Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Με τη βοήθεια του γοητευτικού και πανούργου Ντέιμον, η Έλενα έσωσε τον αγαπημένο της Στέφαν από τα βάθη της Σκοτεινής Διάστασης. Αλλά και οι δύο αδελφοί Σαλβατόρε υποφέρουν.
Ο Στέφαν είναι αδύναμος από τη φυλάκισή του και χρειάζεται περισσότερο αίμα απ’ όσο μπορεί να του δώσει η Έλενα, ενώ ο Ντέιμον κατά έναν περίεργο, μαγικό τρόπο έχει μεταμορφωθεί σε άνθρωπο και είναι αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να ξαναγίνει βρικόλακας – ακόμη και να επιστρέψει στην κόλαση. Αλλά τι θα συμβεί όταν κατά λάθος πάρει μαζί του και την Μπόνι;
Ο Στέφαν και η Έλενα σπεύδουν να σώσουν την αθώα φίλη τους αφήνοντας τον Ματ και τη Μέρεντιθ να προστατέψουν την πόλη τους από τα επικίνδυνα πνεύματα που έχουν καταλάβει το Φελς Τσερτς. Ένα ένα τα παιδιά υποκύπτουν στους δαίμονες. Ο Ματ και η Μέρεντιθ δεν αργούν να συνειδητοποιήσουν ότι η πηγή του κακού είναι ακόμη πιο σκοτεινή απ’ όσο θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν…

Προσωπική άποψη:
Το ξέρω πως άργησα να διαβάσω το 7ο βιβλίο της σειράς "Vampire Diaries", αλλά όπως λέει και ο σοφός μας ο λαός, κάθε πράγμα στον καιρό του. Και μιας και ο καιρός του έφτασε, το διάβασα και επανέρχομαι στην σειρά που κάποιοι λατρεύουν να αγαπούν και κάποιοι άλλοι να μισούν, με ένα βιβλίο της το οποίο, για καλή μας τύχη, ακολουθεί την γραμμή του προηγούμενου, τόσο στο ύφος της αφήγησης, όσο και στην εξέλιξη των χαρακτήρων και που τελικά, καταφέρνει να μας προσφέρει έντονες, δυναμικές στιγμές και ποικίλα συναισθήματα, ξεκαθαρίζοντάς μας παράλληλα ορισμένα πράγματα για τα οποία είχαμε απορίες, όταν η "Επιστροφή" έκανε την εμφάνισή της στα ράφια των βιβλιοπωλείων.

Η Έλενα και η παρέα της, έχουν καταφέρει να σώσουν τον Στέφαν από την φυλακή της Σκοτεινής Διάστασης όπου τον είχαν κλείσει τα σατανικά κιτσούνε και έχουν επιστρέψει στο Φελς Τσερτς. Εκεί, τα πράγματα μοιάζουν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο με τον Ντέιμον να έχει ξαναγίνει άνθρωπος, ψάχνοντας απελπισμένα τρόπους να ξαναγίνει βρικόλακας, όποιο κόστος κι αν έχει αυτό, και με τα παιδιά της πόλης να έχουν ολοκληρωτικά κυριευτεί από τα σατανικά μαλάχ που εξαπέλυσαν τα κιτσούνε, με σκοπό να καταστρέψουν την πόλη και να την αφανίσουν από τον χάρτη, μέσα από ένα λουτρό αίματος που θα τους προσφέρει την ύψιστη πηγή δύναμης. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα, τα περιθώρια στενεύουν και πλέον, δεν υπάρχει χώρος για λάθη τα οποία μπορεί να στοιχίσουν, την στιγμή που πρέπει να παλέψουν για τα μέλλον τόσων ανθρώπινων ζωών ενώ παράλληλα, θα πρέπει να ξεδιαλύνει, ο καθένας χωριστά, τα προσωπικά του συναισθήματα.

Η Smith, από το πρώτο κι όλας βιβλίο της "Επιστροφής", είχε κάνει μια σημαντική στροφή όσον αφορά τον τρόπο γραφής της. Και μπορεί στο "Σούρουπο" να μην τα κατάφερε πολύ καλά ωστόσο, στο "Ψυχές Στο Σκοτάδι", οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ανέβασε αρκετά ψηλά τον πήχη ενώ τώρα πια, στα "Μεσάνυχτα", μοιάζει να έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα το τι θέλει να κάνει, που θέλει να οδηγηθεί η ιστορία της και πως επιθυμεί να εξελιχθούν οι χαρακτήρες της. Δεν υπάρχουν αλλόκοτες, αδιευκρίνιστες συμπεριφορές αλλά αντίθετα, η κάθε μία από αυτές, αιτιολογείται επειδή είναι ξεκάθαρο από που πηγάζουν. Δεν υπάρχουν κενά στην πλοκή αφού η δυναμική της αφήγησης ακολουθεί μια πολύ συγκεκριμένη πορεία, χωρίς νεκρά σημεία και με την ένταση και την αγωνία να μην υποσκελίζονται στιγμή από άλλους, κατώτερους παράγοντες. Οι ίδιοι οι χαρακτήρες, δεν είναι πλέον απρόσιτοι αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ταυτιζόμαστε μαζί τους γιατί ακόμα κι αν δεν τους μοιάζουμε, είμαστε σε θέση τώρα πια, να τους καταλάβουμε.

Το μοναδικό ίσως μειονέκτημα του βιβλίου, έχει να κάνει με την ερωτική, εσωτερική σύγκρουση της Έλενας η οποία, για μένα, δεν δικαιολογείται, όχι απόλυτα τουλάχιστον. Και αυτό δεν το λέω επειδή στηρίζω κάποια συγκεκριμένη άκρη του debate αλλά γιατί, μέχρι και το προηγούμενο βιβλίο, δεν είχε δοθεί στο στοιχείο αυτό τόση έμφαση, ώστε να δικαιολογείται αυτή η μεταστροφή στο τελευταίο. Στον αντίποδα, και στα πολύ θετικά, οφείλω να αναφέρω την αρκετά εκτενή ανάλυση όσον αφορά τα κιτσούνε και την ιστορία τους. Η ιστορία, με την τροπή που έχει πάρει, έχει μια άμεση σύνδεση με την Ιαπωνία και τους θρύλους, κάτι το οποίο είναι ξεκάθαρο πλέον πως βασίζεται σε αληθινούς θρύλους και δοξασίες και όχι σε κάτι που η ίδια η συγγραφέας έπλασε με το νου της, προς χάριν διευκόλυνσης της δικής της ιστορίας. Έχει μελετήσει το θέμα αρκετά, μας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες για να κατανοήσουμε ορισμένα σημαντικά πράγματα και αυτό, είναι κάτι που πάντα με συγκινεί.

Με πολύ απλά λόγια, τα "Μεσάνυχτα", είναι ένα βιβλίο που λίγο-πολύ τα έχει όλα. Αγωνία και συνεχή, αδιάκοπη δράση, έντονη συναισθηματική φόρτιση, ανατροπές κι εκπλήξεις, γρίφους που πρέπει να λυθούν και μυστικά καλά κρυμμένα που αν δεν αποκαλυφθεί η αλήθεια άμεσα, μπορεί να στοιχίσουν. Η γραφή της Smith είναι σαφέστατα πιο καλή, πιο σύγχρονη και πιο φρέσκια απ' ότι στα πρώτα τέσσερα βιβλία της σειράς, γεγονός που καθιστά το βιβλίο πιο ευκολοδιάβαστο και ευκολοχώνευτο για εμάς που στο σήμερα, έχουμε διαβάσει δεκάδες βιβλία φανταστικού, πόσω μάλλον με βρικόλακες. Αναμφίβολα, είναι το καλύτερο βιβλίο της σειράς και ειλικρινά, χαίρομαι που εκδόσεις Ψυχογιός αποφάσισαν να προχωρήσουν στην έκδοση και των επόμενων καθώς το τέλος, μας αφήνει με κομμένη την ανάσα, αλλά και με υψηλές προσδοκίες για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: L. J. Smith
Μεταφραστής: Αλεξοπούλου Ευηνέλλα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2013
Αρ. σελίδων: 488
ISBN: 978-960-496-853-4