"Η άγνωστη δίπλα μου" της Μαίρης Κωνσταντούρου

«Όσο μεγαλώνει η ηλικία, τόσο μικραίνουν τα όνειρα. Το σεντούκι του χρόνου στενεύει και δεν τα χωράει όλα μέσα».
Σοφά λόγια. Αληθινά. Όμως η Μελίνα ήταν νέα ακόμα και το δικό της το σεντούκι ξεχείλιζε από όνειρα.
Για να τα πραγματοποιήσει, αποφασίζει να εγκαταλείψει την Αθήνα και όσα την πονούσαν εκεί και να κάνει μια καινούρια αρχή μακριά, σε ένα πανέμορφο ορεινό χωριό της βορειοδυτικής Ελλάδας. Αλλά, όπως κάθε τόπος, έτσι και το Αιθερικό είχε τα δικά του μυστικά, τις δικές του πληγές, τα δικά του φαντάσματα…
Μια παράξενη παρουσία που ο καθένας προσπαθούσε να εξηγήσει σύμφωνα με τους προσωπικούς του ορίζοντες και τις ψυχικές αντοχές του…
Μια δυνατή φιλία που λύγισε κάτω από το βάρος μιας αναπόδεικτης προδοσίας…
Ένα βαρύ μυστικό που καταδικάστηκε σε απροσπέλαστα σκοτάδια…
Ένας ξαφνικός θάνατος που ποτέ δε βρήκε τη δικαίωση που του άξιζε…
Και έρωτες… Έρωτες δυνατοί, τρυφεροί, απελπισμένοι, εμμονικοί… Έρωτες που ο καθένας τους ζητούσε τη δική του αχτίδα ήλιου για να ανθίσει στο φως της ζωής…

"Ρεβέκκα" του Manfred Dierks

Όσοι είχαν βρεθεί μαζί της στο νησί κοιτούσαν τώρα μπροστά, για να κάνουν μια νέα αρχή στη ζωή τους.
Πολύ πίσω, στο λυκόφως του ορίζοντα του πολέμου, έβλεπαν καμιά φορά το περίγραμμα μιας μικρής βάρκας, που κουβαλούσε έναν θησαυρό από χρυσό και πετράδια...
Δύο άγνωστοι συναντιούνται τυχαία στην Αίγυπτο την ταραγμένη δεκαετία του 1950: ο Γερμανός Λουτς Βόλτερς, αποτυχημένος φοιτητής Φιλοσοφίας, και η Ελληνίδα Ρεβέκκα Καμίτση, ενεργό μέλος της αντίστασης κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Σύντομα η γνωριμία τους εξελίσσεται σε μια σφοδρή ερωτική σχέση. Ωστόσο, εμπόδιο σε ένα κοινό μέλλον μπαίνει η βασανιστική ενοχή που κυνηγά τη Ρεβέκκα από τη Λέρο...




"Χρυσές τουλίπες" του Παναγιώτη Β. Ρουμελιώτη

Το 1636-1637 στην Ολλανδία εμφανίστηκαν για πρώτη φορά οι μεσάζοντες ανθοπώλες στο εμπόριο της τουλίπας. Μετέτρεψαν την αγορά των φυσικών προϊόντων σε χρηματοπιστωτική αγορά. Κερδοσκόπησαν σε βάρος των παραγωγών και των καταναλωτών και έτσι ξέσπασε η πρώτη χρηματοπιστωτική κρίση, Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΛΙΠΑΣ.
Έκτοτε η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε σε όλο το φάσμα των χρηματοπιστωτικών αγορών, με αποτέλεσμα τις «φούσκες».
Η μέχρι τώρα ιστορική εμπειρία κατέδειξε ότι τα ισχυρότατα κερδοσκοπικά και τραπεζικά συμφέροντα, ενισχυμένα από την παγκοσμιοποίηση και έχοντας αποδυναμώσει τις εθνικές κυβερνήσεις, πετυχαίνουν να επιβάλουν και να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.
Σίγουρο είναι ότι οι χρηματαγορές αποτελούν ένα «δημόσιο αγαθό», απαραίτητο για την εξασφάλιση της χρηματοδότησης της οικονομίας και των κοινωνικών αναγκών. Πρέπει, όμως, να λειτουργούν με βάση το όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα και όχι να αφήνονται στα χέρια των κερδοσκόπων για να πλουτίζουν και να φτωχοποιούν κοινωνίες. Η επαναρρύθμιση ενός νέου κανονιστικού πλαισίου μπορεί να τις επαναφέρει σ’ έναν ορθολογικό τρόπο λειτουργίας.

"Η κλέφτρα των δακρύων" της Ann Duffy Carol

Έχετε ακούσει για την Κλέφτρα των Δακρύων;
Κάθε βράδυ, λίγο πριν από το δείπνο και λίγο πριν από τον ύπνο, τρυπώνει στην πόλη έχοντας έναν ασημένιο αδιάβροχο σάκο κρεμασμένο στην πλάτη της.
Κανείς δεν μπορεί να τη δει, γιατί είναι αόρατη, ούτε να την ακούσει, γιατί φορά μεταξωτά παπούτσια που είναι τελείως αθόρυβα.
Η Κλέφτρα των Δακρύων μαζεύει στον σάκο της τα δάκρυα από κάθε παιδί που κλαίει.
Τι κάνει με όλα αυτά τα δάκρυα;
Ποια είναι τα πιο πολύτιμα;