Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Έχοντας εγκατασταθεί πρόσφατα στη Νέα Υόρκη, η φλογερή κοκκινομάλλα μουσικός Σάμερ Ζάχοβα απολαμβάνει τη ζωή ως μέλος μιας μεγάλης ορχήστρας. Σύντομα η καριέρα της Σάμερ θα απογειωθεί. Όμως η ζωή σε μια νέα πόλη και η επιτυχία που τη συνοδεύει φέρνουν μαζί τους καινούριους πειρασμούς, με αποτέλεσμα να παρασυρθεί και πάλι σε έναν επικίνδυνο υπόγειο κόσμο όπου κυριαρχεί το πάθος, έναν κόσμο τον οποίο νόμιζε πως είχε αφήσει πίσω της οριστικά.
Ενώ ξαναμπαίνει στη ζωή της ο Ντόμινικ, πιστεύει ότι είναι σε θέση να την προστατέψει από τη σκοτεινή πλευρά της, όμως δεν μπορεί να φανταστεί πως τα δικά του πάθη απειλούν να αποδειχτούν πολύ πιο καταστροφικά και για τους δυο τους...

Προσωπική άποψη:
Η αλήθεια είναι πως όταν κυκλοφόρησε το "Ογδόντα Ημέρες Κίτρινο", δεν ήταν πολλοί οι φίλοι και οι γνωστοί μου που το αντιμετώπισαν με ενθουσιασμό. Οι περισσότεροι θα τολμούσα να πω πως ένιωσαν αποστροφή ως προς το θέμα που πραγματευόταν, πράγμα που πιστεύω πως οφείλεται ξεκάθαρα στην αρνητικότητά τους απέναντι στο φετιχισμό και ότι αυτός συμβολίζει και εκπροσωπεί. Και προσωπικά, μπορώ να το κατανοήσω, έστω κι αν δεν το αποδέχομαι, για διάφορους λόγους. Όπως και να 'χει, και άσχετα από το τι έλεγε μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού, περίμενα την συνέχεια της τριλογίας και το δεύτερο κατά σειρά μέρος της, με μεγάλη αγωνία. Και για μια ακόμη φορά, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με τον πρώτο τόμο, χρειάστηκε να ολοκληρώσω την ανάγνωσή του προκειμένου να καταλήξω σε τελικά, οριστικά συμπεράσματα και κατ' επέκτασιν, αν μου άρεσε ή όχι.

Συνεχίζοντας από το σημείο εκείνο που μας άφησαν οι "Ογδόντα Ημέρες Κίτρινο", το δεύτερο βιβλίο της σειράς, μας μεταφέρει για μια ακόμη φορά στην Αμερική και πιο συγκεκριμένα, στη Νέα Υόρκη, όπου η Σάμερ και ο Ντόμινικ έχουν συναντηθεί και πάλι, έπειτα από διάστημα αρκετών μηνών όπου έμειναν χώρια, προσπαθώντας να αποφασίσουν τη θέλουν από τη ζωή και τη σχέση τους. Θέλοντας να δώσουν στους εαυτούς τους μια ευκαιρία ώστε να μπορέσουν να είναι μαζί, ο Ντόμινικ κάνει μια αίτηση για μια υποτροφία στη Νέα Υόρκη την οποία και κερδίζει, μετακομίζοντας εκεί και συγκατοικώντας με τη Σάμερ. Και ενώ αρχικά η σχέση τους φαίνεται πως μπορεί να λειτουργήσει, η Σάμερ κερδίζει μια μεγάλη ευκαιρία μέσα από την οποία θα αναδειχτεί το ταλέντο και η δουλειά της, η οποία όμως απαιτεί περιοδείες σε ολόκληρο τον κόσμο και κατά συνέπεια, την απομάκρυνσή της από τον Ντόμινικ για ακόμα μια φορά. Με τα μυστικά του πρόσφατου παρελθόντος να παραμονεύουν και να απειλούν να αποκαλυφθούν, αλλά και με τους ίδιους να μην μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τις επιθυμίες τους, η σχέση του Ντόμινικ και της Σάμερ ακροβατεί σε τεντωμένο σκοινί και η εξέλιξή της είναι απρόβλεπτη.

