Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές, οι Ανατροπείς και η κραταιά Κοινωνία των Θεραπευμένων, ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους και οδεύουν προς την τελική αναμέτρηση. Η Λένα αναστατώνεται από την αναπάντεχη επανεμφάνιση του Άλεξ στη ζωή της και καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην πρώτη της αγάπη και στον έρωτά της για τον Τζούλιαν, τον νεαρό συναγωνιστή που της έχει δοθεί ολοκληρωτικά. Δυο κόσμοι πέρα για πέρα διαφορετικοί συγκρούονται: ο κόσμος της λογικής και των προδιαγεγραμμένων αποφάσεων απειλεί να συντρίψει τον κόσμο της ελεύθερης βούλησης, όπου η αληθινή αγάπη και ο πόνος συνυπάρχουν, τυραννούν μα και απελευθερώνουν.

Προσωπική άποψη:
Ξέρω, ξέρω... Άργησα τραγικά να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο, και ακόμα περισσότερο να γράψω την άποψή μου γι' αυτό. Όμως, πρέπει να ξέρετε, πως δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Από τη μία τα αρνητικά σχόλια που είχα διαβάσει από φίλους αναγνώστες του εξωτερικού και που αν θέλετε, με είχαν τρομοκρατήσει αρκετά. Κακά τα ψέματα, κανείς μας δεν θέλει να τον απογοητεύσει μια αγαπημένη σειρά στο κλείσιμό της. Από την άλλη, ο προσωπικός μου προβληματισμός αφού ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου. Μου άρεσε ή όχι; Δεν μπορούσα να πω με σιγουριά, ακόμα και αφού είχα διαβάσει την τελευταία σελίδα. Κοιτούσα το βιβλίο σαν χαζή και αναρωτιόμουν ποια απάντηση ήταν η σωστή. Έτσι, αδυνατώντας να καταλήξω σε ένα ναι ή ένα όχι, αποφάσισα να το αφήσω να καταλαγιάσει μέσα μου, και να 'μαι σήμερα να μιλάω γι' αυτό.

Βρισκόμαστε στο σημείο όπου η τελική μάχη ανάμεσα στους Ανατροπείς και στην κραταία Κοινωνία των Θεραπευμένων πλησιάζει όλο και περισσότερο. Μια ολοκληρωτική σύγκρουση ανάμεσά τους φαντάζει πλέον αδύνατη, αφού η διαφορετικότητά τους δεν μπορεί να συνυπάρξει, όχι όταν ο ένας προσπαθεί να επιβληθεί και να τιθασεύσει τον άλλον. Και ανάμεσα σε όλα αυτά, η Λένα, έχει να αντιμετωπίσει και την δική της, προσωπική πρόκληση. Ο Άλεξ έχει επιστρέψει κοντά της από τον κόσμο των νεκρών, όπως εκείνη πίστευε, και παρά την απόσταση που έχει μπει μεταξύ τους, δεν μπορεί να αποδιώξει όσα νιώθει. Και πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην πρώτη την αγάπη και στον έρωτα που έχει ανθίσει στο πρόσωπο του Τζούλιαν. Δύο κόσμοι αντίθετοι. Άνθρωποι αντίθετοι. Αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον και την αλήθεια τους. Ποιος θα κερδίσει; Αυτό εξαρτάται από τους ίδιους.

Λοιπόν... έχοντας διαβάσει πλέον το "Ρέκβιεμ", μπορώ να κατανοήσω απόλυτα για ποιους λόγους υπήρξε τέτοια σύγκρουση ανάμεσα στους μεν και στους δε αναγνώστες, δηλαδή, ανάμεσα σε εκείνους που ξετρελάθηκαν και σε εκείνους που το έκραξαν ανελέητα. Οι πρώτοι είναι σαφέστατα επηρεασμένοι από το συναίσθημά τους. Όταν έχεις δεθεί με μια σειρά βιβλίων και τους ήρωές της, δεν είναι πάντα εύκολο να είσαι αντικειμενικός και να εντοπίσεις τα πραγματικά ελαττώματα που μπορεί να έχει ένα από τα βιβλία της σειράς. Από την άλλη, οι δεύτεροι, πιθανότατα να έχουν λίγο περισσότερο δίκιο, αλλά αν ο θυμός τους σχετίζεται με το ότι εκείνοι επέλεξαν να τοποθετήσουν πολύ ψηλά τον πήχη και δεν μπορούν να διαχειριστούν την απογοήτευσή τους, ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτούν πιο ψύχραιμα. Σε περίπτωση που σας έχω μπερδέψει σε σχέση με το τι πιστεύω εγώ, η δικιά μου αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση όσων προαναφέρθηκαν.

Αυτή τη φορά, η Oliver, έχει επιλέξει να μοιράσει την αφήγησή της ανάμεσα στη Λένα και στη Χάνα. Αυτό είναι ένα αφηγηματικό τρικ που σε άλλες ιστορίες μπορεί να λειτουργεί και να αποδίδει, όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορώ, ειλικρινά, να καταλάβω για ποιο λόγο πήρε μια τέτοια απόφαση. Από την άλλη, η σύγκρουση ανάμεσα στους δύο κόσμους περνάει σε δεύτερη μοίρα αφού δεν της δίνεται η απαραίτητη βαρύτητα. Κατά συνέπεια, η έννοια του δυστοπικού χάνει σε έναν βαθμό την αίγλη και τη δυναμική της, και το όλο story θυμίζει περισσότερο δραματική ερωτική ιστορία παρά οτιδήποτε άλλο. Δεν αντιλέγω, ο έρωτας και η αγάπη είναι βασικά σημεία του συνόλου της πλοκής της τριλογίας, αλλά κακά τα ψέματα, περίμενα κάτι ποιο επικό στο θέμα της σύγκρουσης των κόσμων για την διεκδίκηση της ελευθερίας και την υπεράσπιση της προσωπικής βούλησης.

Ας περάσουμε, λοιπόν, και στο ερωτικό τρίπτυχο. Αν και είναι ξεκάθαρο από την αρχή που θέλει να το πάει η συγγραφέας, νομίζω πως το όλο θέμα έχασε κάτι από το πάθος και το δυνατό συναίσθημα που είχαμε βιώσει στο πρώτο βιβλίο. Η φλόγα ανάμεσα στον Άλεξ και τη Λένα μοιάζει να μην υπάρχει καν πλέον, παρά που είναι σαφές πως η δημιουργός θέλει να υπερασπιστεί την αγάπη τους. Πιθανότατα, η παρουσία του Τζούλιαν να ήταν κάτι που ούτε η ίδια να μπορούσε να διαχειριστεί στον απόλυτο βαθμό. Εν μέρη μπορώ να την καταλάβω, δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε με έναν συμπαθή και αγαπητό χαρακτήρα, αλλά από την άλλη πρέπει να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου και να το κάνεις με όλο σου το είναι. Αυτό, προσωπικά, μου έλειψε, δεν το ένιωσα, δεν το αισθάνθηκα, και το γεγονός πως η μετάβαση από τον "Χαμό" στο "Ρέκβιεμ" γίνεται αφήνοντάς μας ένα αρκετά μεγάλο χρονικό κενό, δεν βοηθάει και πολύ την κατάσταση.

Εν κατακλείδι, το "Ρέκβιεμ" δεν είναι ένα κακό βιβλίο, αλλά συγκριτικά με τα δύο προηγούμενα, είναι σαφέστατα κατώτερο καθότι πιο αδύναμο. Μπορεί το "Παραλήρημα" να είχε αφηγηματικές αδυναμίες και φλυαρίες που το έκαναν κουραστικό στα σημεία, είχε όμως πάθος και ένταση, δύο στοιχεία πολύ σημαντικά όταν μιλάμε για ιστορίες που υπάγονται στην Young Adult κατηγορία. Ο "Χαμός", από την άλλη, ανέβασε τόσο ψηλά τον πήχη που ήταν δεδομένο πως οι προσδοκίες των αναγνωστών θα ήταν πολύ υψηλές και, δυστυχώς, το "Ρέκβιεμ" δεν στέκεται ικανό να ανταποκριθεί σε αυτές και να προσφέρει αυτά που ίσως περιμέναμε. Αν κάτι πρέπει να έχει υπόψιν της η Oliver στο μέλλον, είναι πως πρέπει να έχει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα αυτού που θέλει να αφηγηθεί, και να μην φοβάται να το κάνει, ακόμα κι αν προκαλέσει πόνο σε κάποιους. Η ειλικρινής προσέγγιση, είναι καλύτερη από την διπλωματία.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lauren Oliver
Μεταφραστής: Γραμμένου Μαρία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-618-01-0813-2