Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Το δεύτερο βιβλίο της νουάρ τριλογίας του Ηρακλή Γεωργαντή.
Μια ιστορία με σκοτεινά μυστικά, εγκλήματα και αναζήτησης της αλήθειας.
Ένας όρος στη διαθήκη, τρεις αδελφές, σκοτεινά οικογενειακά μυστικά και ένα έγκλημα. Ένα πάρτι γίνεται αφορμή να διαρρεύσει το σκοτεινό μυστικό της οικογένειας. Οι πρωταγωνιστές αγωνίζονται να κρύψουν τα ίχνη της προηγούμενης ζωής τους, φτάνοντας ακόμα και στη συγκάλυψη ενός εγκλήματος. Για μία ακόμη φορά, το τέλος τούς φέρνει αντιμέτωπους με την αλήθεια που όλοι θα είχαν προβλέψει, αν –φυσικά– επέλεγαν να βλέπουν τα πράγματα χωρίς την ασάφεια που δίνουν στην όραση οι «τρεις βαθμοί μυωπίας»…
Οι πρωταγωνιστές κρύβουν και κρύβονται από την αλήθεια, διεκδικώντας περισσότερα από αυτά που τους αναλογούν.
Πρόκειται για μια σειρά τριών νουάρ βιβλίων με κοινό στοιχείο την εσφαλμένη κατανόηση του περιβάλλοντος, στην οποία οδηγούνται οι πρωταγωνιστές εξαιτίας της επιπόλαιης τάσης τους να σχηματοποιούν, κατά το δοκούν, αδιευκρίνιστες καταστάσεις και συναισθήματα. Για τον συγγραφέα, η ελλιπής κατανόηση συναισθημάτων και χαρακτήρων είναι παρόμοια με τη θολή οπτική του φυσικού περιβάλλοντος, όταν επιλέγει να το αντικρίσει κανείς με τη στρέβλωση που επιφέρουν τρεις βαθμοί μυωπίας.

Προσωπική άποψη:
Όλες οι καταστάσεις μπορούν να ειδωθούν μέσα από δύο διαφορετικά πρίσματα. Εκείνο της πραγματικότητας κι εκείνο της δικής μας αντίληψης. Με πιο απλά λόγια, υπάρχει η εικόνα που ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητά τους, χωρίς να υπάρχει τίποτα κρυφό ή αμφισβητήσιμο, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει και η εικόνα που εμείς βλέπουμε, την οποία επεξεργαζόμαστε σύμφωνα με το πως την αντιλαμβανόμαστε, είτε γιατί δεν έχουμε την ικανότητα να δούμε την αλήθεια της, είτε γιατί δεν θέλουμε να το κάνουμε, οπότε και υποβάλλουμε τον εαυτό μας σρ όλη αυτή τη διαδικασία. Σε κάθε περίπτωση, και όποια πιθανότητα απ' τις δύο κι αν κρατήσουμε, οι άνθρωποι τείνουμε πολλές φορές να επηρεαζόμαστε από τα συναισθήματά μας, τα οποία επηρεάζουν κατ' επέκτασιν και την κρίση μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Αυτή, θα λέγαμε, είναι η ιδέα πίσω από την αστυνομική νουάρ τριλογία του Ηρακλή Γεωργαντή, το κάθε βιβλίο της οποίας έχει ως κεντρική ηρωίδα μία γυναίκα. Στο πρώτο βιβλίο ήταν η Χριστίνα, αυτή τη φορά είναι η Ναταλία -ενώ θ' ακολουθήσει η Άννα προκειμένου να κλείσει ο κύκλος-, η οποία είναι πολύ διαφορετική από την πρώτη και αυτή ακριβώς η μεταξύ τους διαφορά είναι που τις καθιστά τόσο ενδιαφέρουσες. Η Ναταλία είναι μια γυναίκα που δεν μπορεί να φανταστεί να ζει ευτυχισμένη εις βάρος άλλων ανθρώπων, που δεν μπορεί να ζει χαρούμενη δίπλα σε ανθρώπους δυστυχισμένους και που πιστεύει πως οι άνθρωποι πρέπει να παλεύουν και να κερδίζουν όλοι μαζί, όχι ο καθένας μόνος του, γιατί η ατομική ολοκλήρωση μπορεί να έρθει μόνο όταν την αγγίξει και το κοινωνικό σύνολο. Ένα πολύ ιδανικό πρότυπο ανθρώπου, που δυστυχώς σπανίζει, αλλά που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να το βλέπεις να δρα σε αφηγηματικό επίπεδο.

Μαζί της σε αυτή την περιπέτεια -που ξεκινά με έναν θάνατο, μια διαθήκη και τα σκοτεινά μυστικά που προσπαθεί να κρύψει μια οικογένεια, καθώς κι ένα έγκλημα- μια σειρά ανθρώπων με τον καθέναν απ' αυτούς να ζει εγκλωβισμένος μέσα στη δική του στρεβλή πραγματικότητα, έχοντας φέρει οι ίδιοι τους εαυτούς σε αυτή την κατάσταση, χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται, πιστεύοντας πως οι επιλογές τους τούς οδηγούν στην διέξοδο των προβλημάτων τους, ενώ στην πραγματικότητα είναι μονόδρομος που τελικός του προορισμός δεν είναι άλλος από ένα αδιέξοδο. Έτσι θεωρούν ότι βαδίζουν προς την έξοδο, την λύση δηλαδή των προβλημάτων τους, αλλά ουσιαστικά εγκλωβίζονται στο αδιέξοδο των επιλογών τους. Και τότε είναι που οι άνθρωποι αντικρίζουν με ακόμα πιο θολό βλέμμα την πραγματικότητα, γιατί αρνούνται να δεχθούν τα δικά τους λάθη και να προσπαθήσουν να τα αλλάξουν.

Η Τίνα έχει την πεποίθηση πως ένας πλούσιος άντρας είναι η λύση στα προβλήματά της, άσχετα απ' την κακή ποιότητα του χαρακτήρα του που τους οδηγεί σε τραγικές καταστάσεις. Η Ελβίρα έχει αποδεχθεί το ότι η αδερφή της τη μισεί, αλλά την ίδια στιγμή πιστεύει πως οι δυο τους μπορούν να συνυπάρξουν. Ο Γιάννης αρκείται στο να σπαταλά τη ζωή του, να ξοδεύεται δεξιά και αριστερά, πληγώνοντας ανθρώπους και τα συναισθήματά τους, ενώ την ίδια στιγμή έχει την απαίτηση αυτοί να του τα προσφέρουν απλόχερα όταν το ζητήσει. Ο Ανδρέας πιστός στην ιδέα του καθήκοντος, αναζητά τις δικές του ισορροπίες, συναισθηματικά και όχι μόνο. Τέλος, ο Άρης και η Μαριάννα, με τον πρώτο να θεωρεί πως μπορεί να βρει την ευτυχία στο πλευρό της, ακόμα κι αν για εκείνη δεν σημαίνει τίποτα στην πραγματικότητα, ενώ η ίδια, με τη σειρά της, είναι ικανή να τινάξει τη ζωή της και των άλλων στον αέρα, αρκεί να βρεθεί ο άντρας εκείνος που θα την κάνει ν' αποκτήσει μια ταυτότητα, έναν ρόλο, κάτι για ν' ακολουθήσει.

Αν και υπάρχουν αρκετοί άντρες που συμμετέχουν στην εξέλιξη της δράσης αυτής της ιστορίας, μέσα στην οποία ο καθένας πασχίζει να κρύψει την αλήθεια του και να κρατήσει τα μυστικά του καλά κλεισμένα σε σκιερά κι ανήλιαγα μέρη, στον πυρήνα όλων βρίσκεται πάντοτε η γυναίκα. Η δική της παρουσία είναι αυτή που κυριαρχεί, όχι γιατί υπερέχει ως οντότητα, αλλά γιατί υπερέχει, έναντι των αντρών, ως προς το συναίσθημα. Αυτό είναι που, αν όχι την ελέγχει, κυριαρχεί πάνω της, στην προσωπικότητά της, στην ψυχή της, στις σκέψεις της και που τελικά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, καθορίζει και τις αποφάσεις της, που μπορεί να μην είναι πάντοτε σωστές, αλλά ορίζονται κυρίως απ' την καρδιά της -και ίσως, κάπως έτσι, μπορέσει ένας άντρας να κατανοήσει πως νιώθει μια γυναίκα που βρίσκεται στο πλάι του, όποιον ρόλο κι αν έχει αυτή.

Ευτυχώς, για μια ακόμα φορά, ο συγγραφέας καταφέρνει ν' αφήσει στην άκρη την αυστηρή φύση της δικηγορικής του ταυτότητας, εστιάζοντας περισσότερο στους χαρακτήρες του και στον ψυχισμό αυτών, χτίζοντας πάνω τους την πλοκή της ιστορίας του και την δράση της αφήγησής του, από την οποία δεν λείπουν οι εντάσεις, οι ανατροπές και οι εκπλήξεις, αφού η ροή τους είναι καλοδουλεμένη, με προσοχή στις μικρές εκείνες λεπτομέρειες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, οδηγώντας σε ένα αποτέλεσμα που είναι άκρως ατμοσφαιρικό, έξυπνα δομημένο, μα πάνω απ' όλα που καταφέρνει να μας αγγίξει συναισθηματικά και να μας βάλει στη διαδικασία να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε και ν' αναρωτηθούμε για τη δική μας όραση απέναντι στην πραγματικότητα των όποιων καταστάσεων και γεγονότων.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ηρακλής Γεωργαντής
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-960-645-048-8