300: Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ / 300: RISE OF AN EMPIRE - Movie review

Συνοπτική περίληψη του έργου:

Ο στρατηγός Θεμιστοκλής επιχειρεί να ενώσει όλους τους Έλληνες και να εξαπολύσει μια επίθεση που πρόκειται να αλλάξει τον ρου της μάχης. Ο Θεμιστοκλής θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον πολυμελή στρατό του Ξέρξη -του θνητού που έγινε θεός- και της Αρτεμισίας, της αιμοδιψούς επικεφαλής του περσικού ναυτικού.

Προσωπική άποψη:

18 Απριλίου 2007! Η μέρα που δημιούργησα το blog μου, η μέρα εκείνη που έκανα την πρώτη μου ανάρτηση. Μια ανάρτηση που αφορούσε τους "300" του Zack Snyder, μια ταινία που ουσιαστικά με ώθησε στο να ξεκινήσω την ενασχόλησή μου με το blogging και αυτό γιατί ήθελα να πω την άποψή μου για κάτι που μου άρεσε τρελά, και να την μοιραστώ με τον κόσμο που μπορεί να ένιωθε το ίδιο με μένα, ενώ παράλληλα, θα πήγαινα κόντρα στους θολοκουλτουριάρηδες που το έκραξαν. 12 Μαρτίου 2014! Σχεδόν 7 χρόνια μετά, ήρθε η θέαση του "300: Η Άνοδος Της Αυτοκρατορίας", του sequel κατά μία έννοια, της ταινίας εκείνης που τόσο αγάπησα και που στάθηκε αφορμή να ξεκινήσω ένα διαδικτυακό ταξίδι που κρατάει μέχρι σήμερα, γεμίζοντάς με όμορφα συναισθήματα. Κι ενώ θα περίμενα κάτι καλύτερο, το μόνο που κατάφερα να αισθανθώ, ήταν απογοήτευση... οικτρή και βαθιά απογοήτευση.

Βασισμένη για μια ακόμα φορά σε graphic novel του Frank Miller -πόσο τσαντίζομαι όταν τα αποκαλούν comics!-, αυτή τη φορά στο "Ξέρξης", η ταινία επικεντρώνεται στη Ναυμαχία του Αρτεμισίου, κάνοντας το κλείσιμό της με τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, βάζοντας τον Θεμιστοκλή στο τιμόνι των εξελίξεων, ο οποίος και ηγείται του ναυτικού στόλου ενάντια στους Πέρσες κατακτητές. Και σε περίπτωση που αναρωτιέστε, η ιστορία μας, για ακόμα μία φορά, κατακρεουργείται από το Hollywood. Όχι, μην βιαστείτε να με κατηγορήσετε ότι πήγα να δω μια blockbusterιά κατ' επέκτασιν, έπρεπε να γνωρίζω το αποτέλεσμα εξ' αρχής. Ναι, δεν αντιλέγω, blockbuster του κερατά μεν, παπάρα δε. Γιατί και οι "300" ήταν blockbuster και δεν ακολούθησαν την ιστορία μας στο 100%, αλλά δεν της πέταξαν τα μάτια έξω. Αντίθετα, παρά την διατήρηση της αισθητικής του graphic novel και της αποτύπωσης της μάχης των Θερμοπυλών μέσα από ένα πρίσμα υπερβολής, σεβάστηκε κάποια πράγματα και με τη σειρά μου, οφείλω να την σέβομαι σαν παραγωγή και απόδοση στο κινηματογραφικό πανί, ορισμένων γεγονότων.

Φυσικά, δεν περίμενα να μάθω ιστορία μέσα από μια τέτοια παραγωγή. Το έκανα πριν πολλά χρόνια διαβάζοντας Ηρόδοτο. Ούτε περίμενα μια ακριβή μεταφορά στην οθόνη, αλλά η κακοποίηση που βίωσα χθες βράδυ, ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Πολλές οι απορίες που μου γεννήθηκαν, χωρίς να μπορώ να βρω ωστόσο τις σωστές απαντήσεις, όσο κι αν το σκέφτηκα. Τουλάχιστον, η ταινία, με διασκέδασε και με έκανε να γελάσω, αν μη τι άλλο. Ειδικά το γεγονός πως η Αρτεμισία κάνει σεξ με τον Θεμιστοκλή, μια σκηνή που αποτυπώθηκε με γελοιοδέστατο τρόπο, μόνο και μόνο για να χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας στη Σαλαμίνα την επική ατάκα, "πολεμάς πιο σκληρά απ' όσο πηδάς", ήταν από τις πλέον κωμικές στιγμές που έχω ζήσει σε κινηματογραφική αίθουσα εδώ και πολλά χρόνια. Σοβαρά, τώρα... πόσα μπορείς ν' αντέξεις; Αν εξαιρέσουμε την στρατηγική αντιμετώπιση των Περσών από τον ναυτικό στόλο στη μάχη του Αρτεμισίου, κατά τ' άλλα, παθαίνεις κρίση ταυτότητας παρακολουθώντας όλα τα υπόλοιπα δρώμενα.

Βέβαια, για να μην είμαι εντελώς άδικη, στο τεχνικό της σκέλος, η ταινία είναι πάρα πολύ καλή, αν και θα ήθελα τα χρώματα κάπως πιο ζωντανά, αφού υπήρχαν στιγμές που έχανα τους Αθηναίους ανάμεσα στους Πέρσες, οι οποίοι ήταν αντικειμενικά πιο φλώροι από τους Σπαρτιάτες, με χειρότερους κοιλιακούς -ναι, και οι Αθηναίοι πολεμούσαν με το βρακί, αλλά αντί για κόκκινο είχαν επιλέξει το μπλε- και γενικά, με πολύ μικρότερο εκτόπισμα. Ο Sullivan Stapleton, ως Θεμιστοκλής, αποδείχτηκε πολύ λίγος, επιχειρώντας να αντιγράψει το στυλάκι του Butler και του δικού του Λεωνίδα, χωρίς καμία απολύτως επιτυχία. Όσο και να το θέλει, δεν μπορεί να τον φτάσει, ούτε να γίνει επιβλητικός και άγριος, πόσο μάλλον να κερδίσει τον σεβασμό και την αμέριστη προσοχή μας. Μοναδικές ανάσες στο ερμηνευτικό σκέλος η Eva Green, που είναι πάντοτε θεάρα, έστω κι αν υποδύθηκε μια Αρτεμισία που ειδικά το background της, μόνο σχέση με την original Αρτεμισία δεν είχε, ωστόσο την υποστήριξε όπως έπρεπε δεδομένων των συνθηκών, καταφέρνοντας να είναι επιβλητική, απειλητική, σκληρή και sexy, αλλά και η Lena Headey ως βασίλισσα Γοργώ που εκτός από την αφήγηση, που αυτή τη φορά πέφτει στις πλάτες της, κάνει ένα μικρό πέρασμα ιδιαιτέρως εντυπωσιακό.

Αν κάτι αποζητούσα από την συγκεκριμένη spatterιά, ήταν το συναίσθημα. Δεν είναι ότι είμαι πωρωμένη με το ζήτημα πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, αλλά οι "300" είχαν καταφέρει να με κάνουν να αισθανθώ συγκίνηση και περηφάνια παρακολουθώντας τους. Οι μοναδικές στιγμές που ένιωσα συγκίνηση χθες βράδυ, ήταν όταν γινόντουσαν αναφορές στους Σπαρτιάτες και μόνο τότε -κι όταν μασουλούσα τον ποπ κορν μου ηδονικά-. Ακόμα και απόντες, ήταν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, επιβεβαιώνοντας ότι κάτι έλειπε. Πιθανότατα, οι πιο μικροί σε ηλικία ή αυτοί που θέλουν απλά να δουν μια περιπέτεια χωρίς να νοιάζονται για τις παραμέτρους πάνω στις οποίες χτίστηκε αυτή, να απολαύσουν την ταινία, ωστόσο, εγώ, σίγουρα δεν είμαι μία από αυτούς. Σπατάλησα 100' από τη ζωή μου ενώ την ίδια στιγμή, θα μπορούσα να κάνω πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα, όπως... χμ... να μετρήσω τους πόρους στις γάμπες μου, ή να αρχίσω μα μαθαίνω κέντημα και κοπανέλι, ή φτιάχνοντας μια ταραμοσαλάτα, μιας και είμαστε και σε περίοδο Σαρακοστής. Απογοήτευση σκέτη που ελπίζω κι εύχομαι σε 7 χρόνια από σήμερα να μην επαναληφθεί γιατί δεν θα το αντέξω και μάλλον θα οδηγηθώ στο να κάνω χαρακίρι.

Βαθμολογία 3/10

Ταυτότητα ταινίας:

Ελλ. τίτλος: 300 - Η Άνοδος Της Αυτοκρατορίας

Είδος: Δράσης

Σκηνοθέτης: Noam Murro

Πρωταγωνιστές: Sullivan Stapleton, Eva Green, Rodrigo Santoro, Lena Headey, Hans Matheson, Callan Mulvey, Andrew Tiernan, David Wenham, Jack O`Connell, Igal Naor, Andrew Pleavin, Ashraf Barhom, Ben Turner

Παραγωγή: 2014

Διάρκεια: 102'

Επίσημο site: 

http://www.300themovie.com/