Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Αθήνα, 1982.
Η Δάφνη, μια δυναμική αρχιτέκτονας, με αφορμή τη συνάντηση με τον μεγάλο έρωτα των φοιτητικών της χρόνων, θα αναμοχλεύσει αναμνήσεις της ζωής της, για να γυρίσει πολλά χρόνια πίσω και να συναντήσει ανθρώπους που τη σημάδεψαν, πριν κιόλας πάρει την πρώτη της ανάσα.
Κεντρική Μακεδονία, αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Ένα μωρό, μοναδικό απομεινάρι μιας φλεγόμενης καλύβας του βάλτου, αγωνίζεται να παραμείνει στη ζωή.
Δυο αδέρφια, με τα χέρια φυτεμένα στο μνήμα του πατέρα τους, ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση.
Λίγα χρόνια μετά, ένα κορίτσι με μαρμαρωμένα πόδια αποχωρίζεται τον πατέρα του, που τον στέλνουν στην εξορία.
Παιδιά της ελληνικής Ιστορίας, ξετυλίγουν το κουβάρι του μύθου μέσα στη δίνη της, όταν εκείνη τρυπώνει ύπουλα στις ζωές τους για να τις συγκλονίσει, σε μια παραμυθένια πολιτεία, τα Γιαννιτσά, έναν ζωντανό μπερντέ με τα παλάτια του και τις καλύβες του, κι ανθρώπους λογιών λογιών που θα περάσουν εμπρός του, δειλούς και ήρωες, εχθρούς και φίλους. 

Προσωπική άποψη:
Η Ισμήνη Μπάρακλη είναι μία από τις νέες Ελληνίδες συγγραφείς που εκτιμώ ιδιαίτερα, όχι μόνο επειδή διαθέτουν μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή πένα, αλλά γιατί η ίδια, ως χαρακτήρας και προσωπικότητα, είναι αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ως ήρεμη δύναμη. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο ότι εγώ είμαι εκ δια μέτρου αντίθετος χαρακτήρας, αλλά νιώθω μια ιδιαίτερη συμπάθεια για όσους βρίσκονται στο αντίθετο μήκος κύματος -ίσως γιατί με συμπληρώνουν, ποιος ξέρει. Όπως και να 'χει, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η Ισμήνη Μπάρακλη είναι μια πολύ καλή κι ενδιαφέρουσα συγγραφέας, μα και μια εξίσου ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Φέτος, επέστρεψε με το πέμπτο της μυθιστόρημα ενηλίκων -το τρίτο κατά σειρά με την υπογραφή των εκδόσεων Ψυχογιός-, που δεν μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα πως είναι το καλύτερό της, σίγουρα, όμως, φαντάζει ως το πιο συγκροτημένο και ώριμο.

Η Δάφνη, μια δυναμική γυναίκα της Αθήνας της δεκαετίας του '80 που εργάζεται ως αρχιτέκτονας, γεννημένη και μεγαλωμένη, ωστόσο, στα πανέμορφα Γιαννιτσά, θα συναντήσει σε μια κηδεία τον έρωτα των φοιτητικών της χρόνων. Ένα συναπάντημα που θα την ταξιδέψει πίσω στον χρόνο, ζωντανεύοντας αναμνήσεις που ποτέ δεν χάθηκαν, παρά μονάχα ξεθώριασαν λίγο με το πέρασμα του χρόνου, και περπατώντας σε μονοπάτια που θα την οδηγήσουν στις στιγμές εκείνες που σημάδεψαν το ριζικό πολύ πριν εκείνη να έρθει στη ζωή. Και κάπου εδώ είναι που, όπως μας έχει συνηθίσει η συγγραφέας, αρχίζει να παντρεύει την Ιστορία με τη μυθοπλασία, τον ρεαλισμό και την αλήθεια με τη φαντασία και την ονειροπόλα μαγεία, μπερδεύοντάς τα όλα αυτά σε ένα κουβάρι που σε παρασύρει και σε μπλέκει ανάμεσα στα νήματά του και που σε κάνει να αναρωτιέσαι που ξεκινάει και που τελειώνει ο μύθος και που η αλήθεια.

Εκεί είναι που ξεκινάει και το ταξίδι μας στην Κεντρική Μακεδονία, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, που ηθογραφικά και πολιτιστικά φαντάζει τόσο μακρινός, τόσο ξένος σε εμάς. Εκεί ένα μωρό παλεύει να κρατηθεί στη ζωή όταν η καλύβα στην οποία βρίσκεται μέσα παίρνει φωτιά. Εκεί είναι που δύο αδέρφια ορκίζονται μπροστά στο μνήμα του πατέρα τους πως θα πάρουν την εκδίκηση τους. Και κάπου εκεί είναι που ένα κορίτσι με μαρμαρωμένα πόδια αναγκάζεται να αποχαιρετήσει τον πατέρα της που με βία παίρνουν μακριά της όταν τον εξορίσουν, έχοντας μόνο τον εαυτό της να βασιστεί, πλέον, προκειμένου να επιβιώσει. Με την Ιστορία και την ηθογραφία της Ελλάδας ανάμεσα στον 18ο και 19ο αιώνα να βρίσκονται στο φόντο, η κυρία Μπάρακλη αφηγείται άλλοτε με σκληρότητα, άλλοτε με βαθιά ευαισθησία και τρυφερότητα μια ιστορία πολιτιστικής κληρονομιάς, μα και μια ιστορία ανθρώπινη που αποτυπώνει την αλήθεια των παιδιών της ελληνικής γης που τόσο αγωνίστηκαν για να πετύχουν τους στόχους και τα όνειρά τους, ή που έστω τα κυνήγησαν όσο μπορούσαν.

Το βιβλίο έχει αρκετές αναφορές σε σημαντικά ιστορικά γεγονότα, όπως είναι ο Μακεδονικός Αγώνας, η Κατοχή, ακόμα και η Χούντα, αξιοποιώντας τα ως κοινωνικοπολιτικούς άξονες της αφήγησής της, δίνοντας έτσι χρώμα και χαρακτήρα σε αυτήν, αλλά χωρίς να έχει σε καμία περίπτωση διάθεση να κάνει μαθήματα Ιστορίας. Άλλωστε, δεν εμμένει σε κάποιο από αυτά αρκετά ή με τρόπο που θα μπορούσε να αποδοθεί οποιαδήποτε τέτοια διάθεση. Παράλληλα, αποτίει φόρο τιμής στη λαϊκή και πολιτιστική μας παράδοση, που όχι μόνο έμελλε να μεγαλώσει γενιές και γενιές, αλλά εξακολουθεί να ζει μέχρι σήμερα, κάνοντας αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε. Να μιλάει στην καρδιά του κοινού της θίγοντας πράγματα που ίσως να μην τολμούσαμε να θίξουμε σε κάποιες περιπτώσεις και υπό άλλες προϋποθέσεις, αλλά που μασκαρεύοντάς τα τά ξορκίζουμε, όπως και τους ίδιους μας τους φόβους, που παύουν να λειτουργούν ως τροχοπέδη, αλλά παίρνουν τη θέση του καύσιμου εκείνου που μας κάνει να λαχταράμε ακόμα περισσότερο να ζήσουμε.

"Το χελιδόνι του Βορρά" είναι ένα βιβλίο που δεν μπορώ να σας πω αν φέρνει την άνοιξη ή ένα ψυχρό κύμα μαζί του, αφού η αλήθεια βρίσκεται μάλλον κάπου στη μέση, σίγουρα, όμως, είναι ένα βιβλίο που μιλάει για τις δυσκολίες που έζησαν τα παιδιά τούτης της δύστυχης χώρας και πως αυτές τους σημάδεψαν και πως κληροδότησαν τα σημάδια αυτά στις γενιές που τους ακολούθησαν. Είναι ένα βιβλίο για τη ζωή και τον θάνατο και τη δύναμη που χρειάζεται να διαθέτει για ν' αντιμετωπίσεις και τα δύο στα ίσια, έτσι όπως πρέπει, έτσι όπως σου έρχονται, ανακαλύπτοντας ποιος είσαι, τι θες, μέχρι που μπορείς να φτάσεις για σένα και για τους άλλους. Ένα βιβλίο που αποδεικνύει πως οι άνθρωποι, ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε πάντοτε, είμαστε περισσότερο δεμένοι με τις ρίζες μας και το παρελθόν μας απ' όσο μπορούμε να φανταστούμε, υπηρετώντας μια κληρονομιά που δεν είναι πάντοτε ευχάριστη, αλλά που το αποτέλεσμά της εξαρτάται πάντα από εμάς, στο τέλος. Και μπορεί το τέλος να είναι γλυκόπικρο, κρύβει μέσα του, όμως, την αισιοδοξία όλων αυτών που ποτίζει η ίδια η αγάπη.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Μπάρακλη Ισμήνη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 360
ISBN: 978-618-01-2833-8