Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Σκάιλερ Βαν Άλεν αναζητά εξηγήσεις για τους μυστηριώδους θανάτους νεαρών βαμπίρ. Παρέα με τον κολλητό της, τον Όλιβερ, ταξιδεύουν στην Ιταλία με την ελπίδα να βρει το ένα και μοναδικό βαμπίρ που μπορεί να βοηθήσει: τον παππού της. Εκείνος ξέρει για τους Ασημοαίματους
Στο μεταξύ, στη Νέα Υόρκη οι ετοιμασίες για το Χορό των Τετρακοσίων κορυφώνονται. Πρόκειται για ένα ξεχωριστό κοινωνικό γεγονός· την πρώτη δημόσια εμφάνιση των νεαρότερων μελών της Επιτροπής των βαμπίρ στην κοινωνία των Γαλαζοαίματων.
Το μεταμεσονύκτιο πάρτι που ακολουθεί, ή αλλιώς ο Χορός των Μεταμφιεσμένων είναι, πάλι, μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Πίσω από τις μάσκες των Γαλαζοαίματων κρύβεται κάποιος ή κάποια που θα αλλάξει για πάντα τη ζωή της νεαρής Σκάιλερ.

Προσωπική άποψη:
Όταν διάβασα το 1ο βιβλίο των "Γαλαζοαίματων", μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου. Πως αν η Carrie του "Sex And The City" διάβαζε ποτέ αυτή τη σειρά, θα πάθαινε overdose fashion style. Ναι... πιστέψετε με... ακόμα και η απόλυτη Νεουορκέζα, θεά της μόδας και του στυλ, δεν θα άντεχε τόσες πληροφορίες και λάμψη. Ίσως μάλιστα να σκεφτόταν και το ενδεχόμενο μιας λοβοτομής. Τελοσπάντων... αρκετή κακία για Κυριακή πρωί οπότε, μπορώ να περάσω στο προκείμενο που δεν είναι άλλο από την συνέχεια του προαναφερόμενου βιβλίου. Καθώς δεν εγκαταλείπω ποτέ σειρές, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, επέλεξα την τακτική του "μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει" και έτσι, ξεκίνησα αμέσως την ανάγνωση του 2ου βιβλίου, με την ελπίδα ότι η Melissa de la Cruz θα με λυπηθεί και θα κάνει στροφή στην... καριέρα της.

Δύο εβδομάδες περίπου μετά τα γεγονότα που σηματοδοτούν το τέλους του 1ου βιβλίου και η Σκάιλερ με τον Αγωγό και καλύτερό της φίλο, Όλιβερ, βρίσκονται στη Βενετία σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν τον παππού της πρώτης, αρχαίο βαμπίρ που έχει αυτοεξοριστεί και που πιστεύει ότι θα τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν την κρίση απέναντι στους εχθρούς τους, τους Ασημοαίματους, που φαίνεται να έχουν επιστρέψει πιο άγριοι και αποφασισμένοι από ποτέ, την ίδια ώρα που η Επιτροπή των βαμπίρ δεν θέλει να δεχτεί την ύπαρξή τους. Αρχίζει λοιπόν μια άτυπη κόντρα ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, με το ένα να προσπαθεί να επιβληθεί στο άλλο την ίδια ώρα που γίνονται οι προετοιμασίες για τον χορό των Τετρακοσίων και που εχθροί που δεν φανταζόταν κανείς, παραμονεύουν στα σκοτάδια περιμένοντας την σωστή ώρα για να κάνουν την κίνησή τους και να αλλάξουν τις ισορροπίες για πάντα.

Λοιπόν, διαβάζοντας το 2ο βιβλίο της σειράς, νομίζω ότι εντόπισα ποιο είναι το βασικό της πρόβλημα. Μου θυμίζει επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς. Και αυτό μπορεί να είναι καλό για κάτι που παρακολουθούμε στο μικρό χαζοκούτι με εικόνα και ήχο, όχι όμως εξίσου καλό όταν μιλάμε για ένα βιβλίο. Δεν είναι το γεγονός ότι η πλοκή τρέχει γρήγορα, αυτό θα μπορούσε κάλλιστα και με περισσή ευκολία να είναι καλό. Το θέμα είναι ότι η συγγραφέας εστιάζει σε λάθος πράγματα. Οφείλω βέβαια να ομολογήσω πως σε σύγκριση με το πρώτο βιβλίο, έχει περιορίσει κάπως τις υπερβολικές λεπτομέρειες γύρω από την μόδα και τις πολυτέλειες του κόσμου των Γαλαζοαίματων, προσπαθώντας προφανώς να μείνει στην ουσία. Δεν το πετυχαίνει στον απόλυτο βαθμό όμως, σέβομαι και εκτιμώ την προσπάθεια. Τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν σκέφτηκα να αφήσω το βιβλίο και να πιάσω το Vogue θέλοντας να πλήξω σε μικρότερο βαθμό.

Οφείλω βέβαια να παραδεχτώ πως η κεντρική ιδέα της ιστορίας, δεν είναι καθόλου κακή. Η συγγραφέας παντρεύει τους μύθους των βρικολάκων με εκείνους των έκπτωτων αγγέλων, συνδέοντάς τους και τοποθετώντας τους σε έναν κοινό άξονα. Η ανακύκλωση των ψυχών και του αίματος, οι κύκλοι ζωής μέσα στους αιώνες και οι μνήμες που μεταφέρονται από τη μία στην άλλη για να ακολουθήσουν το πεπρωμένο και την ταυτότητα που είχαν από τους ουρανούς ακόμα, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στοιχεία. Απλά, τελικά, δεν αξιοποιούνται όπως θα έπρεπε και μάλιστα, όσον αφορά τις ταυτότητες των οικογενειών και τις μεταξύ τους σχέσεις, συγγενικές ή μη, τα πράγματα ίσως να είναι λίγο περισσότερο περιπλεγμένα απ' όσο χρειάζεται. Ο μεγαλύτερος ηλικιακά αναγνώστης θα καταλάβει, ο μικρότερος όμως, ίσως να αισθανθεί κάποιες στιγμές ότι χάνει το παιχνίδι.

Σε καμία περίπτωση δεν άλλαξα γνώμη σχετικά με τους "Γαλαζοαίματους". Εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι μια καθαρά εφηβική σειρά που είναι σχεδόν αδιανόητο να συγκινήσει, πόσω μάλλον να γοητεύσει, έναν έμπειρο αναγνώστη, του είδους και όχι μόνο, που έχει διαβάσει τόσες και τόσες παρόμοιες ιστορίες οι οποίες είναι σαφέστατα καλύτερες και πιο κοντά στην ηλικία του αν θέλετε. Αν ψάχνεστε, μπορώ να σας προτείνω εγώ μερικές. Παρ' όλα ταύτα, το 2ο βιβλίο της σειράς, είναι καλύτερο από το πρώτο, όχι τόσο ώστε να το θεωρήσω και αριστούργημα αλλά τουλάχιστον, πιο ενδιαφέρον ως προς την πλοκή του, δίνοντάς μας περισσότερες πληροφορίες για τον πραγματικό πυρήνα της ιστορίας, προσπαθώντας την ίδια στιγμή να καταπιέσει την glamour παρόρμηση που το χαρακτηρίζει, κερδίζοντας σε έναν βαθμό, μια κάποια παραπάνω συμπάθεια.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Melissa de la Cruz
Μεταφραστής: Δασκαλάκη Ελένη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2011
Αρ. σελίδων: 320
ISBN: 978-960-496-282-2