Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η θαρραλέα και υπεραισιόδοξη πριγκίπισσα Anna πρέπει να συνεργαστεί με τον Kristoff, έναν απότομο βουνίσιο τύπο, για να ξεκινήσουν μαζί ένα μεγάλο ταξίδι. Σκοπός τους είναι να βρουν την Παγωμένη Βασίλισσα που δεν είναι άλλη από την αδελφή της Anna, και να λύσουν επιτέλους τα παγωμένα μάγια που ταλαιπωρούν ένα ολόκληρο βασίλειο.
Η Anna κι ο Kristoff θα έρθουν αντιμέτωποι με οριακές τύπου Έβερεστ συνθήκες, θα συναντήσουν μυθικά πλάσματα και μαγικά φαινόμενα σε κάθε γωνία. Πολύτιμοι σύμμαχοί τους στον αγώνα θα είναι ο ξεκαρδιστικός χιονάνθρωπος Olaf και ένας ψωριάρικος τάρανδος που ακούει στο όνομα Sven.

Προσωπική άποψη:
Από τότε που το "Frozen" βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες έως και σήμερα, δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να μου έχει πει κάτι κακό γι' αυτή την φιλόδοξη παραγωγή της Disney. Κάπου στη διαδρομή ήρθαν και τα Oscars, δεν ήθελε κάτι περισσότερο το μυαλό μου για να πάρει αέρα και να ανέβουν οι προσδοκίες μου στο Θεό. Και τελικά, το είδα. Και ναι, τελικά, απογοητεύτηκα. Ξέρω πως ορισμένοι θα έχετε σοκαριστεί διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, αλλά δεν μπορώ να πω ψέματα. Το "Frozen" δεν ήταν κακό, αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενα και το κυριότερο, αυτό που θα μπορούσε να ήταν, αν είχαν διατηρηθεί ορισμένες πολύ λεπτές ισορροπίες, πράγμα που κατά την ταπεινή μου άποψη θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί πολύ εύκολα και χωρίς κόπο.

Το story είναι αρκετά απλό και καταφέρνει να παντρέψει τον "Spider-Man" - εξαιτίας της κλεμμένης κλασσικής ατάκας του, "With great power comes great responsibility"- με την "Βασίλισα του Χιονιού" από το κλασσικό και διαχρονικό παραμύθι του Hans Christian Andersen. Η διαφορά εδώ είναι πως η βασίλισσα δεν είναι τόσο bitch και δεν προσπαθεί να φάει τον άντρα καμιάς άλλης. Η Elsa και η Anna είναι δύο αδερφές που ως παιδιά ήταν αχώριστες. Μέχρι που ένα ατύχημα κάνει την Elsa να αποτραβηχθεί από την Anna αλλά και τον κόσμο ολόκληρο, προσπαθώντας να τους προστατέψει αλλά και να κρύψει από αυτούς τις μαγικές, παγωμένες της δυνάμεις. Ωστόσο, την ημέρα της στέψης της, άλλο ένα ατυχές γεγονός θα φέρει την αλήθεια στο φως, με την Elsa να τρέπεται σε φυγή την ίδια ώρα που η Anna τρέχει ξοπίσω της για να την πείσει να γυρίσει πίσω.

Από πού να ξεκινήσω; Για να μην γίνω εντελώς κακιά, θα ξεκινήσω από τα καλά, αν και ακόμα και μέσα σε αυτά μπορώ να βρω ψεγάδια. Η αλήθεια είναι πως χάρη στην συμμετοχή της Pixar, το οπτικό αποτέλεσμα είναι κάτι πάραπάνω από εντυπωσιακό, τόσο στον σχεδιασμό, όσο και στα χρώματα, αν και πιάνω τον εαυτό μου να νοσταλγεί τις παλιές εποχές του κλασσικού κινουμένου σχεδίου της Disney, τότε που δεν ήταν όλα ψηφιακά προς χάριν της εξέλιξης της τεχνολογίας. Η ταινία έχει υπέροχη μουσική, με το "Let it go" φυσικά να ξεχωρίζει, αλλά πολύ μουσική βρε αδερφάκι μου. Ούτε το "Chicago" να έβλεπα. Από ένα σημείο και μετά αισθανόμουν πως παρακολουθούσα musical και όχι ταινία κινουμένων σχεδίων. Ωραία η ιδέα του να μην "σερβίρουμε" ένα κλασσικό παραμύθι όπου η πρωταγωνίστρια περιμένει τον πρίγκιπα να την σώσει, αλλά είναι αρκετά δυναμική για να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, αλλά η προσέγγιση είναι πολύ επιφανειακή.

Η Elsa σίγουρα πρέπει να στείλει επιστολή διαμαρτυρίας στη Disney, αφού ήταν κομπάρσα στην ίδια της την ταινία. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που αποφασίστηκε τόσο σύντομα να γυριστεί sequel. Τέλος πάντων, η παρουσία της Elsa είναι σχεδόν ανύπαρκτη και όταν εμφανίζεται, πλην πέντε λεπτών στο σύνολο, είναι μες την κλάψα και την κακομοιριά, καταστρέφοντας έτσι το προφίλ της δυναμικής ηρωίδας που θέλησαν κάποιοι να μας περάσουν. Από την άλλη, η Anna, είναι τόσο επιτηδευμένα καλή, γενναία, ατσούμπαλη, χαζοχαρούμενη, ένα μείγμα όλων εκείνων των στοιχείων που θα την έκαναν την ιδανική σύγχρονη πριγκίπισσα της Disney, όσο όμως κι αν προτιμάει να υπερασπιστεί τη ζωή της αδερφής της και παρά που δεν παντρεύεται τον άντρα που μόλις γνώρισε, ερωτεύεται τον άντρα που μόλις γνώρισε αν και για να λέμε τους στραβού το δίκιο, ήταν καλό κομμάτι και είχε ένα δίκιο να πέσει στα δίχτυα του. Μην μου το παίζεις όμως τόσο ανεξάρτητη.

Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημά μου με το "Frozen"; Ότι ενώ είναι μια καλογυρισμένη και εντυπωσιακή ταινία στο οπτικοακουστικό της σκέλος, είναι πολύ... πεζή. Καταλαβαίνω που θέλει να το πάει η παραγωγή, αλλά περνάει από εκεί και ίσα που ακουμπάει. Δεν εμβαθύνει στους χαρακτήρες, παρά τις μεστές ερμηνείες από μεριάς των ηθοποιών που το προσπαθούν, τα συναισθήματα δίνονται με πολύ επιφανειακό τρόπο, για το χατίρι της μουσικής και του εφέ η πλοκή μπάζει σε αρκετά σημεία και γενικότερα, ήταν μια ταινία που με έκανε να βαρεθώ κάποιες στιγμές. Δεν λέω πως δεν την παρακολούθησα ευχάριστα, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να την κάνει να ξεχωρίσει στην καρδιά μου. Ναι, γέλασα -κάποιες φορές-, χαμογέλασα κάποιες άλλες, αλλά δεν συγκινήθηκα. Το να δεις ταινία του Disney και να μην συγκινηθείς, σημαίνει κάτι. Για μένα, τουλάχιστον. Κι αυτό είναι πως έχω δει πολύ καλύτερα πράγματα κι ευελπιστώ στο μέλλον να δω καλύτερα από αυτό.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ψυχρά κι Ανάποδα
Είδος: Animation
Σκηνοθέτες: Chris Buck & Jennifer Lee
Πρωταγωνιστές: Kristen Bell, Idina Menzel, Jonathan Groff, Josh Gad, Santino Fontana, Alan Tudyk, Ciaran Hinds, Chris Williams (II), Stephen J. Anderson, Edie McClurg
Παραγωγή: 2013
Διάρκεια: 108'

Επίσημο site: