναισθηματικά δεμένοι μαζί της όμως καμιά φορά, πρέπει το κακό να κόβεται στη ρίζα του, να μην το αφήνει να εξαπλωθεί και να αφήνεις την δημιουργικότητά σου να εκφραστεί με διαφορετικούς και ίσως, πιο αποδοτικούς τρόπους.
Βαθμολογία 3/10

Ταυτόητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Οι Ήρωες Του Δάσους
Είδος: Animation
Σκηνοθέτες: Roger Allers, Jill Culton & Anthony Stacchi
Πρωταγωνιστές: Martin Lawrence, Ashton Kutcher, Debra Messing, Billy Connolly, Jon Favreau, Gary Sinise, Jack McGee, Michelle Murdocca, Nika Futterman, Georgia Engel, Matthew W. Taylor
Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 99'

Επίσημο site: