Ο John Verdon είναι πρώην στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας του Μανχάταν και ζει με τη γυναίκα του σε ορεινή περιοχή στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Τα δύο πρώτα μυθιστορήματά του "Σκέψου έναν Αριθμό" και "Κράτα τα Μάτια σου Κλειστά" έχουν γίνει διεθνή best seller. Ο John Verdon είναι βιρτουόζος τους αστυνομικού – thriller μυθιστορήματος και έχει πολλούς φίλους στη χώρα μας που τον γνώρισαν μέσω των προαναφερόμενων βιβλίων του. Έρχεται στην Ελλάδα από τη Νέα Υόρκη που κατοικεί, για να παρουσιάσει το νέο του βιβλίο, το οποίο όπως και τα προηγούμενα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Τιτλοφορείται "Άσε το διάβολο ήσυχο".
Στα πλαίσια της επίσκεψή του στη χώρα μας, ο John Verdon, δέχτηκε να παραχωρήσει μια συνέντευξη στο "Μεγαλείο των Τεχνών" την οποία και σας παρουσιάζω με μεγάλη χαρά. Θέλω να τον ευχαριστήσω από καρδιάς για την τιμή που μου έκανε, αφιερώνοντάς μου λίγο από τον χρόνο του προκειμένου να μου μιλήσει και να μοιραστεί μαζί με μένα αλλά και τους αναγνώστες του blog μου, ορισμένες από τις σκέψεις του. Απολαύστε τον...

Η πρωτότυπη συνέντευξη του John Verdon στην αγγλική γλώσσα:

What inspired you to write your first book?

I’d been reading a lot of detective novels and had become intrigued by their structure. When I was discussing that subject one night at dinner with my wife, she gave me a challenge: “If you understand those books so well, why don’t you write one?” The next day I started working on Think of a Number.

Do you write an outline before every book you write?

I make hundreds of notes on index cards -- ideas for scenes, character sketches, bits of dialogue, major conflicts, key plot points, thematic ideas. When I have the feeling that there is enough there to support a complex, interesting story, I start to arrange the cards in a rough three-act dramatic structure. I add to that structure and subtract from it as my concept of the novel takes firmer shape in my mind. When I’m convinced that I have a solid story with a beginning, a middle, and an end -- a story that I want to write -- then I sit down at my computer and begin. As I proceed, at least half of what I started with changes along the way.

What were the challenges (research, literary, psychological, and logistical) in bringing a book to life?

I’m not sure whether I’m extremely fortunate or delusional -- perhaps a bit of both -- but none of those issues posed real problems. My research was a pleasure. It consisted of reading some criminal investigation textbooks and looking up a lot of fascinating things on the internet. I also visited a police training academy and a police forensics laboratory; and I continue to ask my son, who is a police sergeant, a lot of questions. The psychological aspects of the books involve issues that have long interested me and which I’ve spent considerable time thinking about. The literary challenge I always face is trying to write as well as Reginald Hill; that’s a goal I enjoy aiming for, even if I never reach it.

Is there anything you find particularly challenging in your writing? What do you think is the hardest part of writing a book?

I don’t find writing “hard”. That’s a word that I associate with an unpleasant effort, an effort that I am resistant to, but the experience of writing tends to attract and involve me -- sometimes almost obsessively. I may spend time on a particular sentence or description, trying to get it just right, but that’s a process I enjoy. Perhaps the “challenge” comes after I have a first draft -- which is invariably too long -- and I have to choose which parts to cut. There is very little enjoyment in that.

Can you share a little of your current work with us?

In the fourth Dave Gurney novel, a wealthy businessman is shot by a sniper while attending his own mother’s funeral. His wife is charged with the murder and convicted. However, there are reasons to believe she has been framed by a corrupt cop, and Gurney is drawn into the case to help prove her innocence. In one of the darkest cases of his career, official corruption and multiple murders are the merely the deceptive surface under which lurks a hidden structure of pure evil. As Gurney probes deeper into the tangle of lies, he discovers that the truth is more shocking than anyone imagined. And the identity of the murderer behind it all turns out to be the biggest shock of all.

Is there any messages in your novels that you want readers to grasp?

I know this answer may sound a bit pretentious, but I feel that the “message” is delivered through everything that happens in a story -- particularly by how each of the characters is affected by the story’s final resolution. The experience of that may be different for each reader, since each one brings to it his or her own perspective. In that respect, a novel may be a bit like a piece of music. The music may mean a great deal to you, yet you might not be able to put that “meaning” into a sentence. The best approach I can suggest to a reader is this: Consider the values and motives of each character, then look at where those values and motives take them in the course of the story.

If you had to do it all over again, would you change anything in any of your books?

Not very much. My wife complains that Madeleine spends too much time in the kitchen, chopping vegetables. If I was rewriting "Let the Devil Sleep", I might remove an onion or two.

Have you ever hated something you wrote?

“Hated” is a strong word, but I’ve written some poetry that I think is truly awful.

Do you ever experience writer's block?

Not exactly writer’s block. More like writer’s distraction. Or writer’s laziness.

Do you see writing as a career?

No. I’m too old for a career. It’s simply an activity that completely captivates me.

What books have most influenced your life?

This is an interesting question, quite different from asking which writers have influenced my writing. It’s hard to say, but it may have been Homer’s Odyssey. When I was a teenager in high school we read it in the original Greek. I’d never had a reading experience like that before. The events, the tone, the characters, the language, the imagery, the whole feeling of it was so strange and new to me at that time. I think it opened my eyes to the idea that there were ways of looking at life, ways of talking about it, that were totally different from my own -- that life itself was larger than I had imagined.

If you had to choose, which writer would you consider a mentor?

The late British crime novelist, Reginald Hill.

What book are you reading now?

Nothing right now, because I’m fully immersed in writing the final chapters of the fourth Dave Gurney novel. The last book I had an opportunity to read was Antonio Hill’s crime novel set in Barcelona, "Summer of the Dead Toys".

Are there any new authors that have grasped your interest?

Antonio Hill. The book I mentioned above is his first.

Do you have anything specific that you want to say to your readers in Greece?

Thank you.

Η συνέντευξη του John Verdon, μεταφρασμένη στα Ελληνικά:

Τι σας ενέπνευσε για να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο;

Είχα διαβάσει πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα και είχα γίνει ραδιούργος όσον αφορούσε τη δομή τους. Καθώς συζητούσα για το θέμα ένα βράδυ μαζί με τη γυναίκα μου την ώρα του δείπνου, μου έδωσε μια πρόκληση: "Αν καταλαβαίνεις αυτά τα βιβλία τόσο καλά, γιατί δεν γράφεις ένα;" Την επόμενη μέρα ξεκίνησα να δουλεύω πάνω στο "Σκέψου Έναν Αριθμό".

Κάνετε ένα προσχέδιο πριν από κάθε βιβλίο που γράφετε;

Κάνω εκατοντάδες σημειώσεις σε καρτέλες -ιδέες για σκηνές, σκίτσα χαρακτήρων, κομμάτια διαλόγων, σημαντικές συγκρούσεις, τα βασικά σημεία της πλοκής, θεματικές ιδέες. Όταν έχω την αίσθηση πως υπάρχει αρκετό υλικό για να υποστηρίξει μια σύνθετη, ενδιαφέρουσα ιστορία, ξεκινάω να οργανώνω τις κάρτες σε μια αδρή, τριών πράξεων δραματική δομή. Προσθέτω και αφαιρώ σε αυτή τη δομή όσο η πλοκή του μυθιστορήματος αποκτά συγκεκριμένη μορφή στο μυαλό μου. Όταν είμαι πεπεισμένος ότι έχω μια στέρεη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος -μια ιστορία που θέλω να γράψω- τότε κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου και ξεκινάω. Όσο προχωράω, τουλάχιστον στα μισά όλων ξεκινάω με αλλαγές σε όλη την πορεία.

Ποιες είναι οι προκλήσεις (έρευνας, λογοτεχνικά, ψυχολογικά και οργανωτικά) στο να φέρεται ένα βιβλίο στη ζωή;

Δεν είμαι σίγουρος αν είμαι τυχερός ή έχω παραισθήσεις -ίσως λίγο και από τα δύο- αλλά κανένα από αυτά τα θέματα δεν μου έχουν θέσει πραγματικά προβλήματα. Η έρευνά μου, ήταν απόλαυση. Αποτελούνταν από την ανάγνωση ορισμένων βιβλίων ποινικής έρευνας και αναζήτησης πολλών  πραγμάτων με ενδιαφέρον στο διαδίκτυο. Επίσης, επισκέφθηκα μια ακαδημία εκπαίδευσης αστυνομικών και ένα εργαστήριο εγκληματολογίας. Και συνέχισα να θέτω στον γιο μου, που είναι λοχίας στην αστυνομία, πολλές ερωτήσεις. Οι ψυχολογικές πτυχές των βιβλίων μου αφορούν θέματα που με ενδιαφέρουν πολύ και έχω περάσει πολύ χρόνο με το να τα σκέφτομαι. Η λογοτεχνική πρόκληση που πάντα αντιμετωπίζω είναι το να προσπαθώ να γράφω τόσο καλά όσο ο Reginald Hill. Αυτός είναι ένας σκοπός που μου αρέσει να στοχεύω, ακόμα κι αν ποτέ δεν τον φτάσω.

Υπάρχει κάτι στο γράψιμό σας που να το θεωρείτε μεγάλη πρόκληση; Ποιο πιστεύετε ότι είναι το δυσκολότερο μέρος στο να γράψεις ένα βιβλίο;

Δεν θεωρώ την συγγραφή "δύσκολη". Αυτή είναι μια λέξη που την έχω συνδέσει με μια δυσάρεστη προσπάθεια, μια προσπάθεια στην οποία είμαι ανθεκτικός, αλλά η εμπειρία της συγγραφής τείνει να με προσελκύει και να με εμπλέκει - μερικές φορές σχεδόν μανιωδώς. Μπορεί να ξοδέψω χρόνο σε μια συγκεκριμένη πρόταση ή περιγραφή, προσπαθώντας να την κάνω να είναι απόλυτα σωστή, αλλά είναι μια διαδικασία που απολαμβάνω. Ίσως η "πρόσκληση" έρχεται αφού έχω ένα πρώτο σχέδιο -το οποίο είναι πάντα πολύ μεγάλο- και πρέπει να αποφασίσω ποια κομμάτια να κόψω. Υπάρχει πολύ λίγη απόλαυση σε αυτό.

Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κάτι από την τελευταία σας δουλειά;

Στο τέταρτο μυθιστόρημα του Dave Gurney, ένας πλούσιος επιχειρηματίας πυροβολείται από έναν ελεύθερο σκοπευτή, ενώ παρευρίσκεται στην κηδεία της ίδιας του της μητέρας. Η σύζυγός του κατηγορείται για τη δολοφονία και καταδικάζεται. Ωστόσο, υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι πλαισιώνεται από ένα διεφθαρμένο αστυνομικό και ο Gurney έλκεται από την υπόθεση για να βοηθήσει να αποδείξει την αθωότητά της. Σε μία από τις πιο σκοτεινές υποθέσεις της καριέρας του, η επίσημη διαφθορά και οι πολλαπλές δολοφονίες είναι η απλώς η παραπλανητική επιφάνεια κάτω από την οποία κρύβεται η δομή του απόλυτου κακού. Όσο ο Gurney εμβαθύνει στο κουβάρι των ψεμάτων, ανακαλύπτει ότι η αλήθεια είναι πιο συγκλονιστική απ' όσο θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. από οποιονδήποτε φανταστεί. Και η ταυτότητα του δολοφόνου πίσω απ' όλα αυτά μέλλει να είναι το μεγαλύτερο σοκ όλων.

Υπάρχουν κάποια μηνύματα στα μυθιστορήματά σας που θέλετε οι αναγνώστες να κατανοήσουν;

Ξέρω ότι αυτή η απάντηση μπορεί να ακούγεται λίγο απαιτητική, αλλά έχω την αίσθηση ότι το "μήνυμα" παραδίδεται μέσω όλων όσων συμβαίνουν σε μια ιστορία - ιδιαίτερα από το πώς ο καθένας από τους χαρακτήρες επηρεάζεται από την τελική επίλυση της ιστορίας. Η εμπειρία αυτή μπορεί να είναι διαφορετική για κάθε αναγνώστη, δεδομένου ότι ο καθένας έχει την δική του οπτική γωνία. Στο πλαίσιο αυτό, ένα μυθιστόρημα μπορεί να μοιάζει κάπως με ένα μουσικό κομμάτι. Η μουσική μπορεί να είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό για σένα, ακόμα κι αν δεν είσαι σε θέση να τοποθετήσεις το «νόημα» της σε μια πρόταση. Η καλύτερη προσέγγιση που μπορώ να προτείνω σε έναν αναγνώστη η εξής: Σκεφτείτε τις αξίες και τα κίνητρα του κάθε χαρακτήρα, στη συνέχεια εξετάστε που τους οδηγούν οι αξίες και τα κίνητρα αυτά κατά τη διάρκεια της ιστορίας.

Αν έπρεπε να τα ξανακάνετε όλα από την αρχή, υπάρχει οτιδήποτε που θα αλλάζατε σε κάποιο
βιβλίο σας;

Όχι πολλά. Η γυναίκα μου παραπονιέται πως η Madeleine περνάει πάρα πολύ χρόνο στην κουζίνα, κόβοντας λαχανικά. Αν ξαναέγραφα το "Άσε Το Διάβολο Ήσυχο", ίσως αφαιρούσα ένα ή δύο κρεμμύδια.

Έχετε μισήσει ποτέ κάτι που έχετε γράψει;

Το "μίσησα" είναι μια ισχυρή λέξη, αλλά έχω γράψει μερικά ποιήματα που πιστεύω πως είναι πραγματικά απαίσια.

Έχετε βιώσει ποτέ το "μπλοκάρισμα" του συγγραφέα;

Όχι ακριβώς το μπλοκάρισμα του συγγραφέα. Περισσότερο ως απόσπαση της προσοχής του συγγραφέα. Ή συγγραφική τεμπελιά.

Βλέπετε την συγγραφή ως καριέρα;

Όχι! Είμαι πολύ μεγάλος για καριέρα. Είναι απλά μια δραστηριότητα που με αιχμαλωτίζει ολοκληρωτικά.

Ποια βιβλία επηρέασαν περισσότερο τη ζωή σας;

Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση, αρκετά διαφορετική από το να με ρωτούσες ποιοι συγγραφείς έχουν επηρεάσει γραφή μου. Είναι δύσκολο να πω, αλλά ίσως να είναι η Οδύσσεια του Ομήρου. Όταν ήμουν έφηβος, στο γυμνάσιο, το είχαμε διαβάσει στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο. Ποτέ, πριν από εκείνη την στιγμή, δεν είχα μια αναγνωστική εμπειρία όπως αυτή. Τα γεγονότα, ο τόνος, οι χαρακτήρες, η γλώσσα, τα καλολογικά στοιχεία, η όλη αίσθηση ήταν τόσο παράξενη και νέα για μένα εκείνη την περίοδο. Νομίζω ότι άνοιξε τα μάτια μου στην ιδέα ότι υπήρχαν τρόποι να κοιτάμε τη ζωή, τρόποι να μιλάμε γι 'αυτή, που ήταν εντελώς διαφορετική από τη δική μου - ότι η ίδια η ζωή ήταν μεγαλύτερη από ό, τι είχα φανταστεί.

Αν έπρεπε να διαλέξετε, ποιος συγγραφέας θα θεωρούσατε πως υπήρξε μέντορά σας;

Ο αείμνηστος Βρετανός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, Reginald Hill.

Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;

Κανένα αυτή τη στιγμή, γιατί είμαι πλήρως βυθισμένος στο γράψιμο των τελευταίων κεφαλαίων του τέταρτου μυθιστορήματος του Dave Gurney. Το τελευταίο βιβλίο που είχα την ευκαιρία να διαβάσω ήταν το αστυνομικό μυθιστόρημα του Antonio Hill που διαδραματίζεται στη Βαρκελώνη, "Summer of the Dead Toys".

Υπάρχουν νέοι συγγραφείς που να έχουν κερδίσει το ενδιαφέρον σας;

Ο Antonio Hill. Το βιβλίο που προανέφερα είναι το πρώτο του.

Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που θέλετε να πείτε στους Έλληνες αναγνώστες σας;

Σας ευχαριστώ!

Μία ακόμα συνέντευξη του John Verdon στο περιοδικό Elle:

Και μην ξεχνάτε... την Τρίτη 14/05/2013, ο John Verdon θα βρίσκεται στο Public Συντάγματος και 16/05/2013 στο Public Θεσσαλονίκης... να είστε όλοι εκεί!