Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η χωρισμένη σε φατρίες κοινωνία στην οποία κάποτε πίστευε η Τρις Πράιορ έχει καταρρεύσει – έχει διαλυθεί από τη βία και τις μάχες για την εξασφάλιση της εξουσίας και έχει σημαδευτεί από την απώλεια και την προδοσία. Για αυτό όταν της προσφέρεται μια ευκαιρία να εξερευνήσει τον κόσμο που βρίσκεται πέρα από τα όρια που έχει γνωρίσει, η Τρις είναι έτοιμη. Ίσως πέρα από το φράχτη, εκείνη και ο Τομπάιας να βρουν μια απλή καινούρια κοινή ζωή, απαλλαγμένη από περίπλοκα ψέματα, από μπερδεμένες συμμαχίες και επώδυνες αναμνήσεις.
Αλλά η νέα πραγματικότητα της Τρις είναι ακόμα πιο τρομακτική από κείνη που άφησε πίσω της. Προηγούμενες αποκαλύψεις σύντομα καθίστανται ανούσιες. Εκρηκτικές νέες αλήθειες αλλάζουν τις καρδιές εκείνων που αγαπά. Και για άλλη μια φορά η Τρις πρέπει να δώσει μάχη για να κατανοήσει τις πολυπλοκότητες της ανθρώπινης φύσης –και του εαυτού της– ενώ θα έρχεται αντιμέτωπη με απίστευτες επιλογές θάρρους, αφοσίωσης, θυσίας και αγάπης.
Προσωπική άποψη:
Είμαι συγκινημένη... βαθιά συγκινημένη! Είναι από τις φορές εκείνες που με το τέλος της ανάγνωσης ενός βιβλίου, ιδιαίτερα όταν αυτό ανήκει σε μια λογοτεχνική σειρά, αισθάνεσαι ότι κλείνει ένας κύκλος, ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή σου, πως μπαίνει ένας επίλογος σε κάτι που αγάπησες, κάτι στο οποίο επένδυσες χρόνο, ψυχή και συναισθήματα. Ακριβώς μια τέτοια περίπτωση είναι για μένα η τριλογία της "Απόκλισης" όπου με το τελευταίο βιβλίο της σειράς, όχι μόνο δεν με απογοήτευσε, αλλά μου προσέφερε πολύ περισσότερα απ' όσα θα μπορούσα να ελπίζω. Και δεν λέω απ' όσα θα μπορούσα να περιμένω γιατί στα δύο προηγούμενά της βιβλία, η Roth, μου είχε αποδείξεις επανειλημμένα και περίτρανα πως από τη μαγική δύναμη της πένας της, μπορούσα να περιμένω τα πάντα και να προκαλώ το μυαλό μου να ξεπεράσει τα όρια των πιθανοτήτων, πλάθοντας σενάρια που, τελικά, ούτε καν πλησίαζαν αυτό που με περίμενε σε κάθε επόμενο κεφάλαιο.
Η κοινωνία στην οποία τόσο η Τρις όσο και οι φίλοι της, μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν με τις αξίες των φατριών τους, έχει πλέον διαλυθεί. Όλος τους ο κόσμος, οι αξίες που πάντα πίστευαν ότι διατηρούσαν τις ισορροπίες της ύπαρξής τους, διαλύθηκαν και κατέρρευσαν. Μέσα στα τείχη, δύο αντίπαλα στρατόπεδα στοχεύουν την εξουσία θέλοντας να αποκτήσουν τον απόλυτο έλεγχο. Έξω από τα τείχη, υπάρχει ένας άγνωστος κόσμος, ίσως ο μόνος πραγματικός κόσμος, που τους καλεί να τον ανακαλύψουν και μαζί με αυτόν, να ανακαλύψουν την αλήθεια γύρω από την ίδια τους την ύπαρξη. Και η Τρις, λαχταρά να βρεθεί εκεί και να μάθει ποια σχέση είχε η πρόγονός της με την σημερινή τους κατάσταση, ποιοι είναι αυτοί που τόσα χρόνια κινούσαν τα νήματα και ποιος ήταν ο σκοπός τους, οι προθέσεις τους. Η αλήθεια, όμως, είναι πιο περίπλοκη και πολυδιάσταση από αυτήν που είχαν φανταστεί και τελικά αποδεικνύεται πως κανείς δεν είναι αυτός που φαίνεται και πως κανενός τα κίνητρα, δεν είναι αγνά και ανιδιοτελή. Η ώρα που θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις, πλησιάζει και το βέβαιο είναι πως δεν θα είναι εύκολες και πως οι απώλειες, δεν θα είναι λίγες.
"Μια επιλογή μπορεί να σε μεταμορφώσει. Μια επιλογή μπορεί να σε καταστρέψει. Μια επιλογή θα σε καθορίσει." Αυτές οι τρεις φράσεις αναφέρονται στο οπισθόφυλλο της "Αφοσίωσης". Τρεις φράσεις θεωρητικά ασήμαντες οι οποίες, ωστόσο, περικλείουν όλο το νόημα του συγκεκριμένου βιβλίου. Στις πρώτες δύο, υπάρχει η λέξη μπορεί. Αυτόματα αντιλαμβανόμαστε πως υπάρχει δυνατότητα να γίνει είτε το ένα, είτε το άλλο, ανάλογα με το ποια θα είναι η επιλογή αυτή. Στην τρίτη, δεν υπάρχει εναλλακτική, δεν δίνονται πιθανότητες. Όποια κι αν θα είναι η επιλογή, θα σε καθορίσει, οριστικά, αμετάκλητα, τελεσίγραφα. Αν αναλογιστείς αυτό, πριν καν ξεκινήσεις να διαβάζεις το βιβλίο, είμαι βέβαιη πως θα νιώσεις τους παλμούς σου πιο γρήγορους και το στήθος σου πιο βαρύ από άλλες φορές. Γιατί τώρα ξέρεις... ξέρεις πως αυτό, είναι το τέλος, σε όποια μορφή και διάσταση κι αν έρθει. Ξέρεις πως αυτή, είναι η τελευταία ευκαιρία. Ξέρεις πως ότι είναι να γίνει θα γίνει, πως τα γραμμένα δεν αλλάζουν και πως δεν μπορεί κανείς να πάρει πίσω όσα έχει κάνει ή όσα θα κάνει. Και ναι, αυτό, είναι τρομακτικό, αλλά και γοητευτικό συνάμα. Και εκεί που γενάτε το συναίσθημα, ξεκινάμε να διαβάζουμε και αυτό, απλά, κορυφώνεται.
Θέλοντας και μη, χωρίζουμε το βιβλίο σε δύο επίπεδα. Το πρώτο, έχει να κάνει καθαρά με την δυστοπική πλοκή του και το πως αυτή θα εξελιχθεί για να φτάσει στην τελική κορύφωση αλλά και τις αποφάσεις εκείνες που θα καθορίσουν το μέλλον όλων. Το δεύτερο, έχει να κάνει με την εξέλιξη των ηρώων και των μεταξύ τους σχέσεων, αλλά και με την ανάπτυξη του ψυχογραφήματός τους χωρίς να υπάρχει περιθώριο να αποκρυφθεί τίποτα, ενόσω παίζονται τα τελευταία τους χαρτιά. Σε ότι σχετίζεται με το πρώτο, πρέπει να ομολογήσω πως η περιπέτεια, σε σχέση με τα δύο προηγούμενα βιβλία της σειράς, χωρίς ωστόσο αυτό να μειώνει ή να περιορίζει την δράση την οποία, αν θες, μπορείς να την βρεις σε άλλα μονοπάτια, όταν η ιστορία οφείλει να τα ακολουθήσει. Η Roth, αυτή τη φορά, επιλέγει να επικεντρωθεί στο κοινωνικοπολιτικό στέλεχος της ιστορίας της, εμπλουτίζοντάς τα με βιολογικά και επιστημονικά στοιχεία που όχι μόνο δεν δίνονται στον αναγνώστη με περίπλοκο και ακατανόητο τρόπο, το ακριβώς αντίθετο, αλλά ανατρέπουν ολόκληρη την ιστορία της και κατ' επέκτασιν, τους τρόπους με τους οποίους αυτή μπορεί να εξελιχθεί, αφού όλα ισορροπούν επικίνδυνα σε μια κλωστή.
Σε δεύτερο επίπεδο, έχουμε τους χαρακτήρες που αποτελούν ζωτικό κομμάτι της ιστορίας αυτής. Το ποιοι ήταν μέχρι σήμερα, καθοριζόταν από αυτά που γνώριζαν, που δεν ήταν παρά συγκαλυμμένα ψέματα. Η γνώση, φέρνει στο φως αποκαλύψεις τις οποίες και θα πρέπει να διαχειριστούν. Πρέπει να αποδεχτούν το ποιοι πραγματικά είναι, που ίσως να διαφέρει πολύ από αυτό που πίστευαν. Πρέπει να αποφασίσουν ποιοι μπορούν να γίνουν, αξιοποιώντας τη δύναμη της γνώσης αυτής που απέκτησαν. Και πάνω απ' όλα, πρέπει να κάνουν επιλογές που ίσως να στοιχειώσουν τους ίδιους ή τους γύρω τους, επιλογές που δεν θα καθορίσουν μόνο τι δικό τους μέλλον, αλλά της ίδιας της ανθρωπότητας. Η Τρις και ο Τομπάιας, θα συγκρουστούν περισσότερο από κάθε άλλη φορά αφού θα πρέπει να παλέψουν με τον εαυτό τους και να ξεκαθαρίσουν το ποιοι είναι ως ξεχωριστές οντότητες, αλλά και το ποιοι είναι μαζί. Μα περισσότερο από κάθε άλλον, η Τρις, θα κληθεί να πάρει τις δυσκολότερες αποφάσεις, όχι γιατί είναι η εκλεκτή, όχι γιατί είναι η πρωταγωνίστρια της Roth, αλλά γιατί είναι αυτή που είναι και αυτό, είναι κάτι που δεν αλλάζει ό,τι κι αν γνωρίζει, ό,τι κι αν ανακαλύψει. Γιατί ξέρει βαθιά μέσα της τι νιώθει, τι είναι σωστό, για τι αξίζει να παλέψεις, ακόμα και να θυσιαστείς.
Σ' ευχαριστώ Veronica Roth! Σ' ευχαριστώ γιατί μου χάρισες μερικές από τις ομορφότερες λογοτεχνικές ώρες της ζωής μου. Σ' ευχαριστώ γιατί δημιούργησες έναν κόσμο που με κατέκτησε από την πρώτη κιόλας στιγμή και με έκανε να χαθώ μέσα του. Σ' ευχαριστώ γιατί έπλασσες χαρακτήρες που πάντα θα κατέχουν να τμήμα της καρδιάς μου, που θα μείνουν ριζωμένοι εκεί και αυτό, γιατί μου απέδειξαν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο τι σημαίνει να αγαπάς και πάνω απ' όλα, τη δύναμη και την αξία του να θυσιάζεσαι γι' αυτούς που αγαπάς. Σ' ευχαριστώ γιατί έκανες αυτό το ταξίδι μοναδικό, ανατρεπτικό και ανεπανάληπτο, που με άφησες για πολλά βράδια χωρίς ύπνο, που αναστάτωσες τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Σ' ευχαριστώ γι' αυτό το συγκλονιστικό φινάλε που όχι μόνο θα έχω να θυμάμαι για μια ζωή, αλλά που στην πραγματικότητα, όσες αντιδράσεις κι αν προκάλεσε, ήταν το ιδανικότερο που θα μπορούσες να δώσεις, όχι γιατί έκανες τη διαφορά, αλλά γιατί πέρασες ένα σπουδαίο μήνυμα μέσα από αυτό και έκανες την καρδιά μας να χτυπήσει ξέφρενα και να δακρύσουμε και προσωπικά, όχι τόσο από θλίψη, αλλά από συγκίνηση και τρυφερότητα. Γιατί, τελικά, η αγάπη είναι που μας κάνει γενναίους... σ' ευχαριστώ που μου το θύμισες.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Veronica Roth
Μεταφραστής: Τριαδά Πηνελόπη
Εκδόσεις: Πλατύπους
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 512
ISBN: 978-618-5069-05-6
Το review ανέβηκε επίσης στο Culturenow.gr:
http://www.culturenow.gr/26672/vivlio-afosiwsh-vernica-roth Το review ανέβηκε επίσης στο Culturenow.gr:
Φιλενάδα...εξαιρετικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνυπομονώ να το διαβάσω!
