ΣΥΛΛΑΒΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ - AKEELAH AND THE BEE

Συνοπτική περίληψη του έργου:

Η Akeelah λατρεύει τις λέξεις και συμμετέχει σε πολλούς διαγωνισμούς ορθογραφίας.

Αντιμέτωπη με εξάσκηση και δυσκολίες, άθελά της ενώνει τη γειτονιά στον αγώνα της να κερδίσει στον εθνικό διαγωνισμό.

Προσωπική άποψη:

Υπάρχουν εκατοντάδες ταινίες που πραγματεύονται την υλοποίηση ενός μεγάλου ονείρου. Άλλες τόσες, που θέλουν να μας πείσουν πως όλα είναι δυνατά, αρκεί να πιστέψουμε στις δυνατότητές μας και πως με την δικιά μας προσπάθεια, μπορούμε να εμπνεύσουμε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Το "Συλλαβίζοντας Το Όνειρο", αποτελεί έναν συνδυασμό των δύο παραπάνω ιδεών και το αποτέλεσμα, είναι εξαιρετικά καλό, με ένα εντεκάχρονο κορίτσι μιας παρηκμασμένης αμερικάνικης κοινότητας, να δίνει τον δικό του αγώνα να ξεχωρίσει, όχι μόνο για να ικανοποιήσει την προσωπική του ανάγκη να κάνει κάτι σημαντικό αλλά, για να εμπνεύσει, ένα κοινωνικό σύνολο που στην πραγματικότητα, είναι πολύ μεγαλύτερο απ' όσο φαντάζεται.

Η εντεκάχρονη Akeelah, έχει ζήσει μια πολύ δύσκολη ζωή. Ο πατέρας της δολοφονήθηκε όταν ήταν μόλις 6 χρόνων και διοχέτευσε όλο της τον πόνο στο να μάθει λέξεις, κάτι που ο πατέρας της αγαπούσε. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έχει ένα μεγάλο χάρισμα, ένα ταλέντο το οποίο όμως, χρειάζεται να καλλιεργηθεί. Όταν οι καθηγητές της την πιέζουν να πάρει μέρος σε διαγωνισμούς ορθογραφίας, ώστε να εκπροσωπήσει το σχολείο της στην κορυφαία διοργάνωση του είδους, αρχικά, αντιδρά αρνητικά, μην θέλοντας να τραβήξει την προσοχή πάνω της. Δεν αργεί ωστόσο να συνειδητοποιήσει πως η συμμετοχή της, σημαίνει πολύ περισσότερα απ' όσα πιστεύει. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ίδια αλλά, με ολόκληρη την κοινότητα στην οποία ανήκει που ίσως, με τη δικιά της βοήθεια, να τραβήξει πάνω της την προσοχή που χρειάζεται ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής και εκπαίδευσής της.

Σίγουρα το συγκεκριμένο story, το έχουμε συναντήσει σε διάφορες παραλλαγές. Η συγκεκριμένη όμως, μέσα από την απλότητά της, καταφέρνει να μας προσεγγίσει σε ένα συναισθηματικό επίπεδο που λίγες παραγωγές του είδους μπορούν, χωρίς να εκβιάζει τα αισθήματά μας, χωρίς να καταφεύγει σε ακρότητες και δήθεν ηθικά μηνύματα. Αυτά που θέλει η ταινία να περάσει στον θεατή, είναι πολύ ξεκάθαρα, δοσμένα με τρόπο απλό και κατανοητό, χωρίς να κρύβεται πίσω τους, κάτι περισσότερο από αυτό που φαίνεται. Ο Doug Atchison υπογράφει, τόσο το σενάριο, όσο και την σκηνοθεσία της ταινίας και χωρίς να πετυχαίνει τελικά κάποιον άθλο, καταφέρνει να μας σερβίρει μια ενδιαφέρουσα ταινία, που μας κεντρίζει το ενδιαφέρον και κατά παράδοξο τρόπο, μας κάνει να αγωνιούμε μέχρι το τέλος για την εξέλιξή της. Και παρά το γεγονός ότι το φινάλε είναι το ιδανικό, δεν ενοχλούμαστε γιατί βαθιά μέσα μας, έτσι θέλουμε και έτσι πιστεύουμε πως θα έπρεπε να είναι τα πράγματα.

Η Keke Palmer, εμφανίζεται στο ρόλο της Akeelah ικανοποιητικά και επάξια, εκφράζοντας απόλυτα, τόσο συναισθηματικά όσο και οπτικά, τη μειονότητα την οποία, κινηματογραφικά εκπροσωπεί. Ο Laurence Fishburne, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ταινία καθώς, υποδύεται τον προγυμναστή της Akeelah και είναι ομολογουμένως, εντυπωσιακός και πληθωρικός, όπως σε κάθε του εμφάνιση. Συνδυάζει απόλυτα, την πατρική, στοργική φιγούρα που φέρει στις πλάτες της τα δικά της βάσανα, με εκείνη του αυστηρού καθηγητή, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, είναι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνει και αφοσιωμένος στο σκοπό του. Οι συμπληρωματικοί χαρακτήρες, είναι εξίσου καλοί σε αυτό που καλούνται να υποστηρίξουν, με τους Curtis Armstrong και Angela Bassett να μας προσφέρουν, ένα touch παραπάνω.

Μπορεί η ιστορία της Akeelah να μην αποτελεί πρώτη κινηματογραφική επιλογή, άλλωστε κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο δεδομένης της παλαιότητάς της όμως, για παρακολούθηση στο dvd του σαλονιού σας, παρέα με αγαπημένους φίλους και αράζοντας στον καναπέ, είναι ό,τι πρέπει. Υπάρχει συναίσθημα που δεν είναι επιφανειακό, υπάρχουν μηνύματα τα οποία είναι απλά και κατανοητά και υπάρχει και μια εξέλιξη η οποία, παρά του ιδανικού του πράγματος, δεν στερείται ρεαλιστικότητας. Γιατί, όταν παλεύουμε για κάτι, μπορούμε να το πετύχουμε, ακόμα κι αν μερικές φορές, αμφιβάλλουμε ακόμα κι εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Γιατί όταν αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να παλέψουμε άλλο, πάντα υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι να μας στηρίξουν και να μας βοηθήσουν, τόσο γιατί πιστεύουν σε μας, όσο και γιατί, ξεχωρίζουν κι εκείνοι κατά μία έννοια, μέσα από τη δικιά μας προσπάθεια. Σε αυτές τις ιδέες βασίζεται η ταινία και καλό θα ήταν, να της υιοθετήσουμε όλοι στην καθημερινότητά μας, φτάνοντας τις δυνατότητές μας στα όριά τους.

Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:

Ελλ. τίτλος: Συλλαβίζοντας Το Όνειρο

Είδος: Κοινωνική

Σκηνοθέτης: Doug Atchison

Πρωταγωνιστές: Laurence Fishburne, Keke Palmer, Curtis Armstrong, Angela Bassett, J.R. Villarreal, Sean Michael, Sahara Garey, Lee Thompson Young, Jumper Lark, Julito McCullum, Erica Hubbard, Eddie Steeples, Tzi Ma

Παραγωγή: 2006

Διάρκεια: 112'

Επίσημο site:

http://www.akeelahandthebee.com/

Read More

PGA AWARDS 2013 - ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

Η ισχυρότερη από όλες τις συντεχνίες στα κινηματογραφικά πράγματα των Η.Π.Α., η Ένωση Παραγωγών Αμερικής (Producers Guild of America), ανακοίνωσε τις υποψηφιότητες της για το έτος που μόλις έφυγε. Αναλυτικά οι υποψηφιότητες:

THEATRICAL MOTION PICTURE NOMINEES

Καλύτερη Ταινία:

Argo

Les Miserables

Zero Dark Thirty

Lincoln

Silver Linings Playbook

Life Of Pi

Beasts Of The Southern Wild

Moonrise Kingdom

Django

Skyfall

Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων:

Brave

Wreck-It Ralph

Frankenweenie

ParaNorman

Rise of the Guardians

Καλύτερο Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους:

The Gatekeepers

Searching For Sugar Man

A People Uncounted

The Island President

The Other Dream Team

TELEVISION NOMINEES

The Norman Felton Award For Outstanding Producer Of Episodic Television, Drama:

Breaking Bad (AMC)

Downton Abbey (PBS)

Game Of Thrones (HBO)

Homeland (Showtime)

Mad Men (AMC)

The Danny Thomas Award For Outstanding Producer Of Episodic Television, Comedy:

30 Rock (NBC)

The Big Bang Theory (CBS)

Curb Your Enthusiasm (HBO)

Louie (FX)

Modern Family (ABC)

The Award For Outstanding Producer Of Non-Fiction Television:

American Masters (PBS)

Anthony Bourdain: No Reservations (Travel Channel)

Deadliest Catch (Discovery Channel)

Inside The Actors Studio (Bravo)

Shark Tank”(ABC)

The Award For Outstanding Producer Of Live Entertainment & Talk Television:

The Colbert Report (Comedy Central)

Jimmy Kimmel Live (ABC)

Late Night With Jimmy Fallon (NBC)

Real Time With Bill Maher (HBO)

Saturday Night Live (NBC)

The Award For Outstanding Producer Of Competition Television:

The Amazing Race (CBS)

Dancing With The Stars (ABC)

Project Runway (Lifetime)

Top Chef (Bravo)

The Voice (NBC)

The Award For Outstanding Sports Program:

24/7 (HBO)

Catching Hell (ESPN)

The Fight Game With Jim Lampley (HBO)

On Freddie Roach (HBO)

Real Sports With Bryant Gumbel (HBO)

The Award For Outstanding Children’s Program:

Good Luck Charlie (Disney Channel)

iCarly (Nickelodeon)

Phineas And Ferb (Disney Channel)

Sesame Street (PBS)

The Weight Of The Nation For Kids: The Great Cafeteria Takeover (HBO)

The Award For Outstanding Digital Series:

30 Rock: The Webisodes (www.nbc.com)

Bravo’s Top Chef: Last Chance Kitchen (www.bravotv.com)

Dexter Early Cuts: All In The Family (www.sho.com)

The Guild (www.watchtheguild.com)

H+ The Digital Series (www.youtube.com/user/HplusDigitalSeries)

Red vs. Blue (www.roosterteeth.com)

Read More

ADG AWARDS 2013 - ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

Ανακοινώθηκαν από την Ένωση Καλλιτεχνικών Διευθυντών (ΑDG) οι υποψηφιότητες για την 17η απονομή βραβείων σχεδιασμού παραγωγής. Oι νικητές θα ανακοινωθούν το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου στο ξενοδοχείο Beverly Hilton.

Ταινίες εποχής:

"Anna Karenina" - Sarah Greenwood

"Argo" - Sharon Seymour

"Django" - J. Michael Riva

"Les Miserables" - Eve Stewart

"Lincoln" - Rick Carter

Ταινίες φαντασίας:

"Cloud Atlas" - Uli Hanisch & Hugh Bateup

"Life Of Pi" - David Gropman

"Prometheus" - Arthur Max

"The Dark Knight Rises" - Nathan Crowley & Kevin Kavanaugh

"The Hobbit: An Unexpected Journey" - Dan Hannah

Σύγχρονες ταινίες:

"Flight" - Nelson Coates

"Skyfall" - Dennis Gassner

"The Best Exotic Marigold Hotel" - Alan MacDonald

"The Impossible" - Eugenio Caballero

"Zero Dark Thirty" - Jeremy Hindle

Read More

WRITERS GUILD AWARDS 2013 - ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

Η Ένωση Σεναριογράφων της Αμερικής, συνεχίζοντας να αποκλείει από τις υποψηφιότητές της όλους όσους δεν ανήκουν στην ένωσή τους, πράγμα που δεν είναι και πολύ δίκαιο αν θέλετε τη γνώμη μου, ανακοίνωσε και φέτος την λίστα της. Οι υποψηφιότητες αναλυτικά:

Καλύτερο Αυθεντικό Σενάριο:

"Zero Dark Thirty" - Mark Boal

"Moonrise Kingdom" - Wes Anderson & Roman Coppola

"The Master" - Paul Thomas Anderson

"Flight" - John Gatins

"Looper" - Rian Johnson

Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο:

"Argo" - Chris Terrio

"Life Of Pi" - David Magee

"Lincoln" - Tony Kushner

"The Perks Of Being A Wallflower" - Stephen Chbosky

"Silver Linings Playbook" - David O. Russell

Καλύτερο Σενάριο Ντοκιμαντέρ:

"The Invisible War" - Kirby Dick

"Mea Maxima Culpa: Silence In The House Of God" - Alex Gibney

"Searching For Sugar Man" - Malik Bendjelloul

"The Central Park Five" - Ken Burns, Sarah Burns & David McMahon

"West Οf Memphis" - Amy Berg &Billy McMillin

"We Are Legion: The Story Οf Τhe Hacktivists" - Brian Knappenberger

Read More

VIDEOS ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ, "ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ"

Μπορεί να μιλήσαμε για την πρώτη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου μου, "Ξεπεσμένοι Άγγελοι", μπορεί να σας μετέφερα το κλίμα της βραδιάς, τις εντυπώσεις και τη συγκίνησή μου όμως, τα videos, έχουν ίσως να σας πουν, ακόμα περισσότερο. Γι' αυτό και θέλω να μοιραστώ μαζί σας μερικές καταγεγραμμένες με οπτικά μέσα, στιγμές της βραδιάς. Τα videos, μιλάνε από μόνα τους.

Ευχαριστώ τη Νικολέτα Κατσιούλη και την Angelina, που τράβηξαν τα παραπάνω videos.

Read More

Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΓΚΑΤΣΜΠΥ

Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:

Μερικοί έλεγαν ότι υπήρξε Γερμανός κατάσκοπος, αλλά ότι είχε σχέσεις με κάποια βασιλική οικογένεια της Ευρώπης.

Όλοι σχεδόν εκμεταλλεύτηκαν τη μυθική φιλοξενία του. Και ήταν μυθική. Στην εξαίσια κατοικία του στο Λονγκ Άιλαντ έδινε τα πιο εκθαμβωτικά πάρτι και το περίεργο σ' αυτά ήταν ότι ελάχιστοι γνώριζαν ποιος ήταν ο οικοδεσπότης τους. Φαινόταν να είναι ένας άνθρωπος χωρίς ρίζες, χωρίς ιστορία, ένας άνθρωπος που τα μάτια του διαρκώς αναζητούσαν εκείνη την ξέχωρη λάμψη για κάτι πρωτόγνωρο... για έναν άνθρωπο σπάνιο σαν διαμαντόπετρα.

Ο "Υπέροχος Γκάτσμπυ" είναι μια απ' τις πιο γοητευτικές ερωτικές ιστορίες του εικοστού αιώνα. Σ' αυτό το μυθιστόρημα, ο F.S. Fitzgerald κατορθώνει να εκφράσει με συγκινητικό τρόπο τις ψευδαισθήσεις του έρωτα μέσα στο λαμπερό περιβάλλον της νεοϋρκέζικης αριστοκρατίας.

Προσωπική άποψη:

Όταν το μυθιστόρημα του Fitzgerald εκδόθηκε το 1925, δεν βρήκε την αναγνώριση που του άξιζε. Πολλές οι συμπτώσεις και τα γεγονότα, κοινωνικά και πολιτικά, που μεσολάβησαν και έτσι, η προσοχή στράφηκε σε αυτά και ο κόσμος, δε είχε τη διάθεση να ασχοληθεί μαζί του και να του δώσει, την πρέπουσα σημασία. Όμως τα μεγάλα έργα, τελικά, βρίσκουν το δρόμο τους, ακόμα κι αν χρειαστεί να περάσει καιρός για να αναγνωριστούν και η ιστορία του Fitzgerald, είναι μία από αυτές. Σήμερα, η ιστορία του "Υπέροχου Γκάτσμπυ" θεωρείται ένα από τα κορυφαία αριστουργήματα της αγγλόφωνης λογοτεχνίας του 20ου αιώνα και όχι άδικα καθώς, μέσα από τις σελίδες του, εκφράζεται η ιδεολογία και τα συναισθήματα του αμερικάνικου λαού, σε μια εποχή ματαιοδοξίας και ψευδαισθήσεων που δεν περίμενε τις εξελίξεις που θα ακολουθούσαν και θα άλλαζαν, τα πάντα.

Η ιστορία του Γκάτσμπυ, είναι μια ιστορία έρωτα και αγάπης, αφοσίωσης και πίστης, σε σχέσεις, ιδανικά και αξίες, που είναι όμως χτισμένα πάνω σε χαλάσματα, στην ουτοπική φαντασίωση της ολοκλήρωσης και κατάκτησης του ανέφικτου. Ό,τι κάνει ο Γκάτσμπυ, προέρχεται από την απεγνωσμένη του επιθυμία να κατακτήσει τον έρωτα που έχασε και όμως, παρά τα χρόνια που μεσολάβησαν από τη γέννησή του, δεν έσβησε αλλά αντίθετα, μεγάλωσε και φούντωσε και τελικά, τον οδήγησε στο φαινομενικό απόγειο και την καταστροφή του. Ο έρωτάς του για την Νταίζυ, ειλικρινής και απόλυτος, ολοκληρωτικά δοσμένος σε εκείνη χωρίς να ζητάει τίποτα περισσότερο από όλα εκείνα που κάποτε του έταζε. Και εκείνη, γοητευμένη και παραδομένη σε όλα όσα τις προσέφερε, χωρίς ωστόσο να δίνει την ψυχή της γιατί στο βάθος της ψυχής της, αν ποτέ είχε τέτοια, ήταν δεσμευμένη με άλλα πράγματα, λιγότερο σημαντικά και όμως, στα δικά της μάτια, απόλυτα σπουδαία.

Ο Fitzgerald αφηγείται μέσα από τα μάτια ενός τρίτου την ιστορία του Γκάτσμπυ που είναι ο απόλυτος εκπρόσωπος μια χαμένης γενιάς, μιας γενιάς που πίστευε πως έχει τη δύναμη να κατακτήσει τον κόσμο, που πίστευε ότι τα είχε καταφέρει. Και όμως, η γενιά αυτή, δεν είχε νικητές, μονάχα χαμένους στο βωμό μιας δόξας που όσο γρήγορα ήρθε, άλλο τόσο γρήγορα έσβησε. Μιας γενιάς που πίστευε πως είχε κατακτήσει τα πάντα ενώ στην πραγματικότητα, δεν είχε κατακτήσει τίποτα απλώς, είχε ξεκλέψει μερικές στιγμές αναγνωρισιμότητας, πολυτέλειας, έρωτα, άκαιρης φήμης και που ζούσε με την ψευδαίσθηση πως κάτω από το πέπλο όλων αυτών, μπορούσε να κρύψει την αλήθεια. Όμως η αλήθεια, όσο κι αν προσπαθούμε, δεν μένει κρυφή για πολύ, όχι όταν όλα γύρω μας συνηγορούν στο να αποδοθεί δικαίωση, έστω κι αν δεν είναι ολοκληρωτική και απόλυτη.

Οι χαρακτήρες του Fitzgerald είναι ολοκληρωμένοι, ειλικρινώς σκιαγραφημένοι, απόλυτοι εκπρόσωποι της εποχής όπου το αμερικάνικο όνειρο, δεν θυμίζει σε τίποτα την σημερινή, ευτελή έννοια που το έχει αποδοθεί. Ο Γκάτσμπυ, ζει για την δικαίωση του έρωτα, αγαπώντας τον έρωτα και όλα όσα εκείνος συμβολίζει στα μάτια του. Η Νταίζυ πάλι, ζει για την ίδια τη ζωή. Είναι η προσωποποίηση της αυταρέσκειας, ένας άνθρωπος που με το πέρασμα των χρόνω, έχασε όποια αθωότητα μπορεί να είχε κάποτε, παραδομένη στην χλιδή και την πολυτέλεια, ένας άνθρωπος που δεν θέλει να δώσει τίποτα και παράλληλα, θέλει να της δίνουν τα πάντα, όχι γιατί πραγματικά το αξίζει αλλά γιατί, πιστεύει ότι το αξίζει, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες για τους άλλους. Και οι δυο του μαζί, εκπροσωπούν τις πτυχές ενός συλλογικού ονείρου, του ονείρου ενός λαού, ενός κόσμου, μιας εποχής που έσβησε, όπως ακριβώς γεννήθηκε και τελικά, χάθηκε στη λήθη των χαμένων ψευδαισθήσεων, πληρώνοντας τις επιλογές του.

Το βιβλίο αυτό, είναι ένας ύμνος στη ζωή που κάποιοι ήθελαν να έχουν την ίδια στιγμή που ζούσαν μια εντελώς διαφορετική, προσπαθώντας να διεκδικήσουν το όνειρό τους. Είναι ένα ύμνος στις ανθρώπινες επιθυμίες και στην εθελοτυφλία μας απέναντι σε αυτά που δεν θέλουμε να δούμε, που πιστεύουμε πως είναι διαφορετικά απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Και ο Γκάτσμπυ, είναι ένας πραγματικά υπέροχος άνθρωπος, που αφήνεται και παρασύρεται και τελικά, πληρώνει πολύ ακριβά το τίμημα, φτάνοντας σε ένα αδιέξοδο τέλος χωρίς επιστροφή, έχοντας γευτεί μερικές στιγμές ενός παρελθόντος που νοσταλγούσε και όμως, δεν μπορούσε να υπάρξει στα αλήθεια. Είναι ο ύμνος στην ελπίδα και τον ρομαντισμό μιας εποχής που πέρασε και χάθηκε, αφήνοντας πίσω της έργα όπως αυτά για να μας θυμίζουν πως κάποτε υπήρξε. Και πραγματικά, είναι πολύ κρίμα που ο Fitzgerald δεν έζησε αρκετά για να δει το μυθιστόρημά του να απογειώνεται και να μένει στην ιστορία, γραμμένο με χρυσά, ένδοξα γράμματα και εμείς, πολύ τυχεροί που έχουμε αυτή τη δυνατότητα.

Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:

Συγγραφέας: F.S. Fitzgerald

Μεταφραστής: Κονδύλης Φώντας

Εκδόσεις: Πατάκης

Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία

Έτος Έκδοσης: 2000

Αρ. σελίδων: 232

ISBN: 978-960-378-541-5

Read More

ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ - A LITTLE BIT OF HEAVEN

Συνοπτική περίληψη του έργου:

Η Marley Corbett είναι μια πολύ επιφυλακτική γυναίκα. Μαθαίνει πως έχει καρκίνο και δεν της μένει πολύ χρόνος ζωής.

Όταν θα βρει το ταίρι της στον έρωτα, αισθάνεται πως το να ερωτευτεί είναι πιο επικίνδυνο από το να πεθάνει.

Προσωπική άποψη:

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πω για την ταινία αυτή. Χθες βράδυ, και αφού είχα ολοκληρώσει τη θέασή της, η άποψή μου, ήταν πιο επιεικής και η αίσθηση που μου άφησε, αρκετά τρυφερή και γλυκιά, ίσως και αισιόδοξη. Όμως μια νέα μέρα ξημέρωσε, ο ενθουσιασμός και η καλή διάθεση υποχώρησαν κάπως, δίνοντας τη θέση τους στη λογική, αναγκάζοντάς με να προβληματιστώ σε έναν βαθμό. Το "Ένας Μικρός Παράδεισος", είναι μια καλή ή μια κακή ταινία; Και όσο κι αν θα ήθελα να την κατατάξω σε μία από τις δύο κατηγορίες τελικά, μάλλον θα πρέπει να καταλήξω κάπου στη μέση, όχι για να βρω την χρυσή τομή αλλά γιατί στο σύνολό της, είναι μια μέτρια παραγωγή που έχει, εξίσου θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά, χωρίς κάποια από αυτά να υπερτερούν ουσιαστικά.

Η Marley είναι μια νέα, όμορφη, δραστήρια και πετυχημένη γυναίκα, που ξέρει ακριβώς τι θέλει από τη ζωή της και το διεκδικεί χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά. Όμως η μοίρα της παίζει ένα πολύ σκληρό παιχνίδι και ανακαλύπτει πως, πάσχει από καρκίνο στο κόλον, και όχι, δεν είναι τόσο αστείο όσο ίσως ακούγεται. Η νέα αυτή κατάσταση, την κάνει να αναθεωρήσει τη ζωή της, τις προτεραιότητές της, τις σχέσεις της με τους ανθρώπους γύρω της καθώς, και τη στάση της απέναντι στο θέμα του έρωτα που μοιάζει να της χτυπά την πόρτα την πιο κατάλληλη και ταυτόχρονα, την πιο ακατάλληλη στιγμή. Και κάπου εδώ νομίζω τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα. Κατά πόσο πρέπει να συνεχίσει το Hollywood να εκμεταλλεύεται μια τόσο δύσκολη και θανατηφόρα ασθένεια, θέλοντας να πάρει τα λεφτά μας, να εκβιάσει τα συναισθήματά μας και τελικά, να κλέψει το δάκρυ μας. Προσωπικά, θεωρώ πως αν όλα τα παραπάνω γίνονται με σεβασμό, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα καθώς, μιλάμε για μια πραγματικότητα που λίγο έως πολύ, όλοι μας βιώνουμε μέσα στη ζωή μας.

Η Nicole Kassell, είναι αναμφίβολα μια ταλαντούχα σκηνοθέτις και δεδομένου του υλικού που έχει στη διάθεσή της, κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, προσφέροντάς μας ένα αποτέλεσμα που οπτικά κι αισθητικά, μας ικανοποιεί πλήρως, εστιάζοντας εκεί ακριβώς που πρέπει, την ώρα που πρέπει, τηρουμένων κάποιων αναλογιών. Από 'κει κι έπειτα, δεν μπορεί να κάνει και θαύματα καθώς το σενάριο, κακά τα ψέματα, έχει πολλές τρύπες. Σε έναν βαθμό, καταφέρνει να μας μεταδώσει ένα αισιόδοξο μήνυμα για τη σχέση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, όπως καταφέρνει να μας περάσει μέσα από τα διάφορα στάδια που περνάει ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει μια τόσο κρίσιμη κατάσταση, έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Αλλά όπως και να το κάνουμε, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι την ίδια στιγμή, δεν έχει ταυτότητα, μεταπηδώντας από το ένα είδος στο άλλο και από πολλές, διαφορετικές αισθητικά, οπτικές γωνίες που πολύ απλά, δεν δένουν και δεν μπορούν να συνυπάρξουν.

Η Kate Hudson είναι μια ηθοποιός που αγαπώ και που μου είναι, ιδιαίτερα συμπαθής, τόσο φυσιογνωμικά, όσο κι αισθητικά. Όμως νομίζω πως πρέπει να αρχίσει να αναθεωρεί τις επιλογές της καθώς, κινδυνεύει να γίνει εντελώς προβλέψιμη και ο κόσμος να αρχίσει να πιστεύει πως δεν έχει, τίποτα άλλο πια να δώσει. Ο Μεξικανός Gael Garcia Bernal από την άλλη, μπορεί να είναι χαριτωμένα μπουνταλάς και γλυκούλης όμως, ειλικρινά, δεν το έχει. Ή για να είμαι δίκαιη, δεν έχω ιδέα αν το έχει γενικά όμως στην προκειμένη περίπτωση, πέραν του να είναι μια συμπαθητική φυσιογνωμία, δεν πετυχαίνει τίποτα περισσότερο. Δεν σε πείθει και η χημεία του με την Hudson, είναι ανύπαρκτη. Απόλαυση βέβαια είναι οι δεύτεροι ρόλοι που αν και δεν έχουν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και να λάμψουν μπροστά σε ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο που μοιάζει, μάλλον άχρωμο. Δεν χρειάζεται να πούμε πως την Kathy Bates την αγαπάμε κάθε φορά που την βλέπουμε, όλο και περισσότερο, σωστά;

Με άλλα λόγια, το "Ένας Μικρός Παράδεισος", είναι μια ταινία που θα σας αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση και με συναισθήματα, μάλλον ανάμεικτα. Σίγουρα, δεν είναι μια ταινία σταθμός, ούτε ένα μάθημα ζωής ωστόσο, ίσως και να σας προβληματίσει σε κάποια επίπεδα, έστω και σε όχι τόσο μεγάλο βαθμό. Από την άλλη, δεν μια ταινία που θα χαρακτηρίζαμε διασκεδαστική, ο θάνατος ποτέ δεν μπορεί να είναι διασκεδαστικός, ακόμα κι όταν είναι επικείμενος, και δυστυχώς η ταινία είναι προβλέψιμη, υπερβολικά προβλέψιμη, από την αρχή μέχρι το τέλος, αποφεύγοντας παρ' όλα ταύτα, ευτυχώς, ένα μη ρεαλιστικό και ακραίο συναισθηματικά φινάλε, επιτρέποντας στα συναισθήματά μας να κυλήσουν ελεύθερα και όχι καταπιεστικά. Μια ταινία που δεν θα σας κάνει να βαρεθείτε ή να μετανιώσετε που την επιλέξατε αλλά επίσης μια ταινία που δεν θα θυμάστε για πολύ.

Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:

Ελλ. τίτλος: Ένας Μικρός Παράδεισος

Είδος: Αισθηματική

Σκηνοθέτης: Nicole Kassell

Πρωταγωνιστές: Kate Hudson, Gael Garcia Bernal, Lucy Punch, Kathy Bates, Whoopi Goldberg, Peter Dinklage, Romany Malco, Treat Williams, Rosemarie DeWitt, Alan Dale

Παραγωγή: 2011

Διάρκεια: 106'

Επίσημο site:

http://happyending-movie.com/index.html

Read More