Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Δράμα, δεκαετία του 1960. Σε ένα μικρό χωριό, η Βασιλική, ένα πανέμορφο δεκαεξάχρονο και γεμάτο όνειρα κορίτσι, μεγαλώνει υπομένοντας την καταπιεστική συμπεριφορά της αγροτικής οικογένειάς της, ειδικά της αυστηρής μάνας της, που εμποδίζει κάθε προσπάθειά της να απαγκιστρωθεί από την απαρχαιωμένη νοοτροπία της επαρχίας, να μορφωθεί και να ανοίξει τα φτερά της. Μοναδικό στήριγμα στα όνειρά της είναι η γιαγιά της. Κάθε μέρα που ξημερώνει, αν και ίδια με την προηγούμενη, της γεννά μια καινούργια ελπίδα πως σύντομα θα ξεφύγει από τη μίζερη καθημερινότητα του χωριού και πως ο έρωτας που θα έρθει στη ζωή της θα τη λυτρώσει από τη φυλακή της. Όμως ο έρωτας αυτός αργεί πολύ και η Βασιλική, βλέποντας τον χρόνο να κυλά και μη αντέχοντας περισσότερο όλη αυτή την καταπίεση, δέχεται να παντρευτεί με προξενιό τον Δημήτρη, έναν νέο από τη Θεσσαλονίκη. Φεύγοντας να ζήσει εκεί μαζί του, πιστεύει πως είναι ευτυχισμένη. Σύντομα ανακαλύπτει πως ο γάμος της την εγκλωβίζει ακόμη περισσότερο, όμως συμβιβάζεται πιστεύοντας πως έτσι είναι η ζωή. Έως ότου η ματιά ενός άλλου άντρα, που πέφτει σαν φωτιά πάνω στην παγωμένη της καρδιά, την οδηγεί σε ένα πρωτόγνωρο πάθος, που δεν περίμενε, δε φαντάστηκε, δεν έλπισε ποτέ.
Η Βασιλική επιτέλους ζει το όνειρο. Μέχρι που η φωτιά θα γίνει όλεθρος.

Προσωπική άποψη:
Το βιβλίο αυτό έπεσε για πρώτη φορά στα χέρια μου πριν από δέκα ολόκληρα χρόνια, γεγονός που με κάνει να αναρωτιέμαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, αλλά και πόσο έχω μεγαλώσει. Φυσικά, όλα αυτά δεν σας απασχολούν, αλλά είπα να πω κι εγώ τον πόνο μου. Πρέπει να ομολογήσω ότι πριν να ξεκινήσω την ανάγνωσή του, ήμουν αρκετά διστακτική. Ειδικά εκείνα τα χρόνια, δεν ήμουν μεγάλος φίλος της Νεοελληνικής λογοτεχνίας, εξαιρουμένων ορισμένων εξαιρετικών περιπτώσεων, και την Χρυσηίδα -Χρύσα, τότε- Δημουλίδου, την άκουγα για πρώτη φορά. Ωστόσο, το ευχαριστήθηκα σε αρκετά μεγάλο βαθμό -για το είδος του. Σήμερα, λοιπόν, διαβάζοντας την ανανεωμένη του έκδοση, με την ιστορία να έχει επεκταθεί στα σημεία, η άποψή μου δεν διαφέρει και πολύ.

Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία της Βασιλικής, μιας γυναίκας που μεγάλωσε σε ένα επαρχιακό χωριό της Βόρειας Ελλάδας, με όνειρό της, να γνωρίσει το μεγάλο έρωτα. Η κοινωνία του χωριού της, κλειστή. Η οικογένειά της, αυστηρή. Μοναδικός σύμμαχός της, η γιαγιά της. Και ο έρωτας... να μην έρχεται να την συναντήσει, οδηγώντας την σ' ένα γάμο που πίστευε πως θα την βοηθούσε να ξεφύγει από τη μονοτονία και την καταπίεση. Μια νέα οικογενειακή ζωή στη Θεσσαλονίκη, δυο παιδιά, τα χρόνια να περνάνε, και τίποτα να μην αλλάζει. Η μονοτονία και η καταπίεση, ίδια και απαράλλακτη, με μοναδική διαφορά το κλουβί μέσα στο οποίο έκλεισε τον εαυτό της. Μέχρι που αποφασίζει ν' αλλάξει, να γίνει μια άλλη, αυτή που πάντα ήθελε. Και τότε έρχεται και την βρίσκει ο έρωτας και τα πάντα ανατρέπονται, με την ίδια να πρέπει να πάρει αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον της, και όχι μόνο το δικό της.

Η ιστορία από μόνη της δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Είναι αρκετά κοινότυπη, μια ιστορία καθημερινή, μια ιστορία που θα μπορούσε να ζήσει κάθε γυναίκα. Ίσως, όμως, αυτό να είναι που την καθιστά τόσο οικεία στο κοινό στο οποίο και απευθύνεται. Το γεγονός πως μέσα από την αφήγηση, η κάθε αναγνώστρια, θα μπορέσει να αναγνωρίσει κομμάτια του εαυτού της στην ύπαρξη της Βασιλικής. Ακόμα κι αν βρισκόμαστε στο 2017, πάντα θα υπάρχουν γυναίκες που θα συμβιβάζονται με τα όσα φέρνει η ζωή στο δρόμο τους, με τα όσα περιμένει η οικογένειά τους από αυτές, με τα όσα επιβάλλει ο κοινωνικός τους περίγυρος. Και πάντα θα υπάρχουν πάθη που προκαλεί ο έρωτας και που αν δεν τα χαλιναγωγήσεις, από τα ουράνια μπορούν να σε στείλουν στην κόλαση και να σε παρασύρουν σε δρόμους οι οποίοι ίσως δεν έχουν επιστροφή. Σε δρόμους σαν αυτούς που ακολούθησε η ηρωίδα του βιβλίου σε μια απελπισμένη προσπάθεια να γευτεί όλα αυτά τα οποία στερήθηκε, σε μια προσπάθεια να αισθανθεί λίγο πιο ζωντανή, λίγο πιο άνθρωπος, με αδυναμίες και λάθη τα οποία, όμως, θα ήταν ολότελα δικά της.

Όσοι επιλέξουν να διαβάσουν το βιβλίο αυτό, αλλά ακόμα κι όσοι δεν το πράξουν, ας μην βιαστούν να του κολλήσουν ταμπέλες κι ας έχουν στο νου τους αυτό που ίσως να είναι και το βαθύτερο νόημα του βιβλίου: "Τις περισσότερες φορές η αγάπη βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας αλλά δεν την βλέπουμε". Γιατί η αγάπη μπορεί να έχει πολλές μορφές και πρόσωπα. Και μπορεί η Βασιλική -ή Βίκυ- να άφησε τα συναισθήματα και το πάθος να την παρασύρουν σε ένα παιχνίδι με μοιραία κατάληξη για την ίδια χωρίς να σκεφτεί τους ανθρώπους γύρω της που την αγαπούσαν, όμως η πορεία της αυτή, δεν είχε κάτι να της διδάξει; Μάλλον ναι! Το θέμα, λοιπόν, είναι αν πρέπει να ζούμε τη ζωή μας με πάθος ή συμβατικότητα. Κι η επιλογή δεν είναι εύκολη, πόσο μάλλον όταν η απόφασή μας δεν θα επηρεάσει μόνο εμάς αλλά και άλλους ανθρώπους που ζουν και κινούνται στο δικό μας σύμπαν, αποτελούν κομμάτι του αλλά και προέκταση του εαυτού μας.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω τη δυναμική της πένας της κυρίας Δημουλίδου, το έχω κάνει πολλάκις και από ένα σημείο και μετά καταντάει και λίγο μονότονο, αλλά θα αρκεστώ στο ότι το βιβλίο, αν και δεν το περίμενα, κατά την διάρκεια της ανάγνωσής του, ξύπνησε μέσα μου ποικίλα συναισθήματα: θυμός, χαρά, πάθος, λύπη. Θεωρώ ότι, ειδικά για γυναίκες, είναι μια πολύ καλή επιλογή, αφού πραγματεύεται ένα εσωτερικό δίλημμα που πάντα θα είναι σύγχρονο κι επίκαιρο γιατί όσο κι αν εξελισσόμαστε οι άνθρωποι, η κοινωνία μας πάντα θα μένει πίσω, έστω και υποσυνείδητα, σε αρκετά πράγματα που πλέον αποτελούν στερεότυπα, έστω κι αν δεν θα έπρεπε. Σαφέστατα και δεν αποτελεί κάποιο συγγραφικό αριστούργημα, και όχι μόνο λόγω θεματολογίας, αλλά δεν παύει να είναι μια ανάλαφρη και ψυχαγωγική επιλογή.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Δημουλίδου Χρυσηίδα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 304
ISBN: 978-618-01-1631-1