Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Billie Frank είναι μια ντροπαλή κοπέλα που από μικρή κλείστηκε σε ορφανοτροφείο από την αλκοολική μητέρα της. Εκεί θα γίνει φίλη με τη Louise και τη Roxanne. Οι τρεις φίλες θα μεγαλώσουν και θα εντοπιστούν από μουσικό παραγωγό που τις θέλει να τραγουδήσουν ως βοηθητικές στο μεγάλο του αστέρι. Όταν, όμως, ένας dj ακούει τη φωνή της Billie, κάνει συμφωνία με τον παραγωγό και την παίρνει κοντά του. Μαζί θα ηχογραφήσουν μεγάλες επιτυχίες, αλλά θα γνωρίσουν και τον έρωτα.

Προσωπική άποψη:
Εντάξει... είναι νομίζω γνωστό... δεν θέλω να γίνομαι κακιά ή τουλάχιστον, προσπαθώ να μην γίνομαι και ακόμα και όταν κάτι δεν μου αρέσει, προσπαθώ να κρατήσω σε έναν βαθμό τα προσχήματα θέλοντας να σεβαστώ όσο γίνεται αυτούς που μπορεί για διάφορους λόγους να διαφωνούν μαζί μου και να ικανοποιούνται οπτικά, ακουστικά ή και αισθητικά, από κάτι που προσωπικά που προκαλεί σύγκρυο. Αλλά πόσο μπορείς να κρατήσεις τα προσχήματα όταν μιλάς για ταινίες σαν το "Glitter"; Και όχι, δεν είναι η πρώτη φορά που το συνάντησα στις τηλεοπτικές μου αναζητήσεις μεσημέρι Σαββάτου αλλά, είναι η φορά εκείνη που δεν συγκρατήθηκα από το να έρθω εδώ και να εκφράσω την απορία μου. Γιατί πρέπει τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια να γεμίζουν τα μεσημέρια μας με τέτοια σαβούρα που ακόμα και οι ίδιοι επί της παραγωγής εμπλεκόμενοι θα θέλουν να ξεχάσουν;

Φτωχή, πλην τίμια και βασανισμένη κοπέλα, με τραυματική παιδική ηλικία, εκεί που δεν έχει στον ήλιο μοίρα βρίσκεται ξαφνικά ανάμεσα στα φλας της δημοσιότητας, γίνεται διάσημο αστέρι της ποπ μουσικής σκηνής, το βιωτικό της επίπεδο ανεβαίνει στα ύψη και σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά. γνωρίζει τον απόλυτο, μεγάλο και ανιδιοτελή έρωτα. Πριν βιαστείτε να μου πείτε ότι πολλοί stars ήταν ένα τίποτα πριν γίνουν κάποιοι θέλω να σας πω πως δεν διαφωνώ με την ιδέα της θεάς τύχης που μπορεί να σου προσφέρει αναγνωρισιμότητα και δόξα ωστόσο, είμαι σίγουρη ότι δεν είναι τόσο απλοχέρα ώστε να σου χαρίσει και τον έρωτα και την ευτυχία και την πλήρη ολοκλήρωση την ίδια στιγμή, χωρίς ουσιαστικά να έχεις περάσει από σαράντα κύματα αλλά αντίθετα, να έχεις περάσει εξ' απαλών ονύχων. Πολύ απλά, αυτά δεν συμβαίνουν και ακόμα κι όταν μιλάμε για ένα κινηματογραφικό παραμυθάκι άνευ ουσίας, δεν πρέπει να ξεπερνάμε τα όρια του παραλόγου.

