Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Δεκαπέντε χρόνια μετά τα όσα περιγράφονται στην Ιστορία της Θεραπαινίδας, το θεοκρατικό καθεστώς της Δημοκρατίας της Γαλαάδ παραμένει ισχυρό, αλλά τα πρώτα σημάδια της παρακμής αρχίζουν να γίνονται φανερά. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι ζωές τριών ολότελα διαφορετικών γυναικών συναντιούνται, και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εκρηκτικά.
Οι δύο ανήκουν στην πρώτη γενιά που ενηλικιώνεται μέσα στην τυραννία. Στις δικές τους μαρτυρίες προστίθεται μια τρίτη: της Θείας Λίντια, το περίπλοκο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον της οποίας επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις και ανατροπές.
Καθώς η Άτγουντ μάς οδηγεί στα άδυτα του καθεστώτος της Γαλαάδ, καθεμιά από τις ηρωίδες της πρέπει να αποδεχτεί ποια είναι και να αποφασίσει ως πού είναι διατεθειμένη να φτάσει γι’ αυτό που πιστεύει…
Η αριστουργηματική συνέχεια της θρυλικής Ιστορίας της Θεραπαινίδας. Ένα έργο επίκαιρο, που προορίζεται να γίνει κλασικό.

Προσωπική άποψη:
Τριάντα πέντε χρόνια μετά την "Ιστορία της θεραπαινίδας", η Margaret Atwood επέστρεψε στη Δημοκρατία της Γαλαάδ θέλοντας να συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε το 1984. Μεταξύ μας, βέβαια, σημαντικό ρόλο στην απόφασή της αυτή πρέπει να έπαιξε και η μεταφορά της ιστορίας στην τηλεόραση η οποία, παίρνοντας το πράσινο φως για νέα σεζόν και έχοντας ήδη αρκετές προσθήκες στη ροή των γεγονότων, χρειαζόταν μια κάποια ώθηση και η Atwood, γιατί όχι, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που της δόθηκε. Υπό άλλες συνθήκες ίσως και να έκρινα μια τέτοια απόφαση κάπως πιο αυστηρά, αλλά δεδομένου ότι το αποτέλεσμα με ικανοποίησε περισσότερο απ' όσο περίμενα, λέω να πάω πάσο.

"Οι διαθήκες", λοιπόν, μας μεταφέρουν δεκαπέντε χρόνια μετά από τα γεγονότα της "Ιστορίας της θεραπαινίδας", με το γνωστό θεοκρατικό -φασιστικό, μισογυνικό και θρησκόληπτο, σε απλά ελληνικά και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- καθεστώς να εξακολουθεί να βρίσκεται στην εξουσία, αλλά με τα θεμέλιά του να μοιάζουν να έχουν υποστεί ρωγμές και με την παρακμή να κάνει την σταδιακή της εμφάνιση. Απόδειξη πως τίποτα δεν μένει σταθερό και αναλλοίωτο για πάντα, πόσο μάλλον όταν υπάρχει μεγάλη σαθρότητα στον πυρήνα αυτούς, δημιουργώντας ένα καρκίνωμα που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μεγαλώνει συνεχώς μέχρι τη στιγμή που θα οδηγήσει το όλον σε μια απόλυτη και ολοκληρωτική κατάρρευση. 

Τρεις γυναίκες ολότελα διαφορετικές μεταξύ τους, από δύο διαφορετικές γενιές. Η Άγκνες και η Νταίζη που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα στο τρομακτικό αυτό καθεστώς, που δεν έχουν γνωρίσει κάτι άλλο πέραν απ' αυτό, η πρώτη ζώντας μέσα στην καρδιά της πολιτείας και η δεύτερη στον έξω κόσμο, και που φτάνοντας στο απόγειο της εφηβείας τους έρχονται αντιμέτωπες με τον ίδιο τον εαυτό τους, τα θέλω και τα πιστεύω τους. Τρίτη και τελευταία, η Θεία Λίντια, μια γυναίκα που κατέχει μια σημαίνουσα θέση στην κοινωνία της Γαλαάδ, το παρελθόν της οποίας, όμως, είναι ιδιαίτερα περίπλοκο και ομιχλώδες, ενώ το μέλλον της ακόμα περισσότερο. Τρεις γυναίκες που οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν και που οι ζωές τους θα αλλάξουν για πάντα, ερχόμενες αντιμέτωπες με το μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής τους: Μέχρι πού είναι πρόθυμες να φτάσουν για όλα όσα πιστεύουν;

Συγκριτικά με τον προκάτοχό τους, "Οι διαθήκες" είναι ένα βιβλίο που αφηγηματικά, αν και με κάπως ξερή γλώσσα -προσωπικά θα ήθελα λίγη παραπάνω λογοτεχνική αίσθηση-, διαθέτει περισσότερη ένταση και δράση, στοιχείο που το καθιστά κάπως πιο σύγχρονο και εύκολο στην ανάγνωσή του, τουλάχιστον από νέους αναγνώστες, που με την "Ιστορία της θεραπαινίδας" ίσως να ήρθαν αντιμέτωποι με έναν λογοτεχνικό κείμενο κάπως παλαιικό που τους έφερε έξω από τα νερά τους. Από 'κει κι έπειτα, υπάρχει πολύ καλή διάκριση ανάμεσα στις ηρωίδες της, πράγμα που διαφαίνεται από τον τρόπο που χειρίζεται τον λόγο της καθεμιάς, βασισμένη τόσο στην ηλικία τους, όσο και στα ξεχωριστά στοιχεία του χαρακτήρα της καθεμιάς, που επηρεάζονται σαφέστατα και από το πλαίσιο μέσα στο οποίο ζουν και μεγαλώνουν, με διαφορετικά ερεθίσματα και εικόνες που κάνουν αυτές τις μικρές διαφορές εξέχουσα σημαντικές στα σημεία.

Από τη μία δύο ιδεαλίστριες έφηβες που πασχίζουν ν' ακουστούν οι φωνές τους και που καταλαβαίνεις και θαυμάζεις το πάθος τους, αλλά που ξέρεις πως πρέπει να βρουν την ισορροπία ανάμεσα σε αυτό και στη σύνεση -όχι την υποταγή, τη σύνεση. Από την άλλη μια γυναίκα ώριμη, με φωνή δυνατή που έχει να σου πει πράγμα και που οφείλεις να τ' ακούσεις και να τους δώσεις βάση. Μια ιστορία που αποδεικνύει σε κάθε της βήμα τη δύναμη που έχει η γνώση και πόσο δυνατό όργανο μπορεί ν' αποδειχθεί στα χέρια κάποιου, αρκεί αυτός να μπορέσει να την χρησιμοποιήσει σωστά, ή το πόσο καταστροφική μπορεί να γίνει με λάθος χειρισμούς, πόσο μάλλον όταν η γνώση αυτή αφορά την αλήθεια, τόσο την ατομική όσο και τη συλλογική, που η αποκάλυψή της είναι αμφίβολο το που θα οδηγήσει. Μια ιστορία που αποτελεί άξια συνέχεια ενός κλασσικού πλέον έργου, που με τη σειρά της θα γράψει τη δική της πορεία και θα μείνει ανεξίτηλη.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Margaret Atwood
Μεταφραστής: Κορτώ Αύγουστος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 536
ISBN: 978-618-01-3396-7