Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Γεννημένος βουβός, μιλώντας μόνο με νοήματα, ο Έντγκαρ Σωτέλ ζει μια ειδυλλιακή ζωή με τους γονείς του στο αγρόκτημά τους στο απομακρυσμένο βόρειο Oυισκόνσιν. Εδώ και γενιές οι Σωτέλ ανατρέφουν και εκπαιδεύουν μια φανταστική ράτσα σκύλων, η συμπονετική συντροφικότητα των οποίων ενσαρκώνεται από την Αμυγδαλένια, την ισόβια φίλη και σύμμαχο του Έντγκαρ.
Αλλά με την απρόσμενη επιστροφή του Κλοντ, του θείου από τη μεριά του πατέρα του Έντγκαρ, αναταραχή ρημάζει το κάποτε γαλήνιο σπιτικό των Σωτέλ. Όταν ο πατέρας του Έντγκαρ πεθαίνει ξαφνικά, ο Κλοντ χώνεται ύπουλα στη ζωή του αγροκτήματος –και στην αγκαλιά της μητέρας του Έντγκαρ.
Χτυπημένος από τις συμφορές και σαστισμένος, ο Έντγκαρ προσπαθεί να αποδείξει ότι ο Κλοντ έπαιξε ρόλο στο θάνατο του πατέρα του, αλλά το σχέδιό του γίνεται μπούμεραγκ –με θεαματικό τρόπο.
Αναγκασμένος να το βάλει στα πόδια μέσα στον απέραντο αγριότοπο που εκτείνεται πέρα από το αγρόκτημα, ο Έντγκαρ ενηλικιώνεται μέσα στην άγρια φύση, παλεύοντας για την επιβίωση τη δική του και των τριών σκύλων ενός έτους που τον ακολουθούν. Μα η ανάγκη του να αντιμετωπίσει το δολοφόνο του πατέρα του και η αφοσίωσή του στους σκύλους των Σωτέλ κάνουν τον Έντγκαρ να γυρίσει πάλι σπίτι.
Προσωπική άποψη:
Σίγουρα οι εκδόσεις Πλατύπους δεν μας έχουν συνηθίσει σε μυθιστορήματα όπως "Η Ιστορία Του Έντγκαρ Σωτέλ". Αν και στο βιβλίο γίνονται κάποιες μεταφυσικές αναφορές, σε καμία των περιπτώσεων δεν θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε φαντασίας καθώς, πρόκειται για ένα λογοτεχνικό είδος που πραγματικά σπανίζει στις μέρες μας. Είναι μια ιστορία από εκείνες που σου γεννούν ποικίλα κι ανάμεικτα συναισθήματα, που σε ταράζουν βαθιά μέσα σου και που με το τέλος τους σου αφήνουν μια πικραμένη αίσθηση και τις σκέψεις σου ένα μπερδεμένο κουβάρι, ένα συνονθύλευμα εικόνων κι εντυπώσεων όπου τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά, ίσως πιο δίκαια, ίσως πιο άδικα. Ποιος ξέρει στ' αλήθεια; Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως, όταν η ανάγνωση τελειώσει, μένεις αποσβολωμένος, κρατώντας αρκετή ώρα το βιβλίο στα χέρια σου με χιλιάδες σκέψεις και αναπάντητες ερωτήσεις.
Ο Έντγκαρ είναι ένα δεκατετράχρονο αγόρι που γεννήθηκε χωρίς να μπορεί να μιλήσει. Ωστόσο αυτό δεν του στέρησε την ικανότητα να επικοινωνεί με άλλους τρόπους, χρησιμοποιώντας τα χέρια του, ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι, ακόμα και τα ίδια τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια από την οποία μόνο αγάπη πήρε και που όλος τους ο κόσμος περιστρεφόταν γύρω από το κυνοτροφείο τους και τη ζωή μέσα σε αυτό που κληροδοτήθηκε από γενιά σε γενιά. Και όλα έμοιαζαν να κυλούν φυσιολογικά μέχρι την στιγμή που ο θείος του εμφανίστηκε στη ζωή τους και ο πατέρας του πέθανε αιφνιδίως λίγο καιρό αργότερα. Τότε ήταν που ο κόσμος του Έντγκαρ όπως εκείνος τον γνώριζε μέχρι εκείνη την ημέρα, κατέρρευσε και τον οδήγησε σε ένα ταξίδι, σε μια περιπέτεια μέσα από την οποία έπρεπε να κατανοήσει την ίδια του την ύπαρξη, τους λόγους που τον οδήγησαν στη φυγή αλλά, και στην συνειδητοποίηση του τι πραγματικά κρύβεται πίσω από το όραμα της οκογένειάς του.
Ο Wroblewski ξεκινάει να αφηγηθεί την ιστορία του χωρίζοντάς την σε τέσσερα διαφορετικά μέρη. Στο πρώτο εξ' αυτών μας συστήνει με την οικογένεια Σωτέλ απ' όταν το όραμά τους για την δημιουργία μιας ξεχωριστής ράτσας σκυλιών ξεκίνησε να υπάρχει. Έτσι, από το παρελθόν φτάνουμε στο σήμερα όπου η οικογένεια του Έντγκαρ συνεχίζει με αγάπη κι ευλαβικότητα μια παράδοση που της κληροδοτήθηκε προσπαθώντας να κάνει τον αναγνώστη να κατανοήσει τα βαθύτερα κίνητρα και τους σκοπούς της και πάνω απ' όλα, την σημαντικότητα όλου αυτού. Στο δεύτερο μέρος έχουμε την αρχή του τέλους των ευτυχισμένων ημερών της οικογένειας με τις αναταράξεις να καταλαμβάνουν ένα σημαντικό μέρος της καθημερινότητας και με τον θάνατο του πατέρα του Έντγκαρ να αποτελεί το πιο μελανό σημείο όλων. Η απώλειά του είναι κάτι περισσότερο απ' όσο μπορούν ν' αντέξουν, ο θείος του μπαίνει με έναν σαρωτικό τρόπο στη ζωή τους και εκεί είναι που ξεκινάει η αντίδραση και το ξέσπασμα του νεαρού έφηβου.
Τα δύο επόμενα μέρη του βιβλίου αποτελούν μια άλλη ενότητα της ιστορίας. Στο τρίτο λοιπόν μέρος ο Έντγκαρ έχει εγκαταλείψει το αγρόκτημα που πέρασε όλη του την ζωή και με τη συντροφιά τριών σκύλων αρχίζει ένα ταξίδι επιβίωσης, μια απεγνωσμένη προσπάθεια να ξεφύγει από τους προσωπικούς του δαίμονες οι οποίοι δεν σταματούν λεπτό να τον καταδιώκουν. Προσπαθώντας να προσαρμοστεί στη νέα αυτή κατάσταση, κάνει ότι μπορεί προκειμένου να τρέξει όσο πιο μακριά γίνεται από ένα παρελθόν στο οποίο μπορεί να διακρίνει μόνο τις πληγές του και να φτάσει σε ένα μέλλον διαφορετικό, όπου θα μπορέσει να ξαναρχίσει από την αρχή. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά και έτσι οδηγούμαστε στο φινάλε, στο τέταρτο και τελευταίο μέρος της ιστορίας όπου όπως χαρακτηρίστηκε από τα μέσα παγκοσμίως, ως ένας σύγχρονος Άμλετ επιστρέφει στο σπίτι του έχοντας κατανοήσει πλέον ποιος είναι, έχοντας ωριμάσει και γνωρίζοντας ολοκληρωτικά το νόημα πίσω απ' όσα κάνει η οικογένειά του χρόνια τώρα. Μα πάνω απ' όλα, γυρίζει αναζητώντας την λύτρωση για τον θάνατο του πατέρα του επιζητώντας απεγνωσμένα να αποκαλύψει την αλήθεια που μόνο εκείνος γνωρίζει.
Ο συγγραφέας δεν ξεδιπλώνει καθόλου τυχαία την σκέψη του στο χαρτί. Ακόμα και στα σημεία που κάποιος μπορεί με μια πρώτη, γρήγορη σκέψη να θεωρήσει ότι φλυαρεί, πίσω από τις λέξεις του κρύβονται σημαντικοί συμβολισμοί, με μια λυρικότητα μάλιστα που δεν συναντάει κανείς εύκολα σε λογοτεχνικά έργα του καιρού μας. Υπάρχει μια ιδιαίτερη δυναμική στον λόγο του και ένας ακαταμάχητος τρόπος με τον οποίο περιγράφει την ζωή στην αμερικάνικη επαρχία, ζωντανεύοντας κάθε τοπίο, από τις αγροικίες μέχρι τα πυκνά δάση, και κάθε άνθρωπο που δρα και λειτουργεί μέσα σε αυτά σαν να είναι οντότητες που είτε ζουν και αναπνέουν είτε απλά υπάρχουν εκεί, αλληλοεξαρτόνται στον απόλυτο βαθμό. Τα πάντα είναι φυσικό κομμάτι και συνέχεια του άλλου και μέσα από την σύνδεσή τους αυτή προκύπτει και μια ιδιόμορφη, δυνατή σχέση που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, πόσο μάλλον χωρίς να σου προκαλέσει συναισθήματα βαθιάς συγκίνησης.
Ο Έντγκαρ είναι ένας από εκείνους τους χαρακτήρες που δεν μπορείς να μην αγαπήσεις. Μπορεί να μην έχει την ικανότητα του λόγου αλλά αυτό κάθε άλλο παρά ως ελάττωμα φαντάζει. Αντίθετα, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ευλογία αφού η ψυχή του είναι τόσο αγνή και καθαρή που του επιτρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να επικοινωνήσει, τόσο με τους ανθρώπους όσο και με τα σκυλιά της οικογένειας με μια μοναδική ικανότητα που δεν μπορούν οι λέξεις να περιγράψουν και που αν τις χρησιμοποιούσε, ίσως να μην το πετύχαινε. Είναι ο πιο καθάριος απ' όλους τους χαρακτήρες, εκείνος με τις πιο ξεκάθαρες κατά βάθος σκέψεις και με τα πιο πηγαία συναισθήματα και θέλοντας ή μη, είναι εκείνος με τον οποίο δενόμαστε και εκείνος του οποίου η φωνή ξεχωρίζει, είναι πάνω απ' όλες, έστω κι αν βγαίνει από τα βάθη της ψυχής του και όχι από τα χείλη του.
Πήρε 10 ολόκληρα χρόνια να ολοκληρώσει ο Wroblewski το συγκεκριμένο έργο και μέσα σε αυτό το διάστημα επένδυσε σε κάθε πρόταση, σε κάθε λέξη. Ακόμα και στα σημεία που το βιβλίο μοιάζει βραδυκίνητο τελικά ως αναγνώστη δεν σε κουράζει αλλά, σε αφήνει να παρασυρθείς σε έναν τόπο με αρώματα, μυρωδιές και ήχους που ούτε καν θα μπορούσες να φανταστείς ότι θα είχαν τη δύναμη να σε συγκινήσουν. Άλλωστε, είτε ενδιαφερόμαστε για τις λεπτομέρειες γύρω από την αγροτική ζωή και τους σκύλους είτε όχι, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα μιλάει για την δύναμη της αγάπης, για την ολοκληρωτική αφοσίωση, το συναίσθημα της απώλειας και την θλίψη, την ανάγκη, όχι για εκδίκηση αλλά, για δικαιοσύνη και τελικά, την λύτρωση που έρχεται με τον πιο τραγικό και συγκινητικό τρόπο. Μια ιστορία που παρά τον όγκο των πληροφοριών της και την μεγάλη της έκταση διαβάζεται αβίαστα και αχόρταγα και που δεν μπορεί παρά να μείνει χαραγμένη στο μυαλό και την καρδιά σου.
Βαθμολογία 9/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: David Wroblewski
Μεταφραστής: Λατσίνου Βασιλική
Εκδόσεις: Πλατύπους
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 779
ISBN: 978-960-6665-57-8
Χαίρομαι που σου άρεσε το βιβλίο αυτό. Είναι πραγματικό θαύμα αυτή η ιστορία και ο Έντγκαρ ένας χαρακτήρας που θα χαραχθεί για πάντα στις καρδιές των αναγνωστών του.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Πραγματικά Ρίτα κι εγώ έτσι αισθάνομαι! Αν και δεν είμαι σίγουρη ότι είναι βιβλίο για όλα τα γούστα! Κάποιος που δεν θα το μελετήσει πέραν του επιφανειακού, μπορεί και να βαρεθεί. Φυσικά εγώ δεν ανήκω στην κατηγορία αυτή αλλά δεν μπορώ να την αποκλείσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως αφού σου άρεσε αυτό πρέπει να διαβάσεις και τη "Ζωή Του Πι" που έχω βάλει πιο πάνω ανάρτηση. Είναι ανάλογου ύφους αν και διαφορετική ιστορία.