Ειλικρινά, μπορεί να μου λύσει κάποιος μια απορία; Για ποιον λόγο ορισμένοι, συμπαθέστατοι κατά τ' άλλα, ηθοποιοί αποφασίζουν στα καλά καθούμενα να ασχοληθούν με την σκηνοθεσία; Κι έστω ότι το κάνουν, τι ακριβώς σκέφτονται όταν επιλέγουν να επεκτείνουν την επαγγελματική τους δράση μέσω ταινιών όπως αυτή εδώ; Γιατί ο Vondie Curtis-Hall είναι ένας συμπαθέστατος άνθρωπος και ηθοποιός, χωρίς να αποτελεί κανένα τρομερό ταλέντο ωστόσο, να επιλέξει να σκηνοθετήσει αυτό... το πράγμα; Γιατί μόνο ως πράγμα μπορώ να αντιμετωπίσω το "Glitter" που περισσότερο πλησιάζει σε κακόγουστη και κακής ποιότητας τηλεταινία που πέρασε και δεν ακούμπησε παρά σε κινηματογραφική ταινία που είχε μάλιστα το θράσος να κυκλοφορήσει στις αίθουσες και να έχει αξιώσεις σε εισιτήρια και προσέλευση κόσμου ο οποίος είμαι βέβαιη, ότι αν έπεσε στην παγίδα, ακόμα θα τραβάει τα μαλλιά του.

Κι εδώ έχουμε ένα τρανταχτό παράδειγμα καθαρής εκμετάλλευσης ονόματος φίλοι μου που στην προκειμένη δεν είναι άλλο από αυτό της Mariah Carey που αποφάσισε το 2001 να επεκταθεί και πέραν του μικροφώνου και να βγει μπροστά στις κάμερες. Προφανώς κάποιος της είπε πως έχει το ταλέντο για να το κάνει, προφανώς εκείνη τον πίστεψε και ακόμα πιο προφανώς, εκείνη το ξέχασε στο σπίτι. Δεν λέω, μπορεί να πέρασε καλλιτεχνικές δόξες ως τραγουδίστρια, να έκανε κάποιες ομολογουμένως αξιόλογες επιτυχίες στον χώρο αυτό, μέχρι τότε να είχε ακόμα ένα συμπαθητικό και αφελές μουτράκι που έγραφε στην κάμερα ωστόσο, δυο καρπούζια δεν χωράνε κάτω από την ίδια μασχάλη. Βέβαια αυτό δεν την πτόησε και αφού πήρε τον αέρα της πρωτιάς με την ταινία αυτή, συνέχισε και αργότερα επαναλαμβάνοντας το ατόπημά της. Όχι ότι το υπόλοιπο cast πάει πίσω, με τον Max Beesley να την ακολουθεί κατά πόδας στο κακό παίξιμο και μόνο με τον Terrence Howard να σώζεται κάπως από τον βούρκο και να μην φαίνεται απαράδεκτος.

Το "Glitter" είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του. Μια χαζοχαρούμενη ταινία πασπαλημμένη με υπερβολικές δόσεις χρυσόσκονης και λάμψης, ένα σύγχρονο καλλιτεχνικό παραμύθι που προσπαθεί να μας πείσει πως αν θέλουμε κάτι πολύ, πιστεύουμε στον εαυτό μας και κυνηγάμε τα όνειρά μας, όχι μόνο θα τα πετύχουμε αλλά, θα αποκτήσουμε πολύ περισσότερα απ' όσα πιστέψαμε ποτέ, ανάμεσα σε αυτά, την πνευματική και συναισθηματική ολοκλήρωση. Αν αρέσκεστε σε μπούρδες, τότε η ταινία αυτή θα σας βάλει στον σωστό δρόμο. Αν όχι πάλι, μείνετε χιλιόμετρα μακριά. Δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός πως, η πρώτη πρωταγωνιστική εμφάνιση της Mariah Carey συνοδεύτηκε από βραβείο Χρυσού Βατόμουρου, με την ίδια υποψήφια και χειρότερη ηθοποιό της δεκαετίας, μοίρα που ακολούθησε και η ταινία που ήταν υποψήφια για Χειρότερο Μιούζικαλ των πρώτων 25 χρόνων του θεσμού.
Βαθμολογία 1/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Αστέρι Της Μουσικής Γεννιέται
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: Vondie Curtis-Hall
Πρωταγωνιστές: Mariah Carey, Max Beesley, Terrence Howard, Da Brat, Tia Texada, Valarie Pettiford, Ann Magnuson, Dorian Harewood, Padma Lakshmi, Don Ackerman
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 104'

Επίσημο site: