Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
"Πέρασα όλη τη ζωή μου κλειδωμένη εδώ μέσα" ψιθύρισε στο πουλί. "Με κρατούν για τα ωραία μου χρώματα και το τραγούδι μου, και μια μέρα η νιότη μου θα χαθεί και θα φύγει, σαν ένα λουλούδι ανάμεσα στις σελίδες κάποιου βιβλίου. Αλλά θα βρω τρόπο να ελευθερωθώ".
Πράγματι, μόνο ένας τρόπος υπήρχε να ελευθερωθεί. Κι αυτός ήταν ακόμη στη Ρόδο, όπου έλεγαν πως έχτιζε ένα φρούριο στη Φιλέρημο. Ήταν ο αφέντης της, όμως δεν τον είχε δει ποτέ, κι είχαν ήδη περάσει δυο εποχές μέσα σ' εκείνη τη σκοτεινή κι όμορφη φυλακή.
Έλεγαν πως δεν κοίταζε καμιά άλλη γυναίκα, παρά την Γκιουλμπάχαρ τη Μαυροβούνια, που την έλεγαν και Ρόδο της Άνοιξης. Αγνοούσε τις υπόλοιπες παλλακίδες του που έφταναν τις τριακόσιες κι ήταν οι πιο όμορφες γυναίκες της Αυτοκρατορίας τους, η οποία εκτεινόταν από τη Βαβυλώνα ως το Βελιγράδι.
Κι όμως υπήρχε τρόπος. Ούτε αυτή επρόκειτο να περιμένει για κάποιο θαύμα που θα την έφερνε στο κρεβάτι του. Θα ξυπνούσε τον ίδιο το Διάβολο και θ' άναβε όλες τις φωτιές της Κόλασης προκειμένου να διώξει τη Μαυροβούνια και να ελευθερωθεί η ίδια.
Πολύ γρήγορα θα μετάνιωναν που είχαν βάλει αυτή την αγριόγατα μέσα στο κλουβί με τα πουλιά. Αυτή όμως θα περίμενε.

Προσωπική άποψη:
Σε μια εποχή όπου τα τούρκικα σίριαλ έχουν κατακλύσει την τηλεόραση, είπα να διαβάσω κι ένα βιβλίο ανάλογης θεματολογίας, αφού δεν πρόκειται ποτέ ν' ακολουθήσω το συγκεκριμένο τηλεοπτικό ρεύμα από άποψη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως κρίνω -πόσο μάλλον, κατακρίνω- εκείνους που τους αρέσει. Τέλος πάντων, το βιβλίο το οποίο επέλεξα να διαβάσω είναι ένα από τα πιο γνωστά ιστορικά βιβλία του είδους του και δεν είναι άλλο από "Το χαρέμι", το οποίο μας συστήνει τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, αλλά και τις τρεις γυναίκες που σημάδεψαν τη ζωή του, η κάθε μία με τον δικό της τρόπο, με τον συγγραφέα ωστόσο να δίνει λίγο μεγαλύτερη βαρύτητα στην Χουρέμ, κάτι που προσωπικά θεωρώ αρκετά λογικό. Παρά τα όσα είχα ακούσει, το βιβλίο αποδείχτηκε κατώτερο των προσδοκιών μου και αυτό οφείλεται στο ότι για κάθε θετικό στοιχείο του υπήρχε ένα αλλά,

Ενώ είναι αρκετά καλογραμμένο και υπάρχει αρκετά καλή ροή λόγου, ο τρόπος γραφής είναι αρκετά παλιομοδίτικος και ξεπερασμένος. Όταν θα συγκρίνει κανείς το εν λόγω κείμενο με ένα πιο σύγχρονο, σίγουρα θα διακρίνει πράγματα που δεν θα του αρέσουν. Ο συγγραφέας είναι ιδιαίτερα περιγραφικός, μεταφέροντάς μας την εικόνα της εποχής στην οποία εξελίσσεται η ιστορία του, με ακρίβεια και ρεαλισμό. Όμως, η υπερβολική έμφαση στην λεπτομέρεια και η φλυαρία του σε ορισμένα σημεία είναι τόσο έντονες που απλά πετυχαίνουν να κουράσουν παρά να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Σίγουρα ο συγγραφέας έχει κάνει ιστορική έρευνα και κάποιος που έχει διαβάσει έστω και λίγη ιστορία μπορεί να το καταλάβει, και αυτό είναι ένα στοιχείο που αναμφίβολα του δίνει επιπλέον πόντους. Στον αντίποδα, όμως, χρησιμοποιεί στον άξονα της ιστορίας του υπερβολικά πολλές φήμες και μη επιβεβαιωμένα γεγονότα που ένα αμιγώς ιστορικό μυθιστόρημα, μόνο να το μειώσουν ποιοτικά μπορούν.

Φυσικά, αντιλαμβάνομαι πως στην πραγματικότητα κανένας από τους κεντρικούς χαρακτήρες δεν μπορεί να είναι συμπαθής, για πολύ συγκεκριμένους λόγους ο καθένας, αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που είχα πραγματικά την αίσθηση πως ο ίδιος ο συγγραφέας μισεί τους ήρωές του. Διοχετεύει υπερβολικά πολλά αρνητικά συναισθήματα γι' αυτούς, στο χαρτί, κάτι που είναι μέγα λάθος για έναν συγγραφέα, ειδικά όταν καταπιάνεται με ιστορικά γεγονότα και υπαρκτά πρόσωπα. Δεν πρέπει να έχει άποψη κι αν έχει, δεν πρέπει να την εκφράζει μέσα από την αφήγησή του. Πρέπει να μένει αποστασιοποιημένος κάτι που στην προκειμένη περίπτωση, δεν επιτυγχάνεται. Όσο για τα ερωτικά και προσωπικά πάθη, τις ίντριγκες και τις συνωμοσίες, έχουν κάποιο ενδιαφέρον, αν και τελικά παρουσιάζονται με έναν τρόπο παρωχημένο και αρκετά τσαλακωμένα ως προς την εικόνα τους.

Ίσως διαβάζοντας τα παραπάνω να σκέφτεστε πως έχω την χειρότερη άποψη για το βιβλίο αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Όχι, το βιβλίο, δεν είναι απαίσιο, αλλά δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων αριστούργημα. Είναι ένα βιβλίο αρκετά μέτριο και άνισο θα λέγαμε, ως προς τα επί μέρους σημεία του. Υπάρχουν ορισμένα του κομμάτια τα οποία διαβάζεις σχετικά ευχάριστα, ίσως και να σε διασκεδάζουν σε έναν βαθμό, όσο μπορεί να σε διασκεδάσει μια τέτοια ιστορία, αλλά αυτή δεν είναι η συνολική αίσθηση που αποκομίζεις. Με το υλικό που είχε στη διάθεσή του ο συγγραφέας, αλλά και με την μελέτη που ξεκάθαρα έχει κάνει πάνω στο θέμα, θα μπορούσε να έχει απογειώσει μια ιστορία που φαίνεται να συντηρεί το ενδιαφέρον αναγνωστών -αλλά και θεατών, στις μέρες μας- μέχρι και σήμερα.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Colin Falconer
Μεταφραστής: Κατσάνης Βαγγέλης
Εκδόσεις: Ζαχαρόπουλος
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2001
Αρ. σελίδων: 795
ISBN: 960-208-623-8