Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Marley Corbett είναι μια πολύ επιφυλακτική γυναίκα. Μαθαίνει πως έχει καρκίνο και δεν της μένει πολύ χρόνος ζωής.
Όταν θα βρει το ταίρι της στον έρωτα, αισθάνεται πως το να ερωτευτεί είναι πιο επικίνδυνο από το να πεθάνει.

Προσωπική άποψη:
Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πω για την ταινία αυτή. Χθες βράδυ, και αφού είχα ολοκληρώσει τη θέασή της, η άποψή μου, ήταν πιο επιεικής και η αίσθηση που μου άφησε, αρκετά τρυφερή και γλυκιά, ίσως και αισιόδοξη. Όμως μια νέα μέρα ξημέρωσε, ο ενθουσιασμός και η καλή διάθεση υποχώρησαν κάπως, δίνοντας τη θέση τους στη λογική, αναγκάζοντάς με να προβληματιστώ σε έναν βαθμό. Το "Ένας Μικρός Παράδεισος", είναι μια καλή ή μια κακή ταινία; Και όσο κι αν θα ήθελα να την κατατάξω σε μία από τις δύο κατηγορίες τελικά, μάλλον θα πρέπει να καταλήξω κάπου στη μέση, όχι για να βρω την χρυσή τομή αλλά γιατί στο σύνολό της, είναι μια μέτρια παραγωγή που έχει, εξίσου θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά, χωρίς κάποια από αυτά να υπερτερούν ουσιαστικά.

Η Marley είναι μια νέα, όμορφη, δραστήρια και πετυχημένη γυναίκα, που ξέρει ακριβώς τι θέλει από τη ζωή της και το διεκδικεί χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά. Όμως η μοίρα της παίζει ένα πολύ σκληρό παιχνίδι και ανακαλύπτει πως, πάσχει από καρκίνο στο κόλον, και όχι, δεν είναι τόσο αστείο όσο ίσως ακούγεται. Η νέα αυτή κατάσταση, την κάνει να αναθεωρήσει τη ζωή της, τις προτεραιότητές της, τις σχέσεις της με τους ανθρώπους γύρω της καθώς, και τη στάση της απέναντι στο θέμα του έρωτα που μοιάζει να της χτυπά την πόρτα την πιο κατάλληλη και ταυτόχρονα, την πιο ακατάλληλη στιγμή. Και κάπου εδώ νομίζω τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα. Κατά πόσο πρέπει να συνεχίσει το Hollywood να εκμεταλλεύεται μια τόσο δύσκολη και θανατηφόρα ασθένεια, θέλοντας να πάρει τα λεφτά μας, να εκβιάσει τα συναισθήματά μας και τελικά, να κλέψει το δάκρυ μας. Προσωπικά, θεωρώ πως αν όλα τα παραπάνω γίνονται με σεβασμό, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα καθώς, μιλάμε για μια πραγματικότητα που λίγο έως πολύ, όλοι μας βιώνουμε μέσα στη ζωή μας.

Η Nicole Kassell, είναι αναμφίβολα μια ταλαντούχα σκηνοθέτις και δεδομένου του υλικού που έχει στη διάθεσή της, κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, προσφέροντάς μας ένα αποτέλεσμα που οπτικά κι αισθητικά, μας ικανοποιεί πλήρως, εστιάζοντας εκεί ακριβώς που πρέπει, την ώρα που πρέπει, τηρουμένων κάποιων αναλογιών. Από 'κει κι έπειτα, δεν μπορεί να κάνει και θαύματα καθώς το σενάριο, κακά τα ψέματα, έχει πολλές τρύπες. Σε έναν βαθμό, καταφέρνει να μας μεταδώσει ένα αισιόδοξο μήνυμα για τη σχέση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, όπως καταφέρνει να μας περάσει μέσα από τα διάφορα στάδια που περνάει ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει μια τόσο κρίσιμη κατάσταση, έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Αλλά όπως και να το κάνουμε, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι την ίδια στιγμή, δεν έχει ταυτότητα, μεταπηδώντας από το ένα είδος στο άλλο και από πολλές, διαφορετικές αισθητικά, οπτικές γωνίες που πολύ απλά, δεν δένουν και δεν μπορούν να συνυπάρξουν.

Η Kate Hudson είναι μια ηθοποιός που αγαπώ και που μου είναι, ιδιαίτερα συμπαθής, τόσο φυσιογνωμικά, όσο κι αισθητικά. Όμως νομίζω πως πρέπει να αρχίσει να αναθεωρεί τις επιλογές της καθώς, κινδυνεύει να γίνει εντελώς προβλέψιμη και ο κόσμος να αρχίσει να πιστεύει πως δεν έχει, τίποτα άλλο πια να δώσει. Ο Μεξικανός Gael Garcia Bernal από την άλλη, μπορεί να είναι χαριτωμένα μπουνταλάς και γλυκούλης όμως, ειλικρινά, δεν το έχει. Ή για να είμαι δίκαιη, δεν έχω ιδέα αν το έχει γενικά όμως στην προκειμένη περίπτωση, πέραν του να είναι μια συμπαθητική φυσιογνωμία, δεν πετυχαίνει τίποτα περισσότερο. Δεν σε πείθει και η χημεία του με την Hudson, είναι ανύπαρκτη. Απόλαυση βέβαια είναι οι δεύτεροι ρόλοι που αν και δεν έχουν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και να λάμψουν μπροστά σε ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο που μοιάζει, μάλλον άχρωμο. Δεν χρειάζεται να πούμε πως την Kathy Bates την αγαπάμε κάθε φορά που την βλέπουμε, όλο και περισσότερο, σωστά;

Με άλλα λόγια, το "Ένας Μικρός Παράδεισος", είναι μια ταινία που θα σας αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση και με συναισθήματα, μάλλον ανάμεικτα. Σίγουρα, δεν είναι μια ταινία σταθμός, ούτε ένα μάθημα ζωής ωστόσο, ίσως και να σας προβληματίσει σε κάποια επίπεδα, έστω και σε όχι τόσο μεγάλο βαθμό. Από την άλλη, δεν μια ταινία που θα χαρακτηρίζαμε διασκεδαστική, ο θάνατος ποτέ δεν μπορεί να είναι διασκεδαστικός, ακόμα κι όταν είναι επικείμενος, και δυστυχώς η ταινία είναι προβλέψιμη, υπερβολικά προβλέψιμη, από την αρχή μέχρι το τέλος, αποφεύγοντας παρ' όλα ταύτα, ευτυχώς, ένα μη ρεαλιστικό και ακραίο συναισθηματικά φινάλε, επιτρέποντας στα συναισθήματά μας να κυλήσουν ελεύθερα και όχι καταπιεστικά. Μια ταινία που δεν θα σας κάνει να βαρεθείτε ή να μετανιώσετε που την επιλέξατε αλλά επίσης μια ταινία που δεν θα θυμάστε για πολύ.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ένας Μικρός Παράδεισος
Είδος: Αισθηματική
Σκηνοθέτης: Nicole Kassell
Πρωταγωνιστές: Kate Hudson, Gael Garcia Bernal, Lucy Punch, Kathy Bates, Whoopi Goldberg, Peter Dinklage, Romany Malco, Treat Williams, Rosemarie DeWitt, Alan Dale
Παραγωγή: 2011
Διάρκεια: 106'

Επίσημο site: