Κάθε φορά που ξεκινάει μια νέα τηλεοπτική περίοδος, ρίχνω μια ματιά στη λίστα των anime που θα προβληθούν, έτσι ώστε να καταλήξω στο ποια θα παρακολουθήσω και ποια όχι. Και σε κάθε τέτοια περίοδο, υπάρχουν ορισμένοι τίτλοι που ξεχωρίζεις απλά και μόνο βλέποντας το poster τους, χωρίς καν να έχεις προλάβει να φτάσεις στην περίληψη. Μια τέτοια περίπτωση είναι το "Ranpo Kitan: Game of Laplace", που από την πρώτη στιγμή, κάτι βαθιά μέσα μου μού έλεγε πως θα είναι από τις καλύτερες σειρές της season και πράγματι, αποδείχτηκε πως έτσι ήταν, με το ένστικτό μου να δικαιώνεται στον μέγιστο βαθμό.

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ:
Το "Ranpo Kitan: Game of Laplace" είναι εμπνευσμένο από την σειρά αστυνομικών μυστηρίων "Strange Tales of Rampo: Game of Laplace" του συγγραφέα Edogawa Rampo, ψευδώνυμο του Tarou Hirai. Το πρώτο βιβλίο με ήρωα των ντετέκτιβ Kogoro Akechi κυκλοφόρησε το 1925 και το τελευταίο το 1962. Μάλιστα, ο Akechi, θεωρείται ως ο πρώτος λογοτεχνικός ντετέκτιβ της Ιαπωνίας, έμπνευση για την γέννηση του οποίου αποτέλεσε ο Sherlock Holmes. Έχουν γραφτεί 8 short stories και 13 μυθιστορήματα με πρωταγωνιστή τον Akechi, ενώ στην σειρά που εμπλέκεται το concept του Twenty Faces έχουν γραφτεί 23 μυθιστορήματα και 8 νουβέλες και short stories.

ΤΟ ANIME:
Το "Ranpo Kitan: Game of Laplace" δημιουργήθηκε από τα studios Lerche με σκοπό να τιμήσουν την επέτειο των 50 χρόνων από τον θάνατο του Rampo -το 1965. Την σκηνοθεσία του project ανέλαβε ο Seiji Kishi και το σενάριο ο Makoto Uezu, και προβλήθηκε μέσω της Fuji TV (Noitamina) μεταξύ 02 Ιουλίου 2015 και 17 Σεπτεμβρίου 2015, με τον κύκλο του να ολοκληρώνεται έπειτα από μόλις 11 επεισόδια. Στο Ηνωμένο Βασίλειο η σειρά προβλήθηκε μέσω του δικτύου της Animax,στη Βόρειο Αμερική μέσω της Funimation, ενώ η AnimeLab είναι εκείνη που απέκτησε τα δικαιώματα για την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.






ΤΟ STORY:
Σε ένα τυπικό γυμνάσιο, πραγματοποιείται ένας ειδεχθής φόνος. Ένας νεαρός μαθητής, ο Kobayashi, κρίνεται ύποπτος για το έγκλημα και συλλαμβάνεται. Αυτή θα είναι η αφορμή να συναντηθεί με τον 17χρονο ιδιοφυή ντεντέκτιβ Akechi, ο οποίος έχει αναλάβει να εξιχνιάσει την υπόθεση. Ο Kobayashi θα εντυπωσιαστεί από τον Akechi και του ζητάει να γίνει βοηθός του. Εκείνος δέχεται, με τον όρο να μπορέσει ο Kobayashi να αποδείξει την αθωότητά του και να λύσει το μυστήριο της δολοφονίας στην οποία εμπλέκεται το όνομά του. Ο καλύτερος φίλος του Kobayashi, o Hashiba, ανησυχώντας για εκείνον, θα εμπλακεί με την σειρά του στην υπόθεση, που θα αποτελέσει μόνο την αρχή μιας μακράς ερευνητικής πορείας και που θα οδηγήσει σε ακόμα πιο περίπλοκες υποθέσεις.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ANIME:
- Ένα από τα πολύ θετικά στοιχεία του anime αυτού είναι πως πρόκειται για πρωτότυπη παραγωγή. Αυτό σημαίνει πως δεν έχεις κανένα στοιχείο σχετικά με την πλοκή του, ούτε κινδυνεύεις να spoilerιαστείς κατά την διάρκεια της προβολής του, αλλά αντίθετα, πρέπει να περιμένεις κάθε νέο επεισόδιο για να πλησιάσεις όλο και πιο κοντά στη λύση του μυστηρίου. Δεδομένου δε ότι μιλάμε για ένα αστυνομικό story με έντονες ψυχολογικές προεκτάσεις, η άγνοια και η αδυναμία να κερδίσεις γνώση που δεν θα έπρεπε, λειτουργούν θετικά απέναντι στο πως εσύ ο ίδιος, ο θεατής, βλέπεις, παρακολουθείς και αντιμετωπίζεις το όλον. Παράλληλα, γίνονται έντονες κοινωνικές και ανθρωπολογικές αναφορές, που με τον τρόπο που αποτυπώνονται στην οθόνη και ζωντανεύουν μέσα από τις διάφορες υποθέσεις, προκαλούν ποικίλα συναισθήματα όπως θυμό, οίκτο, στεναχώρια, καταλήγοντας όλα σε ένα κοινό σημείο. Στο να μας συγκινήσουν συγκρατημένα και να μας δημιουργήσουν μια εσωτερική, ηθική σύγκρουση.
- Στις αστυνομικές ιστορίες μυστηρίου που έχουν ως κεντρικό χαρακτήρα κάποιον ντετέκτιβ, συνήθως, η
επιτυχία τους ή μη βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στο ποιος είναι ο ντετέκτιβ αυτός και ποια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Στην προκειμένη περίπτωση, ο χαρακτήρας του Akechi όχι απλά προσθέτει πόντους στη σειρά, αλλά χωρίς την παρουσία του σε αυτήν, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά και πολύ, πολύ αδιάφορα. Τιμώντας τον ήρωα από τον οποίο εμπνεύστηκε ο δημιουργός του για να φτάσει στη γέννησή του, διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που τον κάνουν να είναι γοητευτικός και ιδιαίτερος. Εξαιρετικά ευφυής -τόσο που καμία υπόθεση δεν θα έφτανε σε λύση χωρίς εκείνον-, γοητευτικός αλλά απόμακρος, πνευματώδης με κοφτερό χιούμορ αλλά αντικοινωνικός, δεν γίνεται να μην σε κερδίσει από το πρώτο κιόλας πλάνο.
- Τώρα, σε ό,τι αφορά τους υπόλοιπους χαρακτήρες, μπορούμε να πούμε πως είναι ιδιαίτεροι -ίσως και παράξενοι- με τον δικό τους τρόπο ο καθένας. Ο Kobayashi είναι ένα νεαρό αγόρι -με αμφίβολη σεξουαλική ταυτότητα- που μισεί την ζωή του χωρίς όμως να υπάρχει ουσιαστικός λόγος, πέραν του ότι βαριέται την καθημερινότητά του, ο Hashiba είναι ο καλύτερός του φίλος και αποτελεί κλασσικό παράδειγμα “φυτού” που καμία χρησιμότητα δεν έχει, ενώ η αστυνομία μοιάζει συνολικά παντελώς ανίκανη να δράσει, ακόμα και που ορισμένοι εκ των μπάτσων έχουν ικανότητες. Βέβαια, στην πορεία της σειράς, αντιλαμβάνεσαι πως η ύπαρξη τόσο διαφορετικών προσωπικοτήτων είναι πολύ στοχευμένη, αποδεικνύοντας πως είτε στο στρατόπεδο των καλών ανήκεις είτε στων κακών, είναι πολύ εύκολο να βρεθείς στην άλλη πλευρά ή να βρεις βοήθεια και λύσεις στην αντίπερα όχθη.
- Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η όλη ιστορία, ξεκινώντας θεωρητικά από ένα άσχετο σημείο για να
βρεθεί σε ένα άλλο και από εκεί σε ένα άλλο, για να αποδειχτεί στο τέλος πως όλες οι υποθέσεις που είχαμε παρακολουθήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνδέονταν, ήταν εντυπωσιακά έξυπνος. Λατρεύω τα plot twists στα αστυνομικά βιβλία και στις σειρές ανάλογου περιεχομένου, πόσο μάλλον όταν οδηγούν σε κάτι μεγαλύτερο από ένα καλά μελετημένο έγκλημα. Σε κάτι που δεν έχει απλά σκοπό να τιμωρήσει ή να εκδικηθεί, αλλά να αποδείξει στον κόσμο πως η έννοια της δικαιοσύνης μπορεί να έχει δεκάδες πρόσωπα, ανάλογα με το πως εμείς θα την ορίσουμε ή θα της επιτρέψουμε να πορευτεί για να φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο.
- Δεδομένου ότι η σχεδίαση των χαρακτήρων είναι πρωτότυπη -αφού το όλο concept βασίζεται σε μυθιστορήματα και όχι σε manga ώστε να υπάρχει μια βάση-, το αποτέλεσμα είναι φανταστικό, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Το anime χαρακτηρίζεται από μια σχεδίαση υψηλής αισθητικής, αλλά και από τον συνδυασμό διάφορων τεχνικών που ως σύνολο αποδίδουν μοναδικά. Επί της ουσίας, έχουμε το σχέδιο που αποδίδει την εικόνα του ρεαλιστικού κόσμου, κι εκείνο που αποδίδει την ταυτότητά του πίσω από την εικόνα της βιτρίνας, κρύβοντας συνάμα μια βαθιά αλληγορία ανάμεσα στις γραμμές της αφήγησης και του φαίνεσθαι. Και αυτή η αλληγορία είναι που κάνει την σειρά αυτή τόσο ξεχωριστή και ιδιαίτερη.

ΤΟ OST ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ:
Την μουσική της σειράς υπογράφει ο Masaru Yokoyama, που πρόσφατα είχαμε πάλι αναφέρει αφού υπογράφει και την μουσική της επίσης αγαπημένης μας σειράς, "Shigatsu wa Kino no Uso". Αυτό από μόνο του λέει και πολλά και μας προετοιμάζει για την υπέροχη και άρτια μελωδία που ακούγεται καθ' όλη την διάρκεια της σειράς, όπου κάθε φορά συνοδεύει την εικόνα μοναδικά, συντροφεύοντας με έναν τρόπο ιδιαίτερο και αρμονικό, το συναισθηματικό πλαίσιο που την περιβάλλει. Βέβαια, δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα κάποιο επίσημο ost, αλλά απ' ότι ακούγεται, αναμένεται μέσα στο 2015. Το opening theme είναι το "Speed to Masatsu" από τους Amazarashi και το ending theme είναι το "Mikazuki" από την Sayuri, δύο τραγούδια που πραγματικά έκλεψαν τις εντυπώσεις την season αυτή, αν κι εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους, τόσο σε στίχο, όσο και σε μουσικό ύφος.

Rampo Kitan: Game of Laplace - Opening



Rampo Kitan: Game of Laplace - Opening Full Song



Rampo Kitan: Game of Laplace - Ending



Rampo Kitan: Game of Laplace - Ending Full Song


ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Δεν νομίζω πως το "Ranpo Kitan: Game of Laplace" είναι μια σειρά για όλους, όμως, σίγουρα ήταν μια σειρά για μένα, απόλυτα εναρμονισμένη με τα γούστα και την αισθητική μου. Διαθέτει ένα καλοδουλεμένο σενάριο, ένα πολύ καλό art, βασίζεται πολύ έντονα στην φιλοσοφία της ανάπτυξης και ανάδειξης της αλληγορίας μέσα από την Τέχνη αλλά και την ίδια τη ζωή, και πάνω απ' όλα, έχει έναν πρωταγωνιστή που δεν γίνεται να μην τον ερωτευτείς. Και όχι, δεν έχει να κάνει με το ότι έπεσα στον έρωτα ενός ακόμα fictional character – καλά... μπορεί να το έπαθα... λιγάκι...-, αλλά με το ότι είναι τόσο
ιδιαίτερος κι ευφυής, φτάνοντας στην λύση εκεί που κανένας άλλος δεν μπορεί καν να πλησιάσει σε αυτήν. Παράλληλα, η σειρά δεν είναι διόλου επιφανειακή, εμβαθύνοντας στις ανθρώπινες ιστορίες που πραγματεύεται, οπότε αν είστε από εκείνους που τους αρέσει να αναλύουν ψυχολογικές θεωρίες που σχετίζονται με την ηθική και την δικαιοσύνη, σύμφωνα πάντα με το πως την αντιλαμβάνεται το κάθε άτομο, θα απολαύσετε τις περιπέτειες του Akechi, το δίχως άλλο.