Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Άμπι Κινγκ δεν είχε τολμήσει να διανοηθεί ότι θα μπορούσε να αιχμαλωτίσει την καρδιά του Ναθάνιελ Γουέστ, ενός από τους πιο περιζήτητους εργένηδες της Νέας Υόρκης. Αυτό που ξεκίνησε ως συμφωνία ηδονής του Σαββατοκύριακου έχει εξελιχθεί σε παθιασμένο ειδύλλιο μ’ έναν άντρα που γνωρίζει κάθε εκατοστό του σώματος και της ψυχής της – αλλά που, παρ’ όλ’ αυτά, παραμένει ένας αινιγματικός εραστής.
Μπορεί ο Ναθάνιελ να είναι τρυφερός και απίστευτα στοργικός μαζί της, το τείχος του οδυνηρού παρελθόντος του όμως εξακολουθεί να ορθώνεται απαγορευτικό ανάμεσά τους.
Η Άμπι ξέρει ότι ο μόνος τρόπος για να κερδίσει πραγματικά την εμπιστοσύνη του είναι να υποταχθεί ολοκληρωτικά σ’ αυτόν, ξεπερνώντας όλες της τις αναστολές. Για να οδηγήσει τον Ναθάνιελ στο δρόμο της αληθινής συντροφικότητας, πρέπει πρώτα να του επιτρέψει την είσοδο σ’ εκείνα τα σκοτεινά, μυστικά κομμάτια του κόσμου της όπου δεν έχει βρεθεί ποτέ κανείς...

Προσωπική άποψη:
Το περιμέναμε πολύ καιρό, με μεγάλη αγωνία και ανυπομονησία. Όσοι λατρέψατε τα δύο πρώτα βιβλία της τριλογίας της Tara Sue Me, είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνετε ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάω. Και οι μήνες πέρασαν και έτσι, το "The Training", μου μετονομάστηκε σε "Η Εκπαίδευση", βρίσκεται πλέον στα χέρια μας. Ξεκίνησα, λοιπόν, την ανάγνωση χωρίς να χάσω λεπτό και όμως, ο αρχικός μου ενθουσιασμός άρχισε να υποχωρεί κεφάλαιο το κεφάλαιο με αποτέλεσμα, όχι μόνο να ρίξω τους ρυθμούς της ανάγνωσής του σε εξωφρενικά χαμηλά επίπεδα, για τα δεδομένα μου, αλλά και να μην το απολαύσω όσο θα ήθελα. Τι να φταίει, άραγε; Οι δικές μου υψηλές προσδοκίες ή το γεγονός πως η συγγραφέας πιάστηκε σε μια παγίδα της οποίας τις επιπτώσεις ίσως να μην είχε καν σκεφτεί; Πιθανολογώ πως είναι ένα κράμα αυτών των δύο, αν και θα ρίξω το μεγαλύτερο βάρος στον δεύτερο παράγοντα.

Η Άμπι και ο Ναθάνιελ είναι πλέον κι επισήμως ζευγάρι, έχοντας αποφασίσει να μοιράσουν τις ημέρες τους, ανάμεσα στις δύο διαφορετικές ανάγκες κι επιθυμίες τους. Τις καθημερινές, ζουν και συμπεριφέρονται όπως κάθε άλλο φυσιολογικό ζευγάρι. Τα Σαββατοκύριακά τους, όμως, εκείνος είναι ο Κυρίαρχος και εκείνη η Υποτακτική του, όπως ακριβώς συνέβαινε πριν αποφασίσουν να εξομολογηθούν τα συναισθήματά τους και να είναι μαζί με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Έχοντας περάσει σε ένα νέο στάδιο, πρέπει να μάθουν να ισορροπούν ανάμεσα στην αγάπη που τρέφουν ο ένας για τον άλλον και στην επιθυμία τους για πιο σκοτεινά, τολμηρά, σεξουαλικά παιχνίδια που μόνο συμβατικά δεν θα αποκαλούσαμε. Πόσο εύκολο είναι να πετύχουν την αρμονία ανάμεσα στις δύο αυτές, και για τους δυο τους, διαφορετικές καταστάσεις, αλλά και πόσο εύκολο θα είναι τελικά για την Άμπι να μυηθεί ολοκληρωτικά και να εκπαιδευτεί ώστε να γίνει όλα όσα θέλει ο Ναθάνιελ.

Λοιπόν... νομίζω πως από κάπου πρέπει να το πιάσω, ώστε να εξηγήσω και να αναλύσω τι δεν μου άρεσε στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας. Η απάντηση, είναι απλή! Μου έλειψαν δύο πράγματα! Το πρώτο, είναι το συναίσθημα. Το δεύτερο, είναι το ψυχογράφημα των χαρακτήρων. Όσον αφορά το συναίσθημα, η συγγραφέας, έχει εστιάσει σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό στο σεξουαλικό κομμάτι, καταπιέζοντας με τον τρόπο αυτό το συναίσθημα, εμποδίζοντάς το να βγει στην επιφάνεια. Αντιθέτως, στα δύο προηγούμενα βιβλία, κάτι τέτοιο δεν συνέβη, και παρά του τι έκαναν οι πρωταγωνιστές στο κρεβάτι τους -ή όπου αλλού, τέλος πάντων- αντιλαμβανόμασταν τα συναισθήματά τους κάθε στιγμή, χωρίς καν να προσπαθούμε. Συνδυαστικά με τα παραπάνω, υπήρχε αδυναμία στην ανάλυση του ψυχογραφήματος των δύο πρωταγωνιστών. Ενώ θα έπρεπε να τους προβληματίζουν πολλά, δεδομένης της νέας τους κατάστασης, ειδικά την Άμπι, την προβληματίζει μόνο το σεξ. Είναι συνέχεια στο μυαλό τους και με το να μετουσιώνεται η σκέψη τους σε πράξη, δεν μας αφήνει να εμβαθύνουμε στις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, έχοντας ένα πλήρες ψυχολογικό προφίλ, όπως επίσης συνέβη στα δύο προηγούμενα βιβλία της σειράς.

Φυσικά, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το γεγονός πως είναι εξίσου καλογραμμένο, με την αφήγηση να μοιράζεται ισάξια και δίκαια ανάμεσα στην Άμπι και τον Ναθάνιελ, με την διαφορά ανάμεσά τους, τόσο στον λόγο όσο και στις σκέψεις τους να είναι εμφανής, διατηρώντας έτσι την αισθητική της "Πειθήνιας" και του "Κυρίαρχου". Βέβαια, η Άμπι, θεωρώ ότι περνάει πολύ εύκολα από τη μία κατάσταση στην άλλη και πως αποδέχεται ορισμένα πράγματα με πάρα πολύ γρήγορα και με περισσή άνεση, αλλά αυτό αφορά εμένα. Οι σεξουαλικές περιγραφές είναι καυτές και ρεαλιστικές, διαφορετικές μεταξύ τους κι εμπνευσμένες, απόλυτα ταιριαστές στο bdsm πνεύμα ολόκληρης της ιστορίας, αν και θα μπορούσαν να είναι λιγότερες. Γενικά, το βιβλίο, έχει το ίδιο πρόβλημα που είχε και το τρίτο βιβλίο των "Αποχρώσεων". Είναι φλύαρο και κουραστικό σε ορισμένα σημεία, με τη διαφορά πως τις "Αποχρώσεις", ακόμα και λαμβάνοντας υπόψη μας την αδυναμία αυτή, τις διάβαζες πιο ξεκούραστα κι ευχάριστα.

Με όλα τα παραπάνω δεν υπονοώ πως μετάνιωσα που διάβασα την "Εκπαίδευση". Αν μη τι άλλο, ήξερα τι να περιμένω και έτσι, οι όποιες ενστάσεις μου δεν έχουν να κάνουν με το ότι το βρήκα προκλητικό, υπερβολικό ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς. Δεν είμαι από αυτούς τους αναγνώστες, το ξέρετε πολύ καλά και το έχω αποδείξει πολλάκις. Αλλά όσο κι αν απολαμβάνω στα βιβλία του είδους να διαβάζω τις ερωτικές του περιπτύξεις, δεν μου φτάνει μόνο αυτό. Θέλω ψυχολογικό προφίλ και ανάλυση, συναίσθημα κι εμβάθυνση σε αυτό και στην προκειμένη απουσιάζουν περίτρανα αφήνοντάς με μέ την αίσθηση του ανολοκλήρωτου, του ημιτελούς. Εν ολίγοις, δεν μου εξηγεί αυτό που ήθελε, ούτε δικαιολογεί στον απόλυτο βαθμό το τέλος της ιστορίας. Ήταν άνευρο, φλύαρο και εστιασμένο σε λάθος πράγματα ενώ θα μπορούσε να δώσει το κάτι παραπάνω. Παρ' όλα ταύτα, κι επειδή αποτελεί το κλείσιμο μιας αγαπημένης σειράς, δεν το απορρίπτω, απλά καμιά φορά, πρέπει να καταθέτουμε και τα όποια μειονεκτήματα.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Tara Sue Me
Μεταφραστής: Τσιρώνη Έφη
Εκδόσεις: Λιβάνης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 384
ISBN: 978-960-14-2820-8