
Μία υπάλληλος ξενοδοχείου γνωρίζει σε ένα αεροπορικό ταξίδι της έναν πολύ γοητευτικό συνταξιδιώτη με τον οποίο αναπτύσσει οικειότητα.
Στη συνέχεια όμως θ’ ανακαλύψει, ότι πρόκειται για έναν τρομοκράτη και ότι η ίδια έχει ερήμην της έναν πολύ σημαντικό ρόλο σε μία επικείμενη πολιτική δολοφονία.
Τώρα, πρέπει όχι μόνο να παλέψει για την δικιά της ζωή, αλλά και γι’ αυτήν του πατέρα της, καθώς και για ν’ αποτρέψει τη δολοφονία.
Προσωπική άποψη:
Οι fans του Craven, σίγουρα περιμένουν κάθε νέα του ταινία με αρκετά μεγάλη αγωνία. Δεν ξέρω βέβαια αν ισχύει το ίδιο και για το “Red Eye”, καθώς πρόκειται για μια ταινία που ακολούθησε αρκετές άλλες αποτυχίες του σκηνοθέτη. Όχι γιατί δεν μπορεί να γυρίσει καλές ταινίες, αλλά γιατί δεν μπαίνει στην διαδικασία να το κάνει, ακόμα και αν το υλικό που έχει στα χέρια του είναι καλό. Αν πουλάει το όνομά σου άλλωστε, γιατί να ζοριστείς.
Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται στον κλειστοφοβικό μικρόκοσμο ενός αεροπλάνου. Εκεί η Lisa, βρίσκεται παγιδευμένη στο στενό και άβολο κάθισμά της και πρέπει να αποφασίσει, θα σώσει το τομάρι το δικό της και του πατέρα της, ή ενός οικογενειάρχη που εκτιμάει, αλλά προφανώς έχει μπλέξει άσχημα για να θέλουν να τον φάνε; Αν και όχι πρωτότυπος, ο χώρος του αεροπλάνου προσφέρεται πάντα για έντονες και αγωνιώδεις στιγμές. Οι άνθρωποι μέσα σ’ αυτό δεν έχουν πολλά περιθώρια να δράσουν ή να αντιδράσουν, κάτι που δυσκολεύει τα πράγματα και μπορεί αν τους εξωθήσει στα άκρα. Άκρα, που τουλάχιστον η Lisa δεν βλέπουμε να πιάνει. Κάνει ακριβώς ότι θα περίμενε και ο πιο τελειωμένος εγκληματίας. Προς το τέλος βέβαια, ο σκηνοθέτης μεταφέρει την καταπιεσμένη δράση στον δρόμο. Κι εκεί που οι ρυθμοί ανεβαίνουν και λες ότι κάτι πάει να γίνει, ξεφουσκώνει σαν μπαλόνι ακόμα πιο γρήγορα.
Ο Craven έχει την τάση, μέσα απ’ τις ταινίες του να εξυψώνει το γυναικείο φύλο. Το σκληροτράχηλο αρσενικό σπέρνει τον φόβο και προσπαθεί να της επιβληθεί. Όμως καμιά φορά η σωματική δύναμη δεν είναι τόσο ισχυρή έναντι της εξυπνάδας, έτσι το πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα, καταφέρνει να ξεγλιστρήσει σαν το χέλι. Εντάξει, δεν λέω, γυναίκα είμαι, θα έπρεπε εν μέρει να με ευχαριστεί κάτι τέτοιο. Όμως, είναι τόσο πολυφορεμένο που πλέον δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Διαλέγουμε μια πρωταγωνίστρια γατούλα που ξαφνικά μεταμορφώνεται σε λιοντάρι έτοιμο να ξεσκίσει σάρκες.
Όσο κι αν θέλει λοιπόν ο σκηνοθέτης να προκαλέσει την αγωνία μας με κλειστά και ασφυκτικά πλάνα, δεν τα καταφέρνει. Ο μικρόκοσμος μέσα στον οποίο κινείται δεν καταφέρνει να γίνει τρομακτικός. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, το φαινομενικά καθημερινό και αστείο περιβάλλον γύρω από το κεντρικό δίδυμο, να φαντάζει γελοίο. Φαντάζομαι ότι σαν σκοπό έχει να διακωμωδήσει την σκληρή πραγματικότητα που ζει η Lisa, όμως όταν αυτή δεν είναι ρεαλιστική και πειστική, τότε και όλα τα’ άλλα καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος.
Η Rachel McAdams είναι μια συμπαθέστατη και όμορφη κοπελίτσα. Θα μπορούσε εύκολα να είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας που απλά έτυχε να έχει ανάδρομο Ερμή εκείνη την ημέρα. Και όσο και αν θέλουμε να δούμε ρεαλιστικά την ερμηνεία της, είναι τόσο μη πραγματικές οι αντιδράσεις της, τόσο κλισέ, που με δυσκολία να συγκρατηθείς και να μην γελάσεις. Σε λίγο καλύτερη μοίρα ο Cillian Murphy, όχι γιατί είναι καλύτερος ηθοποιός, αλλά γιατί ο ρόλος του προσφέρεται για να πλασάρει το ύφος, είμαι τρελός, μου φαίνεται και χαίρομαι. Είναι κάτι που το έχει εκ φυσικού και δεν ζορίζεται για να το αναδείξει.
Ένα, τότε, πολλά υποσχόμενο δίδυμο, που τελικά δεν έχει κάνει καμιά αξιόλογη πορεία μέχρι σήμερα, σε μια παραγωγή που ευτυχώς για εμάς, διαρκεί μόνο μιάμιση ώρα, τόσο δηλαδή όσο μπορούν ν’ αντέξουν τα νεύρα μας. Χωρισμένη σε δύο ενότητες, η ταινία προσπαθεί να μας δημιουργήσει δύο διαφορετικά συναισθήματα. Αυτά της κλειστοφοβίας και της έντονης δράσης εν κινήσει. Τελικά, μπατάρει ανάμεσα στα δύο και βουλιάζει. Δυστυχώς ο Craven, απογοητεύει όσο μεγαλώνει ακόμα περισσότερο.
Βαθμολογία 4/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Νυχτερινή Πτήση
Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθέτης: Wes Craven
Πρωταγωνιστές: Rachel McAdams, Cillian Murphy, Brian Cox, Tina Anderson, Jason Bartley, Kyle Gallner, Jayma Mays, Amber Mead
Παραγωγή: 2005
Διάρκεια: 85’
Επίσημο site:
http://www.imdb.com/title/tt0421239/officialsites
ENA PRAGMA AKSIZEI STHN TAINIA KAI AYTO EINAI TO GKOMENAKI!:D
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Max... ντροπή σου! Αμάν πια... :p
ΑπάντησηΔιαγραφήGIATI RE GIOTA?ADIKO EXW?
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Max, όταν το "γυρίσω" και αρχίσω να κοιτάω την κιότα της κάθε πρωταγωνίστριας, ίσως να μπορώ να σου απαντήσω πιο αντικειμενικά. :p
ΑπάντησηΔιαγραφήKALA...EISAI APISTEYTH! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι άντε πες τα «Notebook» και «Wedding Crashers» για κάποιους δεν ήταν επιτυχίες, μπορείς όμως να πεις το ίδιο και για τα αριστουργηματικά «Breakfast on Pluto» και «The Wind That Shakes the Barley» ??
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διαφωνία μου ως προς την μη αξιόλογη πορεία των πρωταγωνιστών στην οποία αναφέρεσαι.
Την καλημέρα μου...
@ Καλημέρα Chris!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να είσαι 35 και να έχεις 1, 2 ή ακόμα και 3 καλές εμφανίσεις, προσωπικά δεν το θεωρώ επιτυχημένη πορεία.
Ο λόγος που το "Red eye" θεωρείται ημιαποτυχημένο, οφείλεται ότι οι δημιουργοί του βαριούνται, εφόσον πρόκειται για μια ταινία κατευθυνόμενη στα video club. Ένα δυνατό σενάριο και καλοί ηθοποιοί, που όμως καταστρέφονται λόγω του σκηνοθέτη και των επιφανειακών καταστάσεων. Συμφωνώ με τη βαθμολογία και με το ότι ευτυχώς που κρατά μια ώρα και 25 λεπτά.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Σωκράτη; Εσύ είσαι ή έχεις καταλάβει κάποιο πνεύμα το σώμα σου; :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαφώς και είμαι εγώ... :p! Προφανώς ωρίμασα ή με κατέλαβε το πνεύμα του "Paramnormal activity".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγανάκτησα με τη ταινία... Δε λέω καλός σκηνοθέτης, αγαπημένοι ηθοποιοί, αλλά έκοψα φλέβα όταν το είδα. Περίμενα να δω μια ταινία κλειστοφοβική γεμάτη βία και αδρεναλίνη μέσα στο αεροπλάνο και είδα κάτι κοινότυπο, ήπιο και βαρετό.
@ Να την στρίμωχνε τουλάχιστον ρε Σωκράτη εκεί στις τουαλέτες... τους βγήκε που τους βγήκε το όνομα! :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα ντε... Ούτε και αυτό δεν είχε... Αν και ο Cillian Murphy εδώ πολύ gay φαινόταν... :p
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Καταπιεσμένος μάλιστα Σωκράτη! :P
ΑπάντησηΔιαγραφήLOL!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως το 2002 είχε κάνει πολύ καλή εμφάνιση στο 28 days later...