Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Jack είναι δέκα ετών αλλά πάσχει από μια σπάνια ασθένεια που τον κάνει να μεγαλώνει τέσσερις φορές πιο γρήγορα από το κανονικό.
Δείχνοντας για 40, πηγαίνει για πρώτη φορά σε δημόσιο σχολείο και προσπαθεί να βρει φίλους. Η εμφάνιση του, όμως, είναι κάτι παραπάνω από πρόβλημα.

Προσωπική άποψη:
Φανταστείτε να έχετε ανακαλύψει ότι πρόκειται να αποκτήσετε παιδί. Η χαρά σας σίγουρα είναι αμέριστη και η αγωνία σας στο κόκκινο. Φανταστείτε τώρα, μετά από διάστημα δύο μηνών να σπάσουν τα νερά σας και πηγαίνοντας στο νοσοκομείο να σας πουν ότι είσαστε έτοιμη να γεννήσετε, όσο κι αν δεν το χωράει ο νους σας. Και τελικά γεννάτε και το παιδάκι σας, όχι μόνο είναι υγιέστατο αλλά, έχει αναπτυχθεί όπως θα έπρεπε αν είχατε μια ολοκληρωμένη κύηση εννέα μηνών. Οι γιατροί μελετάνε την υπόθεση ξανά και ξανά, εξετάζουν το μωρό συνεχώς για να σας πούνε τελικά ότι μπορείτε να το πάρετε σπίτι, ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα υγείας που να χρίζει φαρμακευτικής ή όποιας άλλης αγωγής όμως, υπάρχει παρ' όλα ταύτα ένα πρόβλημα. Η ανάπτυξή του γίνεται τέσσερις φορές πιο γρήγορα από το κανονικό πράγμα που σημαίνει πως μεγαλώνοντας, άσχετα από την πραγματική του ηλικία και νόηση, η εξωτερική του εμφάνιση μόνο φυσιολογική δεν θα είναι. Και όμως, όσο παράλογο κι αν φαντάζει, αυτή η ασθένεια, αν κι εξαιρετικά σπάνια, υπάρχει και πάνω στην ιδέα της βασίστηκε ο Coppola. 

Θέλω πρώτα απ' όλα να ξεκαθαρίσω ότι την ταινία αυτή την αγαπώ και μάλιστα, για πολλούς λόγους. Πρώτα απ' όλα, είναι συνδυασμένη με αναμνήσεις μιας ηλικίας για την οποία έχω βαθιά τρυφερά συναισθήματα στην καρδιά μου. Από 'κει κι έπειτα, βρίσκεται υπό τη καθοδήγηση ενός μεγάλου δημιουργού, του Coppola, έχει έναν εξαιρετικό ηθοποιό στον κεντρικό ρόλο που καταφέρνει με περισσή ευκολία την ίδια στιγμή να μας συγκινεί και να μας διασκεδάζει και επιπλέον, καταπιάνεται με ένα θέμα ιδιαίτερο το οποίο αντιμετωπίζεται με τον σωστό τρόπο. Εμένα όλα αυτά, μου αρκούσαν στα 12, μου αρκούν και σήμερα για να χαρακτηρίσω μια ταινία ως καλή και πετυχημένη στο είδος της, λαμβάνοντας πάντα υπ' όψιν το θέμα το οποίο πραγματεύεται. Αν πιστεύετε ότι ανήκω στους σαχλοσυναισθηματικούς, δεν έχω κανένα πρόβλημα και μάλιστα, θα μπορούσατε στο σημείο αυτό να σταματήσετε και την ανάγνωση, άσχετα αν δεν θα το κάνετε γιατί με αγαπάτε ακόμα κι όταν είμαι στα σορόπια και όχι στις κακίες μου.