Με κίνδυνο να αρχίσω να επαναλαμβάνομαι επικίνδυνα, θέλω για πολλοστή φορά να τονίσω πως η συγκεκριμένη σειρά δεν είναι ένα ανάγνωσμα για όλους και σίγουρα, όχι για τους υπέρμετρα ρομαντικούς αφού η σχέση των δύο πρωταγωνιστών δεν βασίζεται κατ' εξοχήν στο συναίσθημα αλλά σε άλλα, βαθύτερα, πιο σκοτεινά και απειλητικά ένστικτα. Βέβαια, και για να λέμε την πάσα αλήθεια, σε σχέση με το πρώτο βιβλίο της σειράς, οι "Ογδόντα Ημέρες Μπλε" δεν είναι τόσο προκλητικές, ούτε καταφεύγουν στην περιγραφή ακραίων σεξουαλικών, και όχι μόνο, καταστάσεων, έτσι θεωρώ ότι είναι μικρότερη η πιθανότητα κάποιος να αισθανθεί αμηχανία ή απροκάλυπτη πρόκληση των ενστίκτων ή ακόμα και της ηθικής του. Στο κάτω-κάτω της γραφής, όταν επιλέγουμε ένα βιβλίο, γνωρίζουμε μέσες άκρες και το τι θα διαβάσουμε οπότε κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν ήταν προετοιμασμένος. Για να μην μακρηγορώ, θεωρώ πως το δεύτερο μέρος της τριλογίας, χωρίς να χάνει τον αισθησιασμό του και το σκοτεινό του κλίμα, προσπαθεί να περάσει την ιστορία σε μια σφαίρα, αρκετά διαφορετική από αυτήν που μας συστήθηκε αρχικά και αυτό ίσως είναι και το στοιχείο εκείνο που θα διχάσει τους αναγνώστες.

Από τις πρώτες κι όλας σελίδες του βιβλίου, είναι ξεκάθαρο πως η Vina Jackson, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο να θυμίσουμε δύο μεγάλων συγγραφέων όπως φημολογείται, θέλει να στρέψει την ίδια την ιστορία αλλά και τους χαρακτήρες της σε μια διαφορετική, πιο συναισθηματική κατεύθυνση. Δεν είναι μονάχα το πάθος και η αβυσσαλέα σκοτεινή τους επιθυμία που σπρώχνει συνεχώς τον έναν στον άλλον αλλά κάτι βαθύτερο. Το πρόβλημα λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχει να κάνει με την αλλαγή πλεύσης της ταυτότητας του έργου αλλά με το κατά πόσο ισορροπημένα δίνεται τελικά αυτό μέσα από το κείμενο. Η Σάμερ και ο Ντόμινικ, είναι ένα καθόλα δυσλειτουργικό ζευγάρι και αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες. Ο πρώτος σχετίζεται με την σεξουαλική τους ταυτότητα την οποία δεν μοιάζουν έτοιμοι να αποδεχτούν για λόγους οι οποίοι δεν παρουσιάζονται ξεκάθαρα. Ο δεύτερος έχει να κάνει με την συναισθηματική τους έλξη η οποία φαντάζει καταπιεσμένη χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει λόγος. Αντί να έρχονται πιο κοντά, απομακρύνονται όλο και περισσότερο ενώ τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι σαφώς πιο εύκολα. Αντιλαμβάνομαι ποια είναι η επιθυμία των δημιουργών πίσω από την κατευθυντήρια αυτή γραμμή ωστόσο, υπάρχουν αρκετά σημεία που αισθάνθηκα να γίνονται θύματα των παρορμήσεών τους.

Αυτό που οφείλω σε κάθε περίπτωση να παραδεχτώ είναι πως το βιβλίο, είναι εξαιρετικά καλογραμμένο και μάλιστα, καταφέρνει να παίξει με μια ιδιότυπη μορφή αφήγησης που όχι μόνο δεν συναντάμε πολύ συχνά αλλά παράλληλα, μπορεί να αποτελέσει παγίδα, μια παγίδα από την οποία η Jackson ξεφεύγει με μαεστρία, μεταπηδώντας από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση σε εκείνη του τρίτου προσώπου, προσφέροντάς μας μια σφαιρική εικόνα καταστάσεων και συναισθημάτων, έστω κι αν τα δεύτερα δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρα, κάτι που δεν έχει να κάνει με τη ροή ή την χρήση του λόγου αλλά με τον πυρήνα της ιστορίας και μόνο. Όπως και να 'χει, θα περιμένω το τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς με αγωνία κι ενδιαφέρον γιατί περιμένω από την Σάμερ και τον Ντόμινικ να πάρουν οριστικές αποφάσεις, τόσο σε προσωπικό, όσο και στο επίπεδο της μεταξύ τους σχέσης, αναγνωρίζοντας και αποδεχόμενοι πλέον του ποιοι είναι και του ποιοι μπορούν να γίνουν, αν επιλέξουν να είναι μαζί, σβήνοντας το παρελθόν και χτίζοντας ένα νέο, κοινό μέλλον, όπου τόσο το συναίσθημα όσο και τα ακόλαστα πάθη, θα μπορούν να λειτουργήσουν αρμονικά.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Vina Jackson
Μεταφραστής: Καψάλης Χρήστος
Εκδόσεις: Λιβάνης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 347
ISBN: 978-960-14-2710-2