Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Κάποιοι περιμένουν μια ολόκληρη ζωή για να βρουν το ταίρι τους, όχι όμως η Χόλι και ο Τζέρι. Από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν, ήξεραν πως θα μείνουν για πάντα μαζί.
Η Χόλι και ο Τζέρι είναι το τέλειο ζευγάρι. Απόλυτα ταιριαστοί και αγαπημένοι έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους, η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια γι' αυτούς...
Ο Τζέρι πεθαίνει και η Χόλι είναι απαρηγόρητη... Ο Τζέρι όμως είχε υποσχεθεί πως θα βρίσκεται πάντα δίπλα της. Και ένα πακέτο με γράμματα που φτάνει στα χέρια της, το αποδεικνύει.
Ο Τζέρι έχει αφήσει μια κληρονομιά αγάπης που η Χόλι θα εξαργυρώνει κάθε μήνα. Ο άνθρωπος που την γνώριζε και την αγαπούσε περισσότερο από κάθε άλλον στον κόσμο, βρίσκεται ακόμη πλάι της στο ταξίδι της ζωής.

Προσωπική άποψη:
Μια από τις δυσκολότερες καταστάσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος, είναι το να χάσει τον σύντροφό του. Ειδικά όταν αυτό συμβεί σε σχετικά νεαρή ηλικία και μάλιστα, κάτω από τις άσχημες και επίπονες συνθήκες μιας τραγικής αρρώστιας, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Και η κατάσταση σαφώς χειροτερεύει όταν ο άνθρωπός σου δεν βρίσκεται πλέον κοντά σου, το νήμα της ζωής του έχει κοπεί τόσο πρόωρα στερώντας του όλα όσα θα μπορούσε να κάνει ενώ εσύ, μένεις πίσω, εξακολουθείς να είσαι ζωντανός, το μέλλον απλώνεται μπροστά σου και όμως, δεν έχεις τη δύναμη και τη θέληση να το ακολουθήσεις. Γιατί όταν χάνεις αυτόν που αγαπάς, χάνεις και τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου και αυτό, είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, κάτι απόλυτα δύσκολο. Αυτή η σκέψη αποτέλεσε τον κεντρικό πυρήνα για την δημιουργία του πρώτου μυθιστορήματος της Cecelia Ahern, κόρη του πρώην πρωθυπουργού της Ιρλανδίας, που σε ηλικία μόλις 21 ετών, κατάφερε να κατακτήσει τον κόσμο της λογοτεχνίας, με το "Υ.Γ. Σ' αγαπώ" να γίνεται διεθνές best seller και κινηματογραφική ταινία.

Η Χόλι είναι μια νεαρή γυναίκα που λίγο πριν κλείσει τα 30 της χρόνια μένει χήρα αφού ο σύζυγός της και επί 15 χρόνια σύντροφός της, Τζέρι, πεθαίνει έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. Όσο κι αν το πάλεψαν, ο όγκος στον εγκέφαλό του ήταν πιο δυνατός και κατάφερε να χωρίσει ένα ζευγάρι που όσοι γνώριζαν, αποκαλούσαν αδελφές ψυχές και πίστευαν ότι θα ζήσουν μαζί μέχρι το τέλος του χρόνου. Μόνο που τότε δεν ήξεραν πόσο λίγος ήταν αυτός! Η Χόλι είναι βυθισμένη στη δυστυχία της., ο Τζέρι της λείπει τρομερά και έχει παραδοθεί στον πόνο της απώλειας, ανίκανη να κάνει το οτιδήποτε, παραδομένη στην θλίψη και αποκομμένη από τον κόσμο και την καθημερινότητα. Οι φίλοι και οι συγγενείς της προσπαθούν να της σταθούν και να την βοηθήσουν όμως, ούτε αυτό φαίνεται να είναι αρκετό. Η ζωή της θα αλλάξει όταν θα λάβει έναν φάκελο που με έκπληξη διαπιστώνει ότι προέρχεται από τον Τζέρι. Έναν φάκελο που περιέχει 10 επιστολές, κάθε μία από τις οποίες αντιστοιχεί και σε έναν από τους μήνες που ακολουθούν το θάνατό του. Οι επιστολές αυτές, αποτελούν μια λίστα με την οποία ο Τζέρι προτρέπει την Χόλι να κάνει πράγματα που θα την κάνουν να βρει ξανά τον εαυτό της και όχι απλά να προχωρήσει την ζωή της αλλά, να την βελτιώσει. Και η Χόλι, αποφασίζει να δεχτεί την πρόκληση όχι λόγω του θέλω της αλλά, εξαιτίας της αγάπης της για τον Τζέρι.

Αν η Cecelia Ahern είχε επιλέξει να αφηγηθεί την ιστορία μιας ακόμα τεθλιμμένης και πληγωμένης χήρας τότε, ίσως να μην είχαμε τίποτα να πούμε. Αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστή και μοναδική την ιστορία της, είναι οι 10 επιστολές του Τζέρι, αυτή η παράξενη λίστα που θα κατευθύνει την Χόλι για τους επόμενους δέκα μήνες και τελικά, θα καθορίσει το πως θα προχωρήσει στην ζωή της όταν πλέον δεν θα έχει τίποτα να περιμένει από τον Τζέρι, καμία αναμονή που να την παρακινεί να τα βγάλει πέρα για έναν μήνα ακόμα. Η ιδέα και μόνο ότι ένας άνθρωπος που βρίσκεται λίγο πριν το χείλος του θανάτου μπαίνει σε αυτή τη λογική, να δώσει δηλαδή με τον τρόπο του δύναμη στον σύντροφό του όταν εκείνος θα έχει φύγει, το να μπει στην διαδικασία να συγκεντρώσει όσες δυνάμεις του έχουν απομείνει προκειμένου να στήσει αυτό το 'παιχνίδι', ένα παιχνίδι ζωής, είναι κάτι παραπάνω από συγκινητικό. Με κάθε επιστολή που ανοίγει η Χόλι, αισθανόμαστε την καρδιά μας να σκιρτά, δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια μας και πραγματικά, μας συγκλονίζει το μεγαλείο του Τζέρι και της αγάπης του απέναντι στην σύντροφο που μοιράστηκε μαζί του 15 ολόκληρα χρόνια, διάστημα που για άλλους είναι μια ζωή. Γιατί αυτή η πράξη του Τζέρι, είναι μια πράξη αλτρουισμού και απέραντης αγάπης και αφοσίωσης γιατί ακόμα και στο χείλος του θανάτου, εκείνος δεν σκεφτόταν τον χρόνο που θα χάσει και όλα όσα δεν θα ζήσει αλλά, όλα εκείνα που δεν θα ήθελε να χάσει και να στερηθεί η γυναίκα του. Γιατί εκείνος μπορεί να έφευγε ωστόσο, εκείνη θα συνέχιζε να ζει και ήθελε να της παρακινήσει να το κάνει όσο πιο έντονα και καλύτερα μπορούσε.

Στο απέναντι άκρο έχουμε την Χόλι η οποία, δεν είναι διόλου υπερβολική στις αντιδράσεις της. Εκφράζει το συναίσθημα του πόνου και της απώλειας που κάθε γυναίκα στην θέση της θα αισθανόταν και βιώνει την απόλυτη θλίψη, γεγονός απόλυτα φυσιολογικό. Ποτέ δεν ξέρεις πόσο χρόνο θα έχεις με έναν άνθρωπο αλλά από την άλλη, ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα είναι τόσο λίγος που να μην προλάβεις να κάνεις και να μοιραστείς όλα όσα ήθελες και ονειρευόσουν. Παρ' όλα ταύτα, όταν λαμβάνει τις επιστολές του Τζέρι, η Χόλι αρχίζει να παλεύει να σταθεί και πάλι στα πόδια της, όχι τόσο για εκείνη, όσο για να κάνει εκείνον περήφανο, να τον κάνει ευτυχισμένο. Γιατί μπορεί ο Τζέρι να πέθανε όμως, εκείνη τον αισθάνεται δίπλα της, κοντά της, ξέρει ότι παρά που δεν τον βλέπει είναι εκεί, στην καρδιά και το μυαλό της και πάντα θα γνωρίζει κάθε της βήμα και σκέψη. Φυσικά η προσπάθειά της αυτή δεν είναι εύκολη. Τα βήματα που κάνει προς την λύτρωση είναι μικρά και σταθερά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στιγμές που η θλίψη υπερνικά τα πάντα, κάνοντας το μυαλό της να ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, στις όμορφες αναμνήσεις που την έκαναν τόσο ευτυχισμένη και τώρα η θύμησή τους την πληγώνει τόσο πολύ. Ίσως είναι εύκολο για τους τρίτους να λένε σε κάποιον ότι πρέπει να προχωρήσει όμως η πραγματικότητα διαφέρει και αυτός είναι και ο λόγος που η Χόλι, ουκ ολίγες φορές, έρχεται σε σύγκρουση με τον περίγυρό της όταν εκείνος πιστεύει ότι αντιδρά εγωιστικά και δεν μπορεί να χαρεί με πράγματα όπως θα έκανε άλλοτε. Η αλήθεια όμως δεν είναι ότι δεν θέλει αλλά, ότι όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να μην σκέφτεται ότι αυτές τις χαρές, εκείνη τις έχασε.

Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που διάβασα ένα βιβλίο που να μου προκαλέσει τόσα πολλά, ανάμεικτα συναισθήματα. Η Cecelia Ahern με ευφυή και ρεαλιστικό τρόπο, ισορροπεί την ιστορία της ανάμεσα στο συγκινησιακό και το χιουμοριστικό στοιχείο, καταφέρνοντας με περισσή ευκολία, τόσο να φέρει δάκρυα στα μάτια μας, όσο και το χαμόγελο στα χείλη μας. Γιατί όσο σκοτεινός κι αν είναι ο ουρανός, πάντα βγαίνει ο ήλιος. Και ακριβώς αυτόν τον σκοπό έχουν οι επιστολές του Τζέρι. Να φέρουν σταδιακά μικρές αχτίδες φωτός στην συννεφιασμένη ζωή της Χόλι, βοηθώντας την να κατανοήσει με μικρά βήματα κάθε φορά πως το να αφήσουμε το φως και την ελπίδα να μπει στην ζωή μας, είναι δική μας επιλογή. Όταν φεύγει ένας άνθρωπος, είναι δύσκολο να μην τον σκέφτεσαι, ακόμα πιο δύσκολο να προχωρήσεις την ζωή σου. Αυτή όμως είναι η πορεία της ζωής και πρέπει να βρεις τη δύναμη και το κουράγιο να την ακολουθήσεις. Και η Χόλι, ακόμα κι αν δεν το ξέρει, είναι δυνατή και με κάθε βήμα γίνεται ακόμα δυνατότερη και όπως ο Τζέρι την συμβούλευσε, άρχισε να στοχεύει το φεγγάρι, γιατί ακόμα κι αν δεν το φτάσει, θα πέσει κάπου ανάμεσα στ' αστέρια και αυτό είναι καλό. Το να προχωρήσει την ζωή της δεν είναι προδοσία στη μνήμη του Τζέρι και αυτό προσπαθεί να την κάνει να καταλάβει ακόμα κι αν δεν είναι εκεί. Δεν σταματάς να αγαπάς έναν άνθρωπο όταν πια δεν είναι κοντά σου αλλά, με την θέλησή σου να ζήσεις, του το αποδεικνύεις γιατί αν κάποιος σε αγαπάει, θέλει να είσαι ευτυχισμένος, ακόμα και μακριά του. Αν ψάχνετε μια συγκινητική, ανθρώπινη ιστορία, με βαθύ αίσθημα αγάπης, αλήθειας και ελπίδας, τότε αυτό το βιβλίο είναι για εσάς.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Cecelia Ahern
Μεταφραστής: Νταή Μαίρη
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2004
Αρ. σελίδων: 438
ISBN: 978-960-364-253-4