«Αυτό είναι το τρομερό προνόμιο της γενιάς μας και του λαού μου, κανείς ποτέ δεν μπόρεσε καλύτερα από μας να συλλάβει την αγιάτρευτη φύση της αδικίας, που εξαπλώνεται σαν μολυσματική αρρώστια».
Η «Ανακωχή», που αποτελεί τη συνέχεια του «Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος» (1947), πρωτοεκδόθηκε το 1963 και από πολλούς θεωρείται το αριστούργημα του Πρίμο Λέβι. Αυτό το βιβλίο, ημερολόγιο του ταξιδιού του προς την ελευθερία μετά τον εγκλεισμό του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς ΙΙΙ, είναι μια σπαρακτική αυτοβιογραφική κατάθεση, με στοιχεία πικρής σάτιρας παρά το τραγικό του θέμα. Πρόκειται για την εποποιία μιας ανθρωπότητας που προσπαθεί να αναγεννηθεί έχοντας φτάσει στα όρια της φρίκης και της δυστυχίας.
Ο Λέβι γράφει την περιπέτεια της επιστροφής του στην Ιταλία, μετά την εκκένωση του Άουσβιτς λόγω της προέλασης των σοβιετικών στρατευμάτων, τον Ιανουάριο του 1945. Στοιβαγμένος μαζί με χιλιάδες άλλους σε βαγόνια εμπορικών τρένων, διέσχισε τα ερείπια της απελευθερωμένης πια Ευρώπης και, μέσω της Ρωσίας, της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας και της Αυστρίας, έφτασε, πολλούς μήνες μετά, στο Τορίνο. Μια πολυδαίδαλη διαδρομή, με πολύ διαφορετικούς ανθρώπους, που ήταν επίσης θύματα του ίδιου πολέμου. Το τρίχρονο, ανώνυμο και άφωνο, παιδί που γεννήθηκε στο Άουσβιτς, ο γελαστός Έλληνας που αγόραζε και πουλούσε τα πάντα, ο Μαυριτανός της Βερόνα, που μάζευε κουρέλια και σκουπίδια για την παράλυτη κόρη του που ήλπιζε να ξαναδεί, ο γοητευτικός τσαρλατάνος Τσέζαρε, που ήξερε να τους ξεγελάει όλους, είναι όλοι άνθρωποι που ξεπηδούν από τα υπόγεια της εποχής και παρουσιάζονται με κατανόηση και ανθρωπιά από τον Λέβι.
Όταν κλείνετε κουκέτα σ’ ένα νυχτερινό τρένο, προσέχετε με ποιους συνταξιδεύετε. Όταν στο κουπέ σας βρίσκουν μια γυναίκα στραγγαλισμένη, θυμηθείτε με ποιους συνταξιδέψατε. Όταν δολοφονούνται όλοι οι συνεπιβάτες σας, φυλαχτείτε. Αν ο δολοφόνος δεν είστε εσείς, έχετε μπλέξει για τα καλά.
Έξι άγνωστοι μεταξύ τους επιβάτες ταξιδεύουν στο ίδιο κουπέ με το νυχτερινό τρένο από τη Μασσαλία για το Παρίσι. Όταν το τρένο φτάνει στο Παρίσι, μια όμορφη νεαρή γυναίκα παραμένει ξαπλωμένη στην κουκέτα της. Δεν είναι στην αγκαλιά του ύπνου, ούτε καν στην αγκαλιά ενός από τους πολλούς εραστές της. Είναι νεκρή. Και οι συνεπιβάτες της εξαφανισμένοι. Το δυσάρεστο έργο της αναζήτησης του δολοφόνου ανατίθεται σε έναν κουρασμένο από το έγκλημα αστυνομικό επιθεωρητή ονόματι Αντουάν Πιερ Εμίλ Γκρατσιανό, με το παρατσούκλι «Γκράτσι». Η αστυνομία αναζητά τους υπόλοιπους επιβάτες του κουπέ, οι οποίοι δολοφονούνται ο ένας μετά τον άλλον…
Ένα ταξίδι μύησης στην ομορφιά της τέχνης και της ζωής.
Μόλις πενήντα δύο εβδοµάδες έχει στη διάθεσή της η δεκάχρονη Μόνα για να ανακαλύψει την οµορφιά του κόσµου. Αυτό είναι το διάστηµα που της αποµένει, προτού χάσει, ίσως οριστικά, την όρασή της.
Ο παππούς της, άνθρωπος µε βαθιά µόρφωση και ευαισθησία, την πηγαίνει κάθε Τετάρτη απόγευµα, µετά το σχολείο, να «γνωρίσει » ένα σπουδαίο έργο τέχνης, στο Μουσείο του Λούβρου, στο Μουσείο Ορσέ, καθώς και στο Κέντρο Ποµπιντού, το Μποµπούρ…
Θαυµασµός, συγκίνηση, αλλά και κάθε είδους ερωτήµατα συνοδεύουν αυτή τη µύηση της Μόνα στην τέχνη. Μέσα από τη µατιά καλλιτεχνών όπως ο Μποττιτσέλλι, ο Βερµέερ, ο Γκόγια, ο Κουρµπέ, ο Πικάσσο, αλλά και η Καµίγ Κλοντέλ, η Φρίντα Κάλο και η Μαρίνα Αµπράµοβιτς, η Μόνα ανακαλύπτει τη δύναµη της τέχνης να εκφράζει και συχνά να προκαλεί έννοιες και συναισθήµατα, το ταλέντο, την εξέγερση, την αµφιβολία…
«Από πού προέρχεται η αγάπη για τις γυναικείες πατούσες; Και το κυριότερο, προς τα πού πηγαίνει; Πέλµατα, πατούσες, δάχτυλα, φτέρνες, αστράγαλοι, καµάρες, µύτες των ποδιών, γάµπες, γόνατα, µηροί· άκρα. Είναι οι άνθρωποι που τα αγαπούν στ’ αλήθεια άνθρωποι των άκρων; Ακραίοι, των οποίων το πάθος τους αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σ’ ακρότητες; Μήπως ένα τέτοιο ζήτηµα είναι στ’ αλήθεια υπερβολικά χαµερπές για να ασχοληθεί κανείς στα σοβαρά µαζί του, όσο χαµερπή είναι και τα πέλµατα που βαδίζουν και σέρνονται στη γη;»
Ένα λοξό, λυρικό, ευρηµατικό και παιγνιώδες πεζογράφηµα για την εµµονή, τον πόθο, το φετίχ, ένας ύµνος στα γυναικεία πόδια.
Νοέµβριος 1824. Μπορεί η δολοφονία ενός εικοσιτετράχρονου στρατιωτικού να αλλάξει την πορεία µιας χώρας;
Ενώ η επανάσταση βράζει στον Μοριά, σκοτεινά πάθη, ανοµολόγητοι έρωτες και µυστικές διεκδικήσεις καταστρέφουν τα ιδανικά κι οδηγούν σε εµφύλιο πόλεµο που ανατρέπει τα δεδοµένα. Η ύπουλη δολοφονία του Πάνου, πρωτότοκου γιου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, που προοριζόταν για κυβερνήτης της νέας χώρας, πυροδοτεί την οργή των µικρών ανθρώπων.
Ο πατέρας του παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και ψάχνει τον δολοφόνο. Στην πορεία του, θα γυρίσει στο παρελθόν και θα ξαναζήσει τα γεγονότα της επανάστασης µε διαφορετικό τρόπο. Ποιος είναι ο δολοφόνος και πόση συµµετοχή έχει η Ευρώπη σε αυτή τη δολοφονία; Γιατί δεν έπρεπε η νέα χώρα να κυβερνηθεί από Έλληνα, και ιδιαίτερα από έναν επαναστάτη; Ποια συµφέροντα διαµόρφωσαν την πορεία της χώρας; Τι ρόλο έχει παίξει ο Μέττερνιχ, ο Ναπολέων, ο τσάρος Αλέξανδρος, ο λόρδος Βύρωνας, αλλά και η Μαίρη Σέλλεϋ, ο Μπετόβεν, η δούκισσα της Πλακεντίας;
Η οδύσσεια της αποκάλυψης του δολοφόνου του Πάνου, µέσα από συνεχείς ανατροπές, θα ρίξει νέο φως στα γεγονότα αλλά και στην ίδια την αντιφατική προσωπικότητα του πατέρα του.
Πώς ένας απλός άνθρωπος φτιαγµένος από συνηθισµένο υλικό, επιθυµίες, όραµα, αµφιβολίες, δράση, έρωτες και οργή, µετατράπηκε σε έναν τέτοιο ήρωα, που οι άνθρωποί του τον πίστεψαν σαν Θεό και η Ευρώπη τον φοβήθηκε σαν διάβολο;
Ο Λάμπρος Αρνής, ένας άντρας που πλησιάζει τα ογδόντα και ο οποίος, μετά από μια σημαντική πορεία στον χώρο της κριτικής θεάτρου, αποφασίζει να αποσυρθεί σε μικρή κωμόπολη καθώς αισθάνεται πως τόσο η ηλικία του όσο και οι νέες αντιλήψεις περί τέχνης τον αφήνουν στο περιθώριο.
Η Αντρίνα Λεμονή, σύντροφoς του Αρνή τα τελευταία δέκα χρόνια, κοντά σαράντα χρόνια νεότερή του, γνωστή ηθοποιός που ένα μεγάλο μέρος της επιτυχημένης καριέρας της οφείλεται στην παρουσία του συντρόφου της στη ζωή της.
Η Σιμπέλ Ομάν, Γαλλοαλγερινή κεραμίστρια και ιδιοκτήτρια ιδιότυπου παραθαλάσσιου μπαρ κάπου σε απόμερη παραλία της Κρήτης, στο παρελθόν ερωμένη του Αρνή.
O Πασκάλ Ομάν, ο σαραντάχρονος γιος της Σιμπέλ και διεθνούς φήμης φωτογράφος, που διαθέτει μια περίκλειστη γοητεία, άντρας που αναζητά τρόπους να υποτάξει το ερωτικό πάθος.
Τέσσερα πρόσωπα με παγιωμένο παρελθόν και με τις τρέχουσες σχέσεις τους να καθορίζει η προετοιμασία για το ανέβασμα της Φαίδρας του Ρακίνα.
Ένα στοχαστικό και ψυχογραφικό μυθιστόρημα για το γήρας, τον έρωτα και τις γονεϊκές σχέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου