Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Lisa και ο Julien ζουν ευτυχισμένοι μαζί με τον γιο τους Oscar. Η ζωή τους θα αλλάξει ραγδαία ένα πρωί, όταν η αστυνομία θα συλλάβει την Lisa για φόνο.
Σύντομα θα καταδικαστεί σε 20 χρόνια φυλάκιση. Αποφασισμένος να αποδείξει την αθωότητα της γυναίκας του, ο Julien θα πάρει το νόμο στα χέρια του.

Προσωπική άποψη:
Γενικότερα, είμαι άνθρωπος που αγαπά τον Γαλλικό κινηματογράφο. Η αισθητική του, έχει κάτι που μου ταιριάζει, έστω και αν δεν μπορώ να το προσδιορίσω με ακρίβεια, ή να το εκφράσω με λέξεις. Δεν είναι κάτι που βλέπεις και το καταλαβαίνεις. Απλά, το νιώθεις! Εξαιτίας αυτού λοιπόν, αντί να επιλέξω να δω το "Οι Επόμενες Τρεις Μέρες", αμερικάνικο remake της ταινίας "Pour Elle", προτίμησα το αυθεντικό πράγμα, πιστεύοντας ότι η ικανοποίηση που θα δεχτώ ως θεατής, θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Δυστυχώς, οι ελπίδες μου, αποδείχθηκαν φρούδες και η ίδια η ταινία, μία φούσκα που έσκασε μες τα μούτρα μου και που με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα, με εκείνο της απογοήτευσης ωστόσο, να υπερισχύει έναντι όλων των άλλων.

Πραγματικά, δεν ξέρω που να το πιάσω και που να το αφήσω. Σίγουρα, η ταινία, ως προς την σύλληψη της κεντρικής της ιδέας, δεν είναι ούτε ξεχωριστή, ούτε πρωτότυπη. Την έχουμε δει πολλάκις να ανακυκλώνεται και σε πολλές μορφές μάλιστα, ωστόσο, καμιά φορά, δεν έχει να κάνει με την ουσία, αλλά το πως αυτή αποδίδεται. Και στην προκειμένη περίπτωση, η προσπάθεια του φουκαρά συζύγου να βγάλει από τη φυλακή της άδικα κατηγορούμενη σύζυγό του, και μαζί με το παιδί τους, να ταξιδέψουν ελεύθεροι σε άλλες πολιτείες, ερωτικές, απλά μας κάνει να βαριόμαστε μέχρι ναρκοληψίας. Ναι... μισώ τον εαυτό μου που μου επέτρεψα να βασανιστώ έτσι και μισώ της κοπέλα στο dvd club που μου μίλησε με τόσο ενθουσιασμό για την ταινία, ενισχύοντας την απόφασή μου να επιλέξω το πρωτότυπο.

Ένα έχω να πω... blockbusters και πάλι, blockbusters. Ναι, μπορεί για κάποιους να θεωρούνται η καταστροφή του σύγχρονου κινηματογράφου, όμως, πραγματικά, αν είναι να παρακολουθώ ταινίες που προσπαθούν να αναβιώσουν το νουάρ, θέλοντας να υποστηρίξουν την κουλτούρα, αρνούμενες πεισματικά οποιοδήποτε, έστω και μικρό στοιχείο δράσης και περιπέτειας, που θα προκαλέσει κάποια ένταση και αγωνία, έστω και ένα υποτυπώδες άγχος, προτιμώ χίλιες φορές μια αμερικανιά του κερατά, που τουλάχιστον, θα μου προσφέρει μιάμιση ώρα ψυχαγωγίας, ένα βράδυ Κυριακής. Προσοχή, για να μην παρεξηγηθώ... δεν έχω πρόβλημα με το νουάρ. Αντίθετα, το αγαπώ πάρα πολύ. Έχω όμως πρόβλημα με εκείνους που προσπαθούν να το αναβιώσουν, σφάζοντάς το εντέλει στο γόνατο, σαν τον Fred Cavayé. Γιατί μπορεί να αντιλαμβανόμαστε τι ήταν αυτό που στην θεωρία, ήθελε να πετύχει, την ίδια όμως στιγμή αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη είναι και η αποτυχία του.

Για τις ερμηνείες, δεν έχω λόγια, αλήθεια... Οι Diane Kruger και Vincent Lindon, όχι απλά δεν έχουν καμία απολύτως χημεία μεταξύ τους, αλλά τελικά, είναι τόσο ανεπαρκείς στους ρόλους τους, που έκαναν την καρδιά μου να πονάει, σκεπτόμενη το δράμα που θα έπρεπε κανονικά να βιώνουν. Και όχι, δεν έχει να κάνει με το αν είσαι συναισθηματικός ή όχι, έχει να κάνει με την ρεαλιστική προσέγγιση μιας υπάρχουσας κατάστασης η οποία και οδηγείται στα άκρα λόγω πίεσης και συνθηκών που απαιτούν ακραία μέτρα. Πόσο δύσκολο ήταν πια να κάνουν ένα πιο πλούσιο σενάριο, που δεν θα βάσιζε τον συναισθηματισμό του στις σιωπές και στα μεγάλα νεκρά διαστήματα. Μπορεί η τεχνική αυτή να λειτουργεί ορισμένες φορές, όχι όμως στην προκειμένη περίπτωση και σίγουρα, δεν βοήθησε και τους ίδιους του ηθοποιούς.

Μακάρι να μπορούσα να πω ότι η ταινία, αν όχι καλή, είναι έστω συμπαθητική, αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Φοβάμαι πως θα εμφανιστεί από μια γωνιά η Dolores Umbridge -ναι, εκείνη του "Harry Potter"- και θα με βάλει να γράψω για τιμωρία, "δεν πρέπει να λέω ψέματα". Είναι μια παραγωγή από την οποία, δεν λείπει ένα και δυο πράγματα, αλλά σχεδόν τα πάντα. Οι διάλογοι είναι αργόσυρτοι και φτωχοί, η δράση και η όποια ένδειξη περιπετειώδους δράσης ανύπαρκτη, η συναισθηματική προσέγγιση αφελής και άνευρη, οι ερμηνείες κακές κι αδιάφορες. Με πολύ απλά λόγια, είναι μια ταινία, που αν και δεν έχω δει το remake της, είμαι σίγουρη πως στην σύγκριση θα καταφέρει να χάσει. Δεν είναι κακό να έχει κανείς στόχους, αρκεί να μπορεί να τους πετύχει ή έστω, να τους φέρει εις πέρας, όσο καλύτερα γίνεται. Διαφορετικά, κάτσε σπίτι σου και ασχολήσου με κάτι που πραγματικά μπορείς.
Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Όλα Για Εκείνη
Είδος: Αστυνομική
Σκηνοθέτης: Fred Cavaye
Πρωταγωνιστές: Vincent Lindon, Diane Kruger, Lancelot Roch, Olivier Marchal, Hammou Graia, Liliane Rovere, Olivier Perrier, Moussa Maaskri
Παραγωγή: 2008
Διάρκεια: 96'

Επίσημο site: