ΚΡΑΜΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΡΑΜΕΡ - KRAMER VS. KRAMER

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Αδυνατώντας να αντέξει την προσήλωση του άνδρα της στην καριέρα του, η Joanna Kramer φεύγει από το σπίτι, αφήνοντάς του τη φροντίδα του ανήλικου γιου τους.
Δεκαπέντε μήνες αργότερα επανέρχεται και ζητά το παιδί. Όταν ο σύζυγος αρνείται, ξεκινά δικαστικό αγώνα, προκειμένου να της ανατεθεί η επιμέλεια.

Προσωπική άποψη:
Οι οικογενειακές σχέσεις αποτελούσαν ανέκαθεν αντικείμενο κινηματογραφικών έργων. Ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές εκείνες όπου η συγκεκριμένη θεματολογία έχει κατακρεουργηθεί στα χέρια ανίκανων σεναριογράφων και σκηνοθετών αλλά και από παρασυρμένους στον μανιερισμό ηθοποιούς. Αντίθετα, έχει συμβεί τις περισσότερες φορές. Όμως το “Κράμερ Εναντίον Κράμερ”, απέχει κατά πολύ από τις προαναφερούμενες περιπτώσεις. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος της διαχρονικότητάς της. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που 30 χρόνια μετά μοιάζει ακόμα σύγχρονη, εμπνευσμένη από μια νουβέλα του Avery Corman.

Δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Ο εργασιομανής πατέρας και η μάνα που πνίγεται μέσα σε ένα προσωπικό αδιέξοδο. Ο πρώτος βρίσκεται μόνος με το παιδί που εγκατέλειψε η δεύτερη και αναγκάζεται να δημιουργήσει νέα θεμέλια σε μια ζωή που μοιάζει να γκρεμίζεται. Μια σχέση ζωής, αυτή ανάμεσα σε πατέρα και γιο, περνάει σε ένα άλλο επίπεδο. Ένας δικαστικός αγώνας έρχεται να φέρει συγκρούσεις και να οδηγήσει σε συναισθηματικό αδιέξοδο αλλά και σε σκληρές αποφάσεις. Αποφάσεις γεμάτες πόνο, κατανόηση, αγάπη, θυσία. Χωρίς φτηνούς ψευτομελοδραματισμούς, τα συναισθήματα που όλα αυτά προκαλούν, εναλλάσονται και μας κατακλύζουν.

Αν έπρεπε να δώσουμε έναν ακριβή ορισμό στην έννοια του δράματος τότε, το “Κράμερ Εναντίον Κράμερ” θα ήταν ίσως η καλύτερη που θα μπορούσαμε να δώσουμε. Η πορεία που ακολουθεί η ταινία είναι τόσο αληθινή, τόσο ρεαλιστική που σε παρασέρνει μαζί της σε μια δίνη αμφίρροπων συναισθημάτων. Από τη μια μεριά νιώθουμε κατανόηση και συμπάσχουμε με το δράμα του πατέρα που καλούμαστε από την αρχή να τον συμπαθήσουμε. Από την άλλη όμως, καλούμαστε να νιώσουμε οργή για μια μάνα που δεν κατανοούμε την απαίσια πράξη της. Όταν αυτό αρχίζει να συμβαίνει, μπαίνουμε σε μια διαδικασία συναισθηματικής φόρτισης και δεν μπορούμε να μείνουμ ασυγκίνητοι απέναντι στο προσωπικό της δράμα.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Robert Benton, μπορεί να δημιουργεί ένα δράμα με κοινωνικές προεκτάσεις, χωρίς να αποφύγει την χρήση ορισμένων κλισέ στοιχείων του είδους όμως, η χρήση σιωπηλών μονόπλανων και πορτρέτων είναι ικανή να μας κάνει να τα παραβλέψουμε. Πώς να μην το κάνεις άλλωστε όταν τα συναισθήματα που εκπέμπουν σε διαπερνούν σαν ηλεκτρικό ρεύμα; Πώς να μείνεις ασυγκίνητος μπροστά στην έκρηξή τους; Γιατί ο Benton, δεν προσπαθεί να κάνει τους ήρωές του να κρυφτούν. Εκφράζουν την οργή, την αγανάκτηση, τον πόνο, τις κατηγορίες, την αγάπη και την στοργή τους. Όλα είναι κατανοητά και πολύ περισσότερο, είναι αποδεκτά.

Οι ερμηνείες των Dustin Hoffman, Meryl Streep και Justin Henry, είναι μοναδικές και ταυτόχρονα αλληλένδετες. Δεν θα μπορούσε καμία να αγγίξει την τελειότητα όπως τώρα, αν απέναντί της δεν έβρισκε την τελειότητα των άλλων. Ο Hoffman ανθρώπινος και συμπαθής, με τις απαραίτητες εκρήξεις που όμως δεν φαντάζουν στα μάτια μας φτηνοί θεατρινισμοί. Η Streep πανέμορφα απελπισμένη, έτοιμη να παλέψει αλλά και να παραδοθεί προκειμένου να μην πληγώσει ότι αγαπαέι περισσότερο. Ο μικρός τότε Henry, ένα αθώο, ακτέργαστο κόσμημα, με όλα εκείνα τα στοιχεία απλότητας και φυσικού πόνου αλλά και αγάπης, έτσι όπως μόνο ένα οχτάχρονο παιδί θα μπορούσε να δώσει.

Ένα από τα κορυφαία, ίσως και το πρώτο όλων, οικογενειακά δράματα. Οι κοινωνικές προεκτάσεις ενός διαζυγίου και η διεκδίκηση της κηδεμονίας ενός μικρού παιδιού. Μια σύγχρονη πραγματικότητα στο μικροσκόπιο, χωρίς να φοβάται να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο. Συγκλονιστικές ερμηνείες σε ένα δομημένο και καλογραμμένο έργο που έχει την ικανότητα να μιλάει στην ψυχή μας ακόμα και όταν δεν ακούγονται τα λόγια του. Το μεγαλείο της αγάπης και της θυσίας, έρχονται να κορυφωθούν στο γλυκόπικρο φινάλε, που σου αφήνει μια παράξενη χαρμολύπη και σε εκπλήσσει μέχρι και σήμερα.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Κράμερ Εναντίον Κράμερ
Είδος: Δραματική
Σκηνοθέτης: Robert Benton
Πρωταγωνιστές: Dustin Hoffman, Meryl Streep, Justin Henry, Jane Alexander, Howard Duff, George Coe, Bill Moor, JoBeth Williams, Howland Chamberlain
Παραγωγή: 1979
Διάρκεια: 105’

Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://en.wikipedia.org/wiki/Kramer_vs._Kramer
http://www.imdb.com/title/tt0079417/