Πριν λιγες μερες το τελειωσα και στα ελληνικα και εκλαψα παλι. Ηθελα να δω την δικη σου κριτικη και χαιρομαι πολυ που σου αρεσε οσο και εμενα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Συνονόματη... σ' ευχαριστώ πολύ! ^_^
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν με το καλό το διαβάσεις, θα περιμένω τις εντυπώσεις σου... όχι ότι δεν το έχουμε συζητήσει τηλεφωνικά, αλλά λέμε τώρα! :P
@ Ανώνυμε ήταν απλά υπέροχο! Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία λέξη! <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Το διάβασες τέρας;;;Εγώ όχι ακόμα!!!Δεν δίνει λεφτά ο μπαμπάς πριν τις 15!!! :/
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Χρύσα μου... ναι... και είμαι ακόμα φυτό! Άσε... μοναδική εμπειρία... απλά! :'( <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ζημιά μου έκανες τώρα να ΄ξερες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ειρήνη... δεν έχω ιδέα για ποιο πράγμα μιλάς... χα, χα, χα! :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΒιώνω ρίγη συγκίνησης!!!! Τι να πω!!!! Πολύ σύντομα θα το έχω κι εγώ στα χέρια μου!!!! Υπέροχο το κείμενό σου....υπέροχο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλη μια υπέροχη σειρά ολοκληρώθηκε και με το δυνατότερο τρόπο που θα μπορούσε.Έχω διαβάσει αρκετές αρνητικές κριτικές αλλά δεν τις καταλαβαίνω.Εγώ ξετρελάθηκα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Μαράκι περιμένω πως και πως να το διαβάσεις, να το συζητήσουμε και να το αναλύσουμε εκτενώς! :D
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Χρύσα, χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε. Η αλήθεια είναι πως προκάλεσε αντιδράσεις και συζητήσεις το φινάλε, πράγμα που προσωπικά δεν το καταλαβαίνω, αφού θεωρώ ότι τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα και αιτιολογημένα. Αν το τέλος ήταν διαφορετικό, είμαι σίγουρη ότι και οι απόψεις του κόσμου που τώρα είναι αρνητικοί, θα ήταν διαφορετικές.
ΑπάντησηΔιαγραφή"....όλα μέσα μου ουρλιάζουν για ένα ακόμη φιλί,άλλη μία λέξη,άλλη μία ματιά.....άλλο ένα....κάτι."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπάθησα να βρω ένα ψεγάδι -ένα τόσο δα ψεγάδι έστω-,για να καταλάβω επιτέλους κι εγώ γιατί έχει γίνει τόσος μεγάλος ντόρος με αυτό το βιβλίο,όταν τα δύο προηγούμενα,όλοι ή σχεδόν όλοι έδειχναν να τα έχουν λατρέψει.'Ολοι μιλούσαν για το περιβόητο ταλέντο της Veronica Roth και αναρωτιόμουν τι απέγινε τελικά όλο εκείνο το ταλέντο..τι το τόσο τραγικό είχε τελικά αυτό το βιβλίο,που έκανε μερικούς να θέλουν να ρίξουν αυτό το βιβλίο στη πυρά μαζί με την δημιουργό του..Είχα πολλές μέρες το βιβλίο στο ράφι και δεν αποφάσιζα να το διαβάσω,ενώ το ήθελα πάρα πολύ!Φοβόμουν με αυτά που άκουσα το ενδεχόμενο να απογοητευτώ.Γιατί μπορεί με κάποια άλλη σειρά να μην με ένοιαζε και τόσο,αλλά με την συγκεκριμένη δεν είναι το ίδιο!Έχω τρέλα με αυτά τα βιβλία,απλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν επιτέλους ξεκίνησα να το διαβάζω,ένιωσα μια τεράστια ανακούφιση!
Δεν ξέρω γιατί άφησα να με επηρρεάσουν τόσο πολύ όλες αυτές οι κουλαμάρες!Βρέθηκα μπροστά σ΄ένα απίστευτα καλοδουλεμένο βιβλίο με μια Roth,που πιστεύω οτι έχει δώσει τον καλύτερο της εαυτό σε αυτό!Η δύναμη που δίνει στις λέξεις της,σε αυτά που θέλει να πει και στα συναισθήματα που δημιουργεί είναι άξια θαυμασμού!Και έτσι καταλήγω λοιπόν στο μοναδικό συμπέρασμα που μπορώ να καταλήξω.Αυτό που λες παραπάνω κι εσύ!Ίσως τελικά το μόνο του "πρόβλημα" να ήταν το τέλος του!Λυπάμαι,αλλά πρέπει να πω σε κάποιους εκεί έξω οτι αν θέλω να διαβάσω ένα "ασφαλή" βιβλίο εξασσφαλισμένης ευτυχίας στο τέλος, θα επιλέξω ακριβώς αυτό.Οχι ένα δυστοπικό βιβλίο.Έτσι θα γλυτώσω όχι μόνο τον εαυτό μου απο την δυστηχία μου,αλλά και όλους τους υπόλοιπους απο την μιζέρια μου!Δεν θέλω να παρεξηγηθώ!Είμαι άνθρωπος που σέβεται όλες τις απόψεις,όταν σε αυτές υπάρχουν επιχειρήματα!Αλλά το επιχείρημα,ακυρώνω όλο το βιβλίο και θεωρώ οτι ήταν απαίσιο,επειδή το φινάλε του δεν γράφτηκε στα μέτρα μου είναι,ας το πω ευγενικά,ένα πολύ ανώριμο επιχείρημα.
ενα εξαιρετικο βιβλιο πραγματι δεν εχω λογια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓ ιωτα μου ηθελα να σου προτεινω ενα καινουριο βιβλιο που διαβασα το πασχα...λεγεται ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΗΡΩΙΔΑ. Πιστευω οτι θα σου αρεσει πολυ...εγω το εχω αγαπησει...
@ maraki fatsoyla σ' ευχαριστώ για την πρόταση! Το έχω από καιρό στην βιβλιοθήκη μου, αλλά δεν αξιώθηκα ακόμα να το διαβάσω! :P
ΑπάντησηΔιαγραφήνα το διαβασεις το σηντομοτερο...θα περιμενω νεοτερα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ maraki fatsoyla έγινε! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ειρήνη μου... αν σου πω πως μόλις τώρα είδα το σχόλιό σου, τι θα πεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα συμπληρώσω κάτι περισσότερο σε όσα είπες. Νομίζω πως με εκφράζουν απόλυτα και αυτό είναι ξεκάθαρο μέσα και από το δικό μου κείμενο. Μια αγαπημένη τριλογία, με ένα συγκλονιστικό φινάλε που δεν μπορώ να πω κάτι λιγότερο από το ότι την λάτρεψα! <3
Ειλικρινά έχω μόνο μια λέξη για να περιγράψω αυτό που αισθάνομαι αυτή τη στιγμή. "Συγκλονισμένη"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ δύσκολο να φτάνεις στο τέλος μιας σειράς που έχεις αγαπήσει τόσο πολύ και να χαιρετάς αγαπημένους σου ήρωες. Δεν είμαι, και δε θα είμαι ποτέ νομίζω, έτοιμη να αποχαιρετίσω τον κόσμο αυτό.
Διαβάζοντας τα γενικά σχόλια είδα οτι η συγγραφέας απογοήτευσε πάρα πολύ κόσμο (δέχτηκε ακόμα και απειλές απ'ότι διάβασα, κλαίγοντας απο τα γέλια-σοβαρά τώρα get a life) αλλά παρόλα αυτά μας έδωσε το τέλος που εκείνη είχε ονειρευτεί για τους ήρωες της, χωρίς να επηρεαστεί απο τις κριτικές και ίσως απο τις χαμένες πωλήσεις.
Το αγάπησα πολύ αυτό το τέλος (και όχι δεν είμαι κακός άνθρωπος αλήθεια) γιατί στη πραγματικότητα δεν τελειώνουν όλες οι ιστορίες με το "και ζήσαν αυτοί καλά...."
Δεν θα ήταν η Τρίς αν είχε επιλέξει να κάνει κάτι διαφορετικό απο αυτό που έκανε. Ήταν η ανιδιοτελής και η ατρόμητη φύση της σε συγχρονισμένη δράση που την οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Ήταν τα γονίδια της Νάταλι που δε θα της επέτρεπαν ποτέ να κάνει κάτι διαφορετικό!!!
Μπορεί το τέλος της ιστορίας της Τρις και του Τομπάιας να μας έφερε δάκρυα, αλλά για ΄μένα δεν ήταν δάκρυα στεναχώριας, αλλά χαράς. Μπορεί να μην ήταν ένα ευτυχισμένο τέλος, ήταν όμως σίγουρα ελπιδοφόρο.
@ Τόνια μου, είναι κάτι που έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές και που στο έχω αναλύσει στο τηλέφωνο (αλλά και από κοντά) ακόμα περισσότερες. Για μένα, δεν θα μπορούσε να έχει πιο ιδανικό τέλος αυτή η ιστορία και δεν έχει να κάνει με το ότι είμαι τρελή, κακιά, σκληρή ή οτιδήποτε. This is life!!! Δεν παίρνεις πάντα αυτό που αξίζεις, δεν είναι πάντα δίκαιη! Κι αν η Τρις είχε πράξει διαφορετικά, δεν θα ήταν η Τρις που αγαπήσαμε. Άλλωστε, μιλάμε για δυστοπικές ιστορίες και η κάθε μία, θα χτυπήσει εκεί που θα σε πονέσει περισσότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί που τη βλέπει ο Τομπάιας... Αυτή σαν ηρωίδα δεν την πολυσυμπάθησα αλλά σε εκείνο το σημείο πραγματικά έκλαιγα κι ακόμα κλαίω όποτε το διαβάζω... Και να φανταστείς ότι ήξερα κι από πριν τι θα συμβεί, και προσπαθούσα να προετοιμάσω τον εαυτό μου, και καθυστερούσα όσο περισσότερο γινόταν την ανάγνωσή του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πόνος του ήρωα πονάει χειρότερα από όλα, αυτό είναι που με έκανε να κλαίω περισσότερο...
Καταπληκτική κριτική για ένα καταπληκτικό βιβλίο!
Προσωπικά, μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι κακοχαρακτήρισαν αυτό το βιβλίο εξαιτίας του τέλους, αυτά τα κεφάλαια είναι τα αγαπημένα μου και από τα τρία βιβλία μαζί.
Ελευθερία
Τώρα διαβάζω το "Πριν έρθεις εσύ" της Τζότζο Μόις, έχει να πέσει κλάμα πάλι...
@ @ Και όμως, υπήρξαν πάρα πολλοί που χαλάστηκαν από το τέλος, που για μένα είναι αυτό που ανεβάζει τόσο πολύ το βιβλίο αυτό και κατ' επέκτασιν το φινάλε της ιστορίας. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή