IT'S A... GAY AFFAIR! - ΜΕΡΟΣ 2ο

Ποιος είπε πως η ομοφυλοφιλία είναι αντρική υπόθεση;

- Ευχάριστη έκπληξη από τον Peter Jackson καθώς δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους φιλοσοφημένες ταινίες, το “Heavenly Creatures” είναι αφιερωμένο στον γυναικείο ομοφυλοφιλικό έρωτα. Σ’ έναν από τους πρώτους της ρόλους, το 1994 η Kate Winslet ρισκάρει να υποδυθεί Juliet Hulme, ένα νεαρό κορίτσι που με το πέρασμα των χρόνων αναπτύσσει με την καλύτερή της φίλη Pauline Parker μια σχέση εγκεφαλική και συνάμα ερωτική. Το κοινό τους πάθος τους οδήγησε στο να γράψουν για μια φανταστική χώρα που θα μπορούσαν να ζήσουν ελεύθερες. Οι δύο οικογένειες αντιδρούν στη σχέση αυτή και προσπαθούν να τις κρατήσουν χώρια. Μια ιστορία που σε άλλους μπορεί να φαντάζει κοινή και σε άλλους απίστευτη. Κι όμως… η ιστορία που περιγράφεται είναι εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία των δύο κοριτσιών που διαδραματίστηκε στην Αμερική της δεκαετίας του ’50. Δυο νέα κι ατίθασα κορίτσια που πίστευαν πως ήταν ξεχωριστά και που θα έκαναν τα πάντα για να ‘ναι μαζί, ακόμα και φόνο. Ενδιαφέρουσα ανθρωποκεντρική ταινία, με αρκετά καλές ερμηνείες που δεν διστάζει ως έναν βαθμό να χτυπήσει το μαχαίρι στην πληγή, αποδεικνύοντας πως δεν είναι όλα τόσο ρομαντικά όσο δείχνουν.

- Μια απ’ τις πιο sexy και ποθητές γυναίκες στον πλανήτη, η οποία στο παρελθόν είχε δηλώσει πως έχει σεξουαλικές σχέσεις και με άντρες και με γυναίκες (με άλλα λόγια, “παίρνω ότι κινείται”), η Angelina Jolie, ενσάρκωσε το 1998 στα πλαίσια της τηλεοπτικής ταινίας “Gia”, ένα μοντέλο με ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις. Ουσιαστικά η ταινία αποτελεί βιογραφία της Gia Marie Carangi, το πρώτο super model της Αμερικής που έζησε πολύ έντονα κι έφυγε από τη ζωή πολύ γρήγορα. Μπαίνοντας δυναμικά στο χώρο της μόδας για να ταράξει τα ήσυχα νερά της, η Gia δοκίμασε στο έπακρον όλες τις ηδονές που μπορούσε να της προσφέρει η ζωή. Άντρες, αλκοόλ, ξενύχτια, δόξα, αναγνωρισιμότητα! Δεν άργησε όμως να καταλάβει την πραγματική της φύση, καθώς οι άντρες ήταν καλοί για sex, αλλά δεν μπορούσαν να τις προσφέρουν την ηδονή και το ερωτικό στοιχείο που έβλεπε στα μάτια μιας και μόνο γυναίκας, της Linda. Από τη Φιλαδέλφεια στη Νέα Υόρκη, από το πουθενά, στην κορυφή κι από ‘κει στον κόσμο των ναρκωτικών, ο οποίος τελικά της στέρησε τη ζωή στα 26 της χρόνια, μετατρέποντάς την σε σύμβολο, καθώς ήταν από τις πρώτες γυναίκες που πέθαναν από AIDS, το 1986. Οι άνθρωποι που γνώριζαν τη Gia είναι αυτοί που λένε στην κάμερα την ιστορία της λίγο μετά το θάνατό της. Αυτό δημιουργεί ένα υπέροχο πορτρέτο της ηρωίδας με συνέπεια από την αρχή μέχρι το τέλος. Η Angelina Jolie είναι εξαιρετική στο ρόλο της που τον ενσαρκώνει χωρίς ταμπού κι αναστολές, κάτι που την έκανε όχι μόνο να είναι υποψήφια σε πολλές απονομές, αλλά να κερδίσει και την Χρυσή Σφαίρα.

- Μια αληθινή ιστορία για να βρεις το κουράγιο να καταλάβεις ποιος είσαι. Πες το ψέματα! 1999 και παρακολουθούμε την αληθινή ιστορία του Brandon Teena στην ταινία "Boy`s Don`t Cry"!. Νεοφερμένος σε μια γειτονιά της Αμερικής, κερδίζει τη συμπάθεια των κατοίκων λόγω της ευγενικής κι ευαίσθητης προσωπικότητάς του και τον θαυμασμό των κοριτσιών εξαιτίας της εξωτερικής του εμφάνισης. Όμως κρύβει ένα μεγάλο μυστικό, ότι στην πραγματικότητα είναι γυναίκα. Όταν το μυστικό του μαθευτεί η καλή ως τότε ζωή του παίρνει δραματική πορεία. Η Kimberly Peirce τολμά, γράφει και σκηνοθετεί μια απ’ τις πιο πολυσυζητημένες και καλογυρισμένες ταινίες ever. Ένα φλέγον κοινωνικό ζήτημα, η αναγνώριση κι αποδοχή της σεξουαλικής μας ταυτότητας. Όχι μια ακόμα ομοφυλόφιλη κοπέλα, αλλά ένας άντρας εγκλωβισμένος σ’ ένα γυναικείο σώμα που αναζητά μια φυσιολογική κι ελεύθερη ζωή. Η δραματουργία της εξέλιξης είναι επιβλητική και γεμάτη συναισθήματα και το μόνο που μπορείς να νιώσεις για την ηρωίδα είναι οίκτο. Η Hilary Swank σε μια απ’ τις καλύτερες κι ανθρώπινες ερμηνείες της. Μια ερμηνεία που σε μια νύχτα την ανέδειξε σε μεγάλη ηθοποιό και της χάρισε το πρώτο της oscar.

- Η Aileen Wuornos, αποτελεί έναν αληθινό θρύλο της Αμερικάνικης βίας. Από το 1989 έως το 1990, κατόρθωσε να σπείρει τον τρόμο στην πολιτεία της Φλόριντα σκοτώνοντας οχτώ άντρες στους αυτοκινητόδρομους όπου εκπορνευόταν. Η ταινία αφορά στην ιστορία της και την ιστορία της Selby, της νεαρής γυναίκας που την ερωτεύτηκε και αυτοκαταστράφηκε από τον έρωτά της για την παράφρονα εγκληματία. Το “Monster", μια ταινία της πρωτοεμφανιζόμενης Patty Jenkins, τάραξε τα κινηματογραφικά πράγματα το 2003, όχι μόνο λόγω της λαγνείας και της βίας όπου προβλήθηκε μέσα απ’ αυτήν, αλλά και λόγω του ειδυλλίου μεταξύ των δύο γυναικών. Κι αναρωτιέμαι… αυτό είναι που σοκάρει περισσότερο ή ότι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα τα οποία απλά έχουν μεγαλοποιηθεί ως έναν βαθμό; Βιασμένη όντας παιδί ακόμα, καταλήγει να γίνει πόρνη στην ενήλικη ζωή της, αισθανόμενη απέχθεια για το αντρικό φύλλο κι έλξη για το γυναικείο για να γνωρίσει τον απόλυτα διεστραμμένη έρωτα στο πρόσωπο της κατά πολύ μικρότερης Selby. Αυτή η γνωριμία είναι και η καταστροφή των δύο γυναικών αφού η μία σπρώχνει την άλλη στο έγκλημα προκειμένου να ικανοποιηθούν τα καπρίτσια της. Η Charlize Theron δεν διστάζει να τσαλακώσει την εικόνα της και να υποδυθεί έναν ριψοκίνδυνο και πολύπλοκο ρόλο. Τελικά το ρίσκο της απέδωσε, αφού ένιωσε στο πετσί της την ηρωίδα, υποστηρίζοντας με πάθος και τρέλα έναν απ’ τους πιο αμφιλεγόμενους χαρακτήρες του σύγχρονου κινηματογράφου και της ιστορίας των serial killers, κερδίζοντας κριτικούς και θεατές και συνάμα πληθώρα βραβείων, μεταξύ αυτών το πρώτο της Oscar.

Υπάρχουν όμως κι άλλες ταινίες (αποφεύγω τις αναφορές σε κάθε χαζοκωμωδία που θεωρεί ότι ένα ομοφυλόφιλος συνδράμει το ευτράπελον) όπως:

- Μια μάλλον κακόγουστη ταινία του είδους ήταν η γερμανικής παραγωγής “Different from the Others” (1919), όπου ο βιολονίστας Paul Körner, αντιλαμβανόμενος την ομοφυλόφιλη φύση του προσπαθεί αρχικά να την αλλάξει κι έπειτα να την αποδεχτεί. Εμείς ωστόσο δεν καταφέρνουμε να το αποδεχτούμε γιατί όλη η παρουσίαση φαντάζει κιτσάτη.

- Γυρισμένο το 1961, το ασπρόμαυρο film του Basil Dearden, "Victim", ασχολείται με μια σειρά εκβιασμών μέσα στην ομοφυλοφιλική κοινότητα. Ένας δικηγόρος υπέρ του αντισοδομισμού, εμπλέκεται στην υπόθεση για να καταλήξει ν’ αποδεχτεί την ομοφυλοφιλία μέσα απ’ την δημόσια έκθεση.

- Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω το ιδιόρρυθμο χιούμορ του Fellini και πολύ περισσότερο σε μια ιστορία σαν αυτή του “Fellini - Satyricon” το 1969, όπου δύο νεαροί στην Ρώμη του 1ου αιώνα μπλέκονται σε μια σειρά από περιπέτειες που θα τους βοηθήσουν ν’ αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους κι όχι μόνο!

- Αρκετά τολμηρό για την εποχή του, το “The Music Lovers” κυκλοφόρησε αρχές του 1970 παρουσιάζοντάς μας τον γάμο μεταξύ ενός ομοφυλόφιλου και μιας νυμφομανούς. Βιογραφική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αφού πρόκειται για την πραγματική ιστορία της ζωής του μεγάλου μουσικού Tchaikovsky`s.

- Ένας εβραϊκός γιατρός, ο Daniel Hirsh και η Alex Greville έχουν σχέση με τον νεαρό καλλιτέχνη Elkin. Παρά τη γνώση της κατάστασης αυτής, είναι πρόθυμοι να τον μοιραστούν προκειμένου να τον χάσουν. Η ταινία του Schlesinger, “Sunday Bloody Sunday" του 1971, δίνει έμφαση σε μερικά ανησυχητικά γεγονότα όπως το πως έχει αλλάξει η στάση των ανθρώπων απέναντι στις σχέσεις.

- “Cabaret” του Bob Fosse, παραγωγής 1972. Σ’ ένα κόσμο ακολασίας και πορνείας τίποτα δεν πρέπει να σε εκπλήσσει. Όλα μπορεί να συμβούν και ο καθένας μπορεί να πάει με τον άλλο. Δεν υπάρχουν διακρίσεις στο sex!

- “The Bitter Tears of Petra von Kant” γερμανικής παραγωγής 1972 και περιγράφει την θυελλώδη σχέση μεταξύ της επιτυχημένης σχεδιάστριας Petra von Kant και του φιλόδοξου 23χρονου μοντέλου Enter Karin.

- Αστυνομικό δράμα του 1975, το “Fox Friends” επικεντρώνεται στη ζωή του μικροαστού Franz Fox. Ο εραστής του συλλαμβάνεται και ψάχνει τρόπο να βγάλει γρήγορα λεφτά. Γνωρίζει τον πλούσιο ηλικιωμένο Max και δύο νεώτερα ομοφυλοφιλικά άτομα με ακριβά γούστα. Η επόμενη μέρα βρίσκει τον Fox κερδισμένο μ’ έναν μεγάλο χρηματικό ποσό και ξαφνικά οι φίλοι του Max γίνονται φίλοι του Fox. Σημαντικό πράγμα τελικά το χρήμα!

- 1976 και οι Paul Humfress και Derek Jarman γυρίζουν το “Sebastiane”. Το 300 μ.Χ. ο Ρωμαίος Sebastiane εξορίζεται σ’ ένα φυλάκιο που αποικείται αποκλειστικά από άντρες. Αποδυναμωμένα από τις επιθυμίες τους, αυτά τα άτομα γυρίζουν στις ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Εντούτοις, ο ήρωας γίνεται ο στόχος της σφοδρής επιθυμίας ενός ομοφυλοφιλικού εκατόνταρχου τον οποίο κι απορρίπτει.

- Ο Thomas είναι ο γιος ενός φύλακα φυλακών, ο οποίος κι ερωτεύεται τον Martin, έναν απ’ τους παλαιότερους τροφίμους των φυλακών. Μετά την αποφυλάκιση του Martin, προσπαθούν να χτίσουν μια σχέση και μια ζωή μαζί αλλά, κανένας δεν θα τους αφήσει ήσυχους. Ωμή ως προς την παρουσία της, το “The Consequence” προκάλεσε την κοινή γνώμη το 1977.

- “In A Year With 13 Moons”, μια ταινία του Rainer Werner Fassbinder (για φαντάσου) η οποία κι έλαβε χώρα στα κινηματογραφικά πράγματα το 1978. τις τελευταίες μέρες της ζωής του ο Elvira, προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη της ζωής του που κάποτε τον απέρριψε γιατί όπως του είχε πει όταν του εξέφρασε τα συναισθήματά του, “ωραία, αλλά κρίμα που δεν είσαι γυναίκα”.

- Την ίδια χρονιά μια Δανέζικη παραγωγή, το “You Are Not Alone” κάνει την εμφάνισή του και οι κριτικοί τη χαρακτηρίζουν ως μια απ’ τις πιο λυρικές ταινίες όλων των εποχών. Σ’ ένα σχολείο αρρένων μια ιδιαίτερη σχέση αναπτύσσεται μεταξύ του δεκαπεντάχρονου Bo και του νεότερου Kim, τον μικρό γιο του διευθυντή. Οι σκληροί κανονισμοί του σχολείου και η μοναξιά που νιώθουν οι χαρακτήρες του φέρνουν κοντά και δυνατά αισθήματα προσπαθούν να εκδηλωθούν με κάθε τρόπο και κάθε μέσον.

- Το "Dona Herlinda y su hijo" είναι άλλη μια ιδιόρρυθμη κομεντί του 1985. O γιατρός Rodolfo διατηρεί δεσμό με έναν νεαρό μουσικό φοιτητή. Τα πράγματα όμως στη ζωή του περιπλέκονται όταν η μητέρα του αποφασίζει πως είναι καιρός να παντρευτεί με την ανοιχτόμυαλη Olga προκειμένου να κλείσουν τα στόματα, ενώ παράλληλα ο εραστής του θα μείνει μαζί της για να είναι κοντά του. Ανεκτική την βρίσκω τη μαμά και ψύχραιμη!

- Ένα ρομαντικό δράμα του 1985, κλασσικό και γεμάτο αγάπη από δύο νεαρές γυναίκες και μεταξύ ενός ντροπαλού καθηγητή κι ενός φιλελεύθερου καλλιτέχνη, εμπνευσμένο από την ομώνυμη νουβέλα της Jane Rule.

- Μια ταινία που έχει σχεδόν τα χρόνια μου. 1986 και το “Parting Glances” κάνει την εμφάνισή του. Ο Michael και ο Robert είναι ένα ομοφυλοφιλικό ζεύγος στη Νέα Υόρκη και προετοιμάζονται για την αναχώρηση του Robert στην Αφρική. Ο Michael πρέπει να αντιμετωπίσει τα αληθινά κίνητρα της αναχώρησης του Robert και ν’ αντέξει τον εκκεντρικό φιλικό τους κύκλο, όπως τον Nick που πάσχει από AIDS.

- O River Phoenix και ο Keanu Reeves σε μια ταινία του 1991 η οποία κι εστιάζει μεταξύ της φιλίας των Mike και Scott. Ζουν στους δρόμους και πουλάνε σε άνδρες και σε γυναίκες το κορμί τους. Ο Mike είναι ήρεμος, εύθυμος και πάσχει από ναρκοληψία. Ο Scott είναι ο επαναστατικός γιος μιας υψηλόβαθμης οικογένειας, ο οποίος ζει αυτή η ζωή για να προκαλέσει τον πατέρα του. Μαζί, αρχίζουν μια αναζήτηση για να βρουν τη μητέρα Mike.

- 1992 και μια αληθινή ιστορία κάνει την εμφάνισή της στη μεγάλη οθόνη υπό την σκηνοθετική επιμέλεια του Tom Kalin. Το “Swoon” εξιστορεί την αληθινή ιστορία των ομοφυλοφιλικού εραστών, Richard Loeb και του Nathan Leopold που απήγαγαν και δολοφόνησαν ένα παιδί στις αρχές της δεκαετίας του `20 για τα λακτίσματα. Η πλοκή καλύπτει τους μήνες πριν από το έγκλημα, την αποτρόπαια πράξη τους και την τελική τους μοίρα.

- Η ταινία για την οποία όλοι συζητούν και κανείς δεν προδίδει τα μυστικά της. Αυτός ήταν ο υπότιτλος της ταινίας του 1992 “The Crying Game” του Neal Jordan. Ο Fergus, εθελοντής του ΙRA, μαζί με συμπολεμιστές του αιχμαλωτίζουν τον Jody, ένα βρετανό στρατιώτη, με τον οποίο συνδέονται φιλικά λίγο πριν την εκτέλεσή του. Προκειμένου να τηρήσει την υπόσχεσή του να προσέχει την αρραβωνιαστικιά του, θα το σκάσει για το Λονδίνο, όπου θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τη Dil. Εκείνος δεν της αποκαλύπτει την ταυτότητά του, υπάρχουν όμως πράγματα που κι εκείνη δεν του λέει.

- Το 1995 ήταν η χρονιά όπου έκανε την εμφάνισή του ένα ντοκιμαντέρ με διάθεση να μας κάνει μαθήματα ιστορίας γύρω από τον ομοφυλόφιλο κόσμο του σινεμά πίσω από τις κάμερες. Μιλάμε για το “The Celluloid Closet” από τους Rob Epstein και Jeffrey Friedman.

- Το 1996 ακολούθησε ένα ακόμα ντοκιμαντέρ που αυτή τη φορά άκουγε στον τίτλο “Paris Was A Woman” και ασχολείται με την εποχή όπου μεγάλος αριθμός από λεσβίες καλλιτέχνιδες απ’ όλους τους χώρους μετακινήθηκαν μαζικά κι εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι.

- Μια απ’ τις καλύτερες λεσβιακές ταινίες είναι το “Bound” του 1996 των αδερφών Wachowski. Μια γυναίκα πιάνει δουλειά ως υδραυλικός στο σπίτι του Ceasar ο οποίος ξεπλένει χρήματα για τη μαφία. Εκεί γνωρίζει την κοπέλα του τη Violet με την οποία αναπτύσσουν ερωτικό δεσμό κι αποφασίζουν να κλέψουν τα 2.000.000$ που έχει στην επιτήρησή του. Τα πράγματα όμως ξεφεύγουν από τον έλεγχο.

- Κωμωδία του 1998, το “The Opposite Of Sex”, παρουσιάζει την ιστορία ενός 16χρονου κοριτσιού που κατά την επίσκεψή της στο σπίτι του ομοφυλόφιλου αδερφού της αναγκάζει το έτερον του ήμισυ να κάνει sex μαζί της. Οι σχέσεις μεταξύ όλων κλονίζονται όταν η κοπέλα μένει έγκυος αλλά υπάρχει αμφισβήτηση γύρω απ’ το ποιος είναι ο πατέρας.

Greek lovers

Αναρωτιέμαι… μήπως τελικά έχουμε μόνο το όνομα και μας λείπει η χάρη; Και μην βιαστείτε όλα τα σκληροτράχηλα αρσενικά να μου την πέσετε. Η απορία μου είναι καθαρά σε κινηματογραφικό και καλλιτεχνικό επίπεδο. Δεν θα κάνω αναφορά στην τηλεόραση γιατί εκεί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις κάποιον gay θα βρεις από κάτω, ακόμα κι όταν η παρουσία του δεν εξυπηρετεί απολύτως κανέναν σκοπό. Και οι ταινίες μας όμως δεν πάνε πίσω. Ακόμα και στις ταινίες του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου, δεν ήταν λίγες οι… κουνιστές και λυγιστές. Και δεν θα κάνουμε εκτενή ανάλυση, αλλά αναφορά στα πιο τρανταχτά παραδείγματα.

- 1999 και “Safe Sex”. Όλη αφρόκρεμα της ελληνικής τηλεόρασης παρέλασε απ’ αυτή τη δήθεν χιουμοριστική και σεξιστική ταινία. Παράλληλες ερωτικές ιστορίες ανθρώπων που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνδέονται. Δεν θα μπορούσε να λείπει και το gay ζευγάρι (Κωστας Κόκλας – Βλαδίμηρος Κυριακίδης) που ζει ευτυχισμένο τον έρωτά του. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που ο άντρας της κολλητής του εκφράζει στον δεύτερο τον έρωτά του και την επιθυμία του να κάνουν sex. Και το κάνουν μέχρι που τους πιάνει ο κερατάς, φροντίζοντας να ενημερώσει την δύσμοιρη σύζυγο. Το καυτό φιλί μεταξύ των εραστών συζητήθηκε πολύ.

- 2000 και “Ριζότο”. Η Ευγενία και η Βίκυ παντρεμένες με παιδιά, ζούνε στη ρουτίνα της καθημερινότητας με πολλές ευθύνες πάνω στο κεφάλι τους και τους ρηχούς συζύγους τους. Όταν πλέον απελπίζονται αποφασίζουν να συγκατοικήσουν και διαπιστώνουν ότι η ζωή τους γίνεται εντυπωσιακά πιο εύκολη. Οι άντρες τους αντιδρούν σ’ αυτή τη σχέση μ’ αποτέλεσμα να φορτωθούν εκείνοι τα παιδιά. Τα κορίτσια μας όμως στην πορεία κάπου το χάνουνε και τα ερωτικά μπερδέματα μεταξύ τους αρχίζουν.

- 2003 και “Οξυγόνο”. Ο Ρέππας και ο Παπαθανασίου κάνουν την έκπληξη παρουσιάζοντας μια πιο σοβαρή ταινία απ’ ότι μας έχουν συνηθίσει. Μια μικρή επαρχιακή κοινωνία όπου ο καθένας προσπαθεί να ζήσει με τα μυστικά και τα ψέματά του. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο Γιώργος, ένας φαινομενικά καλός οικογενειάρχης που στην πραγματικότητα χαίρεται τον ομοφυλόφιλο έρωτα με τον νεαρό Γιάννη, με τα ανάλογα ανταλλάγματα.

- 2006 και “Straight Story”. Κατά την ταπεινή μου άποψη, πανέξυπνη σάτιρα ενός πολύ λεπτού θέματος. Ο κόσμος γυρίζει τούμπα και το να είσαι ετεροφυλόφιλος είναι έγκλημα. Ο Γιάννης είναι ένα θύμα αυτής της κατάρας και τρομερά ερωτευμένος με τη Σοφία. Όταν θα υποπέσουν στο έσχατο αμάρτημα θα πρέπει να κάνουν το παν για να κρατήσουν μυστική τη σχέση τους.

Επίλογος

Αν έχετε φτάσει ως εδώ, μάλλον δεν είστε τόσο πουριτανοί όσο θέλετε να δείχνετε. Άλλωστε μόνο εσείς μπορείτε να δείτε την οθόνη του υπολογιστή σας. Αν ωστόσο επιμένετε ακόμα ότι ανήκετε σ’ αυτή την κατηγορία ανθρώπων τότε μπράβο σας… έχετε μεγάλη υπομονή κι αυτοσυγκράτηση. Ο άντρας μου πάλι, αν δει το συγκεκριμένο αφιέρωμα μάλλον θα με κρεμάσει από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα για παραδειγματισμό. Η ομοφυλοφιλία είναι στη ζωή μας, είναι καθημερινό φαινόμενο, είναι γύρω μας. Ακόμα κι αν δεν το επιδοκιμάζουμε δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κρίνουμε και να κατακρίνουμε. Ας πάψουμε λοιπόν να το παίζουμε ηθικολόγοι και να παραδίδουμε μαθήματα χρηστομάθειας γιατί ίσως κι εμείς να μην είμαστε καλύτεροι. Με το να είμαστε ομοφοβικοί, απλά αρνούμαστε μια πτυχή της πραγματικότητας. Με το να κρίνουμε την τέχνη λαμβάνοντας ως κριτήριο μόνο την εικόνα κι όχι την ουσία, τότε έχουμε χάσει τη μισή αξία και σημασία. Ο ομοφυλοφιλικός κινηματογράφος μας έχει προσφέρει πολύ σπουδαία καλλιτεχνικά δείγματα κι αξίζει περισσότερο της προσοχής μας.