Γιώτα μου, τι εκπληκτική ανάλυση/κριτική είναι αυτή που έκανες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα διαβάσει το βιβλίο περίπου ένα χρόνο πριν και πραγματικά είναι πάρα πολύ ωραίο. Αν και για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή με κούρασε αρκετά μιας και είναι τελείως διαφορετικό από αυτά που συνήθισα να διαβάζω (σε σημείο που σκέφτηκα και να το παρατήσω, αλλά επειδή ποτέ μέχρι σήμερα δεν παράτησα ένα βιβλίο στη μέση, δεν θα το έκανα τώρα). Χρειάστηκε να προχωρήσω αρκετά για να μπω στο νόημα και να συνεχίσω να το διαβάζω χωρίς να νιώθω ότι με κουράζει. Στην πορεία με απορρόφησε τόσο πολύ που δεν το άφησα από τα χέρια μου μέχρι το ανατρεπτικό του τέλος!
Έχεις απόλυτο δίκιο! Οι εκδόσεις Πλατύπους δε μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιου είδους βιβλία, αλλά χαίρομαι που τελικά πήραν την απόφαση να προχωρήσουν και να κάνουν τη μετάφραση (τα εύσημά μου στην Βασιλική Λατσίνου) και το έφεραν σε εμάς! Είναι ένα πραγματικό αριστούργημα, αν και όπως λες, δεν είναι για όλα τα γούστα. Και πιστεύω ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που θα πέσουν στην παγίδα να το παρατήσουν (μια παγίδα που έφτασα πολύ κοντά στο να πέσω κι εγώ αλλά ευτυχώς που δεν έγινε) λίγες σελίδες μετά που θα το ξεκινήσουν.
Επειδή έχει καιρό που το διάβασα, δεν θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες, αλλά θυμάμαι πολύ καλά την ιστορία (μιας και μου έκανε τρομερή εντύπωση) αλλά και το τέλος, το οποίο με άφησε με το στόμα ανοικτό! Και είμαι λάτρης των ανατρεπτικών φινάλε (ένας παραπάνω λόγος που μου άρεσε το βιβλίο)! Δεν θα μπορούσες να το περιγράψεις καλύτερα: "Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως, όταν η ανάγνωση τελειώσει, μένεις αποσβολωμένος, κρατώντας αρκετή ώρα το βιβλίο στα χέρια σου με χιλιάδες σκέψεις και αναπάντητες ερωτήσεις." Ήταν λες και με έβλεπες από μια γωνιά όταν έφτασα στο τέλος! Πραγματικά! Αφού έλεγα ότι δεν είναι δυνατόν και το γύρισα πίσω για να το ξαναδιαβάσω γιατί έλεγα ότι δεν κατάλαβα καλά! Και η αλήθεια είναι ότι αν δεν είσαι απόλυτα συγκεντωμένος σε αυτό που διαβάζεις, είναι πολύ εύκολο να μην καταλάβεις τι ακριβώς γίνεται στο τέλος, μιας και δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο από τον συγγραφέα.
Θα μπορούσα να πω ότι το συστήνω ανεπιφύλακτα, αλλά το γεγονός ότι είναι ένα τόσο 'ιδιόρυθμο' βιβλίο θα με κάνει να μην το πω. Όπως ήδη αναφέρθηκε, δεν είναι για όλα τα γούστα αλλά ένα είναι το σίγουρο...αυτός που θα επιλέξει να το διαβάσει και θα φτάσει στο τέλος δε θα το μετανιώσει!!!
@ Ifigenia μου σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ! :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κύριος λόγος που επέλεξα τελικά να το διαβάσω ήταν η άποψη της κυρίας Ρίτας από πάνω :p που ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης αλλά και μιας άλλης φίλης, της Χρύσας, η οποία είχε ξετρελαθεί σε σημείο πανικού, που δεν μιλούσε για τίποτα άλλο.
Όπως ήδη είπαμε, αλλά νομίζω πρέπει να ειπωθεί και πάλι, το βιβλίο δεν είναι για όλα τα γούστα. Αν δεν γινόμουν προκλητική θα έλεγα ότι είναι βιβλίο για... εκλεπτυσμένα γούστα, με ποιότητα. Προς θεού, δεν θέλω να υποβαθμίσω κάποιο αναγνωστικό κοινό, άλλωστε έχεις διαπιστώσει ότι διαβάζω τα πάντα, αλλά αυτή είναι η έκφραση που μου βγαίνει και πιστεύω ότι ταιριάζει καλύτερα.
Ναι... η αλήθεια είναι πως κάποιος ειδικά που είναι ανυποψίαστος, πολύ πιθανόν να σκεφτεί μετά τις πρώτες σελίδες να το παρατήσει, πράγμα με το οποίο προσωπικά διαφωνώ. Όσο χάλια κι αν είναι ένα βιβλίο, νομίζω ότι είναι τουλάχιστον ασέβεια στον δημιουργό, που για 'κείνον κάτι σημαίνει, να μην το ολοκληρώσουμε.
Πάντως όποιος το διάβασε είμαι σίγουρη ότι δεν μπορεί να μην διέκρινε την λεπτή και γεμάτη ευαισθησία γραμμή που χωρίζει τις ενότητες του βιβλίου. Ακόμα και η αδράνεια αν θέλετε να την πούμε έτσι, η ομαλότητα του πρώτου μέρους, κάπου αποσκοπούν. Εσύ που το έχεις διαβάσει ας πούμε καταλαβαίνεις τι θέλω να πω!
Όσο για το φινάλε... από τα πιο δραματικά, συγκινητικά και ανατρεπτικά που έχω διαβάσει, όχι τον τελευταίο χρόνο αλλά, ε ολόκληρη τη ζωή μου. Ακόμα κι αν δεν θυμάσαι μετά από καιρό τίποτα άλλο από το βιβλίο, είναι σίγουρο πως το τέλος δεν μπορείς να μην το θυμάσαι. Θα έχει μείνει βαθιά χαραγμένο μέσα σου!
Γιώτα μου, πολύ καλά έκανε η Ρίτα και η Χρύσα που σε έπεισαν να το διαβάσεις! :) Πραγματικά αξίζει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα σε ΌΛΑ όσα λες στο σχόλιό σου! Και ειδικά στο θέμα του δημιουργού! Κι εγώ το βρίσκω μεγάλη ασέβεια προς τον δημιουργό να μην ολοκληρώσεις ένα βιβλίο που ξεκίνησες να διαβάζεις και αυτός είναι και ο λόγος που ποτέ δεν έχω παρατήσει βιβλίο όσο και να μη με τράβηξε στην αρχή! Και δεν μπορώ να πω ότι το έχω μετανιώσει ποτέ. Μόνο ένα βιβλίο όταν το τελείωσα είπα ότι και να μην το διάβαζα δε θα με ενοχλούσε, αλλά είναι πριν πολλά πολλά χρόνια και δε θυμάμαι ούτε τίτλο, ούτε συγγραφέα! Ξένο ήταν πάντως!
Πάντως γενικά παρατηρώ ότι βλέπουμε από την ίδια οπτική γωνία πολλά πράγματα και μου αρέσει αυτό! :)
@ Ifigenia μου έτσι ακριβώς και η αλήθεια είναι πως ότι μου έχουν προτείνει δεν το έχω μετανιώσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς είναι πολλοί που εγκαταλείπουν ένα βιβλίο νωρίς επειδή θεωρητικά δεν τους καλύπτει και σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί να έχουν χάσει μια πολλή καλή ευκαιρία! :(
Κι εμένα μου αρέσει κοριτσάκι μου που συμφωνούμε, κυρίως γιατί μπορούμε να ανταλλάσσουμε πολλές και όμορφες απόψεις! :)