Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
«Όλη η ομορφιά του κόσμου κλείνεται μέσα σε τούτο εδώ το μυθιστόρημα, αυτό το λογοτεχνικό κόσμημα, που ξεχειλίζει από περιπέτειες, από όνειρα που βγαίνουν αληθινά κι από μια λαχτάρα που πηγάζει από την αγάπη. Μια αλληγορία για τη ζωή, γραμμένη με μαεστρία… στο πνεύμα βιβλίων που έχουν γίνει κλασικά. Μια ιστορία που ξεχειλίζει από αγνότητα και θα μιλήσει στην καρδιά όλων των αναγνωστών»

Προσωπική άποψη:
"Πρέπει να το διαβάσεις!" ήταν τα λόγια της Βιβής, της κοπέλας που δουλεύει στο κεντρικό βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Διόπτρα κι έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στην κρίση της, δεν δίστασα στιγμή. Παρά τον περίεργο τίτλο του και το ακόμα πιο περίεργο θέμα του, το "Η Κότα Που Ονειρευόταν Να Πετάξει", είναι ένα βιβλίο που από την πρώτη κιόλας στιγμή, κίνησε την περιέργειά μου. Ίσως, τώρα, να αναρωτιέστε τι το ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένα βιβλίο του οποίου η πρωταγωνίστρια είναι μια κότα, ίσως μάλιστα, να μπείτε και στην διαδικασία να το κοροϊδέψετε και αυτό, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί θα έχετε καταλήξει σε εύκολα και βιαστικά συμπεράσματα τα οποία, ωστόσο, είμαι βέβαιη πως είναι εντελώς λάθος, κάτι που θα διαπιστώσετε και οι ίδιοι αν του δώσετε μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία που πραγματικά, αξίζει.

Πρωταγωνίστρια του βιβλίου αυτού, είναι η Μπουμπουκίτσα. Μια κότα η οποία ζει σε μια φάρμα με μοναδικό προορισμό να γεννάει αυγά τα οποία οι αγρότες και ιδιοκτήτες της φάρμας, εκμεταλλεύονται για το προσωπικό τους κέρδος. Και η Μπουμπουκίτσα, κάθε μέρα που περνάει, μαραζώνει επειδή δεν μπορεί να κρατήσει κάποιο από τα αυγά αυτά κοντά της, να το κλωσήσει και να του δώσει ζωή, αποκτώντας το δικό της πουλάκι που θα μεγαλώσει με αγάπη και τρυφερότητα. Και κάθε μέρα, το σώμα της, εξασθενεί όλο και περισσότερο μέχρι που δεν μπορεί να κάνει άλλα αυγά και η ίδια, καταλήγει να χαρακτηρίζεται "σκαρταδούρα", να είναι δηλαδή άχρηστη και ανίκανη, ένα περιττό βάρος που πρέπει οι αγρότες να ξεφορτωθούν και που όλα τα υπόλοιπα ζώα περιφρονούν. Όταν όμως και η ίδια πιστεύει πως όλα έχουν τελειώσει για εκείνη, βρίσκει ένα έρημο αυγό και ξαφνικά νιώθει να της δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσει αυτό που πάντα ήθελε. Ένα δικό της μωρό, με όποιο κόστος και όποιες συνέπειες κι αν έχει αυτό.

Οφείλω να ξανατονίσω στο σημείο αυτό πως η ιστορία αυτή δεν είναι καθόλου επιπόλαιη αλλά αντίθετα, άκρως αλληγορική και με πολλά, βαθιά νοήματα, τα οποία δεν χρειάζεται να σκαλίσουμε για να τα βρούμε κάτω από την επιφάνεια. Είναι εκεί, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, προσφέρονται απλόχερα στον αναγνώστη με τον πιο απλό και άμεσο τρόπο. Με έναν τρόπο που μονάχα η αλήθεια μπορεί να φέρει, που μονάχα η αγάπη και η τρυφερότητα μπορούν να μεταδώσουν. Είναι μια σύντομη ιστορία μεν, που ωστόσο, μέσα από τις σελίδες της, καταφέρνει να θίξει και μάλιστα με τρόπο παραπάνω από εύστοχο, τόσα πολλά ζητήματα που θα ήταν τρομερά δύσκολο να μεταφέρει κανείς μέσα σε ένα κείμενο μερικών μόλις παραγράφων. Αλλά και το να το κάνει, θα είναι πολύ λίγο μπροστά σε αυτό που ζει ο αναγνώστης ανακαλύπτοντάς τα μόνος του μέσω της ανάγνωσης, κάτι που τελικά, ίσως και να είναι το μεγαλύτερο ζητούμενο.

Το βιβλίο αυτό, είναι ένας ύμνος στη μητέρα που όσο δεινά και να καλείται να αντιμετωπίσει στη διάρκεια της ζωής της, είναι η μοναδική που μπορεί να αναστήσει ένα αδύναμο και ανήμπορο πλάσμα, όπως είναι ένα μωρό, με όπλα της την αγάπη, την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία. Είναι η ιστορία όλων εκείνων που είναι διαφορετικοί από τη μάζα και τολμάνε να υπερασπιστούν την διαφορετικότητά τους, ζώντας όπως η καρδιά τους ορίζει, ακόμα κι αν αυτό τους απομονώσει. Είναι μια ιστορία για τα όνειρα που μπορεί να βγούνε αληθινά, αρκεί να τα κυνηγήσουμε, ακόμα κι αν στο βωμό της ευτυχίας μας, αναγκαστούμε να θυσιάσουμε κάτι σημαντικό, ίσως και τη ζωή μας την ίδια. Είναι μια ιστορία που αποδεικνύει πως μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει, αλλά αυτή που μεγαλώνει ένα παιδί και στερείται τα πάντα γι' αυτό. Είναι η ιστορία μιας μάνας που βρίσκει τη δύναμη να σπρώξει το παιδί της στο να ανοίξει τα φτερά του και να χαράξει το δικό του μονοπάτι, κάτι που σήμερα, φαντάζει πιο σύγχρονο και αληθινό από ποτέ.

Η Κορεάτισα συγγραφέας, Sun-Mi Hwang, μέσα από τη νουβέλα της αυτής, καταφέρνει να μας μεταφέρει όλα έχω αναφέρει παραπάνω και ακόμα περισσότερα. Μια νουβέλα για την απάρνηση, την ελπίδα, τα όνειρα, του τι σημαίνει πραγματικά οικογένεια, για την φιλία, τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση κόντρα στις αντιξοότητες και τα προγνωστικά, τον θάνατο, μα πάνω απ' όλα για την αγάπη, την υπέρμετρη εκείνη δύναμη που ορίζει το ποιοι είμαστε και το ποιοι γινόμαστε στην πορεία της ζωής μας, ακολουθώντας τα μονοπάτια που εκείνη μας οδηγεί άπαξ και την συναντήσουμε, μην αφήνοντάς μας άλλη επιλογή. Την αγάπη, που καθορίζει το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον μας, που την ίδια στιγμή τροφοδοτεί αλλά και στερεύει την ελπίδα μας. Την αγάπη που είναι η αρχή και το τέλος όλων. Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο πως το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί best-seller στην χώρα της συγγραφέως, ούτε ότι μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο και είμαι βέβαιη πως όποιος το διαβάσει θα το αγαπήσει και δεν θα το ξεχάσει ποτέ.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sun-Mi Hwang
Μεταφραστής: Καλλιοντζή Αναστασία
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 160
ISBN: 978-960-364-691-4

Το review ανέβηκε επίσης στο Culturenow.gr:
http://www.culturenow.gr/26933/vivlio-h-kota-poy-oneireyotan-na-petaksei-sun-mi-hwang