Ο Coppola, σε όλη την διάρκεια της καριέρας του έχει αποδείξει ότι ξέρει  να γυρίζει πραγματικά μεγάλες ταινίες. Σίγουρα το "Jack" δεν είναι μία από αυτές, θα ήταν άλλωστε ιεροσυλία να τον συγκρίνω με άλλες ταινίες του δημιουργού όπως "Ο Νονός" αλλά από την άλλη, θα ήταν εξίσου άτοπο να μπω στην διαδικασία μιας τέτοιας σύγκρισης ανάμεσα σε μια κομεντί και σε ένα γκανγκστερικό φιλμ. Τελοσπάντων! Η ουσία είναι ότι ο Coppola καταπιάνεται με ένα θέμα το οποίο, στα χέρια κάποιου άλλου θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί σε μια άνευρη, αδιάφορη και χαζοχαρούμενη ταινιούλα. Και όμως, στην προκειμένη συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, με τον σκηνοθέτη να προσεγγίσει το κεντρικό της θέμα με χιούμορ αλλά κι ευαισθησία, με την παιδικότητα του μυαλού και την ενήλικη απεικόνιση ενός σώματος που δεν συμβαδίζει μαζί του. Γιατί μπορεί το "Jack" να είναι μια ταινία με πολλά κωμικά στοιχεία όμως, δεν ξεχνάει πως είναι μια ιστορία που κάποιοι άνθρωποι μπορεί να την βιώνουν μέσα στην οικογένειά τους, σπρώχνοντάς τους πολλές φορές σε απελπισία και απόγνωση, όταν δεν ξέρουν τι να κάνουν για να βοηθήσουν την κατάσταση, πως να την χειριστούν, τι είναι σωστό και τι λάθος.

Πόσες φορές έχω πει ότι αγαπώ τον Robin Williams και πόσες θα το ξαναπώ στο μέλλον. Αυτός ο άνθρωπος είναι συνδυασμένος με τα παιδικά μου χρόνια, με ταινίες από τις πρώτες που είδα ποτέ από τότε που άρχισα να επεξεργάζομαι την ιδέα του σινεμά στο μυαλό μου και που τις αγαπώ μέχρι και σήμερα. Στην συγκεκριμένη, προσεγγίζει τον ρόλο του μικρομέγαλου Jack με αγάπη και τρυφερότητα, με σεβασμό και κατανόηση, επιτρέποντάς μας να βιώσουμε όλο το εύρος των συναισθημάτων που μπορεί να αισθανθεί ένα παιδί που βρίσκεται σε ανάλογη θέση. Βιώνουμε την ανάγκη του να ενταχθεί σε ένα σύνολο και να αισθανθεί φυσιολογικός, το πόσο πληγώνεται με την απόρριψη εκείνων που κανονικά θα έπρεπε να θεωρείται μέλος τους, την ικανοποίηση του όταν πετυχαίνει τον στόχο του. Στο πλευρό του ξεχωρίζει η Diane Lane στον ρόλο της μητέρας που προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για τον γιο της αλλά και ο Bill Cosby που πάντα είναι μια ευχάριστη κωμική νότα στις ταινίες που συμμετέχει.

Το "Jack" είναι μια ταινία που χωρίς να είναι στην πραγματικότητα κάτι το ιδιαίτερο, παρακολουθείται εξαιρετικά ευχάριστα, τόσο από μικρούς όσο και από μεγάλους. Μέσα από την απλότητά της, καταφέρνει να διασκεδάσει και να ψυχαγωγήσει αλλά και να συγκινήσει και να προβληματίσει την ίδια στιγμή, περνώντας δύο μεγάλα μηνύματα. Πρώτον και κύριον, ότι δεν έχει σημασία πως δείχνουμε εξωτερικά αλλά, ποιοι είμαστε βαθιά μέσα μας και κατά πόσο μπορούμε να δεχτούμε εμείς και οι γύρω μας, τόσο τον εαυτό μας όσο και όσους μας περιστοιχίζουν. Το δεύτερο είναι πιο προσωπικό και έχει να κάνε με τον καθένα ξεχωριστά. Έχει να κάνει με την δύναμη της θέλησης και την πεποίθηση που γίνεται ανάγκη και από εκεί πραγματικότητα, όλα αυτά που αν τα ενώσεις μπορούν να σε οδηγήσουν στο να ολοκληρώσεις το κάθε τι, να πετύχεις κάθε στόχο, αρκεί να το ποθείς βαθιά μέσα σου.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Τζακ
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Francis Ford Coppola
Πρωταγωνιστές: Robin Williams, Diane Lane, Jennifer Lopez, Bill Cosby, Fran Drescher, Adam Zolotin, Brian Kerwin, Mario Yedidia, Jurnee Smollett, Jurnee Smollett, Michael McKean, Don Novello
Παραγωγή: 1996
Διάρκεια: 113'

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο: