Η κυρία Γιόλα Δαμιανού δεν χρειάζεται συστάσεις. Την έχουμε φιλοξενήσει αρκετές φορές, έχουμε αγαπήσει τα βιβλία της και έχουμε μοιραστεί την αγάπη μας αυτή μαζί σας, ενώ η ίδια μας έχει κάνει την τιμή να μας μιλήσει για την ίδια και το έργο της. 
Σήμερα, λοιπόν, με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου από τις εκδόσεις Ψυχογιός, "Αν ήξερα αλλιώς να σ' αγαπώ", η αγαπημένη μας συγγραφέας μας μιλάει για το νέο της πόνημα, την Γιολάντα της και όχι μόνο.
Ευχαριστώ θερμά την κυρία Δαμιανού για τον χρόνο της και τις υπέροχες απαντήσεις της, που όπως πάντα, αποδείχτηκαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Απολαύστε την...

Το “Αν ήξερα αλλιώς να σ' αγαπώ” είναι ένα βιβλίο που εμπνευστήκατε ακούγοντας την προσωπική ιστορία μιας γυναίκας που βίωνε μια παρόμοια κατάσταση με την πρωταγωνίστριά σας. Δεδομένου ότι πρόκειται για μια ιστορία που πραγματεύεται τη βία, ήταν δύσκολο για εσάς να ισορροπήσετε ανάμεσα στην δική της αλήθεια και στην δική σας μυθοπλασία;

Όταν άκουσα τη γυναίκα να διηγείται την ιστορία της ένιωσα μέσα μου λύπη, απογοήτευση, θυμό που κράτησαν αρκετές μέρες. Στο μυαλό μου δεν μπορούσα να διαχειριστώ το γεγονός πώς μια γυναίκα ενώ ξέρει πως μόλις γυρίσει στο σπίτι απ’ τη δουλειά την περιμένει άλλη μια ταπείνωση και εν τούτοις επιστρέφει. Πώς γίνεται αυτό; Και τότε με έπιασε ένα πείσμα να μάθω, να καταλάβω. Άρχισα να ψάχνω για πιο πολλές πληροφορίες. Κι όταν τελικά πείστηκα πως η κακοποίηση έχει πάντα την ίδια τακτική και επαναλαμβάνεται κάθε φορά με την ίδια ένταση και ακρίβεια, άρχισα να το διαχειρίζομαι στο μυαλό μου σαν ένα κακό που πρέπει να εξολοθρευτεί στη ρίζα του. Έτσι άρχισα να χτίζω τους χαρακτήρες της δικής μου ιστορίας σύμφωνα με τα στοιχεία που βρήκα.

Η Γιολάντα είναι μια γυναίκα που θα μπορούσε να έχει μια υπέροχη ζωή. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως επέτρεψε σε έναν άντρα που δεν της άξιζε, να την χειραγωγήσει κατ' αυτόν τον τρόπο;

Το θέμα είναι πως δεν το επέτρεψε με τη θέλησή της, απλά ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, παράφορα και δεν είχε μάτια, δεν είχε αυτιά να συνειδητοποιήσει τι της γινόταν. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως ο πατέρας της την ενθάρρυνε διαλύοντας τις κάποιες αμφιβολίες που είχε στην αρχή για τον χαρακτήρα του Νίκου.

Η ηρωίδα σας βασανίζεται από πολλά ερωτηματικά, δεκάδες αναπάντητα “γιατί”. Βυθίζεται κάθε μέρα όλο και περισσότερο στην προσωπική της κόλαση και αγκαλιάζει την κατάθλιψη. Αλήθεια, τι πιστεύετε πως είναι αυτό που μπορεί να σώσει έναν άνθρωπο και να τον εμποδίσει να πραγματοποιήσει μια ελεύθερη πτώση στο κενό;

Μόνο η αφύπνιση μπορεί να σώσει έναν άνθρωποι για να μην κάνει μια ελεύθερη πτώση στο κενό. Να αναδυθεί απ’ τον βυθό του χάους που βρίσκεται να ξαναβρεί τον πραγματικό εαυτό του, τις αξίες και την αξιοπρέπειά του. Οι γύρω δεν μπορούν να βοηθήσουν γιατί συνήθως τα θύματα δεν μιλούν, δεν παραδέχονται… Την Γιολάντα αφύπνισε το καθήκον να υπερασπιστεί τη μητέρα και τη γιαγιά της. Το παιδί της!

Ποια θα ήταν η συμβουλή που θα δίνατε σε μια γυναίκα όπως η Γιολάντα;

Αυτό που θα έλεγα σε όλες τις γυναίκες είναι να σέβονται τον εαυτό τους να μην διαπραγματεύονται την πνευματική τους ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους σε καμιά περίπτωση. Να μην επιτρέπουν να τους μειώνουν την προσωπικότητά. Να σταματούν την ταπείνωση από την αρχή, όσο έχουν ακόμα τις δυνάμεις τους. Η κακοποίηση δεν ξεκινά από τη μια στιγμή στην άλλη, ξετυλίγεται αργά μεθοδικά μέχρι ο θύτης να πάρει το πάνω χέρι. Οι θύτες είναι στην ουσία αδύναμα πλάσματα χωρίς αυτοεκτίμηση.

Πόσο εύκολο – ή δύσκολο- ήταν το να διαχειριστείτε ήρωες με έντονους, ακραίους χαρακτήρες, που φαντάζομαι πως απέχουν πολύ από αυτό που είστε εσείς ή τα μέλη της οικογένειάς σας;

Ο συγγραφέας είναι όπως τον ηθοποιό που κάθε φορά πρέπει να υποδυθεί και ένα διαφορετικό ρόλο, πολλές φορές έξω από τον δικό του χαρακτήρα. Αυτό που έχει σημασία είναι αυτός ο ρόλος να ενσαρκωθεί μέσα του και αποδοθεί σωστά, να είναι πειστικός. Η αλήθεια είναι πως χρειάστηκε να αποστασιοποιηθώ αρκετά από δικά μου πιστεύω για να ενσαρκώσω τον χαρακτήρας του Νίκου κι αν παραδέχεστε εσείς πως τον απέδωσα σωστά σημαίνει πως σαν συγγραφέας έκανα καλά τη δουλειά μου και χαίρομαι γι’ αυτό.

Σας είχα ρωτήσει και πέρσι, για το “Η ζωή είναι αγάπη”, αλλά θα σας ρωτήσω και φέτος. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από το “Αν ήξερα αλλιώς να σ' αγαπώ”;

Όταν άρχισα να γράφω το μυθιστόρημα «Αν ήξερα αλλιώς να σ’ αγαπώ» στο μυαλό μου κρατούσα το μότο της Ε. Ε. που λέει «Γυναίκες σπάστε τη σιωπή σας». Ήθελα με κάποιο τρόπο να τις αφυπνίσω να κοιτάξουν μέσα τους και να βρουν ξανά τις αξίες, την αξιοπρέπεια και την πίστη στον εαυτό τους. Να ενεργούν αυτόβουλα και να μην χρειάζεται να πείθουν το αντίθετο φύλο για τις αξίες τους. Αυτό το βιβλίο έχει να κάνει με το σεβασμό στο σώμα και την ψυχή της. Τον αυτοσεβασμό της σαν άτομο!

Στις μέρες μας, τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας μοιάζουν να βρίσκονται σε έξαρση. Πού πιστεύετε πως οφείλεται αυτό; Τι ωθεί μια γυναίκα, εν έτη 2016, να δέχεται συμπεριφορές και μια μορφή απαξίωσης, που σε κανέναν δεν αξίζει;

Το φαινόμενο της κακοποίησης υπήρχε πάντα, σε εποχές που η γυναίκα δεν είχε ακόμα χειραφετηθεί και δεν ήταν οικονομικά ανεξάρτητη. Ίσως ο λόγος που υπάρχει έξαρση στις μέρες μας να οφείλεται στις εντάσεις που υπάρχουν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα δηλ. οικονομική κρίση, κρίση αξιών, μια τάση απαξίωσης της ηθικής, ακόμα και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Υπάρχουν πολλές μορφές αγάπης; Και αλήθεια, μπορεί ο άνθρωπος να μάθει ν' αγαπάει διαφορετικά απ' ότι είναι πλασμένος;

Πιστεύω ο άνθρωπος φέρνει την αγάπη και όλα τα θετικά στοιχεία όταν γεννιέται. Η εξέλιξη και η διαμόρφωση εξαρτάται από τη διαπαιδαγώγηση και τα βιώματα που έχει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, αυτά θα οριοθετήσουν την συναισθηματική του εξέλιξη σαν άτομο. Ο φιλόσοφος Hooker χαρακτηρίζει τη φυσική ισότητα αυταπόδεικτη και αδιαμφισβήτητη που μπορεί να καθιστά το θεμέλιο της υποχρέωσης για αμοιβαία αγάπη μεταξύ των ανθρώπων.

Τα βιβλία σας, αν και έχουν έναν αισθηματικό άξονα, είναι κατά κανόνα κοινωνικά. Θεωρείτε πως μια κοινωνική ιστορία έχει περισσότερα να πει από μια αμιγώς αισθηματική ιστορία;

Νομίζω πως δεν θα μπορούσα ποτέ να ασχοληθώ με μια κατ’ εξοχή αισθηματική ιστορία. Όταν γράφω μου βγαίνει έντονα η δημοσιογραφική μου ιδιότητα και θέλω μέσα από τα γραπτά μου να βγαίνει η επικαιρότητα, η πληροφόρηση και άλλα θέματα που ενδιαφέρουν ένα μεγάλο αριθμό αναγνωστών.

Απ' όσο γνωρίζω, έχετε ήδη ξεκινήσει την συγγραφή του επόμενου βιβλίου σας. Θα είναι και πάλι κοινωνικό στον πυρήνα του; Μπορείτε να μας δώσετε μια γεύση;

Δεν θα το έλεγα κοινωνικό, αλήθεια ακόμα δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω. Το μόνο που μπορώ να σας πως είναι πως είναι πολύ επίκαιρο και θα σας ταξιδέψω στην Αφρική.