Το "Ookami Shoujo to Kuro Ouji", γνωστό και με τον αγγλικό τίτλο "Wolf Girl and Black Prince", είναι σειρά shoujo manga δηλαδή, αισθηματικού περιεχομένου, τα οποία φέρουν την υπογραφή της Ayuko Hatta, τόσο στο σχέδιο όσο και το σενάριο. Αρχικά ξεκίνησε να κυκλοφορεί ανά κεφάλαιο στο περιοδικό "Bessatsu Margaret" των εκδόσεων Shueisha το 2011, ενώ την ίδια χρονιά, τα κεφάλαια αυτά, άρχισαν να συγκεντρώνονται ώστε να κυκλοφορούν στην αγορά και ολοκληρωμένοι τόμοι. Η σειρά αυτή είναι μία από τις πιο πετυχημένες στο είδος της στην Ιαπωνία και αυτή τη στιγμή μετράει 10 τεύχη, χωρίς ακόμα να έχει ολοκληρωθεί, ενώ το anime Που βασίστηκε στο manga προβάλλεται αυτήν την περίοδο μέσα από ποικίλα τηλεοπτικά -και όχι μόνο-, δίκτυα.

Ookami Shoujo to Kuro Ouji Vol. 1:
Αν και η ματαιόδοξη Shinohara Erika έχει μηδενική εμπειρία όσον αφορά την αγάπη, εντελώς απερίσκεπτα, καυχιέται για το φανταστικό της αγόρι στις φίλες της. Ωστόσο οι φίλες της, Marin και Teduka, γίνονται καχύποπτες απέναντι στους ισχυρισμούς της Erika κι εκείνη, για να διαλύσει τις αμφιβολίες τους, τραβάει κρυφά φωτογραφία έναν καυτό τύπο που είδε στην πόλη ώστε να τους τον δείξει και να συνεχίσει το ψέμα της. Αλλά στην πραγματικότητα, ο τύπος αυτός, είναι μαθητής στο ίδιο σχολείο μ' εκείνη. Η Erika, που τώρα βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνία, παρακαλάει τον τύπο, τον Sata Kyouya, να υποκριθεί πως είναι το αγόρι της. Παρ' όλο, όμως, που μοιάζει με πρίγκιπα εξωτερικά, μέσα του είναι ένας πραγματικός σαδιστής. Αρπάζοντας την ευκαιρία, ο Kyouya εκβιάζει την Erika ώστε να γίνει το σκυλάκι του με αντάλλαγμα να συνεχίσει να υποκρίνεται. Και κάπως έτσι ξεκινάει μια ιστορία που είναι απίστευτα διασκεδαστική, μέσα στην διαστροφή της. Ίσως να αναρωτιέστε για ποιο λόγο να την διαβάσει κανείς, αφού πρωταγωνιστές είναι ένας σαδιστής, εγωκεντρικός κόπανος, και μια ανώριμη, ηλίθια κοπέλα με μηδενική αυτοεκτίμηση. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να σας πω. Ξέρω μονάχα πως το απόλαυσα αφού γέλασα πολλές φορές, απελπίστηκα -με την χαριτωμένη έννοια- κάποιες άλλες και τελικά, στο τέλος κάθε κεφαλαίου, είχα ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη. Επιπλέον, βλέπεις πως υπάρχει εξέλιξη στους χαρακτήρες αλλά και γρήγορη ροή στην ιστορία από την πρώτη στιγμή. Όταν ο Kyouya στο 2ο κεφάλαιο καλείται να προστατέψει την Erika, το κάνει. Μπορεί εκείνος να της συμπεριφέρεται κάπως, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως επιτρέπει στον καθένα να την πληγώνει. Αυτό, είναι "δέσιμο" και προφανώς, μπορεί να εξελιχθεί. Στο 3ο κεφάλαιο, βλέπουμε πως ο Kyouya, αν και δεν του φαίνεται, έχει έναν κώδικα τον οποίο ακολουθεί. Δεν είναι ότι δεν έχει αξίες, απλά δεν έχει βρει κάποια για την οποία να αξίζει να τις πραγματοποιήσει. Στο 4ο και τελευταίο κεφάλαιο, είναι ξεκάθαρο πως η Erika μπορεί να έχει τα θέματά της και τις ανασφάλειές της, αλλά είναι δοτική, ανιδιοτελής και νοιάζεται. Κι αυτό, φυσικά, αγγίζει τον Kyouya που θα πει "ευχαριστώ" όταν εκείνη θα τον περιποιηθεί στην αρρώστια του, όχι γιατί πρέπει, αλλά επειδή εκείνη το αξίζει και αυτό είναι διαφορετικό. Επιπλέον, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε την μοναξιά του η οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σίγουρα τον έχει επηρεάσει και χτίζει ωραίο background story για το μέλλον. Εκτός όλων αυτών, το art είναι ιδιαίτερα καλό, και καταφέρνει να διαχειριστεί πολύ καλά τις μεταπτώσεις στην ψυχοσύνθεση και συμπεριφορά των χαρακτήρων.

Ookami Shoujo to Kuro Ouji Vol. 2:
Το δεύτερο τεύχος του Λυκοκόριτσου είναι εξίσου απολαυστικό με το πρώτο. Βασικά, όσο το σκέφτομαι, ίσως να είναι ακόμα περισσότερο, καθώς "παίζει" σε τρία διαφορετικά επίπεδα, ένα για κάθε κεφάλαιο, αναπτύσσοντας τόσο την ίδια την πλοκή αλλά και τους χαρακτήρες που δρουν μέσα σ' αυτήν. Παράλληλα, δεύτεροι, νέοι χαρακτήρες κάνουν την εμφάνισή τους οι οποίοι σίγουρα στο μέλλον θα κληθούν να παίξουν σημαντικό ρόλο, αφού ήδη έκαναν αισθητή την παρουσία τους με ένα πρώτο, δυναμικό πέρασμα. Η Erika έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί πως για τον Kyouya νιώθει κάτι περισσότερο απ' αυτό ίσως θα ήθελε ή ακόμα καλύτερα, από αυτό που θα ήταν φυσιολογικό να νιώθει. Μπορεί να την βοήθησε να βγει από μια δύσκολη κατάσταση ωστόσο, δεν παύει να είναι και ο βασανιστής της. Όσο όμως η επιθυμία μέσα της κορυφώνεται, τόσο δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό της και αποφασίζει να ρίξει τις μάσκες και να μιλήσει με ειλικρίνεια. Αυτό ακολουθείται από δύο τινά με έναν κοινό παρανομαστή. Τόσο η Erika όσο και ο Kyouya, ρίχνουν τις άμυνές τους, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Το θέμα είναι πως αποδέχονται την κατάσταση ως έχει, μπαίνοντας πλέον σε μια νέα τροχιά. Εκεί κάνει την εμφάνισή του ο κολλητός του Kyouya, ο Takeru, ο κλασσικός κολλητός που συμπαθεί πολύ την κοπέλα που τριγυρίζει τον φίλο του και αποφασίζει να την βοηθήσει. Βέβαια, στην προκειμένη, ο ζήλος είναι λίγο μεγαλύτερος από το απαραίτητο, αλλά αυτό οδηγεί σε ένα κεφάλαιο απολαυστικό, με πολλές κωμικές και διασκεδαστικές στιγμές, που δεν ευτελίζουν όμως το βαθύτερο νόημά του. Δεν θα σας πω ποια είναι, αλλά στο κεφάλαιο αυτό, υπάρχει μία από τις κορυφαίες ατάκες της σειράς που σημαίνει πάρα πολλά. Πλέον, όλοι έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους και η Erika ίσως να έχει μια ευκαιρία. Βέβαια, το τελευταίο κεφάλαιο, είναι αυτό που ανατρέπει τις ισορροπίες. Ο Kyouya γίνεται πιο αντιπαθητικός και απαράδεκτος από ποτέ άλλοτε, η Erika πληγώνεται -και με το δίκιο της- μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο και όλα κρέμονται από μια κλωστή. Ουσιαστικά, έχουμε το ταρακούνημα που χρειάζονταν και οι δυο τους, έστω και σε διαφορετικό πλαίσιο. Το ταρακούνημα εκείνο που ξεκαθαρίζει ορισμένα πράγματα και θέτει κάποια αυστηρά όρια. Αυτό το manga, θέλοντας και μη, σε κάνει να χαμογελάς... συνέχεια! Και κάποιες φορές να θυμώνεις... ή να έρχεσαι σε δύσκολη θέση... Και ναι, αυτή είναι η επιτυχία του, ότι μέσα στο πλαίσιο της υπερβολής που εξελίσσονται κάποια πράγματα, μοιάζουν απολύτως λογικά και φυσιολογικά και κυρίως, τατυτίζεσαι με πρόσωπα και καταστάσεις, ενώ ανυπομονείς για την εξέλιξή τους.