Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Αλεξία, μια νεαρή δικηγόρος από τον Καναδά, φτάνει στο Διακοφτό, το χωριό του πατέρα της, αποφασισμένη να εκπληρώσει την τελευταία του επιθυμία και να βρει την ετεροθαλή αδερφή της, αυτήν που ο ίδιος ο πατέρας είχε κρατήσει μακριά της για μια ολόκληρη ζωή. Έτσι, η Αλεξία βρίσκεται σε μια χώρα που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, σε έναν τόπο για τις συνήθειες και την κουλτούρα του οποίου δεν ξέρει τίποτα – και, σαν να μην έφταναν αυτά, καλείται να αντιμετωπίσει ένα σόι που κουβαλά αμέτρητα μυστικά.
Πράγματι, η οικογένεια Σαρινόπουλου έχει σημαδευτεί σκληρά από τραγικά συμβάντα, από τον πόλεμο και από ένα στίγμα ηθικό για το οποίο το χωριό κουτσομπολεύει ακόμα. Το ταξίδι της Αλεξίας, αλλά και το ταξίδι που είχε κάνει στο χωριό κι ο μετανάστης πατέρας της είκοσι πέντε χρόνια πριν, βρίσκονται, σιγά σιγά, στη σκιά της σφαγής των Καλαβρύτων, της τραγωδίας που άλλαξε για πάντα το πεπρωμένο της οικογένειας.
Πότε με τη φωνή της Αλεξίας και πότε με τη φωνή του πατέρα της, Νικόλα, αυτό το βαθύτατα τρυφερό μυθιστόρημα διηγείται την ιστορία ενός τρομερού μυστικού που κακοφορμίζει στα σπλάχνα μιας ολόκληρης οικογένειας, ώσπου να φανερωθεί η αλήθεια που θα γιατρέψει την παμπάλαιη πληγή.

Προσωπική άποψη:
Η Στέλλα Λεβεντογιάννη-Χάρβι είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση συγγραφέα. Αν και ελληνικής καταγωγής, έχει γεννηθεί στο Κάιρο και έχει μεγαλώσει στον Καναδά. Παρ' όλα ταύτα, ποτέ δεν έχασε επαφή με τις ρίζες της. "Οι Κόρες Του Νικόλα", το πρώτο της μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε στο εξωτερικό από τις εκδόσεις Signature, φανερώνει ξεκάθαρα την αγάπη της για τον τόπο καταγωγή της, και αυτός είναι ίσως ο βασικός λόγος που οδήγησε τις εκδόσεις Ψυχογιός στην απόφαση να εκδώσουν το βιβλίο της και στη χώρα μας. Όσοι διαβάζετε τακτικά το blog μου, θα γνωρίζετε πολύ καλά πως το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, δεν είναι από τα πλέον αγαπημένα μου. Παρ' όλα ταύτα, το βιβλίο αυτό, είχε κάτι που μου κίνησε την περιέργεια από την πρώτη στιγμή, άσχετα από το αν τελικά την ικανοποίησε ή όχι.

Η Αλεξία έμεινε ορφανή από μητέρα στα οχτώ της μόλις χρόνια, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά να φροντίζει τον πατέρα της, ο οποίος συναισθηματικά και ψυχολογικά κατέρρευσε όταν έχασε τη σύζυγό του, κάτι που τον ώθησε στο να εγκαταλείψει για ένα διάστημα την ίδια του την κόρη και να επιστρέψει στην Ελλάδα, από τον Καναδά όπου είχε μεταναστεύσει και χτίσει και μια νέα ζωή. Απ' όταν γύρισε και πάλι σε εκείνην, έμεινε στο πλευρό της χωρίς να φύγει μακριά της ποτέ ξανά. Και μια μέρα, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, ο Νικόλας φεύγει από τη ζωή αφήνοντας στην Αλεξία ένα κουτί που πρέπει να παραδώσει σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, κι ένα φορτίο πιο βαρύ απ' όσο μπορεί εκείνη ν' αντέξει. Η Αλεξία, έχει μια αδερφή για την οποία δεν έμαθε ποτέ τίποτα και η οποία ζει στην Ελλάδα, κοντά στον τόπο καταγωγής του πατέρα τους. Και μπορεί στην αρχή να είναι αρνητική απέναντι στην ιδέα, ωστόσο, δεν μπορεί να μην ικανοποιήσει την τελευταία επιθυμία του πατέρα της, ταξιδεύοντας τελικά στον τόπο της, γνωρίζοντας τους συγγενείς της, αλλά και μαθαίνοντας σταδιακά την αλήθεια πίσω από την ιστορία της οικογένειάς της που τόσα χρόνια αγνοούσε.

Η συγγραφέας επιλέγει να την αναχρονιστική αφήγηση. Μας ταξιδεύει από το 1986 στο 2010 και αντιστρόφως, δίνοντας τον λόγο στον Νικόλα στην πρώτη περίπτωση, στην Αλεξία πάλι κατά την δεύτερη. Η επιλογή αυτή διόλου τυχαία δεν είναι και επί του πρακτέου, αποδεικνύεται πως είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει. Έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε σταδιακά όλα τα γεγονότα, τόσο τα παρελθοντικά που οδήγησαν στο σήμερα, στο παρόν της Αλεξίας, αλλά και όλα εκείνα που διαδραματίζονται όσο εκείνη ανακαλύπτει την ιστορία της οικογένειάς της, βήμα το βήμα, βάζοντας κι από ένα λιθαράκι στον πίνακα εκείνο που συνθέτει μια εικόνα που κρύβει περισσότερα απ' όσα μπορεί να νόμιζε ή να υπέθετε, τόσο η ίδια, όσο και ο πατέρας της κάποτε. Και οφείλω να ομολογήσω πως το συγκεκριμένο κομμάτι, τεχνικά, η κυρία Λεβεντογιάννη το έχει δουλέψει εξαιρετικά καλά, χωρίς τα πισωγυρίσματα αυτά στο χρόνο να γίνονται κουραστικά και χωρίς να δυσκολεύεται ο αναγνώστης να παρακολουθήσει την ροή των γεγονότων, δίνοντάς του κάθε φορά μόνο όσα χρειάζεται να ξέρει μια δεδομένη στιγμή.

Εκεί που προσωπικά έχω τις εντάσεις μου, είναι ως προς την δυναμική της αφήγησης. Ναι μεν μπορεί χρονικά να ακολουθείται μια πολύ καλή ροή που δεν κουράζει και δεν χωλαίνει, αλλά στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα το συγκλονιστικό. Ουσιαστικά, "Οι Κόρες Του Νικόλα", είναι ένα βιβλίο που θα σας θυμίσει πολλά άλλα, όχι απαραίτητα ως προς τον πυρήνα της ίδιας της ιστορίας που πραγματεύεται, αλλά ως προς το γενικότερο αίσθημα που αυτή βγάζει προς τα έξω. Η ιστορία του Νικόλα και της οικογένειάς του είναι πολύ επίπεδη, χωρίς μεγάλες εκπλήξεις ή και εκρήξεις από μεριάς των πρωταγωνιστών. Ακόμα και οι αντιδράσεις τους απέναντι στις διάφορες καταστάσεις, δίνονται τόσο ομαλοποιημένα που φαντάζουν κενές από συναίσθημα. Επίσης, κάτι που δεν μου άρεσε, είναι η υπερβολή του πουριτανισμού και της προκατάληψης της οικογένειας του Νικόλα, αλλά και του κοινωνικού τους περίγυρου. Σίγουρα η συγγραφέας, δεν έχει τόσο τακτική επαφή με την Ελλάδα και τις επαρχίες αυτής, μπορώ όμως να την διαβεβαιώσω πως στο σήμερα, η υπερβολή με την οποία αποδίδει στο χαρτί τις δήθεν πομπές του Νικόλα, κατ' εξοχήν, δεν έχουν σχεδόν καμία επαφή με την πραγματικότητα, άρα θέλοντας και μη, το αντιμετωπίζω ως κάτι ξένο προς εμένα.

"Οι Κόρες Του Νικόλα" είναι ένα βιβλίο που έχει τα καλά και τα στραβά του. Στα καλά μπορούμε να αναφέρουμε το καλογραμμένο κείμενο και την καλοδουλεμένη αφήγηση της ιστορίας που περιγράφει, την αρκετά καλή ανάλυση των χαρακτήρων του, αλλά και την έρευνα που φαίνεται να έχει κάνει η συγγραφέας, τόσο ιστορικά όσο και τοπογραφικά, περιγράφοντας με συγκινητικό τρόπο την ιστορία ενός τόπου που λόγο καταγωγής, γνωρίζω πολύ καλά και που με συγκινεί απεριόριστα. Στα αρνητικά μπορούμε σίγουρα να αναφέρουμε την υπερβολή ως προς την παρουσίαση του δήθεν καθωσπρεπισμού της επαρχίας του σήμερα, αλλά κυρίως, την έλλειψη κορύφωσης του δράματος. Έχω την αίσθηση πως τελικά, έγινε πολύ κακό για το τίποτα, ειδικά όσον αφορά τις κόρες του Νικόλα και πως όλο αυτό δεν αποσκοπούσε πουθενά αλλού, παρά μονάχα στο να ανακαλύψουμε την αλήθεια της ιστορίας του δικού του πατέρα που αν και προβλέψιμη, είναι συγκινητική, όμως, όχι τίποτα περισσότερο από αυτά.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Στέλλα Λεβεντογιάννη-Χάρβι
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 448
ISBN: 978-618-01-0338-0